Vrijdag 14 april 2023. Weer: blauw, dus zon. Nog steeds een frisse wind. Max 15º.
Nader bekeken (via Google) is het techniek-museum van Olivetti toch niet zo interessant, dus vertrekken we door Ivrea. De rondweg, bestaande uit klinkers en gaten, voert vlak langs de dom en het kasteel. Beide niet echt een omweg waard, maar we komen er toch bijna langs. En dat bijna was net te veel. De straatjes in de stad zijn echt te smal voor ons campertje, dus terug naar de rondweg en verder op de route.
We gaan vandaag een zijdal van het Aostadal in, waarbij hier zeker ook geldt ‘de route is het doel’.
We gaan vandaag een zijdal van het Aostadal in, waarbij hier zeker ook geldt ‘de route is het doel’.
Via Pont-Saint-Martin gaan we het eerste zijdal in. Langs Fontainemore en dan Issime. Zoals op vele plaatsen hier tweetalige en soms zelfs drietalige borden.
De parochiekerk van Gaby, heel simpel een kerkje van een dorp, is ook weer heel bijzonder.
Verderop krijgen we weer zicht op Monte Rosa, de hoogste berg van Zwitserland.
Op het einde van het dal in Staffal op 1830 m wordt nog volop geskied. Vanaf 1300 m ongeveer lag er ook nog sneeuw in de tuintjes van de huizen.
Langs de weg in een dorpje een model van Casa Savoja. Het origineel ligt een stukje verder, maar het lukt niet om daar dichtbij genoeg te komen, tenzij na een heel lange wandeling, maar daar hebben we geen zin in.
In Donnas ligt nog een origineel stukje Romeinse weg uit de eerste eeuw, inclusief een volkomen overbodige uit de rotsen gehakte doorgang. Om de rots heenlopen was veel eenvoudiger geweest. Waarschijnlijk een stukje opschepperij ‘kijk wat wij kunnen’.
De foto’s vertellen het verhaal.
Als CP kiezen we voor een plek vlakbij Bard: voor de camper op 50 meter de hoofdroute door het Aostadal, achter de camper op 100 m de parallel lopende autobaan.
Km 157723
Zaterdag 15 april 2023. Weer: blauw, dus zon. Rond de middag trekt het een beetje dicht, zodat we onderweg in de bergen een verdwaald sneeuwvlokje zien vallen.
Het viel best mee met het verkeer bij de CP in Arnad. We zijn best wel wat gewend intussen: van doodse stilte tot voorbijrazende treinen. een kilometer of vijf terugrijden naar Bard, beter gezegd het fort daar.
Je gaat met 3 liften naar boven, 2 keer overstappen dus. Nu hebben ze dat eigenlijk wel link in elkaar gedraaid. Als je aankomt over het smalle loopbruggetje kom je in het ticketoffice. Niks bijzonders zou je denken. Maar, hier is het iets anders. De liften en het fort zijn namelijk gratis, alleen voor de 4 musea in het fort moet je € 28,- betalen. Als je dat niet weet, ben je veel geld kwijt voor musea die ons niet interesseerden. Dan kun je beter boven een lekkere kop koffie kopen. Dat kost maar € 3,10 bij elkaar.
Het fort heeft in vele films als decor mogen dienen, vandaar dat de Hulk aanwezig is en ook iemand van The Avengers.
We moesten de camper best wel een eind weg parkeren (de parkeergarage is écht te laag!) en dus een heel stuk erheen en terug lopen. Dus bij terugkomst maar eens eerst een boterhammetje nuttigen, het is sowieso al tegen 1 uur.
En omdat we een volgende keer ook weer wat willen eten, stoppen we daarna bij de Conad, boodschappen doen. Conad komt hier veel voor, maar ook Lidl rukt op.
Wij gaan de Val d’Ayas in naar Brusson. Plaatjes, plaatjes, plaatjes… en een beetje sneeuw. Langs de kant ligt er hier en daar nog genoeg. Dan willen we van Brusson naar de Col di Joux, maar weg afgesloten. Na een stukje doorrijden zien we ineens dat er een omleiding is, achter het dorp langs. Oké, links af… en toen? Zoek het verder maar uit. Op gevoel komen we uiteindelijk toch op de juiste weg terecht. En als je het dan over plaatjes hebt…., dit is werkelijk schitterend.
We gaan naar een mooie camperplek die in de app staat. Wat er niet bij vermeld is dat er een bord bij staat dat campers er niet mogen parkeren. Dus, door naar Châtillon. Geen echt mooie plek, maar kost maar € 5,- incl. alles, zelfs stroom. Alles opladen dus.
Km 157792
Zondag 16 april 2023. Weer: de hele dag zon.
Inderdaad, weer zon volop en de temperatuur gaat omhoog en omlaag, precies tegenovergesteld wat wij doen.
Wij buigen na een paar kilometers richting Aosta rechts af de Val Tournenche in. Helemaal aan het eind daarvan ligt Breuil-Cervinia van waar uit je de Matterhorn (Italiaans: Monte Cervinio) 4478 meter hoog, kunt zien liggen. Tenminste, als hij z’n kop niet in de wolken duwt, zoals nu. Vaag nog zichtbaar omdat je weet waar je moet kijken. Volgens onze reisgids zijn dorp en omgeving volledig verziekt door het massa-toerisme. Vandaag niet zo druk, ofschoon er nog wel overal geskied wordt. Maar te meten aan de gigantische parkeerplaatsen ziet het er ’s winters anders uit.
Wij eten hier gelijk ons middagboterhammetje op een hoogte van dik 2000m bij een buitentemperatuur van 6º, omgeven door sneeuw.
Terug over de bochtige, maar bijna overal brede weg naar beneden. Volgende doel is het Castello de Fénis en daar komen we ook. Echter de parkeerplaats ligt zover beneden het kasteel dat het geen doen is om erheen te lopen. Een fotootje uit de verte moet het maar doen.
Dus, verder, maar waar precies naartoe? Alles afwegende kiezen we ervoor om naar de CP in Aosta te gaan. Camper parkeren, een paar euro in de meter en dan maar eens in de stad gaan kijken.
Belangrijkste bezienswaardigheden de oude Romeinse poort uit 25 v. Chr., de kruisgang van het klooster Sant’Orso en de kerk daarbij en de Romeinse opgravingen waarvan onderdeel (de gevel van) het theater. Wat andere mooie gebouwen zien we nog, naast de massa mensen in de belangrijkste winkel straten van Aosta. De naam van de stad zou ontstaan zijn uit de oude Romeinse naam ‘Augusta Pretoria Salassorum’ ofwel Augusta, hoofdstad van de Salassen. Als je nu Augusta meerdere keren vlot achter elkaar zegt, wordt het vanzelf Aosta. Waar of niet waar?
Eind van de Aosta-rondgang: Sushi eten, niet ver van de camperplaats. We komen er toevallig langs. En dan begint het, het is precies 18.00 uur.
Op het raam een mededeling: openingstijden 18.45 tot —
De deur staat open, er komt iemand aan, wij vragen ‘aperto?’
Juffrouw: ‘…???..’
Wij: Deutsch, English? Zij: ‘…???…’ en wenkt achter de receptie een jongeman.
Hij: ‘We open’ Wij ‘Can we eat now?’
‘Yes’
‘Do you have a menu?’ (Er is namelijk nergens iets te zien van menu of prijzen of iets dergelijks)
Yes. (Wenkt ons naar een tafel waarop een iPad-scherm) Er volgt uitgebreide uitleg die erop neerkomt dat we óf een menu óf losse gerechten kunnen bestellen. Wij kiezen voor het menu van €18,- Als we minuten later op de helft van het uitzoeken zijn, komt de juffrouw. Neemt het scherm over en verwijdert onze bestelling. Wij: ??? Komt de jongen weer: we kunnen alleen een menu van €28,- pp bestellen. Het maakt niet uit of we 1 of 50 delen bestellen. All you can eat dus. Dat willen we niet. Ineens komt er een kom soep aan, blijkbaar van de eerste bestelling die de juffrouw uitgeveegd heeft. Intussen ‘discussie’ met de jongeman. Hij doet wat op het scherm en we kunnen nu voor € 50,- voor 2 personen eten. Dat maakt de deur dicht, we trekken de jas weer aan en laten soep en restaurant achter. Gebakken petatte met uien en hamblokjes en een hamburger waren ook lekker.