2024-1 Zuid-Zweden (5)

Dinsdag 30 april 2024.
Weer: het wordt voorjaar. Strakblauw en vandaag 17º

Voordat we echt weg zijn, crossen we nog door het centrum van de stad. Dat gaat hier allemaal prima omdat het nergens druk is. Waar die mensen allemaal zijn? En de auto’s?

foto 463-467-468

Vanuit Karlstad gaat het eerst naar Kristinehamn, een ‘abstecher’ van de normale route. Niet zozeer vanwege de sculptuur van Pablo Picasso die daar staat, maar ook om de route. Het laatste stuk naar Kristinehamn en daarna de sculptuur gaat direct langs het water. Langs de grootste en langste botenaanlegplaats ooit gezien. Zoiets van ‘waar ligt jouw boot’? ‘Aan steiger 332 op plaats 114’. Uiteindelijk is toch het beeld van Picasso de oorzaak van de conclusie dat de trip de moeite waard was.

foto 478-481-482-486-487

We moeten grotendeels dezelfde weg weer terug om net boven Karlstad naar het noorden af te buigen naar een mogelijke CP bij Kil aan een meer, dat Fryken of zoiets heet. Het is inmiddels stoelen-buiten-zetten-weer en daar profiteren we graag van. Een best behoorlijk grote plek waar we staan met de rug tegen de weg, maar dat maakt niets uit want ’s avonds komt hier toch geen verkeer meer.

foto 490-492-494

Dan wordt het avond en komen er een paar auto’s parkeren bij het restaurantje aan het andere einde van de P-plaats. Als er dan tegen half acht honderden auto’s staan en er nog steeds parkeerplaats gezocht wordt gaan we toch maar eens kijken wat er aan de hand is. Het zal toch niet dat de Zweden op de eerste dag met mooi weer allemaal tegelijk willen wandelen? Navraag aan een mevrouw die ergens op een bankje zit èn opzoeken op internet, leert dat het vandaag Koningsdag is in Zweden. Maar nog belangrijker vlg. die mevrouw is dat het vannacht Walpurgisnacht is, het begin van de lente. Dat wordt gevierd met feest! Muziek, speeches en vreugdevuren. Ofschoon er ook wordt gezegd dat men zo van het tuinafval af komt…

foto 496-497-508

km stand 174749

Woensdag 1 mei 2024.
Het begint met 12º en ’s middags zelfs 20º. Volop zon!

De natuur begint hier pas aan het voorjaar te denken. De bladknoppen aan de bomen proberen heel voorzichtig uit of ze al echte bladeren kunnen worden. Wij gaan nog steeds noordwaarts naar de kop van het meer, Torsby. Onderweg doen we wat stadjes en dorpen aan maar dat heeft eigenlijk geen zin. Mooi is het eigenlijk nergens, wel anders. In de bebouwde kom vooral de kleur wit, langs de route vooral rood en soms geel. En alles van hout met een enkel bakstenen gebouw en zelfs dat meestal wit gemaakt.

foto 511

Halverwege de routen komen we in Målbacka, de geboorteplaats van Selma Lagerlöff (1858-1940). Winnares van de Nobel-literatuurprijs in 1909 maar vooral bekend als de schrijfster van Niels Holgerson. 

Het verhaal:

De familie Holgersson woont in Skåne in het uiterste zuiden van Zweden op een kleine boerderij. Daar groeit hun enige zoon Nils op. Nils is niet zo vriendelijk voor de dieren thuis, hij houdt ervan om ze te plagen en te sarren. Als hij op een dag een nisse (een soort kabouter) vangt en weigert die weer vrij te laten, spreekt de boze kabouter een betovering uit over Nils. Hij wordt zo klein als een duim. Nils smeekt de kabouter om hem weer groot te maken, maar de kabouter verdwijnt zonder een spoor na te laten.
Meteen krijgt Nils het aan de stok met de dieren van de boerderij die hem allemaal uitlachen en dreigen om hém nu eens te pesten, en Nils moet vluchten. Hij verstopt zich in de heg die om het erf groeit.
Op dat moment vliegt een groep wilde ganzen over de boerderij. Ze roepen de tamme ganzen op om mee te vliegen naar de bergen en vrij te zijn! De meeste ganzen voelen er echter niets voor om hun leventje op te geven. Alleen Mårten, een jonge ganzerik, wil wel mee. In eerste instantie lukt het hem niet op te stijgen – hij heeft nooit echt vliegen geleerd. Nils heeft er even geen erg in dat hij klein en hulpeloos is en probeert de ganzerik het ontsnappen te belemmeren. Hij grijpt Mårten bij de nek en… op dat moment slaagt die erin op te stijgen. Met veel moeite slaagt Nils erin op de rug van de ganzerik te kruipen.
Omdat Mårten niet gewend is te vliegen gaat het niet zo snel. De leidster van de ganzengroep, Akka van Kebnekajse, wordt kwaad en probeert hem ervan te overtuigen dat het beter is terug naar huis te gaan. Als het donker wordt bereiken de ganzen de oevers van het Vombmeer waar ze stoppen voor de nacht. Mårten is zó uitgeput dat hij zelfs geen kracht meer heeft om wat te drinken. Met een enorme inspanning slaagt Nils erin de ganzerik naar het water te slepen. Dan ontdekken de andere ganzen hem, en omdat ze geen mensen in hun midden dulden dwingen ze Nils om de volgende dag terug naar huis te keren. Mårten, die zijn leven aan Nils dankt, heeft geen andere keus dan met hem mee te gaan.
’s Nachts wordt een van de ganzen gevangen door Smirre de vos. Nils weet de gans te bevrijden. Als beloning laat Akka de kabouter komen, die Nils de keuze geeft weer een gewone jongen te worden. Nils besluit echter dat hij liever meegaat naar Lapland. Zo begint een reis vol spannende avonturen, ontmoetingen, gevaar en bovenal wijze levenslessen (met dank aan Wikipedia).

foto 514-515-518

Dan rijden we naar de CP in Torsby, aan de achterkant van het station. Het enige voordeel dat we daar zo zien is dat er een pizzeria vlakbij ligt. Het is geen doorslaggevende reden om daar te blijven staan. We zien een veel mooiere plek zo’ 50 km verderop in Spikebol, genoemd Munkebols Ängen. Afstandje van niks hier. We volgen de aanwijzingen in Google-maps en staan vervolgens op enig moment precies tegenover de CP aan de andere kant van de rivier. Tenminste, dat zegt die Nederlandse mevrouw die hier iets met sledehonden doet en het erg storend vindt zich zo vaak campers hier vastrijden. Enfin 6 km om op de andere plek te komen die we na intensief zoeken ook vinden. Helemaal leeg en voorzien van wc’s, bbq-plekken, schuilhutten, bankjes en zelfs een niet-afgesloten gereedschapshok met alles wat je maar nodig kunt hebben voor het onderhoud hier.

Rond zes uur arriveert een Pools busje. Man en vrouw zijn gisteren uit Polen vertrokken en rijden morgenvroeg om 4 uur weer aan naar de Lofoten. Weer een uur later een camper die 50 m verderop gaat staan: 2 dames met kinderen. 

Overbodig te zeggen dat het stil, stil, stil was. Nou ja, op enkele momenten na dat de sledehonden gevoerd worden en zich van enthousiasme goed lieten horen.

foto 522-524-525-527-528-530-532

Donderdag 2 mei 2024.
Weer: volop zon en 20º

Als wij wakker worden is iedereen al weg. Wij blijven hier vandaag staan, lekker rustig niets doen.
Druk was het niet: gedurende de hele dag is er 1 meneer op een quad en 1 meneer in een Mercedes-SUV voorbij gekomen, beiden waren binnen 2 minuten weer terug. Geloof het of niet: dat was echt alles! Oh je, komt er om half acht nog even een busje langs, maar die hebben we niet meer terug gezien. Zal wel aan het einde van het pad van de wereld afgevallen zijn. En verder, buiten de twee momenten dat de honden gevoerd werden, stilte, ppsssstt…….

Veel, heel veel water in Zweden. Je kunt overal aan zien dat het peil heel hoog staat, ook van de rivier waar wij nu bij staan. Thuis is tegen de avond een noodweer geweest, ook heel veel water dus. Ongekende hoeveelheden.

Vrijdag 3 mei 2024.
Weer: idem als gisteren.

De stad die we niet aandoen is Arvika. Vlg. ons reisboekje kun je er elke dag van het jaar een ander meer opzoeken: er liggen er 365 rondomheen.
We moeten een klein stukje terug naar de hoofdweg, richting Stöllet en buigen dan naar links af op de E16/E45. Op weg naar de noordelijkste punt van deze reis. Eerst naar Malung. Voordat we daar zijn rijden we dus een kleine 40 km over die dubbele E-weg. Vergelijk maar met een rijksweg bij ons. Wat gebeurde er: we zien enkele auto’s en welgeteld 1 huis. Verder bossen, heide en veel water en omdat we toch op 500 m hoogte zitten ligt er ook nog best wel wat sneeuw. Deze weg, slingert door het landschap en ineens, vlak na zo’n kronkel een prima plekje om even koffie te drinken. Als de camper stilstaat zijn we oprit al meer dan 50 meter voorbij. Niet getreurd: gewoon achteruit zetten, de volgende auto komt waarschijnlijk toch pas over 10 minuten…

foto 533

Dan ineens, letterlijk in the middle of nowhere, Malung. Je ziet het vanaf de hoogte liggen en als je dan het stadje inrijdt, is het ineens druk. Veel mensen, veel auto’s. 4 Supermarkten op 100 meter afstand van elkaar en langs de hoofdstraat een tiental restaurantjes. Wij kiezen voor de Thai, benieuwd hoe dat gaat. Nou, simpel. Je betaalt 125 SKr pp (ong. €11,-) en bedien je van het buffet. Incl. sushi, veel diverse gerechten, toetje, limonade en koffie.
Aldus gesterkt rijden we de stad uit en binnen een kilometer is het weer eenzaam en verlaten. eerstvolgende aanwijzing: na 32 km rechts aanhouden. Tijdens de volgend 50 km al niet veel meer. Totdat we in de file (!) terechtkomen in Mora. Niet getreurd, we gaan gewoon verder naar Nusnäs, onze CP om te overnachten. Daar zijn we nummer 3 van 3 en later van 6. Plek vol. Belgen, Nederlanders, Zweden, Fransen. 

foto 536-538-541-542-545-547-548

foto 552-553-565
Km-stand 175051