Het is zondag 16 augustus 2020 en alweer erg warm. Al zeker een dikke week achter elkaar boven de 30º en ook daarvoor al enkele dagen heet. Maar toen zaten we op de camping in Boppard en hadden we een zwembad bij de hand 🙂
De planning is om komende dinsdag te vertrekken naar de bergen van Oostenrijk. Daar zijn we al heel lang niet meer geweest en we gaan eens kijken of ze er nog allemaal staan. Wel nog een groot voorbehoud: het is coronatijd en je weet niet of er niet van het ene moment op het andere gebiedsverboden komen en je dus niet verder, of zelfs terug kunt. Als alles goed gaat gaan we via het Schwarzwald en de Bodensee het meest westelijke puntje van Oostenrijk, Vorarlberg in.
Voordat het zover is, vanmiddag de F1 van Spanje en morgen alles inpakken.

Dinsdag 18 augustus 2020. Vertrek bij km-stand 131142.

Na een reeks van 13 tropische dagen is het vandaag, als we onderweg zijn, tussen de 23º en 28º. Het varieert, warmer als de zon schijnt en tijdens de enkele buien wat minder.
Wat nog gedaan moest worden vanmorgen is afgesloten met een kop koffie en zo rijden we rond 11 uur weg over de A61 naar het zuiden. Richtpunt is ongeveer Heidelberg en dat klopt aardig: om half zes staan we op een grote gratis camperplek in Schwetzingen, een klein stukje zuidelijker dan Heidelberg. Rondom zijn hier de Lidl (even kijken naar de aanbiedingen!), de Aldi, de DM, een Trinkhalle, een paar pinautomaten, een Chinees en ook de Dönerzaak waar we ons voor 7 euro pp op het terrasje de buik rond eten. Terwijl we dat doen trekt er een onweersbui over ons heen, vergezeld van een flinke plens regen. Gelukkig zit er een afdak boven het terrasje. Het kasteel met park niet ver hiervandaan zien we morgenvroeg wel.
De autobaan hebben we vaarwel gezegd, vanaf nu gaat het binnendoor.
km 131487
foto 1030001

Woensdag 19 augustus 2020 27º weer de hele dag.

Hockenheim, Rauenberg, Eppingen, Brackenheim, Bad Liefenzell, Calw, Wildberg.

Zo’n camperplaats bij de Lidl heeft een klein nadeel: ’s morgens om 4 uur wordt de winkel bevoorraad en de mensen die dat doen zijn klaarwakker en geen idee dat er in de buurt misschien nog mensen slapen. Enfin, het duurde niet héél lang.
Het kasteelpark kostte 7 euro entree en dat hadden we er niet voor over temeer daar de camper noodgedwongen op een rare plek geparkeerd stond.
Bijna helemaal binnendoor, op een klein 10 km autobaan na, maar dat ging even niet anders. We rijden door Baden-Württemberg met landschappen als im Bilderbuch met leuke dorpjes. Pforzheim komen we gedeeltelijk door, maar dat is oud en vergane glorie. Het centrum hebben we niet gezien.
In de loop van de middag zijn we op de camperplaats Wildberg. Mooie plek, staan gratis, service te betalen. En dat is zoals iedereen het ’t liefste ziet.
km 131662
foto 7-10-15-17

• 

• 

• 

• 

Donderdag 20 augustus 2020 Warm en zon.

Via de Schwarzwaldbäderstrasse naar Altensteig en verder naar de Nagold Talsperre en over een stukje Schwarzwald Tälerstrasse naar Freudenstadt.

Het mooie Schwarzwald. Wat moet je er over zeggen? Gewoon alles in slow-motion genieten. Prachtige wegen door het zwarte woud dat ontzettend groen is. Eerste doel is de Nagold Talsperre na een kilometer of 30 en misschien daar blijven staan. Maar dat valt erg tegen: de camperplaats is behoorlijk ver van het stuwmeer en dichterbij gewoon parkeren kan ook niet. Helaas. Voor een boterham is het prima.
Dan rijden we maar door naar Freudenstadt, de camperplaats bij het Panorama-bad. En die naam klopt wel, ook voor de camperplaats. Voor het zwembad moet je in deze coronatijd via internet reserveren.
Nu gaan we per fiets naar de stad en dat ziet er leuk uit. Vooral het ijs op het terras.
Misschien tamelijk onbekend: Freudenstadt ligt op 750 m hoogte en dat is de garantie voor koele nachten. Heerlijk na alle hitte.
En als je het dan hebt over het vermarkten van je land: geef alle wegen en routes klinkende namen. Maakt nieuwsgierig en werkt dus prima.
km 131735
foto 20-21-25

• 

• 

• 

Vrijdag 21 augustus 2020. 

Vandaag 34º en dus niet te lang in de auto; via Schapbach en Wolfach naar Schiltag.

We verwachten dat de camperplaats in Schiltag druk bezet zal zijn, maar we vertrekken niet vroeg en doen het onderweg rustig aan. Genieten maar. Iets of wat gepland (want dan zijn de eersten al weg en de nieuwe zijn er nog niet) arriveren we al na 52 km om half twaalf op de camperplaats bij de samenkomst van 2 riviertjes (de Schiltag en de Kinzig) in Schiltag… en er is plek genoeg. Sterker nog, we staan lekker in de schaduw van een dikke boom, vlakbij het water. Alleen een bankje staat er tussen.
In het water kun je lekker zwemmen en daar wordt goed gebruik van gemaakt. Er staat een zwakke stroming van de koude en de wat warmere rivier, nou ja, beek. Het is een gezellige plaats en het verwondert ons zeer dat er nauwelijks andere campers staan. Het verblijf is gratis en als je stroom of water wil hebben kun je aan het Rode Kruis doneren.
De plaats zelf is een schoolvoorbeeld van een Schwarzwalddorp: veel vakwerk, riviertje er dwars doorheen, levendige entourage en veel bloemen overal. Ook belangrijk: diverse kleine restaurantjes incl. pizza’s (!)
De achtergrens van de camperplaats is de spoorlijn, maar wij hebben geen trein gezien of gehoord. En dat terwijl diezelfde spoorlijn de dood betekende voor het houttransport van de losse stammen over de rivier in 1897. De toen daarvoor benodigde Gamber, die de stroming en doorvoer van de stammen regelde, staat er nog steeds.
Gelukkig wordt het morgen minder warm zeggen ze want dan hebben we ook geen zwembad meer voor de deur.
km 131787
foto 35-37-38-41-42-44-49-55-67-69-73

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Zaterdag 22 augustus 2020. 

Het wordt toch nog 25º en dat is gewoon fijn.

Zo’n navigatie in de auto is wel handig, maar het blijft opletten. Je geeft een stad in als oriëntatiepunt, maar als je dat punt niet vóór die stad er uit haalt sta je voor je het weet midden in het centrum in smalle straatjes tussen voetgangers en fietsers. Gelukkig weet dat ding wel waar je niet mag rijden.
Het eerste doel is de camperplaats die we gisteren aan zouden doen als we in Schiltag niet terecht zouden kunnen, ‘Schwarzwaldblick’. En dat is de enige juiste naam want je kijkt kilometers ver over het Schwarzwald weg.
Dan gaan we naar Triberg en verder heel hoog over kronkelige wegen. De 1050 meter hoog hebben we vandaag gehaald. Prachtige vergezichten.
We rijden over de Deutsche Uhrenstrasse. In enkele plaatsen in het klokkenhart van Duitsland dus een Uhrenmuseum, maar ook grote winkels met koekoeksklokken. Kunstwerkjes met bijbehorende prijzen en soms de vermelding dat er géén geluid uit komt :-). Langs de weg bij zo’n winkel ook een levensgrote.
In een van die winkels vele merken horloges en -tig soorten en merken wand- en tafelklokken van klassiek tot heel modern en van betaalbaar tot heel erg duur.

En dan komen we rond 4 uur aan bij de camperplaats in Donaueschingen. Volgens het appje kunnen er 20 staan, maar er zijn er al 17. Met veel moeite vinden we een laatste plek. Dat is nu toch vreemd: waar we gisteren alles vol verwachtten en hier plaats zat, was het dus precies omgedraaid en in onze ogen onterecht. De plaats zelf heeft nauwelijks iets te bieden. Er staat niets museaals behalve het Schloss. De bron van de Donau is natuurlijk iets waar je geweest moet zijn :-), maar verder?
We gaan per fiets naar die bron, crossen nog wat door de stad (alles gesloten op zaterdagmiddag) en stoppen bij de Asia-Imbiss. Eten ook alweer geregeld.
km 131882
foto 85-91-94

• 

• 

• 

Even een tussenbericht met alleen een routekaartje. Even kijken waar we waren en een vooruitblik.
Deel 1 van de route staat in bericht 2.

Zondag 23 augustus 2020. Prima weer: ergens boven de 20º en goed uit te houden dus.

We besluiten de Donau te gaan volgen, van Donaueschingen naar Geisingen, Tuttlingen, binnendoor langs de Donau naar Sigmaringen. Daar verlaten we de al wat breder geworden beek en gaan naar Pfullendorf.

In Tuttlingen een bord langs de weg: 26 Dampfloks. Dat moeten we zien. Een paar km crossen binnendoor en dan zijn we er. Kolossale machines met een gewicht van wel tot 100 ton staan hier eenzaam te verroesten. Een paar gelukkigen staan binnen in de Lokschuppen, de rest wordt langzaam door de natuur overwoekert.

foto 100-103-104-105-109-117

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Later in Beuron zien we een gigantisch Benedictijner klooster staan met een afgeladen volle parkeerplaats. Die volle parkeerplaatsen zien we trouwens overal onderweg, incl. heel veel wandelaars en fietsers. Degenen die dat niet doen zitten op de motor.

foto 121

• 

Onnodig te zeggen dat het weer een mooi landschap is dat op enig moment verandert in een plat dal met hoge verticale rotswanden.
Na aankomst op de camperplaats in Pfullendorf en een kopje koffie komen de fietsen tevoorschijn. Een rondje rond het hele grote Seepark waar de Europese waterscheiding overheen loopt, even later langs de gigantische fabriek van Geberit en natuurlijk ook het leuke dorp bekijken.
km 131999
foto 126-134-135-137-142-143-150

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Maandag 24 augustus 2020. Vandaag weer 27º.

Eigenlijk best een aardige camperplaats vannacht, lekker rustig. Vanmorgen tegen 10 uur was er controle of je de 6 euro parkeergeld wel betaald had. Vervolgens rent er iemand naar de automaat en een ander komt terug van het boodschappen doen en ziet een rood papier op zijn aanhanger (met trike en fietsen en nog wat) hangen. En ofschoon de man die het gras aan het maaien was er absoluut niets mee te maken had moest die wel het e.e.a. aanhoren.
Oké, wij stoppen een paar honderd meter verder bij de Lidl voor de noodzakelijke aanvullingen en rijden dan naar Heiligenberg waar we bij toeval een heel groot kasteel zien liggen. Vanwege de corona kunnen we er niet in, maar de buitenkant is ook indrukwekkend. Vooral het uitzicht over het lager gelegen deel van het Schwarzwald (en we zijn al dik 300 meter gedaald) tot aan de Bodensee die toch zeker 20 km hemelsbreed verder ligt. Mooie plaatjes, alweer.

foto 157-158-161-164-165

• 

• 

• 

• 

• 

Binnendoor naar Markdorf en verder naar Friedrichshafen. We hadden de bordjes al zien staan van het Dornier Museum, maar toen ook nog een grote Zeppelin overkwam, moesten we er natuurlijk naartoe.
Claude Dornier werkte in de fabriek van Graf Zeppelin waar hij het gebracht heeft tot het hebben van zijn eigen lab, Do genaamd. Hij was een technisch begaafde en creatieve man die het vooral gemaakt heeft door het principe ‘lichter dan lucht’ (voor de Zeppelin) omdraaide tot ‘zwaarder dan lucht’. Dat resulteerde in decennia lang vliegtuigen bouwen: heel veel zware watervliegtuigen tot het na de oorlog in licentie bouwen van de Huey-helikopters. Overigens was het Duitsland na de oorlog tot 1955 verboden om ook maar iets met luchtvaart te doen: geen onderzoek, niet vliegen, zelfs niet met zweefvliegtuigen, kortom echt totaal alles met betrekking tot luchtvaart was verboden.
Als je nu in het museum kijkt en je realiseert dat in de eerste wereldoorlog die kleine bromvliegjes alleen verkenningsvluchten konden doen en je ziet wat er nu mogelijk is… van jumbo’s tot raketten enz. Mooi museum en heel veel te zien.
En buiten zien we onder het genot van een kop koffie de nieuwste trend, jawel, de Zeppelin, landen en opstijgen. Het kan verkeren.

foto 168-170-175-180-181-183-190-191-193-195-196-198-199

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

De camperplaats bij het vliegveld is weliswaar gratis, maar bevalt helemaal niet. Dan maar een stukje verder kijken, naar Tettwang. We hebben om half zes de laatste officiële plek. De 3-4 die na ons komen staan op de gewone parkeerplaatsen. 

km 132061

Dinsdag 25 augustus 2020. Prima weer, 25º, ’s nachts veel wind.

Onze buurvrouw op de camperplaats met ongeveer dezelfde camper als die van ons, is Fahrschullehrerin. Haar lesauto staat vlakbij op de parkeerplaats. Op de vraag of zij uit Berlijn komt (kenteken!) zegt ze ‘dat is wel zo, maar zij is daar vertrokken en woont nu in de camper. In het gesprek dat volgt hebben we het o.a. over de kosten om met de camper te kunnen rijden. Luistert en huivert:
Wegenbelasting NL 85,-/maand D 300,-/jaar. 
Verzekering NL 125,-/maand D 50,-/mnd.
Diesel in D ongeveer 0,25/liter goedkoper.
I rest my case.

Oké, hoe dan ook, we gaan gewoon verder naar Kressbronn, Lindau, Lindenberg im Allgäu, Immenstadt i. A., Wertach.
Zo hebben we een route door de fruitbuurt van Duitsland, vooral appels en peren. Hier kun je ze dus echt vergelijken….
De weg die we volgen is de Deutsche Alpenstrasse. En daar heb je weer zoiets: een fantastische route, prachtige beelden, maar de Alpen liggen wel in Oostenrijk. De Duitsers mogen er alleen maar naar kijken. 
Bovenop de berg bij Wertach ligt een ‘wilde’ camperplaats waar we eerst eens stoppen voor de koffie. Een halfwas koe die intussen kop en lijf door het afzethek duwt wordt door ons verzocht om terug te trekken de wei in, wat na enig aandringen ook lukt. Wij repareren dan het hek met een oude spin en besluiten dan niet te blijven staan. Ook de gratis camperplaatsen in het dorp zelf zijn niks en we gaan door naar de Grüntensee waar we weliswaar een tientje moeten afrekenen, maar dan heb je ook wat. Mooie ruime plek met uitzicht en veel collega’s. Aan de andere kant van de weg een grote kinderspeeltuin waar het best druk is. Het restaurantje dat erbij hoort, blijkt om half zeven gesloten en dus moeten naar de verderop gelegen camping wandelen. Daar hebben ze ook Allgäuer Käsespätzle. Dus alweer prima geregeld.
km 132164
foto 207-262-266-268

• 

• 

• 

• 

Woensdag 26 augustus 2020. 25º afwisselend zon en wolken.

We gaan via Sonthofen en door Oberstdorf het Kleinwalsertal in. Vreemde situatie: het dal is Oostenrijks, maar je kunt er alleen via Duitsland in en uit. Doorrijden Oostenrijk in gaat dus niet. We rijden tot helemaal het einde en nuttigen daar de middagboterham. Dan terug tot Fischen im Allgäu, linksaf, via de Riedbergpass op 1420 m met naar boven en benden 16%. In Balderschwang, nét voor de grens met Oostenrijk komen we op een hele mooie terrassen-camperplaats in Balderschwang waar wij, geheel toevallig, de beste plek hebben. Vinden wij tenminste. Prachtig uitzicht alle kanten op en dat voor € 15,-/dag incl. verzorging en een restaurant naast de deur waar ze lekkere Leberkäse met frietjes (al lang niet meer gehad) hebben. Voordeel van het zonnepaneel: de € 4/dag (!) voor stroom kunnen we weglaten.
km 132263
foto 277-281-283-285

• 

• 

• 

• 

Donderdag 27 augustus 2020. Net boven de 20º en veel bewolking zonder regen.

Een blijf-staan-dag op een camperplaats met zoals gezegd prachtig uitzicht naar alle kanten. Vandaag wat dingetjes bijwerken want het ‘gewone’ leven gaat ook door nietwaar?
Er is dus over vandaag niets te vertellen.

Even wat anders dan: de laatste dagen hebben we er wat minder gezien, het leek wel of de snelheidscontrolezuilen in de aanbieding waren. Geen dorp zo klein of er was er wel een. Benieuwd of dat allemaal goed gegaan is.

Wat we gemist hebben: de bordjes met Zimmer Frei terwijl het hier een supertoeristische omgeving is, zomer en winter. Een heel enkele Ferienwohnung maar dat is het dan ook. Gevolg van corona?

’s Avonds met mondkapje op naar het bijgelegen restaurant waar we alleen nog maar een plaats krijgen omdat we hier op de camperplaats staan. Wat een gedoe toch allemaal. Enfin, het zal wel weer voorbijgaan.
foto 294

• 

Vrijdag 28 augustus 2020. Nog een mooi temperatuurtje, maar nauwelijks zon. Tegen de voorspelling in dat het de hele dag zou regenen begint het pas na 18 uur.

We verlaten onze mooie plek en gaan enkele kilometers later het échte Oostenrijk in. Prachtige huizen overal met overal die mooie bloemen aan de gevel en balkons. Bilderbuch dus weer.
We gaan richting Dorbirn en gaan kort daarvoor links af naar de Hochtannbergpass op 1679 meter en die weg volgen we. Wat opviel toen we de route bekeken, dat er in deze omgeving nauwelijks camperplaatsen of campings zijn. Eenmaal op die weg is het wel duidelijk: er is gewoonweg geen plaats voor. De zeldzame campings die er zijn, zijn heel duur. Onderweg stappen we nog even bij een Holzschnitzerei binnen. Daar hebben ze hele mooie dingen, vooral als je een heilige of een engel in huis zou willen hebben.
Wij plaatsen ons bij het voetbalveld in Elbigenalp, een ‘illegale’ plek, maar die wordt wel genoemd in het appje “park4night” waar wel meer van dit soort plaatsen in staan. We zien wel of het goed gaat.
km 132359
foto 299-303-308

• 

• 

• 

Zaterdag 29 augustus 2020. Veel regen vannacht.

Vanaf een uur of zeven gisteravond regende het al en dat deed het ’s morgens nog steeds. De voorspellingen zijn onheilspellend: zeker ‘dauerregen’ t/m zondag en vanaf maandag wordt het pas een beetje beter. We gaan niet zo heel veel verder want ofschoon de bergen in de wolken en de wolken tussen de bergen ook wel wat heeft, is dat toch niet wat je wil.
We vinden een plaats bij “das goldene Lamm” in Weissenbach am Lech voor 12 euro all-in, maar helaas 🙂 maaltijd verplicht in het restaurant.
km 132385
foto 312

• 

Zondag 30 augustus 2020. Veel, veel regen, 13º

Ofschoon het eten in het restaurant heel prima was, willen we er toch niet nog een keer van gaan genieten. Je moet je soms ook wat ontzeggen nietwaar?
De volgende overnachtingsplek wordt bepaald door de mogelijkheden die er zijn. Camping Pfronten, net weer over de grens in Duitsland, is het niet. Sowieso kun je niet meer op het gras gaan staan want dat is te veel doorweekt. Dan maar verder naar Nesselwang. Een prachtige camperplaats waar we op 29 mei 2013 ook al een gestaan hebben voor € 8,-. Kost nu een tientje, maar daar is écht niets van te zeggen. Daar is verzorging en wifi bij inbegrepen (stroom niet), maar ook het 4G netwerk is prima hier. 
Daar nog even over: in Deutschland is het netwerk bijna overal slecht, beter nog, niet aanwezig. Daar mag je al blij zijn met 2G. In Austria overal volop 4G, in ieder geval tot nu toe.
Televisie aan voor de formule 1 en ’s avonds Tatort. Het regende toch tot een uur of zeven. Morgen hopelijk beter, dan gaan we weer terug Oostenrijk in.
km 132422
foto 314-317

• 

• 

Maandag 31 augustus 2020. De hele dag droog en geen zon, 13º.

Watskebeurd?  
Gisteravond brak eerst de handle van het voorste dakluik af, niet te repareren. Het dakluik open of dicht draaien is bijna onmogelijk. 
Precies op bedtijd begon het achterste dakluik flink te druppelen, nèt naast de bedden, plafond doorweekt. Nu had het wel héél veel geregend, maar waterdicht moet dat ding wel zijn. In het verleden is er al enkele keren naar gekeken en gerepareerd. Toen is al geconcludeerd dat vervanging wel eens noodzakelijk zou kunnen zijn. Het is zover dus. Hopelijk krijgen we de rest van de reis niet te veel regen meer. Thuis bekijken wat te doen.
De ingangsdeur ging héél erg stroef, zal bijna vast. Waarom is een raadsel. Enfin, wat WD40 erin spuiten en voorlopig loopt het weer goed.

En dan gaan we onderweg naar het dichtstbijzijnde camperbedrijf (in Immenstadt) voor zo’n nieuwe handle. Dan is internet toch wel heel erg nuttig om uit te zoeken waar je zoiets in de buurt kunt vinden. 
Onderweg omleiding. Oké, als je dan toch maar rondrijdt om van het landschap te genieten maakt dat niet veel uit. ’t Is alleen dat we die route nu voor de tweede keer rijden en ook weer terug moeten.
Aldus: Nesselsang (D), Wertach (hebben we op de CP gestaan), omrijden via Bad Hindelang, Sonthofen, Immenstadt (camperwinkel), Sonthofen, Bad Hindelang, hele mooie route via de Gaichtpass (A), Weissenbach a d Lech (hebben we eerder op de CP gestaan), Stanzach, hele mooie route binnendoor naar Lermoos waar we nauwelijks een auto gezien hebben en dan nèt voor de Fernpass naar links naar Garmisch-Partenkirchen (D).
Daar staan we dan op de CP direct voor het Olympisch stadion met de skischans (van het Vierschanzenturnier) samen met meer dan 20 anderen voor € 2,50/dag.

• 

• 

• 

• 

Oh ja, precies op de grens naar Duitsland hadden we koffiepauze en toen viel op dat natuurlijk ook de trein de grens over moet: de bielzen veranderden van hout (A) in staal (D) en ook de stroomdraden werden precies op dat punt omgezet.
km 132597
foto 319-323-324-332-335

• 

Woensdag 2 september tot maandag 7 september 2020.

’s Morgens worden we wakker gemaakt door een helikopter die ergens in de buurt aan het werk was. Even later landt hij op de parallelle parkeerplaats om even bij te tanken bij een tankbusje. Er schijnt een lekker zonnetje bij een fris windje.
foto 366-371-374-377

• 

• 

• 

• 

We willen vandaag het Pitztal in maar voordat we daar zijn maken we een tussenstap in Oetz, bekend van Oetzi, de pre-historische mens die in het ijs van de gletsjer gevonden is.

Het stadje is niets bijzonders op een paar heel mooi beschilderde gebouwen na. 
foto 380-386

• 

• 

Na de boterham gaan we verder naar het Pitztal. Weer zo’n dal dat alleen een ingang heeft en geen uitgang. Aan het eind, bij de kabelbaan kun je alleen omdraaien en terug rijden. En dat doen we ook want we vinden de camperplaats daar niet zo geweldig. Het uitzicht is overigens wel mooi.
foto 394

• 

Een blik op de kaart en het appje levert een camping op in Imst. Ziet er leuk uit en we hebben wel behoefte aan wat rust. Bovendien zeggen de weersvoorspellingen dat het zowel donderdag als vrijdag goed weer gaat worden. Lekker buiten zitten met een goed boek of zoiets.

Het blijkt inderdaad een leuke camping met een zeer vriendelijke eigenaar. Met een pak folders en heel veel aanwijzingen staan we even later op een plekje waar we tot zaterdagmorgen willen blijven.
De eerste tip volgen we gelijk op: een klein stukje verder ligt een mooi restaurant bij de tennisbaan waar ze heel goede schnitzels hebben. Dat hebben we gecontroleerd en bleek te kloppen.

Donderdagmorgen kriebelt het al: we hebben een gastenkaart van Imst gekregen en daarmee gaan we op stap. Fiets eruit en naar het centrum. Even een boekwinkel in levert een mooi boek over de Strauss-dynastie op. Kunnen we ’s middags ophalen.
We parkeren de fiets en stappen op de bus die ons naar Inmst-Hoch brengt, bij de start van de kabelbaan. En zo staan we een tijdje later, na 2 opvolgende kabelbanen, 1000 meter hoger op bijna 1800 meter met een fantastisch uitzicht over de drie dalen die bij Imst samenkomen.
foto 402-403-407

• 

• 

• 

Na -tig foto’s gaan we dalwaarts, maar nu stappen we halverwege over op de rodelbaan. Die gaat over 3,5 km met vele bochten zo’n 600 meter naar beneden. De langste en hoogste Alpen-rodelbaan ter wereld. Leuke ervaring. Vanuit het ‘Imst-Hoch’-station gaan we verder naar beneden naar Imst met de bus en trakteren onszelf op een terrasje op Kaffee met Kuchen. Als we daar dan zitten valt ons ineens in dat we de Rosengartenschlucht naar beneden hadden willen lopen. De schlucht ligt tussen Imst-Hoch en het centrum van Imst.
Dus, de daad bij het woord voegend: terug omhoog met de bus naar Imst-Hoch en te voet naar beneden door de schlucht. Prachtig, prachtig, maar….. onder aangekomen, helemaal kapot. Naar boven lopen kost veel energie (en was hier ook zeker niet gelukt), maar naar beneden klauteren, het was echt geen lopen, was zeer inspannend.
Gelukkig is het niet ver met de fiets terug naar de camping.
foto 421-431-444

• 

• 

Met de spierpijn valt het op vrijdag wel mee, maar de benen zijn gewoon moe. Bewegen is moeilijk. Niet te veel doen vandaag dus: de camper tot taille-hoogte rondom wassen want die is ontzettend smerig van het rijden door de regen enkele dagen geleden. Verder moed verzamelen om naar het zwembad hiernaast te gaan, Dat lukt uiteindelijk in de loop van de middag. Een volledig roestvrijstalen 25m-wedstrijd-, verwarmd buitenbad. Prachtig, nog nooit gezien. Het is zo mooi verwerkt dat je goed moet kijken voordat je het ziet. Mooi ingepast in de omgeving met ligweiden, speeltoestellen enz.
Het zwemmen heeft de benen niet beter gemaakt 🙂

Dan steekt de vraag de kop op: gaan we morgen verder of niet? Omdat het hier best wel aardig is en het weer morgen ook nog goed wordt besluiten we te blijven tot maandagmorgen. Dan gaat het richting Sölden,.. waarschijnlijk.

De fiets is natuurlijk ook niet voor niets mee, heeft al goede diensten bewezen, maar moet nu weer aan de bak. Het is deze zaterdag geweldig fietsweer met verwachte 25º en lekker zonnetje. Even vragen aan de  eigenaar en die zegt linksaf is de mooiste route. Of het de mooiste was weten we niet omdat we niet aan de andere kant zijn gaan kijken, maar mooi was het wel. Kijken hoe de Inn zich samen met de spoorlijn en een smal fietspad door de kloof wringt. Na een aantal km’s moeten we wel terug, rondjes fietsen gaat hier niet. Helemaal niet erg, je ziet het nu vanuit een ander perspectief. Als we terug zijn in Imst doen we nog wat boodschappen in een gigantische Spar-supermarkt en dan is het tijd voor een pilsje bij het terugkijken van de kwalificatie van de F1. Handig toch die functie bij Ziggo. Nu nog streamen mogelijke maken naar de TV (dan hoef je niet op telefoon of laptop te kijken) en het is perfect.
Oh, bergop en -af fietsen is ook best wel inspannend…..
Om half zeven valt er een buitje en is de temperatuur al flink gedaald.
foto 4762-4765-444

• 

• 

Morgen geen plannen, de weersvoorspellingen zijn niet al te best. Dus misschien koffie leuten en lezen? De winkels zijn hier ’s zondags ook dicht, daar valt dus ook niets spannends te beleven. Sowieso stelt de binnenstad van Imst niet veel voor: niets ouds en veel leegstand.

En dan is het zondag met inderdaad alweer nogal wat regen. Een hele band slecht weer over Zwitserland, Oostenrijk en zo verder. Enfin, morgen gaan we richting andere kant van de Alpen, daar is het misschien een beetje beter.
Nog een min-punt vandaag: Max is uitgevallen. Een heel klein plus-puntje: Lewis is ook maar zevende geworden.

Maandag 7 september 2020. Het weer is niet best: nogal koud en regenachtig.
Start km 132687

Onze navigatie in de camper hebben we nu ‘muts’ gedoopt. Dat is op de eerste plaats omdat het gewoon een muts is, die juffrouw die er in zit en op de tweede plaats omdat we ze nu niet verwarren met iemand die we kennen.
Wat goed is vandaag: nog voordat we beginnen te rijden regent het niet meer. Wat niet goed is vandaag: de zon laat zich ook niet zien, de bewolking hangt op ongeveer 2000 m. En raad eens: we gaan door het Timmelsjoch op 2509 m hoogte en wat zien we daar? Juist, niets. Je zou daar bovenop wel een groot motormuseum  (meer dan 300 motoren) kunnen bezoeken
Nu is het wel zo dat onder die bewolking het er allemaal fantastisch uitziet. De echte bergen uit het boekje: bovenin rotsen met wat gras en mos, dan de boomgrens waar de naaldbomen beginnen en daaronder de sappige dalen met de leuke uitgestrooide huisjes hier en daar.
We gingen vanuit Imst over de Bundesstrasse richting Oetz waar we al eerder waren, verder naar Sölden. Kort daarna begint de Timmelsjochstrasse, de Alpenpas op 2509 m hoogte op de grens van Oostenrijk en Italië. Helemaal in de mist maar na een stukje dalen zit je onder de wolken en heb je schitterende uitzichten.
foto 447-448-449-450-451-453-456-460-468470-472

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

We overnachten op een parkeerplaats midden in Meran oftewel Merano. We zitten in Süd-Tirol oftewel Alto Adige. Alles is hier tweetalig en dan meer Duits dan Italiaans.
Toen we de grens overkwamen hebben we ook eerst bij de Cambio onze euro gewisseld tegen italische euri 🙂 en dat was met een vooruitziende blik. Want als we geparkeerd hebben willen we graag ergens een pizza gaan eten, het is per slot Italië! Pech: de drie dichtstbijzijnde pizzeria’s hebben volgens Google ‘Montag Ruhetag’. Maar dan blijkt ook de meerwaarde van internet: we zoeken een pizzeria die wel open is en aan huis bezorgd. Dus een telefoontje en een klein half uurtje later staat de bezorger voor de deur van de camper. De pizza was heel lekker!
km 132918

Dinsdag 8 september 2020. Weer weer prima: boven in de bergen 10º, onder in het dal 25º

We stonden op een hele grote (gratis) parkeerplaats in Merano bij het station waar nogal verspreid over het terrein van meer dan een halve hectare tussen de personenauto’s diverse campers stonden. Gisteravond was het nauwelijks donker toen er enkelen de plaats moesten ruimen en daarmee ongeveer een kwart van het terrein leeg latend. Wat bleek? ’s Morgens om 5 uur werd begonnen met het opbouwen van de ‘kleine’ dinsdagmarkt. Op vrijdag moet het hele terrein leeg voor de grote weekmarkt.
Wij gaan maar eens eerst te voet de stad in, als we er toch zijn moeten we Merano natuurlijk ook gezien hebben. Het is best een gezellig centrum, veel gebouwen zo te zien daterend uit de eerste helft van de 20e eeuw. Natuurlijk ook links en rechts wat antieks ertussen. Kortom, niets bijzonders maar er blijft toch een aardige indruk achter.
foto 478-480-481-485-489-491

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Wij hebben intussen besloten om de Timmelsjochstrasse nog een keer te gaan rijden: naar boven en langs dezelfde kant ook weer naar beneden. Gisteren was er boven niets te zien maar vandaag schijnt volop de zon. En inderdaad, een totaal ander beeld. Het zijn dik 60 km extra, de berg op en af, maar dat loont wel de moeite. Geweldig mooi landschap.
Dat vinden ook de honderden motorrijders, alle merken dure sportwagens vooral in cabrio-uitvoering met Porsches voorop, maar ook Maserati, Ferrari en de ‘gewonere’ zoals Mercedes 🙂
Als we weer beneden zijn slaan we in St. Leonhard links af naar Sterzing-Vipiteno. Om daar te komen moeten we de Jaufenpass (2094 m) over en dat is een hele mooie toegift na het Timmelsjoch. Het is al 18 uur als we arriveren op onze overnachtingsplaats van vandaag: de camperplaats op de parkeerplaats van de Eurospar in S.-V. Even kijken in de winkel of we nog iets te eten kunnen scoren in het restaurantje…, maar dat hebben ze helaas geen. Wat wel: gebraden haan. Ook lekker!
km 133051
foto 492-510-513-515-519-523-524-526-528

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Woensdag 9 september 2020. Mooi weer, 25º en zon.

Doel is de camperplaats in het Gschnitztal. Die ligt enkele kilometers voor het echte einde van het dal en is, zo blijkt, nogal in trek. Als wij rond 12 uur daar aankomen zijn alle reguliere (7) plekken al bezet. Wij gaan pal ernaast staan op een plek die eigenlijk bedoeld is om te parkeren, maar ook plaats biedt aan 2 campers. We hebben ons tientje staangeld net betaald of we hebben al een buurman. Dat gaat zo door tot 11 uur ’s avonds waardoor er uiteindelijk meer dan 20 campers stonden en er ook nogal wat teruggereden zijn.
Het is inderdaad een heel mooie plek, met op een 900 m afstand een Jausenstation waar je lekker kon eten. De routeplanner gaf wel een route aan dwars over het erf van een boerderij waar we aan elke kant 2 cm speling hadden. We hadden gewoon de volgende rechts moeten hebben, daar was plaats zat.
foto 534-537-541-545-546-547

• 

• 

• 

• 

• 

• 

De chipszak in de kast heeft ook weer z’n normale vorm. Bovenop de hoge passen van dik 2000 m waar de lucht dunner is, zwelt die zak op tot een ballon. Je merkt ook goed dat daar minder zuurstof in de lucht zit.
km 133103, 1185 m H.

Donderdag 10 september 2020. Het begint goed, maar in de loop van de middag meer bewolking, wel droog en 25º.

Beslissen: blijven we nog een dag hier of gaan we verder. Overweging: hier blijven betekent niets doen. Je kunt hier nergens heen. Weggaan betekent een mooie plek verlaten, maar hopelijk weer op een andere mooie plek terechtkomen.
Dus rijden we tegen de middag over de oude Brennerpas terug Oostenrijk in. Die hebben we -tig keer gereden (de autobaan nog nooit) en het blijft mooi. Het is rustig op de weg. We doen nog even een boodschapje onderweg en gaan luttele km’s verderop linksaf het Stubai-tal in. Ook dat dal heeft een einde en kort daarvoor gaan we naar camping Edelweiss in Gasteig met zicht op de Stubai-gletscher. Dat laatste stukje naar het einde verkennen we nog gedeeltelijk met de fiets en doen we morgen met de auto.
km 133140, 1130 m H.
foto 550-554-557-559

• 

• 

• 

• 

Vrijdag 11 september 2020. Lekker weertje, zon en wolkjes, droog.

Het fietsverkenningstochtje gisteren hield op net na de tunnel omdat het zicht op de rest van de weg nogal ontmoedigde: zo steil zag het er uit. Nu we met de auto waren bleek dat te kloppen. Het waren nog zo’n 10 km tot aan het einde van het dal, met grote stukken van 15% stijging. Bij de Tour de France vandaag zag dat er vandaag nogal gemakkelijk uit: 7 cols op 1 dag, maar als je het zelf moet doen….
Enfin, rond 2 uur komen we weer aan de camping voorbij richting Innsbruck. Aan het begin, nu dus einde, van het Stubaital nemen we de Bundesstrasse terug zuidwaarts, weg van Innsbruck, om wat kilometers later links af te slaan en de alternatieve route noordwaarts via een geel weggetje te rijden.
foto 563-566-569-572

• 

• 

• 

• 

Dan zie je aan de overkant van het dal van de Inn zowel de autoweg als de Budesstrasse lopen. Imposant.
Overal langs dat weggetje staan borden dat je er niet door mag behalve als je streekbus, hulpdiensten enz. bent. Maar het is gek dat iedereen er toch gewoon doorrijdt. Uiteindelijk trekken we de conclusie als we aan het einde aangekomen zijn in Wattens dat dit allemaal bedoeld is geweest om de grote drukte over deze mogelijke sluiproute weg te houden. Terecht, want af en toe is het wel heel smal.
We staan ’s avonds op een camperplaats bij hotel Plankenhof in Pill voor € 15 all-in. Wel met gebruik van onze eigen keuken.
km 133234
foto 574-580

• 

• 

Zaterdag 12 september 2020. Zon, 25º

Goed geslapen weer. Het maakt allemaal niet meer uit of het doodstil is, of er veel verkeer is, of dat er een trein langskomt.
We vertrekken na de koffie, dus laat. Richting Schwaz, overigens een flinke stad, en kort daarna rechtsaf het Zillertal in. Jaaaren geleden dat we hier waren, maar de smalspoorrails naast de weg is er nog. We rijden door naar Mayrhofen en slaan daar links af het Zemmtal in. Dat gaat heel lang goed totdat er een smalle tunnel komt waar twee auto’s elkaar niet kunnen passeren. Halverwege komen wij er een tegen…., maar gelukkig zet die achteruit…. een paar meter. Want dan moeten de 10 auto’s die daar weer achter zitten ook achteruit. Wij kunnen ook niks want achter ons zit de Zillertal-bus en nog wat auto’s. Enfin, 10 minuten later rijden we weer.
Net voordat er bovenaan tol betaald moet worden (je mag privé niet doorrijden tot aan het stuwmeer) is een camperplaats. Maar die bevalt niet, dus rechtsomkeert. En nu geen enkele auto voor of achter ons bij het tunneltje.
foto 585-589

• 

• 

Terug naar Mayrhofen en dan rechtsaf het Hintertuxertal in. Bij de lift naar 3250 m. (€ 38,- pp) gratis parkeren en overnachten toegestaan. Vlak langs de beek en de koeien.
km 133331
foto 593-595

• 

• 

Zondag 13 september 2020. Hele dag zon 25º.

Was het gisteravond boven de bergen nogal wolkig, nu is het blauw en een beetje heiig. Dus: op naar de gletscherbahn die je in 3 stappen in een klein uurtje naar 3250 m hoogte brengt. De P-plaats waar vannacht alleen enkele campers stonden, is al om half negen vol met vooral busjes en auto’s. Boven in de bergen is de enige plaats in Oostenrijk waar je het hele jaar door kunt skiën.
Geweldige uitzichten daarboven bij een temperatuurtje van 5º, maar het voelt minder koud aan. Sowieso is het zo indrukwekkend dat je daar helemaal niet bij stilstaat. Het gebied is best groot zodat het helemaal niet druk is. De mensen op de verste skipistes lijken net mieren en blijven zelfs bij fors inzoomen zo klein.
foto 599-601-608-609-611-613-623-625-632

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Het is al 2 uur geweest als we vertrekken. Route over de Gerloss-pas (€ 10,- tol, maar die betaal je graag), langs de beroemde Krimmler Wasserfälle om te eindigen op een mooie camperplaats bij Gasthof Friedburg in Neukirchen am Grossvenediger. We krijgen om half zes de aller- allerlaatste plek en zeker een van de mooiste. Vanuit ons voorraam kijken we meer dan 10 km het dal in waar we ’s avonds steeds meer lichtjes aan zien gaan.
Het eten in het restaurant was ook heel lekker en levert ook nog eens een korting van € 5,-  op de staanplaats op.
Vlak voor onze neus ligt de start- en landingsbaan van de model-zweefvliegtuigjes met hulp-elektromotor die in gebruik is bij enkele mede-camperaars. Leuk om te zien en even mee te kletsen.
foto 642-644

• 

• 

Minpuntje vandaag: Max is weer uitgevallen. Pluspunt: VVV wint de eerste competitiewedstrijd mat 5-3.

Maandag 14 september 2020. Alweer zon, zon, zon.

Omdat het zo’n mooie plek is en omdat we kunnen blijven, zetten we de camper 1 etage naar boven omdat we eigenlijk op de parkeerplaats van het restaurant stonden. Maar als het nauwelijks 14 uur is, moet de aankomende camper alweer daar gaan staan omdat de rest vol, danwel gereserveerd is. Alles daarna kan onverrichterzake omkeren: geen plaats meer.
Vandaag dus een doe-niks-dag en gewoon genieten van het zonnetje, een goed boek en het fantastische uitzicht.
foto 949

•