Zaterdag 5 april (dag 22), 22º, zon.
Naast de CP in Staranzano waar we vannacht stonden met plaats voor 4 campers, lag een terrein waar wel 100 collega’s hun voertuig gestald hadden. Vrijdagavond en zaterdagmorgen werd er diverse uit het vet gehaald. Prima weertje om een weekendje ergens heen te gaan. Gisteren was het ook al behoorlijk camper-druk aan het worden. Nog steeds alleen maar Italianen.
Wij zijn nauwelijks onderweg of het platteland is weg en bevinden we ons in het karstgebergte. Een sterk heuvelachtig landschap gemaakt van uitgespoelde kalksteen. Een gebied waar de grootste onderaardse grotten ter wereld zijn. Wij gaan over de ‘mooiste kustweg ter wereld’ (volgens ons reisboek) naar het zuiden: Triëst.
We zien wel steeds dat we aan de kust zitten. Zou je het niet aan het water zien, dan zie je het wel aan het drukke verkeer. Het is weekend en dus iedereen in de auto en naar de kust. Voor het eerste sinds lang moeten we weer eens een haarspeldbocht door. Blijkbaar zijn we ongemerkt omhoog gereden en moeten nu zakken naar Villagio de Pscatore. Helemaal aan het einde van de gigantische parkeermogelijkheden zijn nog enkele plekken vrij. Even stoppen en dan verder.
foto 562
foto 563-564
foto 566-570
Onderweg doen we nog een poging om Castello Miramar te bekijken, maar het blijft bij een poging. Het is er ontzettend druk en passeren op de toegangsweg is bijna onmogelijk. We laten het dus bij een foto vanaf de kustweg.
Triëst wordt de eerste keer vermeld in de 1e eeuw v.Chr. en wordt na een turbulente (o.a. Romeinse) geschiedenis in de 8e eeuw door Karel de Grote als bisschopsstad benoemd. In 1203 wordt de stad door Venetië veroverd. Daarna stelden ze zich in 1382 onder gezag van Oostenrijk. Pas in 1918 werd Triëst Italiaans. Na WOII was er strijd tussen Joegoslavië en Italiê wie de stad kreeg. Tot 1954 werd het probleem opgelost door er een ‘vrij territorium’ van te maken. Daarna kwam de huidige situatie: Triëst werd Italiaans.
We rijden dwars door de stad naar Muggia en vinden daar aan het water een prima plekje, notabene naast een Nederlander. De eerste die we zien sinds ons vertrek. Wat we zien in Triëst is de ‘normale’ grote stad, zeker voor een zaterdag. Druk, druk, druk.
foto 571-572-574
We vinden wel een aardige CP waar het echter tegen de avond ontzettend hard begint te waaien: vlg. de weerapp 100 km/u
foto 576-577
km 183739
Zondag 6 april (dag 23). Storm met wind tot 100km/u vlg. de weerapp. Zon, 14º.
Omdat het nog steeds zo ontzettend hard waait en omdat we daar al eens eerder minder goede ervaringen mee gehad hebben, besluiten we nog niet te vertrekken. De voorspelling gaf aan dat het tegen 14 uur veel minder zou zijn maar dat duurde ons uiteindelijk te lang. Tegen 11.45 gaan we toch maar op pad: via Muggia met een grote bocht terug naar Triëst. Tot Muggia gaat alles prima, maar dan, steile smalle weggetjes bergop en weer af. We hebben het gevloek van de tegenkomende en achter ons hangende Italianen gelukkig niet gehoord…….
foto 579-581-585-586-588
Niet helemaal bij toeval, soms moet je plannen, rijden we tussen 12 en 3 in Triëst rond met als richtpunt de kathedraal van San Guistino. Nu ligt iedereen te pitten of zit te schransen. Nauwelijks verkeer in de stad.
foto 589-590-596-597-600
De stad is verder niet bijzonder, alleen erg groot. Fijn dat de mensen ons de straten bijna alleen laten gebruiken. Diegenen die niet thuis zitten, zijn àlle inwoners met kinderen. Die zitten namelijk allemaal bij de McD waar wij op deze zondag eindelijk weer eens een frietje willen scoren. Tel daarbij het gedoe op om met de camper in de buurt te komen en je bent zo een uur verder.
Nu is goede raad duur. Er zijn bijna geen CP in de buurt en daar zit ook nog eens niets goeds bij. Zodat we uiteindelijk in de bergen op een P-plaats belanden bij het monument van Basoviza. Eenzaam en alleen waar we uiteindelijk nog een beetje opschuiven om in de windschaduw te komen. Het waait nog steeds flink.
foto 602-605
Maandag 7 april (dag 24). Zon. Afgelopen nacht was het 0º, overdag 14º met een koude wind.
Het kalksteengebergte hier is niet vriendelijk voor de flora. De bomen en struiken zien er allemaal nogal schäbig uit. Zoiets van ‘we doen ons best, maar het lukt niet erg’.
foto 608-610-612
Ons routeboekje geeft aan dat er in Redipuglia een oorlogsmonument is. Zeer indrukwekkend zo blijkt. Enorm.
foto 616-618-620-622-629-630-631
Het land is vlak met soms wat verhogingen. Dat kun je soms ook zien aan het water dat altijd het laagste punt opzoekt.
foto 633
En dan komen we in Goritzia aan, ook wel Görtz genaamd. Let op de uitspraak! We willen parkeren op de CP die vlakbij het centrum ligt, maar die wordt op dit moment gerenoveerd. De plekken waar je toch nog een camper kunt plaatsen zijn bezet. Dus gaan we zelf de stad in en vinden een parkeerplekje aan de rand van het centrum waar we door een mevrouw gewezen worden dat het daar niet mag, maar en stukje verder wel. Parkeren kost € 0,80/uur. Kun je toch niets van zeggen?
foto 636 / 658
Aan de andere kant van het centum vinden we ook een prima CP met heel veel ruimte. Geen idee waarom iedereen op die andere plek wilde staan.
foto 661
Dinsdag 8 april (dag 25). Zon, 14º met een koude wind.
Eerste actie vandaag: tanken in Slovenië. Ongeveer 1 km rijden en bijna 2 duppies/liter goedkoper.
Eerste doel is een mooie tuin met rododendrons en azalea’s. Bordjes volgen en omhoog. Mmm, wel smal hier. Waar het breder is staat een auto. Dan staan we voor de ingangspoort. De weg gaat nog smaller verder en ook verder omhoog en zo ver je kunt zien smal en nog smaller door de geparkeerde auto’s. Er zit niets anders op: een dikke 500 m achteruit terug. Mensen die naar boven lopen vragen om even te stoppen zodat ze niet tussen auto en muur gemangeld worden. Het busje dat als we bijna op het einde gekomen zijn naar boven wil: terug!
Tuinen hebben we niet gezien.
Alles weer gelukt, zweet afgeveegd en naar een groot oorlogsmonument. Zien we bordje ‘obelisk’ staan en draaien we in. Steil, maar goed te doen. Wel raar dat de weg steeds smaller wordt, erg smal zelfs. Dan ineens, zonder waarschuwing vooraf, is de weg afgesloten met een verbodsbord. Naast de werkzaamheden daar kunnen we misschien nog voorbij en dan ergens draaien? Geen goed idee. Hadden we vanmorgen al achteruitrijden geoefend, nu komt het examen: 1 kilometer achteruit. Als we weer beneden zijn is het wel zéér hoognodig tijd voor koffie….
Uiteindelijk vinden we wel het monument nog. Daar kun je niet verkeerd omhoog rijden, maar je moet wel bijna 200 treden omhoog lopen, en terug. De rest van de dag was nodig om bij te komen.
foto 663 / 693
Laatste doel voor vandaag is Monte Quarin, maar de CP daar vinden we toch veel te tochtig, lees koud.
Dus terug naar een mooi plekje dat we voorheen al gezien hadden in Mossa.
foto 698
foto 700
Er zijn enkele Italianen die het wel leuk vinden om met die ‘Hollanders’ te praten. We krijgen allerlei adviezen over fietsen, wandelen, maar dat is ook het enige wat we ervan begrijpen wat ze allemaal vertellen. Een andere meneer spreekt Engels en daar is hij trots op. Hij vertelt van alles over de streek en ook dat ze hun eigen taal hebben, het Friulisch. En dat is geen !!! Italiaans !!! Volgens hem zouden veel inwoners veel liever bij Oostenrijk horen. Het zal wel iets met het gras van de buren te maken hebben…
’s Avonds zijn we nog getuige van de start en aankomst van een fietscrosstocht voor de jeugd. Leuk om al dat enthousiasme te zien.
km 183919