Zondag 4 juni 2023. Weer: 10-15º zon/wolken.
Zo, even gelost en dan verder. Afgelopen nacht stonden we helemaal alleen op de CP Katulan kasino, op een aantal jongeren na die ons tegen half vier even wilden laten weten dat ze er waren. Dat gebeurt soms, helaas.
Intussen weten we ook waarom er zoveel Finse auto’s met zo’n ontzettend smerige achterkant rijden. Zodra je namelijk van de doorgaande wegen af gaat, zoals de weg naar de CP, worden ze semi-verhard. Iets van klei met basalt-splitter of zoiets. Als het langer droog is, stoft het behoorlijk, vandaar.
Het wordt steeds duidelijker dat we in het land van de 1000 meren zijn. We passeren overal water en gaan over -tig bruggen. In werkelijkheid zijn het trouwens geen 1000, maar ongeveer 168.000 meren. Mooi hoor.
De weg komt langs Nokia, de stad waar het Europese mobiel-tijdperk begon. Toch even gaan kijken, maar niets herinnert in de stad daar aan. Je zou daar toch trots op moeten zijn? De stad is zoals alle steden tot nu toe hier: een beetje stoffig en een beeld van enkele decennia geleden.
We brengen een bezoekje aan Tampere, meer speciaal aan Pyyniki, een hoog gelegen stadsdeel met veel bossen. Daarvoor rijden we dus een stuk omhoog en komen we bij de Näkötorni, een uitzichttoren van bouwjaar 1939. Je kunt òf via 141 trappen omhoog òf met de lift. Aangezien op reis de normale fitness uitvalt, hadden we de trappen kunnen doen. Dat is zelfs gratis! Maar we gaan in de rij staan en kopen toch maar een ticket voor de lift en tegelijk ook 2 ‘munkki’, vrij vertaald ‘monniken’. Dat zijn berliner bollen in de vorm van een donut en zonder jam. In het boekje staat dat dit de beste van de hele stad zijn en dat klopt ongetwijfeld: ze waren heel erg lekker. Oh, het uitzicht was ook de moeite waard net als de reis met de lift uit 1939….
Enkele km’s verder komen we een beetje bij toeval bij een tankstation met restaurant terecht. Wat hebben ze daar? Kookworst met brood, zeg maar een Hema-worst. Lunch ook geregeld.
Het museumcentrum Vapriikki slaan we over. De onderwerpen sprak ons niet zo aan, vooral niet het ijshockey-museum dat voor de Finnen zeker een hoogtepunt zal zijn, maar ons niets zegt. In plaats daarvan rijden we door naar iitalla, de grootste nog in bedrijf zijnde glashut van Finland. De fabriek is natuurlijk op zondag niet in bedrijf, maar de outlet en het museum wel. Eerst naar de outlet en daar zijn we heel snel genezen van de gedachte wat aardige kunst te kopen. Een leuk vogeltje van ongeveer 6 cm hoog kost dik € 300,-. Gebruiksvoorwerpen idem dito. Allemaal mooi om te zien en daar blijft het dan ook bij. In het interessante (kleine) museum ook veel moois. Maar nog mooier is de winkel van de chocoladefabriek :-), de buurman. Tot slot nog even naar de keramiekwinkel er vlak bij, maar daar vinden we alleen toeristische kitsch en ook nog tegen museumprijzen.
We zoeken een CP. We zouden hier wel kunnen blijven staan, ware het niet dat het gewoon een stukje P-plaats is en vlakbij de weg waar morgenvroeg alle mensen die naar het werk gaan, voorbij komen.
Een kleine 20 km verder ligt een klein kerkje uit de 14e eeuw met een grote parkeerplaats vlakbij. Slaapplaats is dus ook weer opgelost. De Pyhän Ristin Kirkko in Hattula bezit als relikwieën splinters van het kruis van Jezus en werd al heel snel het belangrijkste bedevaartsoord van Scandinavië. Vandaag de dag is de kerk het meest bekend om de fresco’s uit de 16e eeuw.
Km 161468
Maandag 5 juni 2023. Weer: 10-17º zon/wolken.
We worden langzaam zelf een beetje exotisch: we hebben al een paar dagen geen buitenlander meer gezien. Op de CP stonden we vannacht weer helemaal alleen, maar natuurlijk wel onder bescherming van de bewoner(s) van het Pyhän Ristin Kirkko, de kerk van het Heilige Kruis dus.
Eerste stopplaats is een paar kilometer van de CP af in Hämeenlinna. Een grote burcht en daarnaast een groot militair complex incl.museum.
In Hollola stoppen we om een 15e eeuwse kerk te bekijken, helaas dicht. Maar wel heel indrukwekkend het rondom gelegen kerkhof. Gigantisch groot en heel mooi onderhouden.
Lathi presenteert zich als sportstad, vooral gericht op de skisport natuurlijk. 3 naast elkaar gelegen schansen maken wel indruk. En ook leuk om te zien dat aan de voet van de grootste schans het buitenzwembad ligt, op dit moment in gebruik voor het schoolzwemmen. Hopelijk vergeten ze niet om het ’s winters af te dekken, de sprong zou anders met een plons eindigen.
Ook in Lathi het concert- en congrescentrum Sibelius, een houten concert- en congresgebouw van de superlatieven. Wel achter glas gezet… En dan nog even naar de Ristinkirkko, ontworpen door de beroemde architect (tenminste hier) Alvar Aalto. Ook hier weer gesloten deuren, totdat iemand binnen ons ziet. de koster? Hij maakt heel vriendelijk de deur open en zelfs het licht aan in de kerk. Een imposant gebouw.
Dan starten we met route 3.
De laatste 70-75 km naar de camperplek gaan over een soort rijksweg. De eerste 40 km prima weg, dan een dorp en vervolgens een bord met 20 km slechte weg. En dat klopte. Tenminste wat het wegdek aangaat, de weg slingert zowel horizontaal als verticaal door een Eiffel-achtig meren-landschap. Maar dan met maar een heel enkel huis en heel soms een auto, maar ook 25 km zonder.
We hebben vandaag weer eens buitenlanders gezien: 1 Duitser en 1 Tsjech. Op de CP staan nu weer een Duitser en een Fransman. Dat was de oogst sinds vrijdag.
Km 161680
Dinsdag 6 juni 2023. Weer: 10-15º zon/wolken.
Wat een prachtige camperplek was dat. We stonden er met ’n Fransman en ’n Fin. Uitzicht over een meer en hartstikke stil Het wordt niet meer helemaal donker ’s nachts. Je kunt om half twaalf nog buiten de krant lezen, als je daar behoefte aan hebt, maar dan wel een jas aan.
Wat raar is: de camper hangt linksvoor door en we weten zeker dat die gisteren waterpas gezet is. Uitproberen dus. En ja hoor, hij verliest lucht daar.
Lang verhaal kort: bellen naar Nederland dat uiteindelijk niets oplevert en intussen gas erop naar Helsinki, 250 km. Daar zit de enige dealer van ons systeem in Finland. Als we rijden is er geen probleem, maar zodra de camper stilstaat zakt hij in. Een lek dus en dat zal niet vanzelf over gaan. In de garage wordt inderdaad een lekkage geconstateerd, maar het lek niet gevonden. We moeten wachten totdat morgenvroeg de specialist weer in huis is.
Dus, geen foto’s vandaag en dan maar even wat anders:
– Op de radio veel finse muziek die wij kennen met andere talen zoals duits, engels en nederlands.We vermoeden dat ze het hier net zo doen als in Duitsland. Pak een leuke melodie, vertaling eroverheen, klaar. Intussen hebben we radio nostalgi gevonden, hele dag leuke muziek
– Er staan in Finland zoveel flitsers, al dan niet aangekondigd, dat die wel in de aanbieding geweest moeten zijn. Op zich wel mee te leven, maar op de doorgaande wegen is het continu opletten. 60-70-80 en 100 km/uur wisselen zich af zonder dat het beeld van de weg verandert. In de buurt van de bebouwde kom is het 40-50-60 en soms 70 km/uur
– Een verschil met Duitsland en zelfs met Nederland: vrijwel overal volop 5G-ontvangst en anders voldoende 4G
– De wegen zijn in het algemeen prima. Alleen soms verraderlijke gaten, kboem.
– Update over de meren: het schijnen er 188.000 te zijn. Ligt er natuurlijk ook aan hoe je telt: waar eindigt dit en begint het volgende meer?
Km 161920