Woensdag 29 maart 2023. Weer: lekkere temperatuur vandaag. Zon, wolkjes.
De route volgens het boekje is bijna niet mogelijk, het zijn vooral losse stukken die je aan elkaar moet plakken. De goede volgorde is steeds opnieuw weer uitzoeken. Het eerste doel vandaag is het Sanctuario Vicoforte, ‘alweer’ een kerk en naar al snel blijkt, niet zo maar een. De kerk met de grootste elliptische koepel ter wereld, maar afgezien daarvan een stevige concurrent met de kerk die we gisteren zagen. Wat een pracht en praal.
We rijden via Murazzano, dat zich als een lint laat zien bovenop de bergrug
Stop 2, los natuurlijk van de koffie- en boterhammenstops, is het kerkhof van Dogliani. Beter gezegd, de ingangspartij daarvan, gemaakt door Giovanni B. Schettino aan het eind van de 19e eeuw. Wat je noemt wel héél apart.
Zo komen we uiteindelijk op de CP Augusta Bagienorum terecht. Nou ja eigenlijke geen camperplek, maar een hele grote verharde parkeerplaats waarbij je je afvraagt waarom die hier ligt. Honderden meters rondom helemaal niets, behalve een klein kapelletje. Dat overigens van binnen gestript is en waaraan aan gewerkt wordt. Daar vlakbij staat wel een bord met een verwijzing naar een Romeinse archeologische opgravingssite. Maar daar mag je met de auto niet inrijden en lopen is zo te zien veel te ver. Het is nog vrij vroeg in de middag, dus stoelen naar buiten en boek erbij. Een enkeling die de hond komt uitlaten, maar verder helemaal niets. ’s Nachts pikkedonker en oerstil.
Km-stand 156570.
Donderdag 30 maart 2023. Weer: lekkere temperatuur vandaag tot wel 20º. Zon, wolkjes.
We pakken de route op naar Cherasco en parkeren daar de camper op een héél klein plekje, maar de achterwielen kunnen op het gras en dan gaat het net. In de stad is de markt gaande op het einde van de hoofdstraat. Het plaatsje stelt verder niet veel voor. De mooie uitgang aan het eind van de straat is aan de andere kant gewoon baksteen.
Via Bra gaan we naar Alba, de truffelstad. Zwarte en witte truffels die vooral in het najaar op de wereld-truffelmarkt in Alba verhandeld worden. Beide soorten voornamelijk zwart voor een prijs van 2-3 euro per gram! We parkeren op een gigantische parkeerplaats en eten maar eens eerst een boterham. Het centrum lijkt te ver weg om lopend te doen, maar als we later wegrijden zien we dat er dicht bij dat centrum nog een P-plaats is. Oké, doen we. Betalen moet je wel: € 0,90 per uur, dat is nog eens andere koek als thuis € 2,40/uur. Bovendien is er vrij parkeren tussen 13 en 14 uur en wanneer zijn wij er….? Juist, precies dan. We lopen het centrum in en zien hoe de stad overspoeld wordt met jongeren, Blijkbaar zijn de scholen net uit.
Alba is ook de thuisstad van Ferrero, de wereldberoemde chocoladefabriek. Wie kent de reclame van ‘Ferrero-Küschen’ nog? Wij gaan naar de hoofdingang van de fabriek, wellicht is daar ook ergens een bezoekerscentrum. Zo te zien is dat er inderdaad, want de -tig touringcars die hier staan zullen zeker niet voor het personeel zijn. Nu hebben ze daar 4 parkeerplaatsen staat op de elektronische borden: allemaal complet. De P-plaats tegenover de ingang heeft 1000 plaatsen, maar dan toch nog te weinig. Dan toch maar niet op bezoek want we kunnen nergens parkeren. Van een afstand zien we later het enorme fabriekscomplex. Het terrein is groter dan de stad Alba, die toch 32.000 inwoners telt.
Na terugkomst in de camper gaan we richting Barbaresco, Neive en Mango. Iets meer de bergen in. In de laatste plaats staan we tegenover het kerkhof op een P-plaats langs de weg. Straks slapie doen.
Km-stand 156640.
Vrijdag 31 maart 2023. Weer: zon, 19/20º
Wat een mooi plekje was dat, lekker geslapen ondanks dat er ’s morgens natuurlijk wel wat verkeer over de weg kwam. Alles went.
We rijden vooral door de wijnbergen, afgewisseld met grote velden hazelnoten. Onze route gaat door een gebied waar de grond heel geel is, kenmerkend voor ‘de Langhe’ zoals het hier heet. De hoogte varieert tussen de 300 en 600 meter en wij zien echt constant vergezichten. Het is ongelofelijk hoe dat kan, achter elke bocht weer opnieuw grote uitzichten, nauwelijks ‘gehinderd’ door bomen. Over heel rustige wegen, soms over kilometers zonder een enkele tegenligger…. en dat is maar goed ook. Passeren is vaak bijna niet mogelijk. Als je dan weer wel op een wat breder stuk komt, is de eerste gedachte ‘gelukkig, zonder problemen gemeisterd’.
Eerste halte is Diano d’Alba, meer in het bijzonder de kerk en haar ligging boven op een bergtop. Zo mogelijk nog mooiere vergezichten, badend in de zon. Een smalle en heel steile oprit naar de kerk (kun je volgens de Italiaan die kwam adviseren) om dan terecht te komen op een ruim plein. Zeer de moeite waard.
In Sinio hebben ze een prachtige camperplek, maar voor ons is het alleen een lunchplek.
Via Grinzane Cavour met een mooi museum-kasteel en Serralunga d’Alba met een verdedigings-kasteel gaan we naar onze overnachtingsplek.
Het is nog geen half drie als we op de CP in Castiglione Falletto aankomen. Lekker een middagje relaxen in het zonnetje. In de loop van de middag krijgen we 3 collega’s en dat voelt weer wat vreemd aan omdat we de laatste tijd overal alleen stonden. Ook onderweg zie je nauwelijks een camper.
Op de CP hebben ze ook stroom voor het opladen van e-bikes, niet voor de camper dus. Voor ons wel geschikt voor het opladen van het scheerapparaat omdat de omvormer in de camper geen sjoege geeft. Dat maakt verder niet veel uit, alle andere dingen kunnen via de 12V opgeladen worden en ons koffiepapaatje heeft vorig jaar al de geest gegeven. Dat doen we nu gewoon ouderwets met kokend water en filters..
En dan nog even dit:
In het verleden stonden overal bij de ingang van de bebouwde kom borden met de waarschuwing dat je snelheid electronisch gecontroleerd wordt. Dat was het.
Verschil met nu is dat er daadwerkelijk van die flitspalen, eigenlijk zijn. het flitskasten, langs de weg staan. In grijze, blauwe en oranje uitvoering. Ze waren gegarandeerd in de uitverkoop want we hebben er in geen enkel land nog zoveel overal gezien. Er is geen dorp meer zonder.