Maandag 21 augustus 2023. Weer: 20-32º, zon/wolkje.
Liep de CP gisteravond helemaal vol, zo snel liep die ook vanmorgen weer leeg. Wij gaan tegen half elf weg na de verzorging en zoeken de route weer op. Het klinkt misschien gek omdat er zoveel op aan te merken is, maar veel respect voor de organisatie die zich hiermee bezig houdt: er is veel info beschikbaar. Nu alleen nog mensen die ermee om kunnen gaan. Op de eerste plaats controle op de route-borden. Die zijn vaak niet aanwezig of onderhouden. Aangeven van bezienswaardigheden langs de weg ontbreekt. En als kroon op alles: de aller-, aller-, allerslechtste app ooit.
Ineens vinden we weer enkele richtingborden, die hebben we een tijd al niet meer gezien. Eigenlijk al niet meer sinds we Rheinland-Pfalz ingekomen zijn. We zitten wel midden in de mooiste landschappen en prachtigste dorpen.
foto 79
In Butzbach op de voorziene CP, maar naar blijkt een slechte, hebben we eerst een boterham genuttigd en zijn vervolgens het dorp ingelopen, al wetende dat we hier niet zouden blijven. Het stadje is wel zeer de moeite waard. Hier en daar staan nog oude stukken stadsmuur (bijzonder met die ondiepe huisjes).
foto 81-85-88-89-90-93-94-96-97
Qua route zitten we ongeveer op de hoogte tussen Luik en Luxemburg als het langzaam zuidwaarts gaat. We stoppen rond 16 uur op de CP in Echzell. Daar staan er al een stuk of 6. De plek is gratis met betaalde voorzieningen. Precies zoals de meeste camperaars het het liefste zien, wij ook. En dan gewoon uitpuffen.
foto 99-100-101
Km 170.400
Dinsdag 22 augustus 2023. Weer: 20-32º, zon/wolkje.
Het is gewoon weer véél te heet. Tijdens het rijden is de airco wel aangenaam en als we stoppen bewegen we maar zo min mogelijk.
Het is bijna onmogelijk om de route te volgen via de app, voordat je het goed en wel in de gaten hebt zit je al een hele tijd op de verkeerde weg. Op zich maakt dat niks uit, maar dan hadden we vandaag misschien de plaats Limeshain gemist. De enige stad die het woord ‘limes’ in de naam heeft. Tijd voor koffie en we stoppen op de P-plaats van een supermarkt. Even naar de route kijken en dan blijkt dat we vlakbij een Limespark zitten. Dat lijkt wel leuk en we beginnen de zoektocht naar de ingang een paar kilometer terug. Nergens iets aangeven in de stad en zelfs de ingang is bijna onvindbaar.
We lopen er een stuk in en beseffen dan het het vele kilometers zijn om alles te zien. De kleinste route is ongeveer 5 km en dat is dan nog maar door een gedeelte van het park. We besluiten tot aan de eerste wachttoren te lopen en daar staat een hele groep fietsers. Even later bleek dat die stonden te wachten op een gids. En dat is voor ons weer een meevaller: hij vertelt van alles over ‘de limes’.
“Limes’ komt uit het latijn en betekent zoveel als “Schneise’, ofwel ‘open strook’ . Een spoor door het woud van ongeveer 100-150 meter breed en 550 km lang. Daarover loopt de weg en erlangs staan op zichtafstand de wachttorens. Eerst opgebouwd in hout, later in steen. Meer ‘landinwaarts’ staan dan de kastelen, eigenlijk forten, die allemaal volgens het zelfde ontwerp gebouwd zijn.
Je kon als enkele Germaan, komende vanuit het noorden, gewoon de limes oversteken en het romeinse rijk inlopen, maar je werd wel bij de kastelen opgevangen. Een soort grenspot dus.
De soldaten, meestal een cohort van ongeveer 1000 man die daarin gelegerd waren, werden door de wachttorens opgeroepen als er invallen door de Germanen waren. Het echt vond dan plaats op de open rook. De Romeinen wonnen altijd omdat de Germanen onvoldoende georganiseerd waren. Enfin, er zijn duizenden boeken volgeschreven over die geschiedenis.
Hele interessante verhalen van ‘onze’ gids. Te veel om hier allemaal op te schrijven. Een paar weetjes nog: een soldaat had een diensttijd van 25 jaar en ging dan met pensioen. Ruim op tijd om met het verdiende geld een goed leven te gaan leiden.
De soldaat in het fort werd van tijd tot tijd overgeplaatst naar een ander kasteel/fort. Zijn familie, zo hij die had, leefde niet in, maar buiten het fort. Daar was over nagedacht: de verhuizing van de soldaat werd uiteraard geregeld, maar de familie moet het maar uitzoeken. Kostenbesparing!
foto 102-103-104-105-106-108-113-115
Aschaffenburg
foto 119
Km 170.510.
Woensdag 23 augustus 2023. Weer: 20-32º, zon, geen wolkje.
De CP in Kleinwallstadt kost € 5,- die iedere dag door de kassier opgehaald worden. Onze Duitse buurman in Echzel wees ons hier op en omdat we die zelf ook al op ons lijstje hadden, staan we nu weer langs elkaar. Het zijn heel aardige mensen, samen met hond Dolly. Gisteravond hebben we de chinees hier bezocht. Grote zaak en hartstikke druk daar, waarschijnlijk omdat ze er nog voor-corona-prijzen hanteren. Lekker gegeten voor nog geen € 25,- zonder drinken. Maar ook een halve liter Hele-weizen voor € 4,50 is te doen.
Wij blijven vandaag hier en pakken de fiets voor een klein rondje: terug over de brug, naar Grosswallstadt, langs het superdrukte zwembad en over de stuw weer naar de CP.
En als we dan toch de chinees in de buurt hebben: 24 sushi’s voor prijzen tussen € 7,50 en € 12,50 laat je toch niet liggen?
foto 124-127-128-130-174
Donderdag 24 augustus 2023. Weer: 20-31º, 29º, weinig zon, veel sluierbewolking.
We hebben gisteravond besloten om nóg maar een dag te blijven. Na het ontbijt de fiets op en naar Aschaffenburg. Niet omdat het een stad is waar zo ontzettend veel gezien moet worden, maar gewoon, omdat het kan.
Het is prima fietsweer, nauwelijks zon en nog niet warm. In Aschaffenburg aangekomen zoeken we naar het Pompejanum een van de 2 dingen (Slot Johannesburg is het tweede) die je gezien moet hebben als je hier dan toch bent. Het kost wat moeite, maar dan heb je ook wat:
Koning Ludwig I was zo onder de indruk van de opgravingen in Pompeii, dat hij een architect de opdracht gaf een kopie van een grote Romeinse villa te bouwen. Dat gebeurde van 1840-1848 in de slottuinen van Kasteel Johannisburg. Het was geen villa voor hemzelf, maar een object om mensen in de gelegenheid te stellen kennis te nemen van het Romeinse leven. Antieke voorbeelden werden gekopieerd of nagemaakt. In WO II werd het gebouw sterk beschadigd en in de decennia daarna helemaal gerestaureerd. Tegenwoordig is het een museum waar tentoonstellingen en symposia georganiseerd worden.
foto 137-138-139-142-145-148-151-152-153
Aschaffenburg is een best grote stad met een groot, maar modern centrum. Zoals overal is er van alles te vinden, niet zo interssant. Behalve dan, een soeprestaurant. Dat moeten we proberen: tomaten- linzensoep met hackfleisch en een beetje koriander. Dat in een enorme bak met wat brood en koken hoeft vandaag ook niet meer.
foto 132-134-155-157-162-164-165-170
Onderweg ontmoeten we nog wat bewoners van deze buurt.
foto 131-171
Terug op de CP is het ontzettend benauwd, maar gelukkig druppelt het tegen 17 uur een beetje waardoor de temperatuur ook direct een aantal graden zakt.