Zo, uiteindelijk is het dan gelukt om alle foto’s bij het verhaal te voegen. Als het goed is verschijnt dit bericht bovenaan en daarna alle berichten in chronologische volgorde.
De reis terug naar huis vanuit Mullhouse is verder goed gegaan. Wel hebben we 3 files gehad die in totaal voor een dik uur vertraging gezorgd hebben. Veel belangrijker is dat we heelhuids aangekomen zijn en geen technische mankementen gehad hebben.
In totaal hebben we 2380 km met veel plezier kris-kras naar/door/van de Elzas gereden. Lang niet alles gezien, maar wellicht komen we er nog eens.
En dan geldt nu: hopelijk tot een volgende keer.
2022-2 Alsace (1)
Dinsdag 7 juni 2022. Start op km-stand 150795.
Het weer ziet er goed uit, 19º en wat zon. In de middag wel kletter-regen.
We zijn laat vandaag vanwege nog een snel tussengeduwde afspraak vanmorgen en dus is het tegen half twee als we weg zijn. Eerste CP die we aansturen is in Bergheim, maar dat is niks, Tweede is in Kerpen, maar dat is helemaal niks. Dan maar de volgende in Rheinbach. Alle richtingsborden braaf gevolgd en dan zoeken naar de CP zoals die op de foto’s in de app staat. Maar, die is weg…?? En de richtingsborden zijn er nog allemaal? Dan maar vragen bij de kassa van het Schwimmbad bij het Freizeitpark. En dan is het ineens heel simpel: “Der ganze Parkplatz ist auch Stellplatz..” Ach so, dankeschön.
foto 695
Zo deden we de eerste uurtjes en kilometers onderweg naar de Alsace (F), de Elsass (D) en de Elzas (NL). Morgen naar de Mosel, maar voordat het zover is wordt de camper door de weergoden nog eens goed getest op waterdichtheid. Resultaat: geslaagd!
Woensdag 8 juni 2022.
Eerst zon, vervolgens wordt het bewolkt en ’s middags trekt een enorm regengebied over.
We raken de Mosel kort na Koblenz en volgen dan verder de rivier tot Alken, hemelsbreed nog geen 10 km van Boppard aan de andere kant van de berg aan de Rijn. We staan al tegen 13 uur op de CP met een mooi uitzicht over de Mosel. ’s Middags lopen we even het dorp in, tussen de buien door, om een restaurantje uit te zoeken voor vanavond. Keuze genoeg, vooral de “Gutbürgerliche Küche” is ruim vertegenwoordigd. Dat werd ’s avonds dus een lekkere schnitzel.
Intussen zijn er puzzels opgelost en boeken (uit-)gelezen.
foto 698-701-703-704
Einde 151010
Donderdag 9 juni 2022.
“Droog”, maar niet erg warm: tussen 12º tijdens de regenbuien en 19º als de zon er door komt.
We volgen verder de Mosel en zien vele herkenningspunten terug van alle keren dat we hier al waren. Vooral de vakantie van 2008 toen we hier een vakantiehuisje een week bezet hebben.
Omdat de weersvoorspellingen aangeven dat het morgen droger en warmer gaat worden, besluiten we een flink stuk door te rijden. Vlak na Bernkastel-Kues verlaten we de mooie Mosel en gaan dwars door de Hunsrück via o.a. de Hunsrück Schiefer- und Burgenstrasse en een stukje Deutsche Edelsteinstrasse. Direkt na Kaiserslautern begint het enorme Pfälzerwald en eindigt tegelijk de bewoonde wereld. Kilometers lang geen enkel teken van leven op de weg. Gek eigenlijk dat je vanuit de drukte zo snel in de leegte zit. De bomen staan daar rustig groter te worden en vinden het allemaal wel goed. Alleen graag af en toe wat te drinken svp. Die wens is de afgelopen dagen vervuld.
foto 705
We vinden in Gleiszellen-Gleishorbach (als je de naam uitgesproken hebt, ben je er al doorheen…) weer een aardige CP en die ligt dan weer vlak voor het startpunt van onze womo-route in de buurt van Wissembourg.
foto 707
Einde 151285.
Vrijdag 10 juni 2022.
Prachtig weer vandaag, hele dag blauwe lucht met voor de foto de noodzakelijke kleine witte wolkjes. ’s Middags dik 20º.
We hadden een zéér rustige CP vannacht. Je zou wakker worden van de stilte.
Kort na vertrek rijden we door de uitgestrekte bossen hier over zo’n 20 km 1,5 baans weg, op weg naar het startpunt van onze route: Scheibenhardt/Scheibenhard. Je vraagt je soms af waarom zo’n soort weg überhaupt aangelegd is: je komt er nauwelijks iemand tegen.
De grens tussen F en D ligt door het dorp dat op t eindigt in Duits en op d in Frans. Verder hebben ze gewoon alles zowel in D als in F. Kerken, sportvelden en voetbalclubs, kindergarten en kroegen. Behalve een pastoor, die is er maar 1 voor de beide helften van het dorp. Vreemd is eigenlijk wel dat hij de laatste 30 jaar geen internationaal huwelijk heeft kunnen te sluiten.
Sinds 1815 was het dorp gedeeld, tot 1 januari 1993 toen de grenzen opgeheven werden. Maar gelijk in december van hetzelfde jaar was er weer grenscontrole: het vuurwerk van Duitsland mag in Frankrijk niet: te krachtig…
foto 708-710-713
Verder naar Salmbach, Schleithal en dan Seebach. Fotogenieke dorpen: de huizen van de boeren aan de ene kant van de straat en van het personeel, de boerenknechten, aan de andere kant met daarachter de schuren. Kenmerkend voor de huizen zijn de kleine pannendaken die langs de gevel lopen net boven de ramen.
foto 717-718-721
Na Hunspach komen we in Cleebourg en na een forse déviation uiteindelijk in Wissembourg ofwel Weissenburg. Een mooie route door het noordelijkste deel van de Elzas. Behoorlijk glooiend met op de achtergrond de hogere heuvels of, zo je wil, de kleinere bergen.
In Wissembourg parkeren we op de CP tegenover het Freibad, samen met enkele andere campers. Duits en Frans wordt hier door elkaar gebruikt, ook op de borden overal.
Na een wandelingetje komen we in het centrum van de stad waar de Abbatiale Saint-Pierre et Saint-Paul het belangrijkste gebouw is. Een abdijkerk maar, sinds de Franse revolutie, zonder klooster. De stad zelf is de moeite waard om te bekijken, inclusief de ijssalon ter plaatse.
foto 722-723-728-733
De rest van de middag besteden we aan lekker lezen met een kopje koffie erbij.
Zaterdag 11 juni 2022.
Weer is weer prima, nog wat warmer als gisteren. Volop zon.
Het was weer een rustige CP en wij gaan rustig verder met de reis. Op naar de eerste stop, een hele 3 km verder: een verborgen plekje met uitzicht op Trott. Daar houden we dan ook maar gelijk onze koffiepauze, onderwijl kijkend naar de wijnboer die met een hypermodern apparaat tussen de ranken door rijdt en een of ander poeier er op verdeeld.
Via de Col du Pfaffenschlick (kan zo in een fantasieverhaal) komen we bij de Four à Chaud. Dat betekent ‘kalkoven’, maar die is er al decennia lang niet meer. Het is nu de naam van een gigantisch bunkercomplex. Op de parkeerplaats staan enkele tientallen oude BMW cabrio’s, waarvan de bezitters bezig waren met de rondleiding in het complex.
Omdat wij die rondleiding ook willen, moeten we wachten tot halftwee en ofschoon het pas half twaalf is, hebben we dat er voor over. Naar later bijkt, terecht.
foto 735-737-740
Het bunkercomplex maakt deel uit van de Maginot-linie, vernoemd naar de Franse minister van defensie eind jaren 20 en held van de eerste wereldoorlog. Die linie moest Frankrijk beschermen tegen de agressie van Italië en Duitsland. Langs de grens met Zwitserland lag niets, de Zwitsers waren immers altijd neutraal. Met een onvoorstelbaar korte bouwtijd van 5 jaar was de bouw in 1935 klaar. Kilometers gangen, grotendeels uitgehouwen in de berg. Vele ruimtes om te wonen en voor de oorlogvoering met een enorm complexe techniek op het gebied van intern transport, verdediging enz. enz. Bovendien was alles zo gemaakt dat de 2 ingangsdeuren 3 maanden hermetisch op slot konden. Dit complex is een van de twee grootste van de linie en nog volledig toegankelijk. Vrijwilligers werken er continu aan omdat zo te houden.
De rondleiding van zo’n 2 uur en 1,5 kilometer (van de 4,5 totaal) was zeer de moeite waard en erg interessant. Veel info over de verdeling in 2 verdiepingen, verdeeld in woon- en schietgedeeltes. Het geheel volledig draaiende op elektriciteit, zelfs de keukens. Maar ook zodanig geconstrueerd dat als de stroom zou uitvallen, alles met de hand nog bedienbaar was. Als voorbeeld: de kanonnen van de zes schietunits (meestal zijn dat er maximaal 2) waren met de bovengrond gelijk afgedekt met een dikke stalen koepel. Om te kunnen schieten moet het geheel van kanonnen met het onderliggende gedeelte om bijv. de 75 mm granaten aan te voeren (schietkracht 2x 24 stuks per minuut) dat in totaal 65 ton woog 60 cm omhoog gebracht worden. Met de elektromotor druk op de knop, maar met de hand omhoogdraaien in een minuut ook te doen.
Talloze wetenswaardigheden werden door Gaston verteld die grote bewondering voor de ontwerpers opwekten. Goede verteller ook, die man.
Uiteindelijk, toen de Duitsers Frankrijk binnenvielen bleek de Maginot-linie langs de Duitse grens van weinig nut. De Duitsers kwamen via een gat in de linie in België dat toen nog neutraal was binnenvallen en kwamen zo achter de linie terecht. Het Franse leger heeft de linie vervolgens nog 5 dagen in de lucht gehouden, waarbij toch 4000 Duitse doden gevallen zijn. Alleen maar om de Fransen de gelegenheid te geven om te ontsnappen.
foto 742-748-750-751-754-760-761
Als we buitenkomen en een kopje koffie gezet hebben is de middag al bijna om. Planning was vanmorgen om nu een kasteel te gaan bekijken, maar tijd en vooral conditie ontbreekt zodat we maar een CP gaan opzoeken. Die zijn er hier niet zo heel veel en als we dan toevallig een paar campers zien staan bij een Fromagerie de Chèvres vragen we of wij ook kunnen blijven. Dat is geen probleem …..prima plek. Er staat al een Nederlander die blijkbaar als lid van een wijnboerenclub oid hier terecht gekomen is. Wij verbazen ons over de aantallen geiten die hier in de stal lekker aan het eten zijn. Nu is geitenkaas niet ons favoriet kaasje dus helaas hebben we de boer en zijn geiten geen plezier kunnen doen met een grote inkoop.
foto 763-765
Km-stand 151390
2022-2 Alsace (2)
Zondag 12 juni 2022.
De temperatuur loopt vandaag op naar een 30º waarbij ’s middags gelukkig af en toe wat mooie witte wolken voor de zon schuiven.
Eerste stop, alweer na een paar kilometers, is de parkeerplaats bij Burg Windstein. Beter gezegd geen Burg maar een ruïne. We constateren dat het geheel best een foto waard is, maar geen wandeling bergop onder de intussen brandende zon. Dus maar eerst een kop koffie en dan verder tussen de bossen door waar hier en daar een dorpje in gestrooid is. Rust……
foto 766-769
Via Dambach en Philippsbourg komen we al voor 12 uur bij Ramstein Plage in Baerenthal. we zetten de camper met de achterkant naar het water op de grote P-plaats (verboden voor campers en caravans), pakken de stoelen uit en zitten. Om 1300 uur begint de F1 van Baku en daarvan krijgen we enkele beelden mee. Eten, lekker zwemmen in het nogal koude meer en zo is het vol te houden tot tegen half vijf. Tijd om een CP te zoeken voor de nacht.En zo gaan we via Zinswiller naar Niederbronn en vervolgens naar Reichshoffen waar we een plekje uitgezocht hebben uit ons routeboekje. Maar dat is niks en dus enkele km’s terug naar Niederbronn waar wel een prima plek is. We staan vlakbij het Grand Hotel met nog 3 andere collega’s.
foto 775-778
Einde 151460
Maandag 13 juni 2022.
Weer: dikke 25º
We zijn aan het einde van tour 2 (van de 14) en als het zo door gaat hebben we straks nog een keer een reden om naar de Elzas te gaan, om de resterende tours alsnog te doen. We zullen zien.
Het eerste wat we vandaag doen is, na het uitzoeken van de route, kijken op Google waar we kunnen tanken en wat het kost. Vlakbij is een tankstation dat € 1,909 vraagt voor de liter diesel, maar dat kan nooit kloppen. Alle prijzen tot nu toe liggen op € 2,15 of hoger. Maar, het blijkt wél te kloppen en later nog eens gezien dat een pomp van hetzelfde merk zelfs € 1,889 vroeg terwijl anderen echt meer dan 20 cent duurder zijn.
We gaan naar Woerth want daar hebben een klein slot met een Heimatmuseum. Schijnt erg mooi te zijn omdat er met 4000 beschilderde tinnen soldaatjes een bepaald moment op 6 augustus 1870 van de Frans-Duitse oorlog uitgebeeld wordt. Helaas blijkt het museum op maandag en dinsdag dicht te zijn. Wij vragen dan maar bij het gemeentehuis ernaast, een folder van de route van de monumenten van 1870. En dat is ook de moeite waard zo blijkt. Een prachtig landschap (zoals overal tot nu toe), met vele monumenten. Opgezet ter ere van verschillende regimenten en bevelvoerders waarbij je toch steeds weer gaat nadenken over de zinloosheid van zo’n oorlog die meer dan 100.000 slachtoffers geeist heeft.
foto 781-782-786-790-794-796-800 (monumentenroute 1870)
Verder op de route komen we bij Merkwiller-Pechelbronn. In deze omgeving hebben de Fransen in 1813 (!) de eerste diepte-olieboring ter wereld gedaan: 42 meter diep. Maar de eerste vermelding van een ‘pek-bron’ dateert al van 1498. De commerciële uitputting van de olie begon in 1735 en heeft tot 1970 geduurd. In de dertiger jaren kwam hier 1/6 van alle in Frankrijk nodige benzine vanaf. Intussen is er van de hele olie-industrie hier niets meer over: in 1940 overgenomen door de Duitsers, platgegooid in 1944 door de Amerikanen en weer opgebouwd en gebruikt tot 1970 toen de bronnen leeg waren. Het enige wat wij ervan zien is een ja-knikker die ergens langs de weg in het veld staat te roesten.
En zo staan we aan het begin van route 3 in de regio “Krummer Elsass”. Waarom dat zo heet, niemand weet het nog.
Over bezienswaardigheden is vandaag niet veel meer te vertellen. Behoudens natuurlijk het erg mooie landschap waar we continu doorheen rijden. In Kuhlendorf vinden we de enige vakwerk-kerk van de Elzas. We moeten dan een stukje terug naar Betschdorf waar ze een V+E plek hebben, compleet gratis net zoals alle CP tot nu toe overigens.
foto 801-802
Dan zoeken we naar een overnachtingsplek. De eerste ligt midden in de bossen, bereikbaar via een 5 km eenbaansweg: afgekeurd want het bijbehorende restaurant is op maandag dicht. We worden wel steeds kritischer op wat we willen want de volgende in Haguenau wordt ook afgekeurd, een beetje een ongeregeld zootje. Maar in Val-de-Moder vinden we wel een goede plek en daar arriveren we kort na half vijf. De plaats is nogal smal, maar achter de camper ruimte om buiten te zitten in overvloed.
foto 803
Km-stand 151550
Dinsdag 14 juni 2022
Volgens de voorspellingen wordt het elke dag een beetje warmer en dat klopt tot nu toe.
Gisteravond nogal wat verkeerslawaai, maar vanmorgen best rustig. Oorzaak waarschijnlijk het eenrichtingsverkeer naar de CP. We vertrekken als bijna laatste en dat ligt er niet alleen aan dat we tijd zat hebben, maar in dit geval dat de koelkast kaduuk is. Verschillende keren starten helpen niet. Luikje opzij open maken en een deskundige blijk werpen op de installatie werkt ook niet. Oplossing: op Google zoeken naar een camper- of caravandealer want die hebben er verstand van. En we hebben geluk, in Brumath is er een. Helaas heeft die pas eind juli begin augustus tijd want ‘ein Techniker nicht da, diesen Monat noch 20 Wohnmobile abliefern usw usw’. Maar hij heeft wel het adres van een Electrolux-delar waar hij altijd mee samenwerkt voor ons in Hoenheim, vlakbij Straatsburg. Als we daar dan om half een arriveren is die dicht tot 2 uur. Gelukkig wil de heel aardige man ons direct helpen. En na het nodige geprobeer en gezweet (het is intussen op dit industrieterrein tegen de 30º) lukt het om verstuiver en brander los te krijgen. Nieuwe verstuiver erin en… werkt nog niet. Dan komt de elektronica aan de beurt en dat blijkt dan ook de oorzaak. Nieuw kastje erin (hij heeft ook geen idee wat daar allemaal in zit en waarom dit kapot is) en gaan met de banaan. We mogen van geluk spreken dat hij alleen het kastje à raison van € 162,- afrekent en zijn uur werk aan ons cadeau doet. Ligt er misschien aan dat we hem intussen een kop koffie aangeboden hebben die hij met plezier aanvaarde. Wij hebben alles bij elkaar weer gemazzeld: een overzienbare rekening maar vooral dat het zo snel opgelost is, zeker met deze temperaturen. De extra 60 km of daaromtrent zijn geen straf, daarvoor blijft het landschap te mooi en te afwisselend. Weidse vergezichten over veelkleurige velden. Daarop veel jonge mais, gras en weten we veel wat nog allemaal meer. Men noemt zich hier o.a.hopland, maar de karakteristieke hop-velden moet je bijna zoeken. Ook typisch: overal worden aardbeien te koop aangeboden, maar die kunnen onmogelijk van die 2 rijtjes afkomen die we gezien hebben….
We komen gewoon weer terug op de route en gaan via Ingwiller en Rothbach naar Lichtenfels en vinden een CP in Reipertswiller. Dat is in de CP-app wat onduidelijk: het is een serviceplaats maar mag je nu wel of niet overnachten daar? Net om het hoekje van het gebouw van de visclub waarachter die serviceplaats ligt een prachtige vijver. Als we even op een bankje gaan zitten om ervan te genieten komt er een man aangelopen met 2 emmers. Hij maakt die in de vijver vol en wij zeggen: ‘un beau place ici’. Enfin, een klein half uur later weten we niet alleen waarom hij dat water hier haalt (in opdracht van zijn vrouw, voor de groentetuin, moet eerst opwarmen morgen, spaart 2-3000 liter water per jaar), maar ook dat hier vaak campers blijven staan en dat dat prima is. Aldus gevraagd horen we ook dat het goedkoopste menu in het enige plaatselijk restaurant € 38,- euro is en Tarte Flambée hebben ze niet (te ordinair). Raad eens wat wij gedaan hebben…
foto 805-807-808-809
Km-stand 151675
Woensdag 15 juni 2022.
Weer: meer van hetzelfde. Om 9 uur is het al 25º, later oplopend tot 30+
Via Ingwiller (alweer) rijden we naar La Petite-Pierre (Lützelstein). Een klein dorpje met in feite maar 1 hoofdstraatje, zoals zovele hier. Bovenaan een parkeerplaats met gelukkig nog ruimte voor onze camper. Dan gaat het vervolgens te voet een stukje bergaf door de hoofdstraat naar het kasteel en buurman de kerk. Het ziet er best leuk uit, maar als je wat nauwkeuriger in het dorp kijkt, kun je niet anders dan concluderen dat het niet lang meer duurt voordat je er ‘gratis’ huizen kunt krijgen. Er staan er verschillende leeg en het onderhoud van vele anderen laat zeer te wensen over.
foto 810-811-812-820-821
Graufthal is het volgende doel. Daar kun je een aantal rotswoningen vinden, helemaal ingebouwd in de rode zandsteen die voor de hele Nood-Elzas zo typisch is. Die zandsteen overigens is heel veel gebruikt om te bouwen en die zie je dus ook overal verschijnen. Mooi.
Of de geveltjes van die rotswoningen vroeger ook al lila geschilderd waren weten we niet, maar nu valt het wel op. Recht ertegenover ligt een P-plaats met een hele grote noten-boom en die heeft ons gedurende onze bijna 2 uur durende lunchpauze fijn van schaduw voorzien. Dankjewel boom.
foto 823-825-829
Het is intussen 31º.
In Neuwiller-les-Saverne (Neuweiler) vinden we koelte in de abdijkerk van St Petrus en St. Paulus. Als je dan uit de stilten en de koelte buiten komt krijg je wel een warmteklap die nog een verdubbeld wordt als je weer in de camper stapt. Gelukkig werkt de airco prima.
foto 831-835
Laatste stop is gepland in Bouxwiller, ook weer zo’n klein stadje dat er heel leuk uitziet, maar wel langzaam aan het sterven is. Weinig aan te doen denken wij: er is te weinig commerciële activiteit en het is te klein om genoeg toeristen aan te trekken. Vlakbij, boven op de Bastberg is een heel eenzame camperplek. ook weer een denkfout: van hieruit gaat niemand het dorp in om bijv. te gaan eten. Wij vinden het eigenlijk ook niks en rijden dus verder naar Phalsbourg. Niet helemaal op de route, maar so what. Daar zijn restaurantjes. Alleen blijken die ongeveer allemaal gesloten…, maar de pizzaboer niet. Geregeld dus. Stukje lopen, pizza mee en klaar.
foto 842-844-847-848-849-850
Km-stand 151760
2022-2 Alsace (3)
Donderdag 16 juni 2022.
Weer: te heet.
Dat was weer eens een mooie CP, lekker rustig achter de oude kazerne en 100 m lopen tot het marktplein in de stad. We hebben nog even gebruik gemaakt van het verzorgingsstation en daar gaat ‘ie weer.
foto 003-004
Het voelt alsof we al weeeeeeken onderweg zijn en we zijn nog maar hemelsbreed een kwart van de Elzas in. We rijden 9 km naar Saverne, een kleine stad met 10.000 inwoners, maar een centrum voor het veelvoudige aantal. Een burcht met daarnaast een gigantische kazerne die op Versailles lijkt, een prachtige hoofdstraat en niet te vergeten, het kanaal Marne-Rijn dat dwars door de stad loopt. Een grote CP om te parkeren en/of te overnachten. Helaas was de betaalautomaat kapot…
Eigenlijk was het veel te warm om daar rond te lopen terwijl ook nog alles vol marktkramen stond, maar je doet wat voor je culturele vorming.
foto 005-008-012-015-019
Alweer een paar km verder staat de burcht (ruïne) Haut Bar en vanaf de P-plaats daar is het maar een klein stukje naar boven lopen. Van de burcht zelf is weinig meer over maar er is nu een restaurant tussen de overblijfselen gebouwd en het uitzicht is er geweldig. Je kunt ook nog over een -tig aantal trappen boven op de rotsen komen die dan weer met elkaar verbonden zijn met een brug, maar, zoals gezegd, veel te warm voor dat soort dingen.
foto 024-027-031-033
Via alweer prachtige wegen door de bossen en velden komen we bij het Plan d’Incliné. Een scheepslift waar je met je bootje omhoog en omlaag verplaatst wordt en waardoor je dan 16 sluisjes, ofwel 1 dag varen, kunt besparen. Jaren geleden zijn we hier ook al eens geweest en het blijft een indrukwekkende technische prestatie.
foto 035
Als CP voor vannacht kiezen we er niet voor om hier te blijven staan, maar we gaan naar Wangenbourg. Een heel mooie plek met uitzicht midden in het dorp langs het VVV-kantoor. Nergens staat aangegeven dat je hier mag staan, maar de medewerker van het VVV-kantoor bevestigd desgevraagd dat het oké is. En dat stond ook al in onze camper-app zo.
foto 038
Is er nog meer gebeurd vandaag? Niet echt, dus nu wat algemene dingen.
– Ooievaars wonnen hier langs de weg midden in de dorpen op grote palen. Eten halen ze op bij de boer door achter de tractor aan te lopen als die het gras aan het maaien is. Vreemd gezicht.
– Bijna alle plaatsjes hier hebben aan de dorpsrand het bord ‘Village Fleurie’ staan en dat is heel terecht. Wat is het mooi overal met die bloemetjes langs de wegen en aan de huizen.
Vrijdag 17 juni 2022.
Weer: te heet. We zitten in een hittegolf: t/m zondag 34º en geen nattigheid te bekennen
Eerste doel vandaag zijn de Cascades de Nideck en in de buurt ook nog enkele burchtruïnes. Maar dat valt niet mee, hoe je het ook wil doen. Vanaf de hoge parkeerplaats of vanaf de lage parkeerplaats moet je minstens 45 minuten wandelen. Helaas dus, dat gaan we niet doen.
Via Dabo (D: Dagsburg) komen we in Niederhaslach dat bekend staat vanwege de ietwat bombastische grote kerk met glas-in-lood ramen uit de14e eeuw.
foto 043-046
We volgen het dal van de rivier La Bruche naar Mutzig, vroeger bekend vanwege de bierbrouwerij. Die is intussen ter ziele, tot leedwezen van de liefhebbers. Wij gaan even kijken bij een hele kleine CP boven op de berg, puur vanwege het uitzicht. De stuurinrichting van de camper is ter plekke behoorlijk getest om ons huisje op het einde van dat weggetje gedraaid te krijgen.
Er ligt naast de rivier La Bruche het Canal de la Bruche, aangelegd onder Vauban en in 1682 voltooid. Nu weet natuurlijk iedereen dat Vauban de bouwmeester is die zo ongeveer alle forten en toebehoren in Frankrijk gebouwd heeft. En geestelijk vader van het fort van Blerick is.
Ook dit kanaal is onderdeel van verdedigingswerken die een rol gespeeld hebben in de altijddurende oorlog tussen Frankrijk en Duitsland.
In Molsheim ligt het fabrieksterrein van Ettore Bugatti. Een fraaie muurschildering zorgt ervoor dat je dat niet mist.
foto 051
In Avolsheim, net even aan de rand van het dorp ligt de zg. Dompeter, de oudste kerk van de Elzas die in 1049 gewijd is. Dat maakt toch altijd weer indruk.
Naast de kerk staan een paar bomen en onder een daarvan zit een meneer al een hele tijd. Flesje water erbij, rustig rondkijkend. Als we zijn kant oplopen is er gelijk contact: ‘Was ist es Heiss heute…’ enz. Dan een heel gesprek over de omgeving, waar hij en wij vandaan komen, hij is 83 en 2 jaar geleden is zijn vrouw gestorven en dat we er allemaal een keer aan moeten geloven. Alles gelardeerd met de nodige humor. Aardige man en ondanks dat hij oorspronkelijk van Straatsburg komt, raadt hij ons af om met deze temperaturen daar naar toe te gaan. En die raad nemen we ter harte.
Alle oudere Elzassers, zo ook deze, spreken Duits. De jongeren echter niet meer omdat de Elzas intussen al te lang Frans is. Plaatsnamen worden vaak als eerste met de Duitse naam aangeduid, maar dat zie je ook minder worden. Wel al vaak gezien, bordjes aan de gevel van huis of restaurant “mer spreche Elsässisch”. Leuk toch, traditie vasthouden!
foto 052-055
Zoals gezegd, wij slaan Straatsburg over en gaan naar de CP in Rosheim waar we tegen 5 uur arriveren. Naast de weg zijn een aantal camperplaatsen aangegeven. Daarnaast ligt een jeu-de-boules baan waar een groot aantal jongeren van rond de twintig aan het spelen zijn. Hip-hop muziek aan en niet erg fanatiek. Nette jongelui die allemaal hun blikje als dat leeg is netjes naar de prullenbak komen brengen. Als wij terugkomen van het snacken in het stadje, zijn ze weg om pas ’s nachts tegen 2 uur nog even een spelletje te doen. Het viel allemaal wel mee hoor….
foto 059-061-062
Voordat we het stadje helemaal verlaten rijden we er eens helemaal doorheen en ook hier weer: mooi!
We gaan verder met deel 6 van de route die een beetje kringelt door de omgeving hier. Boersch, Ottrott, Obernai. In die laatste plaats hebben ze een gigantisch parkeerterrein waar we nog net onze camper ergens tussen kunnen persen. Een gedeelte van de drukte ligt er aan dat de zaterdagmorgenbiomarkt aan de gang is. Het centrum van Obernai is de andere oorzaak dat er zovele mensen hier zijn. Dat ziet er erg leuk uit en is gelukkig wat kleiner dan Straatsburg zodat we al voor 1 uur weer onderweg zijn.
We kiezen voor een kleine camping in Barr, waar we ons tot maandagmorgen gaan verbergen voor de hitte. Daarvoor hebben we eerst 3 kwartier in/om het dorp moeten klooien omdat eenrichtingsverkeer, afgesloten straten enz. niet meehelpen om op de juiste plek terecht te komen.
Zaterdag 18 juni 2022.
Weer: te heet.
foto 066-067-069-072-074-085
Maar om 2 uur staan we. En nu eerst een koude douche…, letterlijk.
foto 97
2022-2 Alsace (4)
Zondag 19 juni 2022.
Weer: zeer heet. ’s Avonds om 18 uur is het 36º met een gevoelstemperatuur van 39º, alles volgens ‘weer en radar’.
Hoe breng je zo’n dag door?
In de schaduw, zo min mogelijk bewegen, beet je lezen, beetje puzzelen en naar de douche op en neer want een zwembad hebben we hier niet. En dat was dan ook alles van vandaag. Nou ja, vanmorgen even naar het dorp op en neer gelopen.
De € 33,- voor de 2 nachten camping waren de moeite waard, al was het alleen maar voor de douche.
foto 090-091-095-097
Maandag 20 juni 2022. Km-stand 151915.
Weer: een aantal graden minder, het begint met 25º en toch is het vanmiddag weer te warm. Tegen de avond koelt het wel prettig af.
Net als we naar de V+E willen begint er wat water te vallen. De eerste regendruppels sinds een hele lange tijd en die ruik je direct. Er valt niet veel, gelukkig voor ons, jammer voor de natuur. Er zijn alweer overal bosbranden geweest in het weekend.
Het eerste doel is de berg St. Odile met daarop het gelijknamige klooster (op 750m hoogte), nog geen 10 km rijden. We zijn er dus nogal vroeg, maar er is dichtbij al geen P-plaats meer te krijgen. Het is dan ook een van de meest bezochte plekken van de Elzas. Niet vanwege de mooie gebouwen, maar wel voor de fraaie ligging. Daarmee niet de pelgrims te kort te willen doen, dat zal de bezoekende meerderheid zijn.
foto 098-100-103-104-106
Wij moeten terug naar Barr, doorkruisen het stadje voor de -tigste keer en rijden dan via een camperbrede weg door de wijnvelden die door muren omgeven zijn naar een uitzichtpunt met zicht op, Barr. Zo komen we een stukje verder bij Mittelbergheim met ook alweer prachtige uitzichten, te vroeg nog om te blijven staan op die CP.
Een mooie route door de bossen gaat naar Chateau Haut-Andlau. De ruïne zelf bereiken we niet omdat we dan toch nog een behoorlijk stuk moeten lopen. In Andlau zelf is de CP intussen een officiële plek geworden met asfalt, techniek en slagbomen. Wij kiezen ervoor om de kerk te gaan bezoeken. Gebaseerd op wat nu de crypte is uit de 11e eeuw en die is waarschijnlijk het oudste bouwwerk van de Elzas. De huidige, binnen nogal pompeuze, kerk stamt uit de 12e eeuw en, zo te zien, nog latere periodes. Geen foto van de buitenkant kunnen maken omdat je te weinig afstand kunt nemen daarvoor.
foto 111-119-120
Zo rollen we dan tour 7 in en staan rond 5 uur voor € 8,- in Nothalten bij een wijnboer aan de Route du Vin 22. DE beroemdste weg van de Elzas en eigenlijk de enige die ertoe doet hier: dat moet de toeristen trekken. Je kunt dus ook om de paar meter wijn proeven en kopen of overnachten bij een van de talloze wijnboeren en -huizen hier.
foto 123
Km-stand 151970.
Dinsdag 21 juni 2022.
Zelden zo donker ‘gezien’ als hier vannacht. Temperatuur loopt vandaag weer op tot tegen de 30º
foto 125-127
Eerste doel is Itterwiller, een van de vele kleine dorpjes tussen de wijnvelden en tegen de berg aan. Voorpost van Epfig met de Ste. Marguerite kapel uit de 11e eeuw. Mooi verhoogd gelegen t.o.v. de weg en omringd door het perfect bijgehouden kerkhof. Binnen een speciaal sfeertje, alsof de eeuwen voelbaar zijn. Tegen de buitengevel is het knekelhuis. 2 Ruimtes boordevol schedels, beschermd door draad en tralies, wat niet heeft kunnen verhinderen dat er in het verleden wel eens wat gestolen is. Vreemd idee dat dit allemaal echte levende mensen geweest zijn.
foto 135-136-137
Ook in Dambach-la-Ville bij de kapel van St.Sébastien is zo’n knekelstapel. Men denkt dat dit vooral stoffelijke resten zijn van de 15-20.000 boeren die hier gesneuveld zijn tijdens de grote boerenoorlog van 1525.
Het is vandaag eigenlijk een beetje rondrijden op een paar vierkante kilometer en dan zien we in de verte Ortenbourg liggen met zijn vijfkantige toren. Je kunt er met de auto niet komen, want de vuistregel lijkt hier wel ‘als je niets kunt verdienen, waarom dan een weg aanleggen?’
In Ebersmünster bekijken we de barokke abdijkerk uit de eerste helft van de 18e eeuw. Wat een pracht en praal in deze 60 meter (binnen) lange kerk.
foto 142-144-149
Sélestat is de plaats die we vervolgens vermijden. Niet alleen ons boekje zegt dat er niet veel te zien is, ook een collega beaamd dat. Dus koersen we naar Châtenois en komen daar om half vier op de CP an. Voldoende plekken beschikbaar en voor de 2 na ons ook. Voor de 10 daarna, niet meer. Onze teleurstelling ’s avonds: het pizza-restaurant heeft geen Flamm-kuchen vandaag, alleen maar salades of zoiets. Dus, terug naar de camper en eigen fantasie gebruiken.
Km-stand 152015
Woensdag 22 juni 2022.
Gelukkig, het heeft geregend vannacht en overdag valt er ook nog wel wat af en toe. Prima voor de plantjes én tegen het stof én tegen de hoge temperaturen. Vandaag niet boven de 25º geweest.
We wachten even totdat we een beetje droog kunnen lossen. Laden hoeft nog niet, water is er nog genoeg. Intussen heeft de TV-antenne het begeven, misschien flauw gevallen van de hitte, maar we krijgen het ding niet meer aan de praat.
We rijden door het centrum van Châtenois op weg naar de heksenpoort en het vesting-kerkhof (met kerk) uit de 13e eeuw. Zo’n kerkhof werd vroeger ommuurd of met wallen omgeven alwaar de burgers zich terugtrokken als er onraad dreigde. Het stadje zelf werd omgeven door aarden wallen. Rare redenering? Geen idee waarom men toen zo dacht.
foto 167
In La Vancelle is de Frankenburg, maar om daar te komen moet je een wandeling doen van een uur. Dat worden er voor ons dus drie…, nee dus.
In Kintzheim slaan we rechts af naar de Haut Königsbourg, het begin stamt uit de 12e eeuw. Na Straatsburg is dit de belangrijkste toeristentrekker. ’s Zomers is er hier geen beginnen aan, dan schijnt het verschrikkelijk druk te zijn. Nu is het gewoon druk maar vooral erg mistig. Wij rijden met de camper rustig 2 rondjes en zien de burcht van dichtbij. We wilden toch al niet naar binnen omdat we genoeg burchten van binnen gezien hebben en constateren dan dat we naar beneden in het dal niks kunnen zien vanwege de erg laag hangende bewolking. Maar wat dan wel? Nou, een klein stukje naar beneden hebben we een restaurantje gezien met ‘durchgehend warme Küche’ en Flammkuchen op het menu. Eindelijk. En dat is goed bevallen.
foto 170
Wij dalen aan de andere kant van de berg af naar St.Hippolyte en laten het apenpark en de roofvogelshow voor wat het is.
Via Bergheim komen we dan in Ribeauvillé en dan merken we echt dat we op de Weinstrasse zitten. Geen vrije overnachtingsplaatsen meer, wel CP met slagboom en een camping. Beide redelijk ver van het centrum. Er rijden veel campers rond en een enkele auto-caravan. Drukte alom. We overleggen wat te doen: volgens de app zit er niets meer in de buurt, maar volgens het Womo-boekje kunnen we nog naar Hunawihr. En dat blijkt een goed besluit: leuk dorpje, lekker rustig en goed punt om morgen zowel wat aan de gasvoorraad te doen als aan het herstel van de TV-antenne. Wel een vermoeiende wandeling door het dorp: op en af en dan de weg weer terug vinden.
foto 174-176-177-179-181-183
We staan aan de voet van een versterkte kerk, aan de rand van het dorp en de gigantische velden met druivenstokken. Komt een busje met man aan die met een handsnoeischaar de ranken begint bij te werken. Dat is een wel héél erg raar gezicht, de verhouding is compleet weg. Al zou die man continu doorknippen, dan nog is hij niet klaar als hij 96 of zo is.
Dus, erop af en vragen wat hiervan de bedoeling is:
De druivenranken zijn machinaal opgebonden, intussen al 2 keer. De machine duwt de ranken naar binnen en spant er dan draad langs. Dan steekt er nog hier en daar wat uit waar toch geen druiven aan komen. Dat haalt hij nu weg, maar we hebben de indruk dat het meer zoiets is van ‘geen zin hebben om thuis wat te doen’, dan dat het zoden aan de dijk zet. Straks komt sowieso de machine er weer langs die opzij en van boven alles wegsnoeit. Overigens de druiven zijn ‘Gewürztraminer’ en hij haalt er ongeveer 8000 flessen per hectare van af. Wij overnachten hier dus tussen -tig miljoenen flessen wijn. Dan regent het weer en de wijnboer is er blij mee. Oh ja, volgens hem staan er hier soms wel 10 campers te overnachten.
foto 184-188
Km-stand 152075
Donderdag 23 juni 2022.
Weer: temperatuur loopt weer op tot tegen de 30º.
Prima CP weer gehad met gezelschap van een Spanjaard. En dan wordt het afwegen: laten we de TV-antenne zitten, of? We zitten een km of 40 van de Franse hoofd-dealer van Ten Haaft, net over de Duitse grens in Breisach. Klopt, ze zaten eerst nog net in Frankrijk, maar dit is toch beter want Duitsers en Zwitsers willen niet naar Frankrijk enz. enz.
Voor ons is dit dus 1. niet ver weg, 2. in NL moet de handel gedemonteerd worden en opgestuurd enz. 3. Als het gemaakt is kunnen we weer TV kijken en, nou ja, we doen het gewoon.
Dus, conclusie, we hebben vandaag toch nog wat tientjes verdiend. Dat zit zo.
Als we bij dat bedrijf aankomen is het
‘Afspraak?’
‘Nee.’
‘Wij hebben het erg druk en het kan echt niet.’ (3x)
‘Ook niet even kijken wat er aan de hand is?” (3x)
‘Nee, want dat duurt altijd langer en dus te lang.’ (2x)
‘Jammer, ook niet vanmiddag?’ (3x)
‘Uhm, nou ja, als die klaar is en die is niet veel werk (2x), dan.. Gaat u intussen gezellig naar Breisach en dan bellen wij wel op als er nog een mogelijkheid komt.’
‘Oké, dankuwel.’
Wij gaan dus enkele honderden meters verder bij het kerkhof staan en nemen een kop koffie. Een uurtje later de boterham. Na nog een half uur is het rond 2 uur en denken we, we gaan maar eens terug informeren hoe de vlag erbij hangt.
De directrice commerciale komt weer gelijk aanlopen en zegt dan dat de Zwitser die er nog staat intussen klaar is en als we hun een half uurtje willen gunnen om wat te eten kunnen ze er nog wat aan doen. Enfin, na een geanimeerd gesprek met die Zwitser inclusief bezichtiging van zijn camper (Mercedes 4×4 met 6-cylinder diesel en een prachtige opbouw met veel ruimte op een klein oppervlak) en all-in 3 kwartier later begint de monteur aan de antenne. Een klein anderhalf uur later is alles prima voor elkaar en rekenen wij € 485,- af. Dus, tientjes verdiend wat dat zou bij ons veel duurder geweest zijn, minstens 2% BTW én het opsturen én het op en neer rijden én én.
De camperplaatsen in Breisach en omgeving bevallen niet, dus rijden we terug naar Wettolsheim, een dorpje van Colmar, alwaar we bij een wijnboer gaan staan. Wijnproeverijtje en een paar flessen gekocht. Vervolgens een behoorlijk onweer, maar dat maakt verder niets meer uit. Per slot hebben we 1 jaar garantie op de nieuwe onderdelen in de helemaal gereviseerde TV-antenne 😏
Km-stand 152175.
2022-2 Alsace (5)
Vrijdag 24 juni 2022.
Weer: Het is gelukkig weer wat minder warm.
Nog vergeten: gisteren rijden we weg bij de antennemensen, zijn we net op de grote weg weer richting Colmar, zitten er ‘gewoon’ 2 vossen in de berm. Waarschijnlijk hebben ze zich vergist want in een flits schieten ze terug het bos langs de weg in.
Voordat we vertrekken van de CP zien we nog een optocht van 4 mensen van de wijnboer komen met 2 steekkarren met dozen wijn erop en nog wat los spul in de armen. Dat wordt allemaal bij onze Duitse buren afgeleverd. Daar staan we dan met onze 3 flesjes…..
Wat doen we vandaag? Kijkend op de weer-app zien we dat het tegen 13 uur gaat regenen. Oké, dan pakken we de fiets en gaan naar super-toeristen-stad Colmar. De eerste paar kilometer zon, dan begint het te betrekken. Maar we hebben weer geluk: we doorkruisen het centrum en het blijft droog totdat we wel wat willen eten. Tijd voor het tweede nationale Elzas-gerecht: choucroute. Zuurkool met 5 soorten vlees er bovenop. Mosterd erbij en smullen maar. De twee mini-aardappeltjes die erbij waren hebben we gespendeerd voor de varkentjes.
foto 196-197-203-209-211-213-226-229-234-241-242
foto 220-221-222
Daar zitten we droog tot we langzaam weer vertrekken met nog een ritje door de stad. Het is inderdaad een leuke plaats met vele pittoreske hoekjes. Ook is het geboortehuis van Frédéric-Auguste Bartholdi zien. Dat is de man die het vrijheidsbeeld ontworpen heeft dat in New York staat en door Frankrijk aan de Verenigde Staten geschonken is. Hij heeft hier ook een eigen museum met de hele geschiedenis rondom dat vrijheidsbeeld.
Als laatste doen we nog La Petite Venise, klein Venetië, aan. En dat doen vele vele andere mensen, zo te zien uit alle windstreken, ook.
foto 232-233
Amper terug bij de camper…., regen. Beter had het allemaal niet geregeld kunnen zijn. We blijven nog een nachtje staan in Wettolsheim en zien morgen wel verder.
Zaterdag 25 juni 2022.
Weer: zonnig, warm. Later ‘aan de andere kant’ wat meer bewolking en aangenamere temperaturen.
Eerste doel is Eguisheim, een klein stadje met blijkbaar een aardig centrum, toerisme dus. Ze hebben een grote CP aan de rand van het stadje met verzorgingsplaats. Dat is richtpunt en als we zien hoe druk het daar is met campers en andere parkeerders, besluiten we om de verzorging te doen en verder te rijden. We zijn gisteren al uitgebreid in Colmar geweest en dan nu weer zo’n centrum met alle drukte.., nee dus.
Belangrijk nog te vertellen van/over Eguisheim is wel dat de hier vandaan komende Leo, zoon van de Graaf van Eguisheim, in 1048 tot Paus Leo IX gekozen is. En zo schijnen er nog wat andere beroemde namen uit dit gebied te komen, zoals een van de beroemdste wijnboeren Léon Beyer. Ook weer Leo dus, maar op z’n Frans.
foto 244
Wij rijden via o.a. een zeer smal weggetje wat kronkelig door het gebied: Voegtlinshoffen, Gueberschwihr en komen in Rouffach. Een bekende marktplaats die we op de foto krijgen, maar wel ondanks de politie die ons al wegstuurt voordat we goed en wel stilstaan. Waarom is niet helemaal duidelijk, maar wij vermoeden dat het iets te maken heeft met de bruiloft van een brandweerman.
foto 254-257
Ook klein stukje omrijden naar Bollenberg voor het mooie uitzicht en dan sluiten we tour 9 vervroegd af. Het laatste stuk is niet meer interessant en wij steken door naar tour 11 omdat 10 niet echt op de route ligt en ook niet interessant lijkt.
Om half vier arriveren we (aan de andere, westelijke, kant van de Elzas) op de Col de Bagenelles, gelegen aan de Route des Crêtes (Kammweg, weg over de kam dus) en daar overnachten we ook. Fantastisch uitzicht over het Lebertal. Eigenlijk raar dat bijv. zo’n col en de weg op z’n Frans staan, terwijl de plaatsnamen nog allemaal zo Duits klinken.
foto 265-266 (Col de Bagenelles)
Km-stand 152270
Zondag 26 juni 2022.
Weer: het begint vochtig met 15º op 900 m hoogte, maar ’s middags is weer alles in orde: nog geen 25º. Waarom? Nou, dat komt omdat we de hele dag nogal hoog zitten, tot wel 1150 meter.
We starten met een route van 70 km op de navigatie en een aankomsttijd van 11.25 uur. Eerste dorp op de lijst is Lapoutroie, volgens onze gids niets bijzonders, hooguit een mooi uitzicht. Bovendien moeten dan straks ook nog een stuk terugrijden. Maar, we vallen met onze deur in de boter: het Musée des Eaux de Vie. Een museum over het ‘levenswater’, lees borrels en likeuren. Gratis zelfs en ook nog open op deze zondagmorgen én gelukkig een winkel erbij. Ogen op steeltjes wat daar te zien is, niet alleen de benodigdheden om lekker spul te stoken, maar ook duizenden flessen en flesjes en kruiken en en en, grotendeels nog vol. Heel bijzonder: een verzameling van 300 flessen Franse likeuren, allemaal uit 1950 en allemaal nog vol. Uniek in de wereld stond erbij en dat geloven we graag. Enfin, als we alles uitgebreid bekeken en een paar soorten geproefd hebben, lopen we met 3 flessen onder de arm terug naar de camper. Een daarvan is een likeur (40%) van geraniums gemaakt die naar lychees smaakt. Alleen al om de symboliek “wij willen ook wel eens achter de geraniums zitten” (de verkoop-mevrouw vond onze toelichting wel heel erg leuk) moet je die kopen. Maar het drankje is ook nog eens heel lekker!
foto 270-273-274-275-277-278
Het zijn vandaag weer prachtige landschappen waar we doorheen komen met overal onverwachte vergezichten. Ook de Col du Bonhomme past daar geweldig in.
foto 283
Wij rijden onder het vallen van een paar druppeltjes naar het Lac Blanc en het Lac Noir. Ook weer heel symbolisch: wit vertegenwoordigd een prachtig meer, zwart is niks aan.
foto 286-287
De weg gaat naar het Musée du Linge, een museum over de slag in dit gebied, de Linge. Op 20 juli 1915 begon dat gevecht en het duurde amper 3 maanden. Toen waren er 17.000 Duitse en Franse doden te betreuren. Het museum is heel kunstig aangelegd en is bijna helemaal verborgen in de grond van de top van de berg. Precies op de plaats waar de man-tegen-man gevechten plaatsvonden. Rond het museum zijn de originele, veelal Duitse loopgraven nog te zien. Wat er ook te zien is, vele kruisen van gevallenen die ze pas eind jaren ’70 tot zelfs in 2010 opgegraven hebben. Het kan niet anders of er liggen er hier nog meer die nog niet gevonden zijn. Een paar hele grote oorlogskerkhoven met ‘gedenkstätten’ liggen hier ook in de buurt.
Indrukwekkend en tot nadenken aanzettend.
foto 289-292-302-305-315
De CP in Trois-Epis is het volgende richtpunt, gewoon omdat die op de route ligt. Maar als we daar aankomen zien we dat het er leuk uitziet en besluiten we om 16 uur om te stoppen. De laatste 20 km van vandaag naar Munster doen we dan morgen wel. En zo is het gekomen dat we van een rit van 70 km er 70 gereden hebben en er toch nog 20 moeten doen. Met een ‘tijdsoverschrijding’ van bijna 5 uur. Vakantie toch?
Km-stand 152340
Maandag 27 juni 2022.
Weer: wat kwakkelend maar daarmee tegelijk prima: niet te warm en af en toe wat om opwaaiend stof tegen te gaan.
Het was een heel prima CP. We stonden er met nog 5 andere en we hebben allemaal zo’n ontzettende hoeveelheid water cadeau gekregen, poeh! Rond 11 uur gisteravond ging het loos, een half uur donder, bliksem, water, water, water en dat ook nog versierd met nogal wat hagel.
En dan denk je op enig moment dat je ervan af bent, begint het een half uur later nog eens, maar nu wat korter. Tjee zeg! TV uitgevallen, netwerk uitgevallen en ’s nachts geen power meer in de accu. Maar dat laatste zal aan onszelf gelegen hebben: omvormer niet op tijd uitgezet.
Als het ’s morgens wat lichter wordt komt door het zonnepaneel weer een beetje stroom terug. De rest moet we er vandaag weer ‘bijrijden’.
En dat doen we richting Le Linge, Hohrodberg, Hohrod en Munster. We rijden door een prachtige omgeving met schitterende uitzichten. De CP bekijken we even om er eventueel later op de dag te gaan staan, maar het is daar helemaal niks. Of er betaald moet worden of niet is ook niet duidelijk.
Verder met tour 12 naar de Col de la Schlucht op meer dan 1100 m hoogte waar een boterhammetje op de CP daar, goed smaakt. Het is een heel groot skigebied hier met nogal wat liften. Ergens op de weg een bord met ‘als het slecht weer is kan deze weg afgesloten worden en ook dagen lang afgesloten blijven’. Je zult er maar door moeten…
foto 326-327-330-336-338-340
Bijna continu zitten we rond de 1200 m in een boomloze groene omgeving. Schitterend mooi overal: uitzichten op dorpjes en meren onder in de dalen, de wolken spelen met het zonlicht en er is bijna niemand op de weg. Heel erg stil bovenin zodat je de stemmen van de wandelaars van honderden meters afstand kunt horen.
We zouden dat mooie enz. nog -tig keer moeten opschrijven vandaag als we de Route des Crêtes verder gaan. Spannende en geheimzinnige zéér smalle weggetjes via Markstein naar de Petit Ballon, een omweg van 40 km maar zeer de moeite waard.
foto 344-350-351
Via de Grand Ballon naar Murbach en dan naar de CP in Guebwiller. Die keuren we af en ondanks dat het intussen al dik na 18 uur is, doen we nog 5 km extra en gaan we naar Hartmannswiller. Daar blijven we staan voor vannacht. Er staat al een camper en vlak na ons komt nog een Fransman aanzetten.
foto 354
Km-stand 152490
Dinsdag 28 juni 2022.
Weer: wolken, zon, wolken, zon enz. met 23º.
Via Cernay gaan we naar Thann met de gotische kerk de ‘Münster Saint-Thiébaut’ (St. Theobald).
Daar hangt weer een heel verhaal aan vast. Die heilige ligt in Gubbio in Umbrië, Italië dus. Daar heet hij Ubaldo. Hij had zijn trouwste dienaar zijn bisschopsring beloofd. Maar nadat hij gestorven was kreeg die de ring niet meer van de vinger en heeft zo vinger + ring meegenomen. Aangekomen in Thann, steekt hij zijn wandelstok in de grond die direct uitloopt. De graaf boven op de berg in de Engelsbourg (nu ruïne) ziet de volgende morgen hoe de dienaar de stok uit de grond probeert te trekken, maar dat lukt niet. Er komen 3 dennen uit de grond en de lucht wordt fel verlicht. Daarop belooft de graaf op die plek een kerk te bouwen, waarna de dienaar alsnog de stok uit de grond kan halen. Wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat een klein stukje vel dat nog aan de ring zat, inderdaad bij het lichaam in Gubbio in Umbrië hoort…….
In het westportaal zien we meer dan 500 gebeeldhouwde figuren. Het is een van de belangrijkste gotische kunstwerken. Binnen is een gigantisch orgel te zien.
foto 365-369-371-376
We gaan over de Route Joffre en over de Hundsrück (niet te verwarren met de andere Hunsrück, zonder d) naar een koffieplekje in Bourbach-le-Haut, gezellig naast de lagere school van het dorp waar waarschijnlijk alle leerlingen in 1 klas zitten, meer kinderen zijn er niet. Joffre was een Franse generaal die de weg aan heeft laten leggen om de Franse troepen in 14-18 van voorraden te kunnen voorzien.
En dan de weg op naar de Ballon d’Alsace op 1250 m. Een heen-en-terug route van totaal bijna 40 km. De weg zelf is wel mooi, die kronkelt grotendeels door bossen naar boven. De déviation was minder omdat na het eerste bord het vervolg weg was en we nogal wat hebben moeten zoeken. De Ballon was de moeite niet waard zodat we al snel de conclusie trokken dat Le Petit Ballon veruit de mooiste was van de drie.
foto 385-389-394
Richting de weg naar huis alweer, langs Mullhouse (tegenhanger aan de andere kant van de Rijn: Müllheim) naar de CP in Ottmarsheim. Daar staan we vlakbij een pareltje, de kerk uit 1049.
Eigenlijk heel vreemd dat juist hier en dus onverklaarbaar een Byzantijnse 8-hoekige kerk met 2 verdiepingen gebouwd is. Ze lijkt heel sterk op de kerk in Aken. De eerstvolgende met deze bouwwijze staat in Ravenna. Heel mooi.
foto 395-398-401-407
Morgenvroeg gaat het de grens over, eerst tanken in Duitsland. Scheelt weer 8 cent/liter en dan de A5 op richting Velden. Daar zal niets interessants meer over te vertellen zijn, dus is dit het laatste verslagje. Tenminste…… er komt er nog 1, maar daarin zal niet meer staan dan dat de foto’s er allemaal bij geplaatst zijn. Dan is het verhaal in de juiste volgorde nog eens ‘te kijken’.
Km-stand 152615 (+ 550 naar huis, dan wordt het totaal 2370 km gereden)