Zaterdag 8 april 2023. Weer: zonnig, 15º en de frisse wind die blijft gewoon.
We hebben besloten om hier, een stuk boven het Lago d’Orta bij het Santuario della Madonna del Sasso, maar te blijven staan vandaag. In de loop van de dag zijn er een heleboel meer die dit een leuke plek vinden, zodat het ’s avonds vol staat.
Het is geen probleem om zo’n dag vol te krijgen met ‘luieren’, dwz lezen, puzzelen, kijken naar de andere campers. Maar ook een wandeling naar de kerk een klein stukje verder, die ligt op een fantastisch mooi uitzichtpunt en zeker zelf ook zeer de moeite waard is om te bekijken.
Vlakbij is een parkeerplaats en zelfs een kioskje waar je wat kunt eten. Maar dat hoeft geen vermelding in een reisgids of zo…
Paaszondag 9 april 2023. Weer: zonnig, 15º en de frisse wind die blijft gewoon. Inderdaad, er verandert weinig.
Eigenlijk verrassend: er vertrekken al een aantal campers behoorlijk op tijd. Daartegenover staat dat er steeds meer auto’s de berg opkomen naar de kerk. Er zijn geen bijzondere gebeurtenissen georganiseerd en ook de klokken hebben we maar even horen luiden. Gewoon dagjesmensen dus denken wij, die toch wat aandacht aan het geloof willen besteden.
Wij verzorgen de camper weer en dan moeten we de weg terug bergaf. Maar gelukkig blijkt er ook een weg rond het dorp te lopen zodat we niet door die hele smalle straat terug moeten. Wel liggen er -tig bochten voor ons, maar naar blijkt, allemaal redelijk te doen. Soms stoppen voor een tegenligger, maar het lukt allemaal.
We rijden via Arola (mooi uitzicht onderweg) over de Passo de Colma op 942 m hoogte. Daar is aan de bomen en struiken nog nergens wat groens te zien, terwijl op 3-400 meter hoogte alles al behoorlijk uitloopt.
We stappen over naar tour 4, die in Varallo begint. De stad is een bedevaartsoord en wij zetten de camper op een grote parkeerplaats in de stad. Ergens niet ver hiervandaan gaat een kabelbaan naar boven naar de basiliek, maar… vandaag dus niet. De steilste van Europa (volgens hun eigen zeggen) is voorlopig ‘buiten gebruik’. Nergens te vinden waarom.
Het is zo rond 13 uur erg stil overal. Paaslunch met een gekookt eitje en dan kijken wat we doen. De plek in het centrum van Varallo waar we staan is niks en het centrum te ver weg om te belopen. Het belangrijkste hier is sowieso de Sacro Monte (alweer een dus) die door de toerist vaak overgeslagen wordt in Piemonte. Vreemd, het is een van de eerste Sacro Monte (start aanleg in 1491), ook onderdeel van Unesco werelderfgoed en heeft nog 44 van de 45 oorspronkelijke kapellen met prachtige schilderingen erin, aangevuld met houten en gipsen of terracotta beelden. Twee- en driedimensionaal wat zich tegen elkaar heel mooi versterkt. Als sluitstuk een prachtige basiliek boven op de berg.
Nu is het niet zo dat je perse katholiek moet zijn of moet worden om te genieten van de schitterende kunstwerken. We kunnen ons wel voorstellen dat de pelgrims, die toen dus niet meer naar het Heilige Land durfden of konden en deze Sacro Monte als vervanging liepen, zwaar onder de indruk waren. Net als wij eigenlijk als je ziet wat er in die vroegere eeuwen gepresteerd werd.
De neus van de camper gaat dus richting de CP die ergens onder de top van de route ligt. Plaats zat daar, maar desondanks toch nog een heel erg vermoeiend stuk wandelen bergop. Het blijkt uiteindelijk zeer de moeite waard.
Wij blijven na terugkeer in de camper hier staan om te overnachten.
Paasmaandag 10 april 2023. Weer: zonnig, 15º en de frisse wind die blijft gewoon. Inderdaad, er verandert weinig.
Van Varallo naar Sabbia, de Romeinse brug van Gula. Terug naar Varallo: supermarkt. Zelfs in dit katholieke land zijn op 2e Paasdag de supers open.
Het komt gewoon zo uit vandaag dat we alle ‘armen’, dalen dus, tegelijk doen.
Naar Balmuccia, Rimasco, Ferrate en dan naar Rima. Tot slot vandaag de derde ‘poot’: Scopello, Campertogno en Alagna Valsesia. Hieronder gewoon wat mooie (hopelijk) foto’s.
In Alagna-Valsesia is een Walser-museum. We zitten hier ook in het Walser-tal en dat behoeft enige uitleg. ‘Die Walser’ zijn de bewoners van het Zwitserse Wallis. In de 14e eeuw was er in Europe veel volksverhuizing gaande. De Walser zochten ook betere leefomstandigheden en kwamen zo o.a. hier terecht. Net zoals in het Kleine Walsertal en het Grosse Walsertal in Duitsland/Oostenrijk. De Duitse taal is intussen bijna helemaal verdwenen, maar komt nog hier en daar terug in dubbele namen van straten of dorpen. De typische bouwwijze van de Walser zie je hier terug in het kleine museum dat midden tussen de ‘gewoon’ bewoonde huizen ligt. Je ziet niet direct of je naar het museum of naar het dorpje kijkt.
Zeer tegen de gewoonte in zijn we dus ook pas eind van de middag op een CP in Riva Valdobbia. Er is in deze streek ook weinig te kiezen. Het was een vermoeiend dagje.
Km-stand 157397.