Zaterdag 15 maart 2025, 10º
Km 181723
Vrijdag vertrekken? Uiteindelijk is het zaterdag als we zover zijn. Zo vroeg ik het jaar schijnt wel het zonnetje, maar er staat ook een heel erg fris windje. Onderweg gaat het prima op een overzichtelijke file bij Frankfurt na. In de lucht is er ook een file zo te zien: achter elkaar komen de dikke brumi’s aangevlogen. Tegen 6 uur zijn we in Grosswallstadt a/d Main en dat ligt precies tegenover…. juist ja, Kleinwallstadt. Dat is overigens het grootste van de 2. Dat wisten we al omdat we een van de vorige reizen aan de overkant gestaan hebben. Om met Drs. P. te spreken ’toen was deze kant de overkant’.
Km 182074

Zondag 16 maart 2025, 10º en volop zon.
Kijkend naar de weerkaart zien we dat we in een hele ‘blauwelucht’ zone zitten. Naar boven toe bewolkt, naar beneden ook bewolkt en nog verder regen en sneeuw. Conclusie: blijven staan en morgen een streepje verder. Pas vanaf dinsdag wil het in Oostenrijk zonnig worden. Dus gaan we proberen om samen met het betere weer naar het zuiden te trekken. Onze enige buurman is ondertussen vertrokken en wij maken een wandelingetje langs de Main met het zonnetje lekker op het bolletje.

foto 1-2-4-5

Maandag 17 maart 2025, 10º, zon.
Het is gelukt om met de zon mee naar het zuiden te rijden vandaag. Zeker 85% van de tijd schijnt die lekker door. We hebben een mooie route door het weidse en sterk heuvelachtige Bayerische Land. Sommige boeren zijn al bezig aan het voorjaar zo te zien, hun land is al omgeploegd. Ander stukken liggen te wachten op actie en weer andere doen pogingen om het ingezaaide gras uit de grond te duwen. Als je goed oplet zie je af en toe een struik een groen waas krijgen. Het voorjaar is echt in aantocht, maar de temperatuur doet nog niet mee omdat er een heel koude wind waait
We stoppen op een camperplek in Nattheim, niet zo ver af van de döner-kebab zaak!
Km 182278

foto 8

Dinsdag  18 maart 2025, 6º veel zon en veel koude wind.

De routeplanner is ingesteld op ‘geen autoweg’ waarop dat ding ook alle doorgaande wegen vermijdt, zo lijkt het wel. We gaan dus écht binnendoor overal en komen dan zeker gemiddeld 1 auto per 5 minuten tegen. Het gebrek aan personeel overal wordt dus niet veroorzaakt omdat iedereen in ‘n auto zit.
Onderweg ineens vanaf een afstand een zo te zien hele mooie kerk, valt echt op. Het blijkt een Stiftskirche te zijn en is inderdaad binnen erg mooi. 

foto 12-13-14-17-21

Het is een beetje zoeken welke route we moeten nemen omdat de afgelopen dagen in Oostenrijk sneeuw gevallen is. De vraag is dan welke passen open zijn, dat is ook op internet niet helemaal duidelijk. Uiteindelijk kiezen we toch voor de Brenner (is open ‘met hindernissen’), via Garmisch-Partenkirchen en Innsbruck. De route is weer perfect vandaag en eindigt in Peiting bij het Wellenbad dat volgens onze buurman na de renovatie 2-3 jaar geleden gesloten is wegens personeelsgebrek. Heb je het alweer.

foto 24
Km 182429

Woensdag 19 maart 2025 (dag 5), gisteren al te zien op de weer-app: zon van Noorwegen tot Noord-Italië.
Het gras was weer wit vanmorgen: nachtvorst! Maar de zon schijn uitbundig en de koude wind is veel minder koud. De temperatuur loopt op tot 12º en dus kun je uit de wind zonder jas buiten koffie zitten drinken. Dat doen we onderweg dan ook, op een parkeerplekje tussen de echte bergen. Dat is het voordeel van geen autobaan en binnendoor, de leuke plekjes. Van de andere kant, het schiet ook voor geen meter op. Nou en?
We hebben de afgelopen dagen stukken van de Romantische Strasse gehad, vandaag zijn het delen van de Deutsche Alpenstrasse die we al eens helemaal van begin tot eind afgereden zijn. 
Kort voordat we Innsbruck inrijden moeten we een berg af met een helling van 16%. Om de zoveel honderd meter is een rem-/uitwijkstrook voor vrachtwagens gemaakt, maar die hebben nog het voordeel dat ze een motorrem hebben die ook echt werkt. Die van ons schiet tekort en uiteindelijk zijn we beneden met erg stinkende remmen. Niks aan te doen.

foto 28-29-32
De Brenner is open met hindernissen vlg. de info op internet. Onderaan staat een bord dat wegens werkzaamheden de wachttijd kan oplopen tot 30 min. En wat is? Kein flaus. Geen sneeuw, weinig verkeer en heel veel politiecontroles. Niet voor ons, wij mogen overal door rijden. De Brenner is sowieso maar een flutpas. Een groot outlet-center en veel andere onduidelijke gebouwen. Enkele km’s verder in Italië ligt Sterzing-Vipiteno en op de P-plaats van de Eurospar mag je overnachten. Dat weten een stuk of 10 (!) anderen ook. Graven in het geheugen en in de oude verslagen bevestigt dat we hier ook al in 2020 gestaan hebben. 
Overigens, op de Brenner autobaan die je vanuit de oude weg vaak ziet, was het file-rijden en daar moet je nog voor betalen ook. Dan zie je waarschijnlijk ook niets van de bouw van de nieuwe basis-tunnel onder de Brenner door: 64 km lang, bespaart bijna 2 uur reistijd en is in 2032 klaar. Bijna 40 jaar na de eerste schetsen.
Na 4 dagen zijn we dan in Italië gearriveerd. Tijd om uit te gaan zoeken hoe verder want daar hebben we nog geen idee van.

 foto 36-37

Het hele route-overzicht. Start in Cortina d’Ampezzo.

Donderdag 20 maart (dag 6), strak blauw, 15º

Vlakbij is een LPG-station. Benieuwd wat de lage temperaturen aan gas gevraagd hebben. Dat blijkt dus ¾ van de eerste fles, bijna 18 liter. Best veel eigenlijk, maar het was wel altijd lekker warm binnen 🙂
Wij gaan naar Cortina-d’Ampezzo vandaag. Het eerste stuk is redelijk bekende weg, o.a. van de route naar Idro. Het volgende stuk levert ook nog wat bekende plaatjes op, maar het derde deel niet. De hele route is prachtig mooi zo door de Dolomieten op. Een omleiding waar we mee te maken krijgen is geen straf hier.
Onderweg veel sneeuw, maar de wegen zijn prima.

foto 40-44-49
In Cortina mag je overnachten op een P-plaats, maar wij gaan eerst nog even naar boven naar de P-plaats bij de Tres Crocci. Prachtig uitzicht, veel skiërs maar vanavond waarschijnlijk stikdonker zonder mede-camperaars. Dan maar terug naar het dorp. Ook heel goede plek.
Km 182740.

foto 56-57

Vrijdag 21 maart (dag 7), wat meer bewolking, maar het zonnetje laat zich , 15º

Als we wegrijden door Cortina zien we dat dit toch een hele grote plaats is. Veel gratis parkeerplaatsen overal en allemaal bomvol. Veel skiërs lopend naar en van de parkeerplaatsen en de liften. Met de drukte verder valt het allemaal wel mee. Geen files of opstoppingen. Dat zal ’s winters en ’s zomers wel anders zijn dan nu in het tussenseizoen, op de dag van het begin van de lente. Wij volgen de route naar de ruïne van Andraz. Rechtsaf en dan.. zullen we dat wel doen? Een heel smal weggetje, wel sneeuwvrij. Gokje en dan komen we na 1 km uit op een zandpad. Maar dat durven we niet meer met de camper en willen we niet te voet.

foto 59-64-65

Prachtige uitzichten via Canazei over de Pass Pordoi op 2240 m. Het hoogste punt van deze reis.
Als we daar staan te lunchen komen de skiërs net naast de camper naar beneden. Gebeurd is er vandaag verder niets, alleen de mooie plaatjes die constant te zien zijn. Oh ja, toch wel: zeker 100 haarspeldbochten ‘gedaan’ vandaag.

foto 73-76-79-81

We passeren het Lago di Fedaia. Dit stuwmeer kan wel tot in juni bevroren zijn. Aan de andere kant daarvan, je moet dan over de stuwdam rijden, ligt een prachtige camperplaats. Maar helaas. Na 50 meter is vanwege de sneeuw nog alles afgesloten.

foto 87-88

En verder naar beneden tot de CP.

foto 91-92-94-95

foto 96-97

km 182845

Zaterdag 22 maart (dag 8), laaghangende bewolking, soms té laag (regendruppels), 10º

Bezienswaardigheden zijn er niet, maar het gaat uiteindelijk zeker ook om de route. Ondanks het mindere weer blijft het mooi.
We gaan richting Longarone en daar hangt een verhaal aan. Na jaren van onderzoek en protesten werd er in 1957 een bouwvergunning gegeven voor een stuwdam in de Vajont, bedoeld om o.a. de stad Venetië van voldoende stroom te voorzien. Kritiek punt was de stabiliteit van de wanden van het dal. En inderdaad, al in 1960 stortte 700.000 m3 rotswand in he stuwmeer. Dat ging nog net goed zonder al te veel schade. Een onderzoek van de Universiteit van Padua wees uit dat het verder geen kwaad kon. Dat bleek later niet te kloppen. Op 9 oktober 1963 ging het ècht fout: 270 miljoen m3 rots, bijna 2 keer de inhoud van het stuwmeer, stortte in het water. Gevolg was een gigantische vloedgolf die in het dal alles wegvaagde alsook het verderop gelegen stadje Longarone. Bijna de gehele bevolking, 2000 mensen, vond de dood. Slechts enkele kinderen werden gered. Intussen is de stad weer helemaal opgebouwd en de stuwdam staat er nog gewoon te staan, verworden tot een zinloze betonnen muur.

foto 98-100-103
km 182931

Zondag 23 maart (dag 9), regen/geen regen?, 12º

foto 105-114-115

Nadat we gisteravond bij de overbuurman een pizza gehaald hadden is er ’s nachts nogal wat water naar beneden gevallen. Blijven de buien nu weg of niet? We besluiten te blijven staan en zien dan overdag af en toe het zonnetje en soms wat druppels. 
We staan hier wel bijzonder luxe, samen met nog een paar anderen: de plek is gratis en alle andere voorzieningen ook, zelfs gebruik van elektriciteit. Hoe is het mogelijk toch?
Dan maken we een wandeling het stadje in waar op deze zondagmiddag iedereen slaapt of weg is.

foto 108-109-110-111

Maniago is de plaats waar 70% van alle in Italië gebruikte snijwerktuigen gemaakt worden. Een daaraan gewijd museum is de moeite waard om te bezoeken. Het maken van die messen (en scharen) is al een bijna 800 jaar oude traditie. Op enig moment was er in bijna elk huis messenfabricage. Interessant museum waar we onthaald worden door een heel enthousiaste jongedame. Omdat wij al 75+ zijn hoeven we geen 8, maar slechts 4 euro entree te betalen. Die korting en nog een beetje besteedden we zodra we buiten kwamen aan een lekker Italiaans ijsje. 

foto 113

Maandag 24 maart (dag 10), volop zon, 18º

foto 124

Eerste doel vandaag is het Castello van Maniago. Dat was gisteren te ver lopen, dus nu dan maar met de camper. Maar zelfs vanuit de toegangspoort blijkt het een schier onmogelijke opgave om helemaal naar de ruïne te lopen. Maar het lukt Thea dan toch.

foto 116-118-119-120

Na wat gekronkel door de stad vanwege de maandagmorgenmarkt, langs de door de drukte onbereikbare duomo, zijn we op weg naar Spilimbergo. Een stad bekend om zijn mozaïeken. Er zijn zelfs mozaïekscholen om het vak te leren. Niet dat dit veelvuldig in de stad te zien is, behalve het ‘gewone’ werk dat iedereen wel kent. Een enkele etalage met mini mozaïekkunstobjecten. In de duomo ligt ook zo’n vloer.  En we ontdekken nog ergens een gevelplateau.

foto 125-126-127-130

Op de binnenplaats van het castello kun je nog wat mooie muurschilderingen zin.

foto 133-134-136

We slenteren nog even door de stad.

foto 137-138-139-143-146

We gaan verder naar de CP van Valvassone. En daar is alweer alles gratis. Onvoorstelbaar.

foto 147-148
km 182972

Dinsdag 25 maart (dag 11), volop zon, 20º

Vanaf de CP lopen we naar het dorp, gelukkig niet al te ver. Volgens de beschrijving is er nog steeds de middeleeuwse structuur en in de praktijk zien we dat dat no steeds zo is. Gelukkig voor de mensen daar zijn wel alle huizen op de stand van vandaag gerenoveerd. Mooi dorp.

foto 151-153-154-155-157-158-160-162-166-169

Na een espressotje op het terras (espresso en cappuccino samen € 3,30!) gaan we terug naar de camper en vertrekken richting Pordenone. Een heel mooi stadje blijkt en wat ook mooi is, een parkeerterrein tegen het centrum aan waar zelfs nog plaats is. Als we, voordat we het centrum in lopen, nog even een boterham eten zien we de parkeerwacht kritisch rondgaan. En hij heeft geen pardon in Pordenone: geen P-schijf, dan een boete.

foto 173 het lijkt wel of we in Noorwegen zitten

foto 175-176-177-184-185

Voor onze overnachtingsplek reizen we naar Sarmede. Een plek waar de slagboom weg is en de parkeerautomaat kapot. Maar voordat we daar aankomen zien we het in de verte regenen. even later zien we de gevolgen: enorme waterplassen, volle beken, bloeiende tulpenbomen die ineens heel veel bloemen kwijt zijn en een laag hagel overal. Dat hebben we dus net gemist, gelukkig.

foto 190-191
km 183038

Woensdag 26 maart (dag 12), volop zon, 17º maar ook wat buien.

De keuze vandaag voordat we aan tour 11 beginnen: route 1 of route 2? Route 1 gaat vooral door de velden druivenstokken waarvan o.a. de grappa gemaakt wordt. Niet zo interessant om naar te kijken, alleen om te drinken. Dus gaan we voor keuze 2 die vooral door de randen van de bergen gaat. 
Maar eerst naar Vittorio-Veneto……

foto 192-194

Naast Lago di Santa Croce…………

foto 197-199-202

Nog noordelijker via Monte Nelle Alpi naar Belluno.
Wat valt onderweg op? Veel vervallen woningen en bedrijfsgebouwen, half ingezakt en niemand die de moeite neemt om dit af te breken en op te ruimen. 
In Belluno parkeren we op een heel groot terrein onder aan de voet van de stad. Van daaruit gaat het met 3 enorme roltrappen naar boven de stad in. En rondslenteren om de zaak te bekijken. Belangrijkste gebouw, de kathedraal, is tot 29 maart gesloten omdat alle ‘heiligheden’ vernieuwd en dan op de 29e opnieuw ingewijd worden.

foto 207-210-213-314-215-216-223-225-226-227-228-230-231-232

Dan gaan we op weg naar een CP. Veel keuze is er niet echt en dus kiezen we de verkeerde: een grote P-plaats bij een brouwerij. Verder. We volgende de route via Google-maps. Onze eigen navigatie heeft geen GPS-ontvangst meer en kan thuis pas gerepareerd worden.
We worden een binnendoorweg op gestuurd. kilometers kronkelig lang, traktorbreed en net tegen het einde aan volledig afgesloten wegens werkzaamheden. Terug. Via een nog mindere binnenweg 5 km naar de hoofdweg.  De 3 auto’s die we tegen kwamen werkten gelukkig direct mee door een passeerplek op te zoeken.
Uiteindelijk vinden we toch weer een prima plek aan de rand van het voetbalveld. ’s Avonds konden we meegenieten met het gejuich of het tegengestelde van de toeschouwers.

foto 233

Donderdag 27 maart (dag 13), volop zon, 17º tussen de wolkjes door.

Wat een route weer vandaag. Nauwelijks wat kilometers onderweg is het al nodig om uit het raam te hangen om te kijken of het allemaal wel paste. Prachtige vergezichten en leuke dorpjes. Een gebied waar heel lang geleden bayerische Duitsers neergestreken waren. De taal die toen gesproken werd is intussen bijna helemaal weg. Enkele personen kennen ze nog. Hier en daar zie je nog wat tekens van dat verleden. Een bar die ’Stube’ heet of accenten op de letters zoals bij de ü, wat ze in het Italiaans niet kennen.
De portie haarspeldbochten is vandaag weer behoorlijk in de weg naar Enego en verder naar Asiago. Dat levert weer heel mooie plaatjes op.

foto 236-237-238

Tijdens deze route vandaag voelen we een heel aparte sfeer, vreemd maar niet onprettig. Of het aan het landschap ligt? We constateerden al eerder dat alle berg-omgevingen waar we geweest zijn allemaal hun eigen karakter hebben. Dat geldt zeker ook voor deze Dolomiten maar verklaart niet de aparte sfeer hier.

Enego.

foto 243-245-248-252-254-255
Asiago

foto 256-257-258
km 183217

Vrijdag 28 maart (dag 14), 17º, druilerig.

Het restaurant hier opende gisteravond na 1800 uur en er kwamen zowaar enkele gasten de berg op. Nadat de duisternis inval liepen er 2 mensen met headlights nog heel lang over de parkeerplaats om de padden die daar liepen over het randje van het veld te zetten naar de vijver.
Toen de gasten vertrokken waren rond 11 uur ging het buitenlicht uit en werd het stikdonker en nog stiller. Tot tegen 8 uur ’s morgens enkel mensen op het idee kwamen om de houtversnippermachine aan te zetten. Geen takken, maar hele boomstammen gingen erin. Tegen 9 uur waren ze ervan overtuigd dat wij wakker waren en zijn ze weer vertrokken.

foto 261-264

Het bleef een beetje druppelen tot we in Thiene waren. 

foto 268-270-272

Een rondwandeling door de niet zo beduidende stad en een echte Italiaanse hotdog verder gaan we weer de route op. En wat voor een. Heel veel haarspeldbochten en maar op enkele plaatsen ruimte om te passeren. Dat gaat allemaal goed totdat we in Recoaro komen: oponthoud in het dorp. Ook daar is het smal en hebben 2 auto’s geprobeerd elkaar te passeren zonder schade, maar dat mislukte. Met wat passen en meten komen we er langs en zijn even later op de CP in Valdagno. Stelt niks voor maar er is verder geen alternatief in de buurt dus doen we het ermee.

foto 273-274-277

km 183302

Zaterdag 29 maart (dag 15), 17º, hele dag regen. Niet veel maar gestaag.

Onze CP lag pal naast de atletiekbaan en de sporthal. Weinig trainingen vandaag en het enig geluid waar we ‘last’ van hadden was de regen die in de loop van de nacht begon te vallen. En vervolgens niet meer stopte tot de volgende nacht. 
Voordat we wegreden nog even grijs en zwart water geloosd. Wit water pas ergens op een volgende stop te krijgen.

We gaan naar Montecchio Magiore. De plaats ligt in het dal, maar daarbovenuit wijze 2 kastelen: dat van Romeo en dat van Juliette. Die Italianen doen er alles aan om het verhaal van Shakespeare in hun voordeel te vermarkten.

De route via Applemaps geeft aan: rechtdoor. Het lijkt wat smal daar, maar allee. Na de nauwelijks haalbare krappe eerste bocht staan we voor een zeer steile helling. Terugzetten is geen optie: die bocht vooruit ging nog, maar terug kun je vergeten. Oké, volgende heel smalle bocht en nog een steilere helling. Percentage is minstens 25. Het is zweten hier en nu maar hopen…. te laat. Staat ineens een auto voor ons en die mevrouw duidt aan dat we er langs moeten. Zal wel, maar dan moeten we wel de camper een halve meter smaller maken. Enfin, zij terug en een open plekje op. Maar dan moeten wij weer aanzetten om van de plek te komen en dat gaat niet helemaal goed. Het is zo steil dat de koppeling gaat slippen en begint te stinken. Melding op het dashboard: ‘koppeling te hoge temperatuur’. Even wachten, héél voorzichtig aanzetten en honderd meter verder vooral niet stoppen bij het stopbord en op hoop van zegen de weg op. Ging goed. Poeh, dat was echt zweten!
Boven aangekomen zien we nog 2 andere campers die dus een andere route hadden gereden. De volgend keer gaan we zo’n smal en ontzettend steil straatje niet meer in!!!

foto 281-282

foto 280-283-284

In de stad belanden we toevallig ook nog bij de duomo.

foto 291-295

Dus, we hebben weleens, na dagen niet, andere campers gezien. Italianen want buitenlanders zijn gewoon afwezig: geen enkele in onze buurt geweest sinds het vertrek.
Helaas is de Fondanzio Bisazza met mozaïekkunstwerken gesloten. En dan is goed raad duur: wat doen we qua route en CP.
We vinden dan een plek van niks in Altavilla Vicentina, goed om te slapen en dan  morgen snel verder.

Zondag 30 maart (dag 16), 17º.

Onderweg is alles plat, maar vaak zijn in de verte de bergen met de witte toppen nog wel te zien. 
Wij gaan naar Vicenza en dan eerst naar het Sanctuario Santa Maria di Monte Berico. En daar is het héél druk. Zoveel mensen en auto’s hebben we al lang niet meer bijelkaar gezien. Boven op de berg aangekomen staan er een paar figuren klaar om je naar een lege parkeerplek te loodsen en daar zijn we blij mee. Ze hebben hun ‘aanwijseuro’s’ verdiend.

foto 297 / 319

In de stad zelf is een CP bij het stadion en daar staan een aantal Italianen hun weekend in te vullen. Hele families bij elkaar. Wij lopen de stad in incl. stepmobiel.

foto 321 / 334

Het is er druk. Het mooie weer nodigt uit om de markt, de terrasjes of gewoon ‘de ander’ te bekijken. Na 15 uur openen er ook wat winkels en wordt het nog drukker. Hoogtepunt in de stad is toch wel het Teatro Olympico. Je bent 12 euro voor een ticket kwijt maar het is de moeite waard, schitterend! In ons geval zelfs nog aangevuld met een mooie repetitie van een erg goed orkest.

foto 336 / 372

We gaan terug naar de camper, begeleid door een trommel-orkestje en mooie plaatjes.

foto 373-374

Terug op de CP zien we dat de meeste campers vertrokken zijn en besluiten wij hetzelfde te doen. Maar hoe zt dat nu met betalen hier? We staan eerst voor de verkeerde uitgang, was ingang, en vinden dan de juiste met een betaalautomaat.
Geen tarievenlijst, niet leesbare schermen op de automaat resulteren in een afrekening van € 10,10. En dat voor een paar uurtjes op een troosteloze, rommelige asfaltvlakte. Nou ja.
Onze overnachtingsplek is beter: de grappadistilleerderij van de Fratelli Bonelli. De plek is gratis zonder iets erbij, behalve dan een winkeltje….. De drankvoorraad is aangevuld met een fles grappa rechtstreeks van de maker.

foto 375 / 379

km 183374

Maandag 31 maart (dag 17), 20º.

overzichtskaart en routekaart 3

We slaan een hel groot stuk van de route over en rijden via route 3 zelfs Padua en Venetië voorbij. Dat hele deel zijn we al eens ooit geweest en vinden we bovendien te druk. Maar dat geldt niet voor de gebieden waar wij nu overal komen. Plaats is er overal, er zijn geen opstoppingen in de steden en dorpen, er gelden nog geen verboden als in het hoogseizoen enz.
We zitten voorlopig nog in het platte deel van onze rondrit: het stuk tussen de bergen en de zee. Eigenlijk een saaie route.

foto 381-382-383-384

Gewoon genieten van wat allemaal voorbij komt op de ingeprogrammeerde route… totdat we ineens voor een wegversmalling staan: brugje afgesloten voor meer dan 2,10 breed en 3,5 ton. Het is er levendig verkeer en nogal een gedoe om een stuk achteruit te zetten en te keren.
En een CP? De ‘buurman’ is een restaurant en die heeft o.a. pizza frutti di mare.

foto 387
km 183510

Dinsdag 1 april (dag 18), 18º, veel zon en wat wolkjes.

Allereerst gaan we naar Caorle en dan blijkt weer eens het voordeel van het voorseizoen. We gaan gewoon met de camper de stad in en kunnen zelfs vlakbij een mooi punt parkeren. Er staat veel politie maar het is onduidelijk waarom.

foto 389 / 395

Ook in Portogruaro kunnen we pal naast de stadspoort parkeren. Omdat het tussen 12 en 3 is zonder parkeerschijf of automaat. 

foro 398 / 420

Onderweg nog een stop bij Sesto al Reghena en Cordovado en een brugje afgesloten voor meer dan 2,20 meter breed. een wat minder dikke weg en dus Thea eruit en kijken of het past, En jawel hoor, aan beide kanten hebben we nog 5 cm over. Later hebben we de camper nagemeten: 2,30 meter zonder de spiegels.

foto 424-427-430-435

Waarna we via Latisana terechtkomen op CP Palazzolo dello Stella en daarmee op route 5.  Voor het eerst sinds heel lang een mede-niet-Italiaan-camper, een Duitser. Onderweg naar Griekenland, Turkije, Bulgarije. Enfin over 2 maanden wet hij waar hij geweest is.

foto 436

Woensdag 2 april (dag 19), 18º, zon en wat wolkjes.

We blijven een dagje staan hier. Dit verhaal bijwerken, beetje lezen, beetje niksen. Dus ook niks te vertellen. 
Nou ja, hoe kan het dat we sinds heel lang geen campers gezien hebben op een enkele Italiaan na en op deze CP ineens 3-4 Duitsers landen. Ze hebben niks met elkaar te maken. Puur toeval dus, maar wel raar.
Iets anders. Italianen hebben hier en daar ook stroomproblemen? Hoe anders zijn de uitgefreesde sleuven in het wegdek anders te verklaren. Soms 10cm, soms een halve meter breed. Heel veel, meestal in het rechterspoor en altijd heel slecht gerepareerd. Goed om straks weer alles aan te moeten draaien in de camper.
italianen staan of stonden erom bekend dat ze het met de maximum snelheid niet zo nauw nemen. Of dat de reden is dat het lijkt of de radarkasten in de aanbieding waren? Er is letterlijk geen enkel dorp en geen enkele stad waar je geen kast vindt. Je struikelt er letterlijk over.

foto 438. Zo ongeveer naast de camperplek.

Donderdag 3 april (dag 20), 21º, zon.

foto 440

Dan zien we uit het platte land een prachtige, imposante, villa opduiken. Van heel ver af te zien. Dichterbij gekomen wordt het nog indrukwekkender. Buitenom zijn spiksplinternieuwe parkeerplaatsen aangelegd. Het moet hier in het seizoen stervensdruk zijn, maar nu gelukkig niet. Aan een deel wordt druk gerestaureerd zo te zien. De familie Manin liet het huis in de 17e eeuw bouwen en heeft het later in de loop der tijden steeds verder uitgebreid. Veel geschiedenis hier: de laatste Doge van Venetië woonde hier. Maar ook Napoleon die hier in 1797 woonde en zijn hoofdkwartier had tijdens zijn veldtocht naar Italië. Zijn privé-kamers zijn de enigen die bewaard zijn gebleven. Wel zeker de moeite waard is de kapel direct rechts op het binnenplein.
De vrede van Campoformido is hier getekend waarbij delen van het Venetiaans gebied aan de Oostenrijkse Habsburgers toegekend werden.

foto 441 / 468

Wij zoeken de CP in Palmanova op en lopen van daaruit de stad in. Een heel bijzondere stad. Op het einde van de 16e eeuw werd deze stad gepland incl. de versterkte wallen en stadspoorten rondom. De bedoeling was om er 20.000 mensen te huisvesten. Maar, niemand wilde er wonen. Wat moet je daar ‘in the middle of nowhere’? Zelfs strafgevangenen die amnestie en land aangeboden werden wilden niet, beducht om uiteindelijk als kanonnenvoer te moeten dienen. Zo’n versterkte stad is natuurlijk een uitdaging. Enfin, de foto’s vertellen het verhaal. Overigens wonen er tot op heden nog steeds maar 5.000 mensen.

foto 471 / 503

De CP stelde niet zoveel voor daar, maar was wel bezet en daarnaast nog een paar extra op het parkeerterrein van de tennis- en voetbalclub.
km 183645

Vrijdag 4 april (dag 21), 22º, zon.

In Strassoldo liggen 2 kastelen bij elkaar: Castello di Sopra en Castello di Sotto. Het boven- en benedenkasteel. Geen idee welk is wat, maar het levert wel heel schilderachtige plaatjes op. Het geheel is al meer dan 1000 jaar in het bezit van dezelfde familie die er ook voor gezorgd heeft dat het middeleeuwse complex nog bijna compleet bewaard is gebleven. 

foto 505 / 524

Tweede stop vandaag is Acquileia. Eerste inwoners dateren van 181 v.Chr. Nu een klein dorp met 3500 inwoners en een heleboel Romeinse opgravingen. Ooit was het een metropool waar 200.000 mensen leefden en was het de vierde stad van het Romeinse Rijk. Opgravingen zie je overal langs de weg liggen en zijn niet interessant. Dat is de kerk die rond 1030 gebouwd wel zeker wel. Daarvoor stond er ook al een kerk en de resten daarvan zijn toen opgenomen in de kerk zoals die er nu nog staat. De basiliek is 65 meter lang, 30 meter hoog en biedt plaats aan 10.000 mensen. In de kerk is een glazen rondgang gebouwd over de 100 jaar geleden teruggevonden originele mozaïekvloeren uit de begintijd van het christendom.

foto 526 / 552
km 183685

Zaterdag 5 april (dag 22), 22º, zon.

Naast de CP in Staranzano waar we vannacht stonden met plaats voor 4 campers, lag een terrein waar wel 100 collega’s hun voertuig gestald hadden. Vrijdagavond en zaterdagmorgen werd er diverse uit het vet gehaald. Prima weertje om een weekendje ergens heen te gaan. Gisteren was het ook al behoorlijk camper-druk aan het worden. Nog steeds alleen maar Italianen. 
Wij zijn nauwelijks onderweg of het platteland is weg en bevinden we ons in het karstgebergte. Een sterk heuvelachtig landschap gemaakt van uitgespoelde kalksteen. Een gebied waar de grootste onderaardse grotten ter wereld zijn. Wij gaan over de ‘mooiste kustweg ter wereld’ (volgens ons reisboek) naar het zuiden: Triëst. 
We zien wel steeds dat we aan de kust zitten. Zou je het niet aan het water zien, dan zie je het wel aan het drukke verkeer. Het is weekend en dus iedereen in de auto en naar de kust. Voor het eerste sinds lang moeten we weer eens een haarspeldbocht door. Blijkbaar zijn we ongemerkt omhoog gereden en moeten nu zakken naar Villagio de Pscatore. Helemaal aan het einde van de gigantische parkeermogelijkheden zijn nog enkele plekken vrij. Even stoppen en dan verder.

foto 562

foto 563-564

foto 566-570

Onderweg doen we nog een poging om Castello Miramar te bekijken, maar het blijft bij een poging. Het is er ontzettend druk en passeren op de toegangsweg is bijna onmogelijk. We laten het dus bij een foto vanaf de kustweg.
Triëst wordt de eerste keer vermeld in de 1e eeuw v.Chr. en wordt na een turbulente (o.a. Romeinse) geschiedenis in de 8e eeuw door Karel de Grote als bisschopsstad benoemd. In 1203 wordt de stad door Venetië veroverd. Daarna stelden ze zich in 1382 onder gezag van Oostenrijk. Pas in 1918 werd Triëst Italiaans. Na WOII was er strijd tussen Joegoslavië en Italiê wie de stad kreeg. Tot 1954 werd het probleem opgelost door er een ‘vrij territorium’ van te maken. Daarna kwam de huidige situatie: Triëst werd Italiaans.
We rijden dwars door de stad naar Muggia en vinden daar aan het water een prima plekje, notabene naast een Nederlander. De eerste die we zien sinds ons vertrek. Wat we zien in Triëst is de ‘normale’ grote stad, zeker voor een zaterdag. Druk, druk, druk.

foto 571-572-574

We vinden wel een aardige CP waar het echter tegen de avond ontzettend hard begint te waaien: vlg. de weerapp 100 km/u

foto 576-577
km 183739

Zondag 6 april (dag 23).  Storm met wind tot 100km/u vlg. de weerapp. Zon, 14º.

Omdat het nog steeds zo ontzettend hard waait en omdat we daar al eens eerder minder goede ervaringen mee gehad hebben, besluiten we nog niet te vertrekken. De voorspelling gaf aan dat het tegen 14 uur veel minder zou zijn maar dat duurde ons uiteindelijk te lang. Tegen 11.45 gaan we toch maar op pad: via Muggia met een grote bocht terug naar Triëst. Tot Muggia gaat alles prima, maar dan, steile smalle weggetjes bergop en weer af. We hebben het gevloek van de tegenkomende en achter ons hangende Italianen gelukkig niet gehoord…….

foto 579-581-585-586-588

Niet helemaal bij toeval, soms moet je plannen, rijden we tussen 12 en 3 in Triëst rond met als richtpunt de kathedraal van San Guistino. Nu ligt iedereen te pitten of zit te schransen. Nauwelijks verkeer in de stad.

foto 589-590-596-597-600

De stad is verder niet bijzonder, alleen erg groot. Fijn dat de mensen ons de straten bijna alleen laten gebruiken. Diegenen die niet thuis zitten, zijn àlle inwoners met kinderen. Die zitten namelijk allemaal bij de McD waar wij op deze zondag eindelijk weer eens een frietje willen scoren. Tel daarbij het gedoe op om met de camper in de buurt te komen en je bent zo een uur verder.
Nu is goede raad duur. Er zijn bijna geen CP in de buurt en daar zit ook nog eens niets goeds bij. Zodat we uiteindelijk in de bergen op een P-plaats belanden bij het monument van Basoviza. Eenzaam en alleen waar we uiteindelijk nog een beetje opschuiven om in de windschaduw te komen. Het waait nog steeds flink.

foto 602-605

Maandag 7 april (dag 24).  Zon. Afgelopen nacht was het 0º, overdag 14º met een koude wind.

Het kalksteengebergte hier is niet vriendelijk voor de flora. De bomen en struiken zien er allemaal nogal schäbig uit. Zoiets van ‘we doen ons best, maar het lukt niet erg’.

foto 608-610-612
Ons routeboekje geeft aan dat er in Redipuglia een oorlogsmonument is. Zeer indrukwekkend zo blijkt. Enorm.

foto 616-618-620-622-629-630-631
Het land is vlak met soms wat verhogingen. Dat kun je soms ook zien aan het water dat altijd het laagste punt opzoekt.

foto 633

En dan komen we in Goritzia aan, ook wel Görtz genaamd. Let op de uitspraak! We willen parkeren op de CP die vlakbij het centrum ligt, maar die wordt op dit moment gerenoveerd. De plekken waar je toch nog een camper kunt plaatsen zijn bezet. Dus gaan we zelf de stad in en vinden een parkeerplekje aan de rand van het centrum waar we door een mevrouw gewezen worden dat het daar niet mag, maar en stukje verder wel. Parkeren kost € 0,80/uur. Kun je toch niets van zeggen?

foto 636 / 658

Aan de andere kant van het centum vinden we ook een prima CP met heel veel ruimte. Geen idee waarom iedereen op die andere plek wilde staan.

foto 661

Dinsdag 8 april (dag 25).  Zon, 14º met een koude wind.

Eerste actie vandaag: tanken in Slovenië. Ongeveer 1 km rijden en bijna 2 duppies/liter goedkoper.
Eerste doel is een mooie tuin met rododendrons en azalea’s. Bordjes volgen en omhoog. Mmm, wel smal hier. Waar het breder is staat een auto. Dan staan we voor de ingangspoort. De weg gaat nog smaller verder en ook verder omhoog en zo ver je kunt zien smal en nog smaller door de geparkeerde auto’s. Er zit niets anders op: een dikke 500 m achteruit terug. Mensen die naar boven lopen vragen om even te stoppen zodat ze niet tussen auto en muur gemangeld worden. Het busje dat als we bijna op het einde gekomen zijn naar boven wil: terug!
Tuinen hebben we niet gezien.

Alles weer gelukt, zweet afgeveegd en naar een groot oorlogsmonument. Zien we bordje ‘obelisk’ staan en draaien we in. Steil, maar goed te doen. Wel raar dat de weg steeds smaller wordt, erg smal zelfs. Dan ineens, zonder waarschuwing vooraf, is de weg afgesloten met een verbodsbord. Naast de werkzaamheden daar kunnen we misschien nog voorbij en dan ergens draaien? Geen goed idee. Hadden we vanmorgen al achteruitrijden geoefend, nu komt het examen: 1 kilometer achteruit. Als we weer beneden zijn is het wel zéér hoognodig tijd voor koffie….
Uiteindelijk vinden we wel het monument nog. Daar kun je niet verkeerd omhoog rijden, maar je moet wel bijna 200 treden omhoog lopen, en terug. De rest van de dag was nodig om bij te komen.

foto 663 / 693
Laatste doel voor vandaag is Monte Quarin, maar de CP daar vinden we toch veel te tochtig, lees koud.
Dus terug naar een mooi plekje dat we voorheen al gezien hadden in Mossa. 

foto 698

foto 700

Er zijn enkele Italianen die het wel leuk vinden om met die ‘Hollanders’ te praten. We krijgen allerlei adviezen over fietsen, wandelen, maar dat is ook het enige wat we ervan begrijpen wat ze allemaal vertellen. Een andere meneer spreekt Engels en daar is hij trots op. Hij vertelt van alles over de streek en ook dat ze hun eigen taal hebben, het Friulisch. En dat is geen !!! Italiaans !!! Volgens hem zouden veel inwoners veel liever bij Oostenrijk horen. Het zal wel iets met het gras van de buren te maken hebben…
’s Avonds zijn we nog getuige van de start en aankomst van een fietscrosstocht voor de jeugd. Leuk om al dat enthousiasme te zien.
km 183919

Woensdag 9 april (dag 26).  Zon en wolken, 16º met nog steeds een koude wind.

foto 703-705-707-708

De Duitsers-buren met hun VW-busje hebben hun huis aan hun zoon gegeven en zijn nu met de camper onderweg, voorlopig voor 1 jaar is de bedoeling. Maar daar moet wel bij gezegd worden dat ze pas 1,5 week onderweg zijn. Hij werkt ’s morgens via internet: verkoop van vloeren en vloerbedekkingen. Rasverkoper die man. Gewoon niet stil te krijgen. Zijn werkmorgen is blijkbaar maar kort want voor 10 uur zijn ze al weg.
De CP ligt overigens aan de Via Delle Fornacci, de straat van de ovens (fornacci … fornuis?) Taal blijft leuk. Een stukje verder zie je inderdaad zoiets liggen.

foto 702

Wij gaan na de koffie op pad naar het Sanctuario Beate Virgine di Castelmonte. Een bebouwde bergtop met klooster, kerk en pelgrimshuis en wat er allemaal bijhoort voor bewoning en leven.

foto 710 / 727

Maar ook gewoon onderweg mooie plaatjes.

foto 729

Volgende stop is Cividade del Friuli. een plaats die al in 46 v.Chr. van Julius Caesar stadsrechten kreeg en Forum Julii genoemd werd.  Uiteindelijk verworden tot Friuli en naamgever van de hele streek. Een zeer bewogen geschiedenis ligt hier. 

foto 730 / 746

We vinden onze CP vandaag in Buttrio, evenals een pizzeria.

foto 749
km 183980

Donderdag 10 april (dag 27).  Zon, 18º met nog een frisse wind

Eerste plaats waar we vandaag komen is Udine. Een heel grote stad met onvoorstelbaar veel geparkeerde auto’s. Echt nog nooit gezien. Er is letterlijk nergens meer een leeg plekje te vinden. De auto heeft hier volledig bezit genomen van de hele stad. Of het er aan ligt dat parkeren te goedkoop is? Tarieven zien we op bordjes voorbij komen van € 0,40 en € 0,60 /uur, behalve tussen 12 en 15 uur, dan is het gratis. Dan ga je dus als werknemer met de auto naar stad en pleurt dat ding de hele dag ergens neer. Als wij hier iets te zeggen zouden hebben….

foto 750-751-752-753

We crossen met de camper dwars en heen en terug de hele stad door en zien er zo toch wel wat van. Parkeren is echt onmogelijk, tenzij je een heel stuk buiten het centrum gaat. Dat proberen we, komen op een officiële CP terecht, staat die vol met busjes en een paar niet betrouwbaar uitziende figuren.
Dus, terug de route op. Veel mooier. Ineens valt op dat de druivenranken groene blaadjes hebben. Het lijkt wel tovenarij, gisteren niets, vandaag overal.

foto 755-758-759-761-762-763

Vele km’s slingerend door de bergen brengen ons bij de CP die we uitgezocht hebben, de Grotte Villanova bij Lusevera, maar die vinden we niet goed, dus door naar Tarcento. Een hele leuke plek bij het riviertje die we bewonen met 1 Italiaanse buurman.

foto 765-766

foto 770-771

Dat we buiten het seizoen zitten, heeft voor- en nadelen: de plek bij de grotten was een beetje sinister en deze plek zou normaal gesproken vol staan.
km 184051

Vrijdag 11 april (dag 28).  Zon, 18º met nog een frisse wind.

Het landschap waar we hele tijd doorheen rijden vormt de verbinding tussen plat land en bergen. Veel wijnbouw en dan ineens heel veel gewone landbouw. Een paar km verder alleen maar rotsen en diepe kloven. 

foto 722

Eerste doel vandaag is Colleredo di Monte Albano. Een gigantische (gedeeltelijke) kasteelruïne die bij de aardbeving in 1976 behoorlijk verwoest werd. Het heeft tot 2012 moeten duren voordat men er klaar voor was om alles weer te herstellen. Hoe lang het gaat duren is niet duidelijk, maar wel dat het nog lang niet klaar is.

foto 773-774-775-777-778-780

Er is een hele mooie CP hier maar het is pas half een, toch te vroeg om al te stoppen vandaag. Dus maar eerst een boterham en dan verder naar San Daniele del Fruli. Een mooie plaats met ongekend steile straten ìn het dorp. Meestal is het dorp grotendeels vlak en de hellingen liggen rondom.
Naast de parmaham is de ham uit dit dorp heel beroemd. Iedereen in Italië weet dat!

foto 787-788-789-792

Eigenlijk was dit de CP voor vandaag en we hebben hier ook even geparkeerd. Maar 1. de plek was echt helemaal niks en 2. was het een heel eind en heel steil naar boven lopen. 
Dus verder naar een volgens de beschrijving prima CP in San Francesco. En dat zou ook zo geweest zijn, ware het niet de de plek gerenoveerd werd en helemaal afgesloten was. Goede raad is duur: de volgende is nog eens 30 km. Dus eens kijken wat er verderop langs het grindpad nog mogelijk is. En ziedaar.

foto 803-804-806
km 184123

Zaterdag 12 april (dag 29).  Strakblauw 24º.

Het lijkt alsof het steeds hetzelfde is: ‘gewoon’ een mooie route. Maar niets is hetzelfde: steeds andere mooi uitzichten. eigenlijk moesten hier tientallen foto’s staan, maar zoveel ruimte is er nu ook weer niet op de site.

foto 810-814-818-825-827

Dan komen we in Gemona, de stad waar op 6 mei 1976 een aardbeving was met kracht 10. Bijna 1000 doden, 45000 mensen dakloos. Wederopbouw werd voortvarend opgepakt, maar niemand kon toen weten dat op 5 en 10 september de aarde nogmaals beefde met vrachten van 6,5 en wederom 10. Vele eerder beschadigde gebouwen stortten alsnog in, herstelwerkzaamheden moesten weer opnieuw beginnen en nogmaals 35000 mensen verloren have en goed.
Intussen is er bijna niets meer van te zien. In de dom staan de pijlers nog een beetje scheef en van een kerk uit de 15e eeuw staat alleen nog een stukje voorgevel. Aan de burcht wordt nog steeds gewerkt.

foto 831-832-833-834-835-841-846-849-850

Tegenover de dom is een leuk terrasje. In de zon genieten we van een cafe lungo (=espresso) en een cappuccino voor het luttele bedrag van € 3,20 totaal. Hoe kan dit toch?
Een camperplaats zoeken is vandaag heel moeilijk. Er zijn er niet zoveel en overal is wel wat: gesloten, parkeerplaats vol vanwege een groot feest in het bijbehorende restaurant, helemaal alleen tussen heel veel vrachtwagens enz enz. We moeten doorrijden tot Tarvisio en daar komen we pas om 18 uur aan. De ‘normale’ stoptijd ligt altijd tussen 14.30 en 16 uur. Op zich een prima plekje en een restaurantje vlakbij. De andere camper is van een hele aardige Tsjech met hond die in Sicilië geweest was en nu onderweg naar huis. De hond jankte heel verdrietig toen wij ’s morgens vertrokken.

foto 861-865-870
km 184239

Zondag 12 april (dag 30). Gen zon-dag vandaag: regen, guur en 12º

Enfin, aan het weer kunnen we niets veranderen. In de app is te zien dat er regen op komst is en dat wordt ook waargemaakt.Toch is de route weer mooi. We passeren Lago del Predil en staan dan ineens aan de Sloveense grens. Aan de Italiaanse kant 2 ‘pliesies’ die we vragen hoe dat kan. We moeten naar Sella Nevea, zou het kunnen dat we een stukje door Slovenië moeten. Auto aan de kant, kaart raadplegen. Kaart ? Ja, want natuurlijk heb je op zo’n cruciaal moment geen ontvangst. Enfin, die 2 politiemensen gevraagd. Maar die spreken alleen Italiaans en zelfs de plek op de kaart aanwijzen levert niet op of we nu wel of niet terug moeten rijden. Ze hebben waarschijnlijk nooit aardrijkskunde gehad op school.
Vroeger heeft het hier wel geknald, te zien aan de verdedigingswerken. 

foto 877-879-880-881

Positief punt: na verloop van tijd, als we steeds lager komen, wordt het weer ook weer wat beter.

foto 885

In Tolmezzo vinden we een CP, maar voordat we er echt gaan staan rijden we nog het dorp in.

foto 888-889-890
km 184322

Maandag 13 april (dag 31). Tot in de middag droog en 15º

Als we ’s morgens wakker worden loopt de kale, lege zandvlakte in Tolmezzo die onze CP was langzaam vol. De grote P-plaats ernaast is al vol en even later ook onze hele plek. Tijd om te vertrekken en de lokalo’s hun ruimte terug te geven.
Een stukje verder verlaten we de SS52 en rijden de SP23 op.  SS staat voor strada statale (rijksweg) en SP voor strada provinciale. Je kunt dus verwachten dat de SP wat minder is dan de SS. Maar deze SP slaat alles: ontzettend steil omhoog en omlaag en vele kilometers eenbaans. Gelukkig bijne geen verkeer omdat er ook nauwelijks uitwijkmogelijkheden zijn. Moet je ook meegemaakt hebben. enfin, via Paularo en Paluzzo naar Ampezzo. Een stuk vóór Cortina d’Ampezzo. Leuke CP, maar omdat het nog geen half twee is rijden we, na de hele boel weer bijgewerkt te hebben, door naar Forni di Sopra. Een echt wintersportstadje waar misschien wel ergens een pizzeria of zoiets open is. En ja hoor, een beetje zoeken, maar dan heb je ook wat. Een werkelijk uitstekende, zoals het moet, pizza Capriciosa. Samen met een wijntje…. mmmm
Morgen gaat het langzaam via Oostenrijk weer richting thuis. 

foto 897-898-902-906-909-911-913
km 184430

Dinsdag 14 april (dag 32).  Het heeft geregend van gisteren 16 uur tot vanmiddag 14 uur. Daarna alleen nog een paar buitjes. 15º, maar meer naar boven soms maar 9º.

Tsja, Oostenrijk hebben we niet gehaald. De bedoeling was om over Lienz te gaan maar hebben op het allerlaatste moment, van we recht of links, toch maar over de Brenner terug te rijden. Dat is iets korter, er is een goede mogelijkheid voor een CP in Viliteno/Sterzing. Die kennen we van (m)eerdere bezoeken. Aldus besloten. Ondanks de regen toch een mooie route over de Passo di Croce langs de laatste sneeuw van deze reis. Er wordt zelfs nog geskied.

foto 915-916-918-922-923-924-925-927-928

Op de CP in Sterzing is het best druk. Dat bleek onderweg ook al. Vanaf het moment dat we in Dobiacco op de ‘grote weg’ kwamen hebben we meer campers gezien dan in alle tijd tevoren. Goed, een paar Paasboodschappen doen bij de Eurospar en dan morgen verder.
km 184594

Woensdag 15 april (dag 33). Is het droog? Niet helemaal, maar al snel komt de zon zelfs weer tevoorschijn. 23º

foto 932

Gisteren: van sommige dingen snap je niks. Nog in Italië: over een afstand van een paar kilometer de dieselprijs: € 1,82 (als je bediening wilde + 21 cent), € 1,62 en vervolgens € 1,78.  We hebben ‘m vol gegooid en daar halen we Duitsland dik mee. Daar is de prijs rond de € 1,51
Nogal wat gedubd over de te nemen route. Over Ulm en helemaal de AB7 volgen? Of toch over de AB8 en Stuttgart? We kiezen uiteindelijk voor de laatste, puur omdat we onderweg nog een CP nodig hebben en langs de 7 ligt niets bruikbaars. Maar voordat het zover is, de laatste mooie plaatjes.

foto 934-938-940-941
Op de Brenner is het heel erg rustig, ’n enkele auto. In Innsbruck is er de drukte van de stad en op de Fernpass is het stikdruk. Zagen we gisteren veel campers onderweg, vandaag is het een veelvoud daarvan. De paasvakantie is waarschijnlijk begonnen.
De CP is in Weilheim an der Teck. Prima plek voor 8 euro incl. verzorging, een paar km van de autobaan af. Kun je toch helemaal niks van zeggen? ’t Is de allereerste deze reis die niet gratis is.
km 184930
Morgen de laatste 485 of 500 km, afhankelijk welke route het beste uitkomt.

Donderdag 16 april (dag 34). Weer: zwaar bewolkt, heel erg vochtig, 10º. 

foto 943

De afgelopen weken hebben we weer van alles gezien en meegemaakt: alle soorten weer, van lekker in de zon zitten tot vooral niet naar buiten bbbrrr, heel erg verschillende camperplaatsen, van keurig onderhouden brede wegen tot ontzettend smalle en steile straatjes voorzien van smalle bochten en de nodige gaten. 
En dat was het dan. Behoudens wat behapbare files liep het prima. Autobaan rijden gaat dan weliswaar een stuk sneller als ‘binnendoor’, leuk is het niet meer. Het is druk en vooral de stukken waar flinke hoogteverschillen zitten zoals op de Aichelberg en een groot deel van de A8 voor de A5 zijn dan niet fijn. Vrachtwagens op lage snelheid en (heel) snelle auto’s samen met ons als tussenvorm, dat bijt soms wel.
Wij komen rond half zes thuis aan bij een km stand van 185415 en dan zitten er in totaal 3692 km op. Tijd voor een beurt en herstellen van de GPS in de navigatie. Overigens was Google maps een zeer goede en vooral altijd actuele vervanger.
Volgende reis? Waarschijnlijk Engeland.