Vandaag 30 mei 2019, vertrekken we richting Roemenië. Op zondag 3 juni worden we verwacht op een camping in Debrecen in Hongarije, vlak tegen de grens met Roemenië. Daar start onze groepsreis kris-kras door het land van Dracula.
Het reisverslag gaat er anders uitzien dan de vorige, maar dat zal wel blijken. Hopelijk gaat alles goed.

Bovenstaande eerste bericht sturen we nogmaals door omdat de eerste keer niet gelukt is. Op dit moment, in Noord-Roemenië hebben we wel wifi maar van belabberde kwaliteit. Het vervolg van het reisverhaal zal daarom waarschijnlijk vandaag niet meer komen, maar ergens komend weekend.

km 119457
Op Hemelvaartsdag is het lekker weer als we vertrekken. Rond de 20º en een zonnetje erbij. De voorspellingen zijn tropisch voor het weekend: 33º, maar in Hongarije en Roemenië gaat het flink tekeer. Veel regen met onweer.
We zijn pas rond 1 uur weg en stoppen voor de overnachting in Seligenstadt. Onderweg zien we de vliegtuigen bij Frankfurt a/M in file vliegen om te kunnen landen. Het blijft droog met soms een zonnetje.
km 119774

De dag erna, vrijdag 31 mei, is het korte-broeken- weer. Nog steeds allemaal autobaan met af en toe heel mooie uitzichten in de Spessart en het Bayerische Wald, maar de weg trekt wel erg lang. 
In Passau staan we op een van de 3 camperplekken en de enige gratis. Blijkbaar zijn er meer die niets anders nodig hebben dan een parkeer- annex slaapplek, want er staan er meer dan 50. Het is een prima plek aan een doodlopende zijtak van de Donau.

• 

We kijken nog eens even naar de gegevens van de reis en zien dan ineens dat we niet zondag 3 juni, maar maandag 3 juni verwacht worden op de plaats van samenkomst. Iemand heeft dus met de kalender zitten te klooien 🙂 Dus hebben we nu nòg meer tijd om te reizen. 
km 120186

Het is er ’s nachts heel erg rustig en pas om negen uur toetert de bakker. Verse broodjes, prima geregeld. Het is heerlijk weer. Vanaf nu geen autobaan meer en dat is toch wel weer lekker relaxed. De navigatie vergist zich zelden en dus is er voldoende ruimte om te genieten van de omgeving, Oostenrijk binnendoor, met mooie en diverse landschappen. Plat, landbouw, heuvelachtig, bossen enz.

‘s Avonds komen we bij toeval terecht bij een wijnboer waar we in 2017 ook al eens overnacht hebben. Er is een klein, ontzettend ouderwets restaurantje bij. De menukaart vermeldt warme en koude gerechten. Van de 7 warme zijn er 5 vlees met zuurkool en bij de andere 2 kun je kiezen of je er zuurkool bij wil hebben. 

Onderweg constateren we dat we in het ‘Feuerwehrfest’-seizoen zitten. Er gaat geen dorp voorbij waar òf het feest aan de gang is òf in een van de komende 2 weekenden plaatsvindt. Daar waar ze geen Feuerwehr hebben hebben ze wel het feest, maar dan heet het anders.
km 120516

Zondag 2 juni (héél warm) zitten we al snel in Hongarije en dat zullen we weten ook. Nou ja, voornamelijk de camper. Er zijn ècht goede stukken weg, dat moet gezegd. Maar het meeste is ‘nogal hobbelig’, soms zelfs zo erg dat de cruisecontrol er spontaan uit schiet. Echt verschrikkelijk.
Het laatste stuk van zo’n 6 km naar de uitgezochte camperplek, beheerd door Nederlanders, spant de kroon: de cruisecontrol houdt er 2 keer mee op. Het is wel een rustige plek en het zijn heel aardige mensen die, toen ze terugkwamen, het prima vonden dat we de poort opengemaakt hadden en waren gaan staan. Zij waren er namelijk niet.
km 120859

• 

• 

Maandag 3 juni moeten we nog bijna 190 km rijden naar de camping van samenkomst in Debrecen (H). Tijd genoeg over om uitgebreid met de eigenaar van de camperplek te praten. Ga er maar aan staan: verhuizen naar Hongarije omdat je dat zo’n aardig land vindt. Alle schepen achter je verbranden en opnieuw beginnen ergens in the middle of nowhere, waarbij heel Hongarije dan even nowhere is.
Onderweg eindeloze landbouwgronden en nauwelijks een boerderij te zien. Voornamelijk granen die geteeld worden. Heel opvallend ook zijn de grote hoeveelheden bloeiende klaprozen overal.

Voordat we op dinsdag 4 juni (heel warm) de grens oversteken naar Roemenië tanken we nog even voor 24.500 pietermannen. Klinkt als…. maar je moet dat delen door 30 om euro te krijgen.
Aan de grens is er een nieuwsgierige politieagente die graag wil weten wie we zijn en hoe die camper er van binnen uit ziet. Paspoorten svp en even binnen kijken, ook in de badkamer. Pure nieuwsgierigheid want de garage achterin wordt niet gecontroleerd.
Ondanks de waarschuwing over de slechte wegen in Roemenië wordt de weg pal achter de grens prima, in tegenstelling tot wat we al een paar dagen achter de rug hebben.
foto 62 – 63

• 

• 

We rijden door een dorpje waar binnen 100 meter 3 kerken staan tegenover de ruïne van een groot kasteel. Tot nu toe waren alle deuren van de kerken dicht, sommige hebben we gecontroleerd, maar ze bleken echt op slot te zitten. Maar hier staat van de middelste van de drie een halve deur open en kun je via het afgesloten hek toch een beetje naar binnen kijken. Dan naar de ruïne. Komt een een vrouw op ons afgelopen en praat tegen ons, waar we natuurlijk niets van verstaan. Maar ineens komen er een paar franse woorden tussendoor. Wat blijkt: ze heeft kinderen in België wonen, buren van ons dus (!) Enfin, ze wijst ons waar we bij het kasteel kunnen komen. Even later lopen we terug en komt ze weer naar ons toe. Ze vertelt dat de 3 kerken: Grieks-orthodox, Roemeens-orthodox en Hongaars zijn. Van de Roemeense (waar we al even gegluurd hadden) gaat ze de sleutel halen en maakt speciaal voor ons de kerk open. Prachtig.
foto 77-78-79-82

• 

• 

• 

• 

De overnachtingsplaats van vandaag is op het bedrijfsterrein van de Zetea  distilleerderij alwaar we een heel verhaal over de streek en het bedrijf te horen krijgen. Een rondleiding hoort er ook bij en dan de proeverij die geen proeverij is, maar een uitgebreide feest avond. Live-muziek, onbeperkt van het buffet incl. wijn en ook onbeperkt de specialiteit, eigenlijk enige product van het huis. Dat heeft een fors alcoholpercentage van 50%. Zware avond dus…… die ook nog eens heel erg laat afgesloten werd.
km 120859
foto 90-103-106

• 

• 

• 

Woensdag 5 juni 2019. Het is erg warm, tegen de 30º

We worden wakker omdat kraaien, hanen, duiven en honden strijden om wie het meeste lawaai kan maken.
Geen kater! Volgens sommigen zegt dat wat over de kwaliteit van de brandewijn. 
We hebben een korte rit van 75 km vandaag waar ook nog eens niet zo veel te zien is. Behoudens het dorpje Certeze waar de grote huizen zich aaneen rijgen. Gebouwd door Roemenen die in het westen veel geld verdiend hebben met o.a. houtsnijwerk. wat daarbij ook erg opvalt zijn de hekken als perceelafgrenzing. Dat is soms echt over de top. Mijn buurman heeft… en dus heb ik meer.
foto 115 kerk in Certeze – 117-121-127

• 

• 

• 

• 

Onze Roemeense indrukken krijgen al wat meer vorm. Wat vooral opvalt is dat er niet zo veel opvalt. Natuurlijk zijn de diepe sloten, vaak van beton (40 breed en zeker 50 diep) langs de straten levensgevaarlijk. En dat het gras daarnaast bijgehouden wordt door schapen, paarden, geiten en koeien of door gemeentewerkers met bosmaaiers. Nou ja, kan allemaal. De beesten zitten allemaal vastgebonden aan lange touwen. Ooievaars kijken vanuit hun hoge nest of het allemaal goed gaat.
Maar verder: de wegen zijn uitstekend op sommige stukjes na en het wagenpark is absoluut vergelijkbaar met dat van thuis incl. dat wat je op de sloperijen ziet liggen.
Een enkele boer met paard en kar, redelijk wat fietsers, 50 km borden waar niemand op let. Dus tot nu toe is Roemenië geen achtergebleven land.
foto 67-68

• 

• 

’s Avonds zitten we gezamenlijk omdat niemand blijkbaar zin heeft om te koken, in het restaurant bij de camping goulash te eten. Lekker, maar anders dan bij ons.
km 120930

• 

• 

• 

• 

foto 134-146-148

Donderdag 6 juni 2019, excursiedag.

Gisteravond hadden we ineens een waterballet in de badkamer: de afvoerslang van de wasbak los. Maar wat we ook proberen, we krijgen de aansluiting niet meer voor elkaar. Jaro, onze reisleider die dit toevallig hoort, weet raad. Hij en echtgenote Ildiko zijn Roemenen en zijn al 15 jaar de begeleiders van deze reis. Zij, beiden onderwijzers) zijn begin jaren ’80 gevlucht naar Nederland. Spreken Roemeens, kennen iedereen hier. Dus wordt de echtgenoot van de mevrouw die hier in het restaurant werkt en na het werk opgehaald wordt, ingeschakeld. Hij kijkt ernaar, heeft iets niet bij zich en komt ’s morgens om half negen terug. Als hij een minuutje over half negen er aan komt heeft Jaro al geïnformeerd waar hij blijft. Enfin, reparatie wordt gedaan en 100 Lei verder stappen wij op de bus voor de excursie vandaag.
Eerste stop al na 3 km is het ‘vrolijke kerkhof’. Zo genoemd omdat een kunstenaar de houten kruizen bewerkte en voorzag van een afbeelding en een klein gedichtje over de overledene. Soms heel grappig, soms ironisch.

• 

• 

• 

foto 159-160-166

Tweede stop het openluchtmuseum in Sighet. Zoals overal ook hier een verzameling oude huizen, bijeengebracht door afbraak en heropbouw hier ter plaatse. Best wel een hele wandeling door het park waarbij we vergezeld werden door nogal wat water uit de lucht. Toen we buiten waren scheen de zon weer een beetje en werd er koffie gedronken in een cafeetje om de hoek: op het terras een paar, in het café zelf een paar en de rest in het magazijn. Omzet van een hele dag in een half uur gemaakt.
foto 186

Derde stop voor de lunch in het waarschijnlijk chiqueste hotel van Signet en heel wijde omgeving.

foto 192

Vierde stop voor bezoek aan de gevangenis voor politieke gevangenen tijdens het communistisch bewind dat duurde tot 1989. Het gebouw is nu één groot gedenken geworden. Best wel indrukwekkend.

• 

• 

• 

foto 195-199-202-203

• 

• 

foto 211 en 212 Sighet

Daarna nog even de stad inlopen, koffiedrinken en pinnen en weer de bus in voor de vijfde stop bij het houten (nonnen-)klooster van Sapanta. Helaas regent het intussen weer. Het complex is pas 15 jaar oud en ligt er heel mooi bij. 
In Roemenië is het, net als bij ons een tijd geleden, nog heel normaal dat jongens en meisjes pater of non worden. In ‘de kerk’ is ook nog genoeg geld beschikbaar. Het bezoek van de paus in Roemenië vorige week was dan ook een gigantisch succes.

foto 219

De lunch van ’s middags is intussen wel een beetje gezakt zodat we het ’s avonds maar doen met een uitsmijtertje.

Vrijdag 7 juni 2019.

Afzien: we moeten om 06.00 uur op om uiterlijk tegen 07.00 uur te vertrekken naar de stoomtrein in Viseu-de Sus. We zijn dan keurig op tijd voor de trein die om 9 uur vertrekt voor een tocht door het dal. Het is er héél erg druk: er vertrekken 3 stoomtreinen en het krioelt er van de schoolkinderen. 
Onderweg stopt de trein voor de koffiepauze waar we de onze bonnetjes (allemaal inbegrepen) voor koffie en een donut kunnen inleveren. Het is genieten van de tocht op een topsnelheid van een dikke 10 km/uur. Mooie uitzichten door het dal dat soms bij inspanning van de locomotief bijna helemaal verdient in de rook en stoom. Op het eindpunt kunnen we de bonnetjes voor de mixed-gril-schotel en de frisdrank inleveren. Wat een organisatie zeg! Honderden mensen die allemaal wat willen hebben worden in recordtijd afgewerkt. Als de trein terug gaat begint het weer te regenen, maar bij de eindhalte rond half twee is het weer droog. Keurig geregeld.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

foto 238-241-244-247-250-251-254-263

We moeten nu nog 100 km rijden.

• 

• 

• 

270-272-276

We komen om 18 uur op de camping aan. Alsof het zo moet 🙂 Het is eigenlijk geen officiële camping, maar een groot grasveld bij een pension. Ziet er allemaal heel erg goed uit….., maar er is een probleem. Door de aanhoudende regen van de laatste tijd is de grond veel te drassig om op te kunnen rijden. Maar met wat inschikken staan we allemaal in de oprit en naast het pension. 
Om half acht begint de folklore-avond met diner in het restaurant van het pension. Goed eten, goede muzikanten en een erg goede dansgroep.

• 

• 

foto 278-295

Zaterdag 8 juni 2019

Bedoeling was om een uitstapje te maken naar een schaapskooi, maar het weer gooit roet in het eten. Het regent en de bewolking hangt nogal laag, Als het tegen 11 uur opklaart wordt alsnog besloten om een wandeling te maken naar een redelijk nabijgelegen klooster. Dat gaat een uur of drie duren, dus dat mag Thea alleen doen, conditioneel voor mij niet haalbaar.

• 

• 

• 

foto 297-305-308

Op de terugweg over een hangbrug – maximaal 4 personen tegelijk erop, zakt Jaro met een been door een plank….

foto  316

• 

’s Avonds is er weer een diner in het pension. Goed geregeld allemaal.

Bij de distilleerderij Zetea enkele dagen geleden werd het distillaat (met die 50%) ‘moedermelk’ genoemd. Waar dat vandaan komt is onduidelijk, maar het schijnt hier inderdaad meer gebruikt te worden. Zoiets hebben ze hier ook, alleen in rood en een ietsje minder alcohol. Voor 40 lei per liter. Van de aankoop blijft genoeg over om thuis ook nog te drinken 😉
320 en Jaro doet de bestellingen

• 

Zondag 9 juni 2019, excursiedag.
’s Morgens even wat nevelig en daarna zon met 25º

De bus vertrekt om 08.00 uur voor een rit van 1,5 uur voornamelijk door de bergen. Vaak een Oostenrijks-achtig landschap. De dorpen waar we doorheen rijden zijn over het algemeen goed verzorgd, zowel de huizen als de openbare ruimte. In tegenstelling tot de kleine stadjes waar het er armoediger uitziet.

• 

foto 322

We bezoeken 2 van de 5 kloosters die allemaal Unesco-Werelderfgoed zijn. Zeker het eerste is wereldberoemd vanwege de schilderingen aan de buitenzijde van de kerk. We krijgen daarover uitleg van een zeer energieke en superenthousiaste non met ontzettend veel kennis van bijbel, geschiedenis en orthodoxe kerk en de combinaties daarvan. Indrukwekkend, niet alleen de non, maar zeker ook de kerk. Het is Pinksteren en er is een dienst aan de gang, de kerk puilt letterlijk uit. Het geluid wordt buiten op luidsprekers ten gehore gebracht en er zitten hier en daar ook mensen zeer aandachtig te luisteren.

Men vermoed dat de schilderingen aan de buitenzijde toen gemaakt zijn om het bijbelverhaal te vertellen voor de ongeletterde mensen in de omgeving. Typisch is ook dat de plaatjes aangepast zijn aan het leven in Roemenië en de toenmalige tijd. Baby Jezus draagt bijv. traditionele Roemeense kleding en in het oude testament werd al met kanonnen geschoten.

• 

• 

• 

• 

• 

foto 330-331-333-336-339

• 

• 

• 

foto 352-357-358

Via (weer) een uitgebreide lunch rijden we naar een eierenmuseum. Daar blijkt dat het beschilderen van eieren iets is wat letterlijk al eeuwen over de hele wereld gedaan wordt. Met uitleg van de kunstenares die dus niet alleen eigenaar van het uitgebreide museum is, maar zelf ook kunstig bewerkte eieren maakt.
In de vitrines eieren van kip tot reptiel en ook (kopieën van) de beroemde Fabergé ontbreken niet. Heel mooi om te zien.
Zij verteld hoe de eieren bewerkt worden voor de beschildering en laat dan zien hoe met gekleurde warme bijenwas het kunstwerkje tot stand komt. Een vaste hand en een goed gevoel voor verhoudingen zijn essentieel. Bovendien kun je niet zomaar iets erop zetten, maar de voorstelling moet voldoen aan allerhande regels uit Moldavië, waar we hier zitten.

• 

• 

• 

• 

• 

foto 369-381-376-378-385

Maandag 10 juni 2019. Weer: 25º

foto 434

Eigenlijk een vrije niets-doen-dag. Maar, omdat het afgelopen zaterdagmorgen regende en de facultatieve tocht naar de schaapskooi niet doorging, doen we die vandaag. Voordat het zover is permitteren we ons voor 4 euro een ontbijtje in het pension.

Met de bus naar de stoeltjeslift-kabelbaan die ons over 3 km naar een hoogte van dik 1200 m brengt. Klaar gaan staan en op het juiste moment in het stoeltje gaan zitten…. maar dat lukt een van onze collega’s niet. Rollend over de grond en een heleboel bloed. Gelukkig zijn het achteraf ‘maar’ schaafwonden. Niet alleen hijzelf, maar iedereen die getuige was is behoorlijk geschrokken. Hij kan verder wel mee en de mensen van de kabelbaan zetten die even stil om hem te laten in- en uitstappen.
Boven op de berg schitterende uitzichten en een bezoek aan de schaapskooi…., met lunch met o.a. een soort ‘pap’ van 4 soorten kaas en een beetje mais. We hebben ’s avonds maar niets meer gegeten.
Na de afdaling bezoeken we nog een uurtje de stad Vatra Dornei en om 16 uur zijn we terug op de camping.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

foto 388-394-398-401-405-417-426-428

Ter afsluiting vandaag krijgen we nog een paar fikse onweersbuien in de avond. Gelukkig waren de campers die enigszins moeite zouden kunnen hebben met wegrijden al op hardere stukken geplaatst.

Dinsdag 11 juni 2019. Het is weer prima weer.

We hebben vandaag weer een route te rijden. Grotendeels door de bergen, langs een rivier en langs het grote Bicaz-stuwmeer. En wat kun je daar nu van zeggen? Prachtige omgeving, prachtige route en een goede kijk op dit stuk Roemenië. De weg is op sommige stukken, tientallen kilometers, abominabel. 30 km/u is maximum. Soms nog op de communistische betonplaten, soms over zoveel ‘reparaties’ dat het originele asfalt allang verdwenen is.

• 

foto 437

Onderweg maken we nog wat mee. Er loopt een stoet mensen achter een klein vrachtwagentje met open, platte laadbak. Mooi wit ingepakt met daarbovenop de doodskist. Wij rijden heel voorzichtig stapvoets voorbij. Omdat wij wat hoger zitten kijken we vol verbazing zo de open kist in. De dode met het gezicht vol in de zon. Uit respect geen foto.
’s Lands wijs, ’s lands eer.

We komen vervolgens door een prachtige kloof met aan het begin de nodige winkeltjes en in de kloof mensen die het allemaal van dichtbij willen meemaken.
Het is een land vol tegenstellingen en uitersten. Vele voorbeelden: villa’s met mooie goed onderhouden tuinen en daarnaast oude huisjes die je ’s winters niet warm gestookt krijgt. Vaak ligt daarbij de moestuin met wat kippen en/of een varken waarvan de mensen leven.

• 

• 

• 

foto 441-447-455

Op de huizen vele soorten dakbedekking, van houten shelves tot de modernste metalen platen in dakpanprint, incl. lawineremmers. 
Dan kom je door een keurig verzorgd dorp en vervolgens door een gouddelverstadje. Althans, zo zou het zonder een enkele aanpassing als decor in een film kunnen fungeren.
Een stuk verder moeten we op de rem: moeder eend steekt met 5 kuikens de weg over. Die kuikens schrikken en rennen terug, maar moeder blijft het verkeer (wij) blokkeren totdat de kuikens weer verder durven.
Na een uurtje bijkomen van de reis stappen we in een aantal taxi’s naar een mooi gelegen restaurant aan een groot meer. Kosten taxi pp: € 1,- Terug doen we te voet om zowel het eten als de ‘moedermelk’ (palinka) te laten zakken.

Sinds een aantal dagen heb ik last van mijn linker-onderbeen. Opgezet en pijnlijk. Als Ildiko en Elena (de Roemeense echtgenote van een collegareiziger en werkzaam geweest in de zorg) dat zien, vinden ze dat ik naar de dokter moet.

Woensdag 12 juni 2019, excursiedag.

’s Morgens komen we buiten en heeft Ildiko al geregeld dat ik met de eigenaar van de camping mee moet naar de dokter. eerst naar de GP = general practitioner ofwel huisarts. Die constateert waarschijnlijk trombose en als bijvangst hartritmestoornissen. Verder naar het plaatselijk hospitaal waar toevallig de specialist net dienst heeft. Röntgenfoto, hartfilmpje, bloeddruk en nader onderzoek been. Niet helemaal zeker of het deep-vain trombose of bovenop is. Resultaat: bloedverdunners en nog wat voor het been en homeopathische middelen voor het hart. Die ritmestoornissen blijken niet zo ernstig dat er meer nodig is. Wel voor beide zaken direct thuis naar de dokter. Morgenvroeg bloed prikken en vrijdagmiddag naar de controle.

Nog even het vervolg op het vorige bericht, woensdag 12 juni:

We vertrekken om half drie voor een militaire-trucks-safari met picknick de bergen in. Gehobbel en geschud, omhoog en omlaag. Mooie plaatjes onderweg, maar an sich niet zo spannend als bijv. de jeepsafari op Corsica. Niettemin, het is een leuke middag met zon en dik 25º…… totdat we bij de forellenkwekerij naar binnen lopen. Het was onderweg al aangekondigd met wat gerommel in de verte en dan barst het noodweer los. Perfect gepland verder want als we na het eten (!) weer naar de bus terug lopen, is het weer droog. Op de camping is ook niets gevallen.

• 

• 

• 

• 

foto 470-476-480-483

Donderdag 13 en vrijdag 14 juni 2019. 

‘Gewoon’ 30º of meer met ’s middags tegen 4 uur een verfrissend onweer. Veel water en veel knallen.

’s Morgens om 8 uur in het ziekenhuis bloed prikken. Gaat heel snel, de rekening is 21 Lei (nog geen 5 euro!). Dat is de enige activiteit van donderdag, behalve dan lekker uitrusten. Bijzonderheid van vandaag is dat we weer eens zelf moeten koken. Eindelijk frietjes 🙂

Vrijdag is een klein beetje actiever. We pakken de fiets en doen een rondje Sozata.
Eigenlijk eerst de ene weg op en dan de andere want rondrijden kan niet hier. De stad zelf is niet aantrekkelijk (de ene weg), maar het gedeelte bij 2 meertjes (de andere weg) is toeristisch en daar staan ook prachtige villa’s en een groot hotel met spa enz.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

foto 487-489-490-493-497-498-500

Om 17 uur moeten we in het ziekenhuis zijn voor de uitslag van het bloed prikken. Er zijn geen bijzonderheden gevonden die we niet al wisten. De conclusie is dat de juiste medicijnen gegeven zijn. Gewoon blijven nemen en zoals gezegd thuis verder onderzoek.

Al vanaf vroeg in de middag is de kok bezig met het bereiden van de goulash voor vanavond. En het moet gezegd: het heeft de moeite geloond. ’s Avonds lekkere goulash eten met life zigeunermuziek.

• 

• 

• 

• 

foto 501-504-525-528

Zaterdag 15 juni 2018, reisdag van Sovata naar Zarnesti

Laten we het kort houden: rond de 30º, onderweg tegen 4 uur onweer en je ziet geen hand voor ogen meer, een hele mooie route en onderweg een bezoek aan:

Onderweg de middeleeuwse stad Sighisoara en het middeleeuws fort in Rupea.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

foto 533-540-541-543-546—548-550-553-554–555-557-564

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

foto 570-586-588-589-592-595

Prima wegen, behalve de laatste 30 km door de bergen. Die waren niet alleen horizontaal en verticaal allesbehalve recht, maar ook qua oppervlak niet. Het is een wonder dat er niets afgebroken of onderuit gevallen is van de camper.
Einddoel van vandaag is een camping die weer bij een pension ligt. Er zijn 2 niveaus met een behoorlijk hoogteverschil. Je draait van de weg af en staat binnen enkele meters op een zandweg met kuilen en gaten. Honderden meters verder blijkt die verrassend naar een soort villawijk te leiden waar camping Alpine Ranch van Constantin en Otilia middenin ligt. Je ziet overigens van de villa’s van de camper uit niets vanwege de hoogteverschillen en de groene omgeving.

Er wordt een flink vuur gestookt, daarboven hangt een grote schaal en dus… BBQ. Yummie!

• 

foto 597

km 121892

Zondag 16 juni 2018, excursiedag en alweer (!) Pinksteren.

Dat vraagt een verklaring: in de orthodoxe kerk wordt Pinksteren een week later gevierd.

Wij gaan op deze dag om 08.00 uur per bus eerst naar Sinaia, de parel van de Karpaten. De plaats waar het voormalige Roemeense koningshuis haar zomerresidentie had, gelegen aan de rivier de Peles die het kasteel ook haar naam gaf: kasteel Peles. Voordat we daar naar binnen gaan, eerst koffie in het nabij gelegen chique restaurant want dan is het intussen al half tien. Het kasteel is al redelijk druk en we moeten wachten tot we naar binnen mogen. Plastic overschoentjes aan en ‘volg de engels sprekende gids”. Het paleis is prachtig van binnen en een bezoek meer dan waard. Tijdens het bewind van dictator Ceausescu was bezoek niet mogelijk omdat hij het als zijn eigendom beschouwde, maar hij sliep er nooit omdat hij panisch bang was om ziek te worden.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

foto 605-617-620-632-636-644

Een klein stukje verder ligt het Sinaia klooster dat we nog even bekijken.
Het is intussen héél erg druk met bezoekers. Dat blijkt ook in het kuur- en wintersportplaatsje waar het heel druk is en kilometers file staan, gelukkig de andere kant op als wij willen.

• 

• 

• 

• 

foto 645-650-654-658

Volgende halte zijn de koninklijke wijnkelders van Azuga waar men 200.000 flessen per jaar produceert van de beste ‘champagne’ die zo niet mag heten hier. Lekker is hij wel en de lunch is idem dito. De productiemethode is opmerkelijk: de wijn gaat 8 maanden op fles met kroonkurk, liggend. De wijn is dan troebel als je hem schudt vanwege veel bezinksel. Dan worden de flessen met de afsluiting omlaag gelegd en gedurende een paar maanden enkele malen per dag gekeerd. Dan wordt de kroonkurk eraf gehaald, het bezinksel schiet er uit (er staat 5-6 arm druk op de fles) en de wijn is helder. Vervolgens een kurk met draadsluiting erin, etiket erop en de winkel in.

• 

• 

• 

• 

foto 661-662-663-670

Nog steeds is de dag niet voorbij: we gaan naar Brasov, een van de mooiste steden van Roemenië. Dik 600.000 inwoners, 85% Roemeens, 10% Hongaars. Volgens de legende zouden de kinderen die door de rattenvanger van Hamelen mee de berg in zijn genomen, hier uit de grond zijn gekomen. Vandaar ook nog een procent of 3 Duitsers.

De St.Nicolaaskerk is helaas gesloten, maar er naast ligt ons doel: de eerste school van Roemenië. We krijgen een rondleiding door een heel enthousiaste professor die al 41 boeken over de geschiedenis van het land op zijn naam heeft staan. Het leslokaaltje is leuk, maar het is bijna niet te geloven welke kostbare boeken hier liggen. Eerste drukken van heel oude boeken. Triest is dat de situatie waarin die hier bewaard worden geen enkel recht doen aan de enorme waarde ervan. Zowel qua beveiliging als klimatologisch ……… Daarbij liggen er nog enkele duizenden boeken opgeslagen in kamers die nog uitgezocht moeten worden. De vraag is of ze nog te redden zijn als men daar ooit aan begint. Überhaupt is de vraag wie, buiten de professor, zich hiervoor inzet.

• 

• 

• 

• 

• 

foto 673-677-678-684-687

We bezoeken de Zwarte Kerk uit de 14e eeuw, zo geheten vanwege een brand in 1689 (gerestaureerd in 1770). Wat ons wel verbaasd en wat we hier overal zien is dat het verboden is te fotograferen. Soms kun je dat verbod omzeilen door (fors) te betalen, hier kan dat zelfs niet.

• 

• 

foto 689-692

Vlakbij ligt aan een heel groot plein het oude raadhuis ‘Casa Sfatului’ uit de 15e eeuw. Aan dat plein terrasjes waar we even aan de koffie gaan. Teruglopend naar de bus komen we door de belangrijkste winkelstraat, die ook volop van terrasjes voorzien is.

• 

• 

• 

• 

• 

foto 707-709-714-715-728

Maandag 17 juni 2018, en alweer tweede Pinksterdag.

Om 10 uur verzamelen voor een korte trip met picknick naar een hele mooie omgeving in het nationaal park in de bergen. Langs het riviertje overal Roemenen die net als wij gebruik maken van het mooie weer en lekker relaxen in de mooie natuur. een wandelingetje voor de liefhebbers of, geluk hebben zoals wij dat er een jongen voorbij komt met paard en kar en bereid is om een stukje te rijden met ons. Heel terecht kun je dan zingen: ‘op een mooie pinksterdag…. en maar kijken, naar de kont van het paard’. Een prima verzorgde lunch maakt het helemaal af. Terug op de camping hebben we de hele  middag en avond om gewoon niets te doen.

• 

• 

• 

• 

foto 732-741-744-759-763-

Tijd ook om even wat anders te noteren. Zoals dat de taal een geheimtaal blijft voor ons, ondanks de Latijnse basis. Er zitten blijkbaar toch te veel Slavische elementen in. Wie ziet bijv. in de term ‘drum bun’, goede reis? Maar van ’cad pietri’ kun je misschien wel ‘vallend gesteente’ maken. Voorbeelden te over van niet en soms wel te snappen termen.

Nog wat: er zijn heel veel zwerfhonden in Roemenië. Je moet de neiging onderdrukken om ze te voeren want dan word je ze niet meer kwijt. Of erger nog: mee naar huis te nemen als ze je met die vraag-ogen aankijken.

Ook opgevallen is dat veel vooral jonge mensen een ontzettend slecht gebit hebben. Moeten we nog eens vragen waar dat aan ligt.

Dinsdag 18 juni 2019.

Het is een beetje onbestemd weer, beginnend met bewolking en 20º.

Om 9 uur staat de bus klaar die ons eerst naar Rasnov brengt en dan naar het kasteel van Dracula. Even over die bus: het is een oude Deense stadsbus, niet erg goed meer in de lak (haha) maar wel met nogal wat roest en gaten in de bekleding. Starten met de sleutel gaat niet meer: de chauffeur moet achterin kortsluiten….. Dat hindert hem niet om te rijden alsof hij in een Porsche zit.

Rasnov is een hooggelegen burcht-ruïne met hele mooie uitzichten. Het verhaal gaat dat de put die er is, gemaakt is door gevangen Turken. Bouwtijd 17 jaar. De Turken was beloofd dat als de put klaar zou zijn, ze vrijgelaten zouden worden. Maar ze hebben ze allemaal gedood, helaas. Beter was geweest als ze ze alsnog ingezet hadden om de weg en het pad naar boven fatsoenlijk in orde te maken 😉

• 

• 

• 

• 

foto 768-773-776-784

Het kasteel van Dracula is niet meer en niet minder dan een gigantisch toeristisch gebeuren, incl. tientallen winkeltjes. De burcht is gebouwd in 1378 en heeft lang dienst gedaan als grensstation tussen Walachije en Transylvanie. Tussen 1920 en 1947 was het een koninklijk buitenverblijf. Koningin Maria woonde hier graag. Zij is vooral geliefd omdat zij een belangrijke rol gespeeld heeft in de samenvoeging van Roemenië als land zoals het nu is, ontstaan door de samenvoeging van de 3 vorstendommen zoals genoemd en Moldavië. In 1947 is het in beslag genomen door de communisten en na die periode ingrijpend gerestaureerd. Het is op zich niet groot, maar wel gezellig. Allemaal kruip-door-sluip-door gangetjes en niet al te grote kamers met gezellige hoekjes bij de kachel.
Er is sprake van dat graaf Vlad Tepes ofwel Dracula hier een paar nachten doorgebracht heeft, maar zeker is dat niet. De Ierse schrijver Bram Stoker die het Dracula-verhaal geschreven heeft, kan in zijn verhaal dit kasteel bedoeld hebben, maar ook dat is niet helemaal zeker. Uitgekiende toeristische promotie deed de rest, anders was de graaf misschien nooit bekend geworden en allang vergeten.

Als we weer buiten komen regent het wat, maar op de camping schijnt weer het zonnetje en is het al gauw dik 25º

• 

• 

• 

• 

• 

foto 789-797-806-811-813

Woensdag 19 juni 2019, reisdag: van Zarnesti naar Paclele Mici

Een heel mooie route langs de oost-kant van de Karpaten. Veelal langs een riviertje en dan langs een van de vele stuwmeren die Roemenië rijk is.

• 

• 

foto 850-867

Het blijft verbazen hier. Je merkt aan alles dat het land aan het bijkomen is. Er wordt gebouwd en aan wegen gewerkt, maar de oude situatie in dorpen is er overal nog. Ineens een superhuis met dito tuin in een dorp waar verder alleen van die kleine oude huisjes staan, soms met een sovjet-flat. Een schoonheidscommissie bestaat hier niet of functioneert niet. Gevolg is dat de een niet wil opvallen en de ander juist wel, met alle diversiteit vandien.
Wat ze allemaal gemeen hebben is dat er overal een hek langs het perceel staat. Variërend van buizen met draad of houten latten tot kunstsmeedwerk met bladgoud afwerking. Het zal wel nut hebben…???

De route van vandaag ging alweer over prima wegen, maar de laatste 10 km zijn oorzaak dat we de kasten weer opnieuw moeten inrichten….. 🙂

Onderweg passeren we het stadje Prejmer. Ook hier weer een ooievaarsnest, vol met jongen, gewoon langs de straat. En een soort fortificatie, aangelegd door Duitsers. Het verhaal gaat dat de rattenvanger van Hamelen op deze plek met de kinderen boven de grond gekomen is. Nog steeds is dit een ‘Duits’ gebied waarover de duits-sprekende mevrouw uit die bevolkingsgroep die we toevallig treffen in het fort van alles heeft verteld.

• 

• 

• 

• 

• 

foto 817-819-820-821-822

Donderdag 20 juni 2019, veel zon, 30º

foto 870

We staan op camping Popasul La Hangar, gelegen in een vulkanisch gebied. Niet wat je verwacht: zwavellucht, vuur, stoom en hitte. We gaan ’s morgens een stuk bergop te voet naar een klein gebiedje waar modderpoelen staan te blubberen. Die poelen zijn gewoon koud en ruiken ook niet zo erg. Van tijd tot tijd slibben ze dicht en ontstaan ernaast weer nieuwe. Rondom dit gebied ‘gewone’ natuur, waardoor een heel groot contrast ontstaat.
Mooie uitzichten vanaf dat moddergebied over de bergen, kun je uren naar kijken.

• 

• 

• 

• 

• 

foto 872-878-880-885-888

’s Middags vieren we de verjaardag van 5 mede-reigers die tijdens deze reis jarig zijn en ’s avonds is er BBQ. Maar voordat de BBQ begint worden we nog getrakteerd op fors onweer met nogal wat water. De temperatuur zakt terug naar 15º, maar dat mag de pret niet drukken. Het eten was lekker en de wijn prima.