Archief voor maart 2023

Woensdag 15 maart 2023. Het is koud, 3º, maar het zonnetje schijnt wel.

Het voelt aan alsof het ontzettend lang geleden is dat we met de camper onderweg waren. En eigenlijk is dat ook wel een beetje zo. Veel beperkingen vanwege corona en in het najaar 2022 niet kunnen doen wat we graag wilden zijn de oorzaak van dat gevoel.
Whatever, we gaan weer! Vandaag inpakken en de camper verder klaarmaken. Niet te vergeten: morgen eerst het nieuwe rijbewijs ophalen, wat de oorzaak was dat we een paar dagen later vertrekken.
Morgen verder.

Donderdag 16 maart 2023. Het zonnetje doet pogingen om op de aarde te kunnen kijken, maar het lukt maar half…
Vertrek km-stand 154765.

De laatste restjes inladen. diesel en gas bijvullen, de Twingo even bij Thomas en Monique neerzetten (doet dat ding nog dienst als we weg zijn), de pas ophalen en dan de AB61 op naar het zuiden. Daarover is nog weinig te vertellen als we tegen 16 uur afdraaien naar een camperplek in Pfalzfeld. ‘Onze’ kant van de Rijn, de linksrheinische, is dus de Pfalz, de andere kant is Hessen.
Prima camperplekje, pal naast een oud spoortraject waar nu een fietspad van gemaakt is. Een helaas gesloten restaurantje 50 m verderop, maar wel mooi uitzicht over de velden met een oude watertoren.

foto
KM-stand 155006

Vrijdag 17 maart 2023. Het zonnetje weet niet zeker of ze gaat schijnen of niet en besluit uiteindelijk maar weg te blijven, maar het is wel droog en niet echt koud.

Langzaam moeten we toch gaan nadenken over de route die we willen doen…. en dan komt de ingeving: we gaan gewoon langs de Rijn naar Basel en daar zien we wel verder. Zogezegd, zo gedaan. We rijden de hoogte af naar de rivier, stoppen onderweg bij het ‘Aussichtspunkt’ naar de Lorelei en sukkelen dan langzaam St. Goar in. Even goed opletten of het viaduct hoog genoeg is voor onze camper want er staat max. 3,20 op. Dan zouden we niet veel over hebben. Even uitstappen en kijken. Maar gelukkig hebben de opmeters het zekere voor het onzekere genomen en houden we een halve meter over.
We staan nauwelijks stil in St. Goar voor een fotootje, als er al iemand aan komt en zegt dat we hier alleen maar kort mogen stoppen om mensen van het veer op te halen. Gehoorzaam als we zijn, wij gelijk weer verder en komen dan in Bingen bij een CP aan de Rijn uit. Het is nog net geen half een en we hebben dan 27 km gereden. Genoeg voor vandaag!
Aan de voorkant bootjes en aan de achterkant treinen zien…. en horen. Van ICE tot ‘boemel’ en gigantische goederentreinen over het 3 sporen brede traject. Aan de overkant van de Rijn: Rüdesheim.
Bij de camping wat verderop kijken of het restaurant daar wat te bieden heeft. Conclusie: het worden pannenkoeken vandaag.
Km-stand 155033

Zaterdag 18 maart 2023. Weertje…. ja hoor volop zon, de hele dag. ’s Middags geen jas meer aan.

Via Google zoeken we nog wat aardige plekjes op en een daarvan is Schloss Waldthausen oftewel de Sparkasse Akademie. Dat moet een heleboel geld van spaarders gekost hebben en nog steeds. Een gigantisch complex en prefect onderhouden. Mooi om te zien allemaal.

Onze volgende halte is de CP in Mainz. Bijna midden in de stad, langs het stadion van de 1e FC. Daar komen we net na 12 uur al aan en toch zijn er nog maar enkele plaatsen vrij. Geen probleem dus. Na de boterham pakken we de fiets en gaan de stad in. De indruk: er is weinig oud overgebleven hier, alles is naoorlogse bouw. We fietsen en lopen wat rond door de zeer drukke binnenstad. Iedereen wil eruit lijkt het wel en wil profiteren van het mooie weer. De oudste dom van de stad is van binnen helemaal in de steigers en de opgravingen. De échte dom staat er pal naast en ziet er van buiten erg mooi uit. Binnen is de kerk vooral heel groot en ook erg somber. Een kopje koffie doet dan weer wonderen (om in stijl te blijven) voor de stemming.
Als we terug zijn bij de camper gaan de stoelen naar buiten, heel relaxed. Een klein stukje verder ligt ‘Rustika’ waar ze volgens Google-recensies een prima Käse überbacken Schnitzel serveren. Dat willen we zelf wel eens zien. Daar aangekomen blijkt echter dat de kok ziek is en kunnen we nog maar alleen Pizza of Flammkuchen krijgen. En het moet gezegd, de pizza was erg goed!
Km-stand 155062

Nog even over de Frühstückmarkt. Die schijnt wereldberoemd te zijn in Mainz: je kunt er elke zaterdag van 9-15 uur ontbijten en dat trekt blijkbaar nogal wat volk. Als wij er zijn is het net ongeveer afgelopen.

Zondag 19 maart 2023. Weer: jantje huilt, jantje lacht. 15º

We gaan gewoon verder naar beneden, nadat we alles van de camper weer even bijgewerkt hebben. Je weet maar nooit wanneer dat de volgende keer weer kan. En dan is het toch 12 uur geweest als we onderweg zijn op deze zondag. Een klein uurtje verder is het boterhamtijd en staan we ergens op een heel groot terrein waar ook een circus overwintert. In Worms, waar we door het centrum crossen is ook weinig bijzonders te zien behoudens een heel groot kasteel dat we vanuit de auto zien liggen.

Als overnachtingsplek kiezen we een Grillplatz in Neustadt-Duttweiler. Weinig grill te zien hier, maar ’s nachts wel 1 collega die ons gezelschap houdt.
Koffie, lekker buiten zitten lezen totdat het zonnetje verdwijnt en wachten op de start van de F1. Daar rijdt Max van plaats 15 naar 2 en aansluitend staat de Tatort op 1.
Km-stand 155174

Maandag 20 maart 2023. Weer, droog en stabiel: wolken en zon wisselen af. De temperatuur blijft de afgelopen dagen al schommelen rond de 15º.

Het was héél stil op de CP afgelopen nacht. Mooie plek ook zo langs de grote druivenvelden.
We reizen af naar Rastatt, gewoon langs het kasteel, even kijken.

Onderweg even een foto maken bij de ‘kleine Kirche’ in Rheinau en nog iets verder bij de Holzbrücke in Willstätt. En voordat je het weet staan we op de CP Anglerheim in Neuried. Er is hier in de omgeving niet veel te kiezen qua standplaatsen, maar in dit geval geen probleem. De CP is prima en we staan ook nog eens niet alleen hier.

Dinsdag 21 maart 2023. Weer, droog en stabiel: wolken en zon wisselen af. De temperatuur loopt op tot 17º.

Een avond- en een ochtendwandeling rondom het viswatertje en daartussen was het heel erg stil en donker. De buren hebben we niet gehoord, ook niet die vroeg vertrokken zijn.
We zijn weer op weg en herkennen ineens de plek waar we afgelopen jaar onze schotel hebben laten repareren. Toen zijn we vanaf de Elzas even de grens over gegaan omdat het Franse servicepunt hier in Duitsland zit. Nu is het zo dat we de afgelopen dagen, vooral bij wat meer wind, een gerubbudubdru hoorden en dat wel eens van de schotel af kunnen komen. Stoppen dus en voelen en ja hoor, er zit speling in waardoor de schotel niet met kracht op het dak gedrukt wordt.
Dan rijden we toch gewoon weer naar de Oyster-service? Het is nog geen 250 meter omrijden. Het is 12.45 als we daar zijn en men is heel bereidwillig om even te kijken. De technische man controleert op het gehoor en met de handen en constateert inderdaad speling, waarschijnlijk in de tandraderen. Of we de afgelopen tijd wel eens ergens heel harde wind gehad hebben? Geen idee, maar later valt ons dat inderdaad in. Waar het geweest is weten we niet meer, maar we hebben toen de schotel ingeklapt omdat het signaal voortdurend wegviel vanwege de bewegingen van de schotel.
En net als vorig jaar hetzelfde probleem bij hun: agenda volgeboekt. Maar…., kunnen we niet morgenvroeg om half acht hier zijn? De reparatie is weliswaar niet dringend, maar we moeten er wel wat aan doen. Het wordt alleen maar erger en wellicht uitgebreider. Dus gaan we overnachten bij hun voor de deur en zijn we morgen zeker op tijd.

Voordat het zover is doen we nog even een tripje naar Freiburg im Breisgau. Dat blijkt een heel grote, moderne stad met een groot centrum waar nergens P-gelegenheid is voor onze camper. Dus, een paar indruk-foto’s vanuit ons huisje en terug naar het kerkhof met kapel, een paar honderd meter van het bedrijf, waar we wachten tot de avond. Als iedereen naar huis is kunnen we de auto daar voor de deur zetten.
km 155440

Woensdag 22 maart 2023. Weer: geweldig! Bijna 20º en zon.

Dus hadden we gisteravond voor het donker de camper bij de Oyster-schotel-hoofddealer voor de deur gezet en werden we vanmorgen om 7:15 door de wekker gestoord. Keurig op tijd start de reparatie om 7:45 en is om 9:00 klaar. Resultaat: een van de twee motoren is vervangen, een rekening van € 283,- en een perfect werkende schotel die ook onderweg geen rubbururubd-geluid meer maakt. We hebben er continu met de neus bovenop gestaan en geconstateerd dat de monteur er verstand van heeft en ook nog eens alle stappen uitlegde.
Mooi, we rijden weg en stoppen na een paar honderd meter weer bij het kapelletje. Een afscheid eigenlijk en een dankjewel dat we er mochten blijven staan. Een kopje koffie later zijn we onderweg naar het ingeprogrammeerde tankstation om voor € 1,62/l de tank weer vol te gooien en tegelijk een paar dode-hoek-stickers te kopen die we in Frankrijk verplicht moeten hebben. Maar, zij niet, wel buurman ATU heeft de stickers. 2 Kilometer verder hebben ze gas, dus even stoppen en bijvullen. Hé, daar hangt een luchtslang, kunnen we de voorwielen ook even controleren. Dan blijkt dat de eerste band bijna 1 ato te weinig heeft en…. we niet bij het ventiel van de tweede kunnen. Wat nu?
Rechtsomkeert naar de ATU en daar is een zeer bereidwillige monteur die even het wiel eraf wil halen, anders krijg je de wieldeksel er niet af. Lucht erbij, wieldeksel aanpassen zodat we er de volgende keer wél bij kunnen en uit eigen beweging toch nog even de andere banden controleren. Op de vraag wat het kost: “Passt”. Fantastisch toch? We hebben het daarbij natuurlijk niet gelaten.. versteht sich.
Dan zetten we de camper maar even om het hoekje op de P-plaats en tijdens het kopje koffie plakken we de stickers erop. En zo zijn we weer volledig up-to-date.
Het is best een aardig landschap, maar niet dusdanig dat er veel foto’s gemaakt moeten worden
We rijden verder naar beneden en passeren rond de middag de Franse grens.

Wat we wel zien onderweg is dat de lente fors aanklopt: overal bloeiende narcissen, tulpenbomen, Japanse kers en forsythia.

Donderdag 23 maart 2023. Weer: de hele dag wel/niet druppels. Soms een zonnestraaltje.

We vertrekken met een km-stand 155551, als laatste. Want we stonden afgelopen nacht toch nog met 3 mede-campers hier.
We komen voor de zoveelste keer door de bekende vallei van de Doubs en passeren onderweg nét de 1100m hoogte grens. Het is een mooie weg die constant rond die 1100 m blijft. Door Pontarlier verder naar CP Fort Saint Antoine. Dat vinden we maar niks: nogal hoog en zeer eenzaam en verlaten. Door dus naar Mouthe waar we op de Place de l’Elgise blijven staan. Kerk en brandweer naast de deur. De pizza-tent niet, die blijkt aan de grote weg te liggen. Een wandeling omhoog en omlaag en ook nog vergeefs. Je kunt er aan de ‘kraam’ wel pizza krijgen, maar alleen om mee te nemen. Dat doen we niet, de pizza overleeft de wandeling terug niet warm.
Km-stand 155738. (foto’s aanklikken en die komen dan vol op het scherm)

Vrijdag 24 maart 2023. Weer: het begint redelijk, maar dat is het dan ook vandaag. Veel regen en bovenin nog maar 5º.

We zitten nog steeds (of weer?) op de hoogvlakte die nu naar 1300 m gaat met als hoogste punt de Col de la Faucille op 1323 m. in het Departement de Jura. Daarna krijgen we een panoramisch uitzicht op het meer van Genève. Helaas ligt er een grijze sluier overheen, je kunt er geen fatsoenlijke foto van maken. Daarna komen we in het Departement de Valois, met volop skigebieden en overal nog de laatste resten sneeuw.
Oh ja, nog even vermelden: we zijn voorlopig helemaal genezen van de McDrek. Hadden we tussen de middag toch het idee om even een burgertje met frietjes te pakken, spaart een keer koken… En dat hebben wij dan weer om terecht te komen bij de McDonald’s die waarschijnlijk net de waardering slechtste van Europa of in ieder geval van Frankrijk heeft gekregen en vervolgens nog aan het bijkomen is van de schrik en nog niet weet hoe ze dat verder aan moeten pakken. Enfin.
km-stand 155897

Zaterdag 25 maart 2023. Weer: het begint bijna droog, maar dat is het dan ook. Vervolgens regen en gelukkig toch later weer wat zonnestraaltjes. Temperatuur schommelt tot max 14º.

We hebben overnacht in St.Pierre-en-Faucille op de Place de la Gare, samen met 2 collega’s. Service-station gebruikt zodat we weer up-to-date zijn. Even nog naar supermarkt bi1 hier tegenover.

Na uitgebreid de kaart bestudeerd te hebben kiezen we voor de route via La Clusaz naar Albertville om dan vervolgens via Moutiers over de kleine St. Bernard Italië in te gaan….. FOUT!
Maar dat blijkt pas wat later als we een groot bord langs de weg zien staan waarop vermeld is dat een aantal passen gesloten zijn. Hadden we dus toch voor de Mont-Blanc-tunnel moeten kiezen. Misschien toch over de Col du Mont Cenis? Dan hebben we een helder idee: laten we eens kijken of we op internet wat info kunnen vinden over de passen. En dat lukt: helaas zijn gewoon álle passen gesloten, van tot half of eind mei en blijven alleen de tunnels over. Dus gaan we maar eerst naar een CP en nemen dan morgen de Tunnel de Fréjus.
We moeten wel nog over de Col des Aravis met 1498 m hoogte, waar we constateren dat de sneeuwgrens op 1500 m ongeveer ligt. Logisch dat die andere passen dicht zijn dus.
Maar onderweg komen we door zo’n bochtige ‘schlucht’ die iedereen wel kent: links de rotswand en rechts het wilde riviertje. Als je eenmaal op die weg zit, kun je geen kant meer op, laat staan inhalen. Hoewel? Er rijden een stuk of wat auto’s achter ons. Met de camper gaat het nu eenmaal niet zo snel. Komt ineens de vijfde auto uit de rij en start zijn inhaalactie. Totaal onoverzichtelijk en het scheelde dan ook minder dan centimeters of de tegenligger was tegen de rots platgedrukt. Als een F1-coureur op het circuit zoiets gevaarlijks zou doen was het dag met het handje tegen zijn licentie. Eind van het liedje is natuurlijk dat hij een paar kilometer verderop voor ons rijdt: voor iedereen zijn de stoplichten rood.

We moeten terug naar Albertville en dan een klein stukje richting Grenoble. We hebben de CP ingegeven en rijden vervolgens dik 10 km over een weg die zeker 80% single-track is en nauwelijks geschikt voor auto’s met de afmeting van onze camper. Meer haarspeldbochten kun je op deze afstand niet maken. Een fors stijgingspercentage, ongeschikt voor de Tour: te lang te steil. Als we dan boven aankomen en constateren wat we onderweg al dachten ‘dit kan nooit goed zijn’, is dat toch wel shit. Wat is er dan verkeerd gegaan? We hadden geprogrammeerd op postcode en die bleek fout te zijn. De coördinaten klopten wel blijkt nu, dus dezelfde weg terug. Poeh, poeh.
Hopelijk gaat het morgen beter….
Nu gaan we naar de CP in Bourgneuf, naast (Pizza-)Restaurant Chez Laurette. Helaas is dat tot op de grond afgebrand en de sani-zuil doe ’t ook tot 1 april niet. Gelukkig heeft de camper verder niets nodig en ligt een stukje verderop een bistro. Alles opgelost.
Km-stand 156060.

Zondag 26 maart 2023. Weer: plens tot na de middag. Langzaam dan droger, soms een straaltje zon. Einde van de middag op de CP meer zon, 13º, een fris windje.

In de weer-app zien we dat het boven de Alpen niet regent, maar sneeuwt. En we zien ook hoe het front zich beweegt. Dan besluiten we dat we de route maar weer aanpassen: we gaan verder naar het zuiden, via Grenoble, Gap en nog een klein stukje verder naar beneden en linksaf langs het Lac du Serre Ponçon. In Barcelonette de grens over naar Cuneo.
We rijden eerst een stuk via de Route Napoleon en komen dan langzaam in drogere streken. Het begint met droge lucht en als we op de CP zijn, blijkt dat het hier alleen maar stoffig is. Van regen hebben ze hier de laatste tijd niets gezien. We hebben een prachtig uitzicht vanuit de camper, zie de foto’s.

Verder is er over vandaag niets te vertellen. Mooie gelegenheid om ons te beklagen over de 30-km bulten waar ze er hier in ieder dorp genoeg van hebben. De max snelheid in een dorp is, zoals overal 50 km/u. Maar dat is blijkbaar te snel, dus worden er overal van die bulten gemaakt die aangekondigd worden met een 30 km/u bord en vervolgens ook weer afgekondigd wordt met een bord. Wat een gedoe zeg. Je kunt er met de camper niet harder overheen dan hooguit stapvoets, dus om te laten afremmen werken ze wel. Tussen de bulten geeft iedereen gas. Verschil met Duitsland: daar mag je in de dorpen overal nog maar 30 km en… iedereen houdt zich daar aan!

Maandag 27 maart 2023. Weer: prima! De zon schijnt als we wakker worden en die gaat vandaag ook niet meer weg. Blauw, blauw….

We rijden een stuk over de Route des Hautes Alpes en dat is te merken. Hoe hoger, hoe lager de temperatuur en hoe witter de omgeving. Vanaf 1200m ligt er al sneeuw langs de weg en de kleinere passen hier in de buurt worden allemaal aangegeven als ‘gesloten’.

Op de weg ontzettend veel (Italiaans) vrachtverkeer van Italië naar Frankrijk, nauwelijks een personenauto. Op 1996m komen we over de Col de la Madaleine, voor tussen de verse sneeuw door. Zonnebril is hard nodig, anders zie je binnen de kortste keren niets meer.

Uiteindelijk komen we ‘verkeerd’ uit op de SS21. Het is een heel mooie weg, niks verloren. Maar in het routeboekje staat een stukje hoger ook een Col de la Madaleine. Het zal wel een drukfout zijn.
Daardoor is er wel even wat misverstand hoe nu verder op de route. Het is goed gekomen.
We overnachten op de CP in Demonte en laat nou de pizzabakker op de hoek ook zo heten… Dat geloof je toch niet 🙂 Dus we proberen het uit en het klopt. Goede pizza!
Km-stand 156380

Dinsdag 28 maart 2023. Weer: Perfect. Strak blauw, later wat sluierbewolking.

We rijden door Cuneo, op zich ziet het er mooi uit, maar geen reden om nader te bezoeken> Daar verder naar Vernante, de Pinokkio-stad. Meer dan honderd schilderingen op de muur, nagetekend uit de boeke van Pinokkio. De reden: de illustrator van die boeken, Atillio Mussino, heeft hier zijn laatste levensjaren doorgebracht.

De kerk in het dorp van 1200 inwoners is ook prachtig. Vreemd dat die nergens genoemd wordt.

De volgende halte is Mondovi, beroemd vanwege de Piazza Magiore. Een beetje verwarrend is het wel: het ‘stads’deel van Modovi heet Piazza en het grootste plein is dus die Piazza Magiore. Het ziet er allemaal heel mooi uit en alles wordt fel verlicht door de zon. Het is een flinke klim daar naar toe (niet voor iedereen denken we), maar het loont de moeite. Aan de kop van het plein ligt de Chiesa San Francesco Saverio ofwel de Chiesa della Missione, maar net een klein stukje verder dan het einde van het plein ligt werkelijk een fantastisch mooie kathedraal. Heel bescheiden qua ligging en qua buitenkant en ook niet direct in het zicht.

We zouden er nog veel meer foto’s van willen laten zien, maar dan wordt het wat veel geestrijke info. Wij vinden dat we wel een ijsje verdiend hebben bij de bar annex pasticeria annex gelateria. Maar dan wordt het toch een echte Italiaanse espresso en een cappuccino. Lekker.

Dat was genoeg cultuur vandaag, meer kan er niet meer bij en wij zoeken de CP in Roccaforte op.
Ver van alle cultuur en met zicht op de bergen en het werkverkeer. Prima plek weer. Morgenvroeg alles in de camper bijwerken.