2022-2 Alsace (5)

Vrijdag 24 juni 2022.
Weer: Het is gelukkig weer wat minder warm.

Nog vergeten: gisteren rijden we weg bij de antennemensen, zijn we net op de grote weg weer richting Colmar, zitten er ‘gewoon’ 2 vossen in de berm. Waarschijnlijk hebben ze zich vergist want in een flits schieten ze terug het bos langs de weg in.
Voordat we vertrekken van de CP zien we nog een optocht van 4 mensen van de wijnboer komen met 2 steekkarren met dozen wijn erop en nog wat los spul in de armen. Dat wordt allemaal bij onze Duitse buren afgeleverd. Daar staan we dan met onze 3 flesjes….. 
Wat doen we vandaag? Kijkend op de weer-app zien we dat het tegen 13 uur gaat regenen. Oké, dan pakken we de fiets en gaan naar super-toeristen-stad Colmar. De eerste paar kilometer zon, dan begint het te betrekken. Maar we hebben weer geluk: we doorkruisen het centrum en het blijft droog totdat we wel wat willen eten. Tijd voor het tweede nationale Elzas-gerecht: choucroute. Zuurkool met 5 soorten vlees er bovenop. Mosterd erbij en smullen maar. De twee mini-aardappeltjes die erbij waren hebben we gespendeerd voor de varkentjes.

foto 196-197-203-209-211-213-226-229-234-241-242

foto 220-221-222
Daar zitten we droog tot we langzaam weer vertrekken met nog een ritje door de stad. Het is inderdaad een leuke plaats met vele pittoreske hoekjes. Ook is het geboortehuis van Frédéric-Auguste Bartholdi zien. Dat is de man die het vrijheidsbeeld ontworpen heeft dat in New York staat en door Frankrijk aan de Verenigde Staten geschonken is. Hij heeft hier ook een eigen museum met de hele geschiedenis rondom dat vrijheidsbeeld.
Als laatste doen we nog La Petite Venise, klein Venetië, aan. En dat doen vele vele andere mensen, zo te zien uit alle windstreken, ook.

foto 232-233
Amper terug bij de camper…., regen. Beter had het allemaal niet geregeld kunnen zijn. We blijven nog een nachtje staan in Wettolsheim en zien morgen wel verder.

Zaterdag 25 juni 2022.
Weer: zonnig, warm. Later ‘aan de andere kant’ wat meer bewolking en aangenamere temperaturen.

Eerste doel is Eguisheim, een klein stadje met blijkbaar een aardig centrum, toerisme dus. Ze hebben een grote CP aan de rand van het stadje met verzorgingsplaats. Dat is richtpunt en als we zien hoe druk het daar is met campers en andere parkeerders, besluiten we om de verzorging te doen en verder te rijden. We zijn gisteren al uitgebreid in Colmar geweest en dan nu weer zo’n centrum met alle drukte.., nee dus.
Belangrijk nog te vertellen van/over Eguisheim is wel dat de hier vandaan komende Leo, zoon van de Graaf van Eguisheim, in 1048 tot Paus Leo IX gekozen is. En zo schijnen er nog wat andere beroemde namen uit dit gebied te komen, zoals een van de beroemdste wijnboeren Léon Beyer. Ook weer Leo dus, maar op z’n Frans.

foto 244
Wij rijden via o.a. een zeer smal weggetje wat kronkelig door het gebied: Voegtlinshoffen, Gueberschwihr en komen in Rouffach. Een bekende marktplaats die we op de foto krijgen, maar wel ondanks de politie die ons al wegstuurt voordat we goed en wel stilstaan. Waarom is niet helemaal duidelijk, maar wij vermoeden dat het iets te maken heeft met de bruiloft van een brandweerman.

foto 254-257
Ook klein stukje omrijden naar Bollenberg voor het mooie uitzicht en dan sluiten we tour 9 vervroegd af. Het laatste stuk is niet meer interessant en wij steken door naar tour 11 omdat 10 niet echt op de route ligt en ook niet interessant lijkt.
Om half vier arriveren we (aan de andere, westelijke, kant van de Elzas) op de Col de Bagenelles, gelegen aan de Route des Crêtes (Kammweg, weg over de kam dus) en daar overnachten we ook. Fantastisch uitzicht over het Lebertal. Eigenlijk raar dat bijv. zo’n col en de weg op z’n Frans staan, terwijl de plaatsnamen nog allemaal zo Duits klinken.

foto 265-266 (Col de Bagenelles)
Km-stand 152270

Zondag 26 juni 2022.
Weer: het begint vochtig met 15º op 900 m hoogte, maar ’s middags is weer alles in orde: nog geen 25º. Waarom? Nou, dat komt omdat we de hele dag nogal hoog zitten, tot wel 1150 meter.

We starten met een route van 70 km op de navigatie en een aankomsttijd van 11.25 uur. Eerste dorp op de lijst is Lapoutroie, volgens onze gids niets bijzonders, hooguit een mooi uitzicht. Bovendien moeten dan straks ook nog een stuk terugrijden. Maar, we vallen met onze deur in de boter: het Musée des Eaux de Vie. Een museum over het ‘levenswater’, lees borrels en likeuren. Gratis zelfs en ook nog open op deze zondagmorgen én gelukkig een winkel erbij. Ogen op steeltjes wat daar te zien is, niet alleen de benodigdheden om lekker spul te stoken, maar ook duizenden flessen en flesjes en kruiken en en en, grotendeels nog vol. Heel bijzonder: een verzameling van 300 flessen Franse likeuren, allemaal uit 1950 en allemaal nog vol. Uniek in de wereld stond erbij en dat geloven we graag. Enfin, als we alles uitgebreid bekeken en een paar soorten geproefd hebben, lopen we met 3 flessen onder de arm terug naar de camper. Een daarvan is een likeur (40%) van geraniums gemaakt die naar lychees smaakt. Alleen al om de symboliek “wij willen ook wel eens achter de geraniums zitten” (de verkoop-mevrouw vond onze toelichting wel heel erg leuk) moet je die kopen. Maar het drankje is ook nog eens heel lekker!

foto 270-273-274-275-277-278
Het zijn vandaag weer prachtige landschappen waar we doorheen komen met overal onverwachte vergezichten. Ook de Col du Bonhomme past daar geweldig in.

foto 283
Wij rijden onder het vallen van een paar druppeltjes naar het Lac Blanc en het Lac Noir. Ook weer heel symbolisch: wit vertegenwoordigd een prachtig meer, zwart is niks aan. 
foto 286-287
De weg gaat naar het Musée du Linge, een museum over de slag in dit gebied, de Linge. Op 20 juli 1915 begon dat gevecht en het duurde amper 3 maanden. Toen waren er 17.000 Duitse en Franse doden te betreuren. Het museum is heel kunstig aangelegd en is bijna helemaal verborgen in de grond van de top van de berg. Precies op de plaats waar de man-tegen-man gevechten plaatsvonden. Rond het museum zijn de originele, veelal Duitse loopgraven nog te zien. Wat er ook te zien is, vele kruisen van gevallenen die ze pas eind jaren ’70 tot zelfs in 2010 opgegraven hebben. Het kan niet anders of er liggen er hier nog meer die nog niet gevonden zijn. Een paar hele grote oorlogskerkhoven met ‘gedenkstätten’ liggen hier ook in de buurt.
Indrukwekkend en tot nadenken aanzettend.

foto 289-292-302-305-315
De CP in Trois-Epis is het volgende richtpunt, gewoon omdat die op de route ligt. Maar als we daar aankomen zien we dat het er leuk uitziet en besluiten we om 16 uur om te stoppen. De laatste 20 km van vandaag naar Munster doen we dan morgen wel. En zo is het gekomen dat we van een rit van 70 km er 70 gereden hebben en er toch nog 20 moeten doen. Met een ‘tijdsoverschrijding’ van bijna 5 uur. Vakantie toch?
Km-stand 152340

Maandag 27 juni 2022.
Weer: wat kwakkelend maar daarmee tegelijk prima: niet te warm en af en toe wat om opwaaiend stof tegen te gaan.

Het was een heel prima CP. We stonden er met nog 5 andere en we hebben allemaal zo’n ontzettende hoeveelheid water cadeau gekregen, poeh! Rond 11 uur gisteravond ging het loos, een half uur donder, bliksem, water, water, water en dat ook nog versierd met nogal wat hagel.
En dan denk je op enig moment dat je ervan af bent, begint het een half uur later nog eens, maar nu wat korter. Tjee zeg! TV uitgevallen, netwerk uitgevallen en ’s nachts geen power meer in de accu. Maar dat laatste zal aan onszelf gelegen hebben: omvormer niet op tijd uitgezet.
Als het ’s morgens wat lichter wordt komt door het zonnepaneel weer een beetje stroom terug. De rest moet we er vandaag weer ‘bijrijden’.
En dat doen we richting Le Linge, Hohrodberg, Hohrod en Munster. We rijden door een prachtige omgeving met schitterende uitzichten. De CP bekijken we even om er eventueel later op de dag te gaan staan, maar het is daar helemaal niks. Of er betaald moet worden of niet is ook niet duidelijk.
Verder met tour 12 naar de Col de la Schlucht op meer dan 1100 m hoogte waar een boterhammetje op de CP daar, goed smaakt. Het is een heel groot skigebied hier met nogal wat liften. Ergens op de weg een bord met ‘als het slecht weer is kan deze weg afgesloten worden en ook dagen lang afgesloten blijven’. Je zult er maar door moeten…

foto 326-327-330-336-338-340
Bijna continu zitten we rond de 1200 m in een boomloze groene omgeving. Schitterend mooi overal: uitzichten op dorpjes en meren onder in de dalen, de wolken spelen met het zonlicht en er is bijna niemand op de weg. Heel erg stil bovenin zodat je de stemmen van de wandelaars van honderden meters afstand kunt  horen.
We zouden dat mooie enz. nog -tig keer moeten opschrijven vandaag als we de Route des Crêtes verder gaan. Spannende en geheimzinnige zéér smalle weggetjes via Markstein naar de Petit Ballon, een omweg van 40 km maar zeer de moeite waard. 

foto 344-350-351
Via de Grand Ballon naar Murbach en dan naar de CP in Guebwiller. Die keuren we af en ondanks dat het intussen al dik na 18 uur is, doen we nog 5 km extra en gaan we naar Hartmannswiller. Daar blijven we staan voor vannacht. Er staat al een camper en vlak na ons komt nog een Fransman aanzetten.

foto 354
Km-stand 152490

Dinsdag 28 juni 2022.
Weer: wolken, zon, wolken, zon enz. met 23º.

Via Cernay gaan we naar Thann met de gotische kerk de ‘Münster Saint-Thiébaut’ (St. Theobald).
Daar hangt weer een heel verhaal aan vast. Die heilige ligt in Gubbio in Umbrië, Italië dus. Daar heet hij Ubaldo. Hij had zijn trouwste dienaar zijn bisschopsring beloofd. Maar nadat hij gestorven was kreeg die de ring niet meer van de vinger en heeft zo vinger + ring meegenomen. Aangekomen in Thann, steekt hij zijn wandelstok in de grond die direct uitloopt. De graaf boven op de berg in de Engelsbourg (nu ruïne) ziet de volgende morgen hoe de dienaar de stok uit de grond probeert te trekken, maar dat lukt niet. Er komen 3 dennen uit de grond en de lucht wordt fel verlicht. Daarop belooft de graaf op die plek een kerk te bouwen, waarna de dienaar alsnog de stok uit de grond kan halen. Wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat een klein stukje vel dat nog aan de ring zat, inderdaad bij het lichaam in Gubbio in Umbrië hoort…….
In het westportaal zien we meer dan 500 gebeeldhouwde figuren. Het is een van de belangrijkste gotische kunstwerken. Binnen is een gigantisch orgel te zien.

foto 365-369-371-376
We gaan over de Route Joffre en over de Hundsrück (niet te verwarren met de andere Hunsrück, zonder d) naar een koffieplekje in Bourbach-le-Haut, gezellig naast de lagere school van het dorp waar waarschijnlijk alle leerlingen in 1 klas zitten, meer kinderen zijn er niet. Joffre was een Franse generaal die de weg aan heeft laten leggen om de Franse troepen in 14-18 van voorraden te kunnen voorzien.
En dan de weg op naar de Ballon d’Alsace op 1250 m. Een heen-en-terug route van totaal bijna 40 km. De weg zelf is wel mooi, die kronkelt grotendeels door bossen naar boven. De déviation was minder omdat na het eerste bord het vervolg weg was en we nogal wat hebben moeten zoeken. De Ballon was de moeite niet waard zodat we al snel de conclusie trokken dat Le Petit Ballon veruit de mooiste was van de drie.

foto 385-389-394
Richting de weg naar huis alweer, langs Mullhouse (tegenhanger aan de andere kant van de Rijn: Müllheim) naar de CP in Ottmarsheim. Daar staan we vlakbij een pareltje, de kerk uit 1049.
Eigenlijk heel vreemd dat juist hier en dus onverklaarbaar een Byzantijnse 8-hoekige kerk met 2 verdiepingen gebouwd is. Ze lijkt heel sterk op de kerk in Aken. De eerstvolgende met deze bouwwijze staat in Ravenna. Heel mooi.

foto 395-398-401-407
Morgenvroeg gaat het de grens over, eerst tanken in Duitsland. Scheelt weer 8 cent/liter en dan de A5 op richting Velden. Daar zal niets interessants meer over te vertellen zijn, dus is dit het laatste verslagje. Tenminste…… er komt er nog 1, maar daarin zal niet meer staan dan dat de foto’s er allemaal bij geplaatst zijn. Dan is het verhaal in de juiste volgorde nog eens ‘te kijken’.
Km-stand 152615 (+ 550 naar huis, dan wordt het totaal 2370 km gereden)