Zondag 20 maart 2022. Het is nog steeds koud (8º) met een koude wind. Het voelt dus nog als veel minder aan. Maar de zon schijnt wel.
We maken het rondje om het Ebro stuwmeer bovenlangs af in noord-oostelijke richting en aan het einde links na Corconte naar het noorden, richting Santander. Binnen de kortste keren zitten we duidelijk hoger: boven de 1000m is er geen boom meer te zien.
Ala we aan de andere kant van de bergrug zijn, rijden we weer een stukje naar boven naar de grotten van Puente Fiego. Met een beetje geluk kunnen we parkeren en verder omhoog wandelen naar de ingang. Dan blijkt dat we zeker 1,5 uur moeten wachten tot het volgende blok naar binnen kan. Dus, terug naar de camper en weg naar Altamira. Daar eten we op de gigantische P-plaats eerst een boterham en zien dan aan de kassa dat we nog 50 min. hebben voordat ze om 3 uur sluiten, maar dat blijkt voldoende. Alweer geluk: op zondag is de toegang gratis. Dus zien we in de nagebouwde grotten hoe het vanaf 15.000 jaar geleden tot 1875 gegaan is.
De toelichting: het is dus 15.000 jaar geleden begonnen en heeft ongeveer 3000 jaar geduurd dat de mensen de tekeningen hebben gemaakt. Toen stortte de ingang van de grot is en in 1875 werd de grot weer ‘ontdekt’. Tot 1980 ongeveer kon men de originele grotten bezoeken (75.000 bezoekers per jaar) waarna het aantal gelimiteerd werd tot 8000/jaar. Uiteindelijk is in 2000 besloten om de originele grotten te sluiten voor bezoekers omdat de adem van de bezoekers en de verlichting oorzaak waren van aangroei van algen. De tekeningen zouden zo uiteindelijk verdwijnen. Dus werd het geheel op originele formaat nagebouwd en dat kun je dus nu bezoeken. Alles bij elkaar de moeite waard, heel mooi gedaan.
Als we weer buiten zijn is het zeker 20º, blauwe lucht en volop zon.
Foto 47-50-51
Maandag 21 maart 2022. Prima weertje, zonnetje, beetje wolken en aangenaam temperatuurtje.
We stonden op de CP in Reocin, een gigantisch geasfalteerd terrein vlak bij het station en de spoorlijn. Die laatste is er nog een van de ouderwetse soort: kedeng, kedeng enz. Gelukkig rijdt de trein ’s nachts niet, maar ook ’s morgens hebben we niets gehoord totdat de wekker ging. We zijn intussen wel wat gewend.
Niet echter dat we gisteravond besodemieterd zijn in het restaurantje. Hebben we eindelijk wat gevonden wat open is vóór 8 uur ’s avonds of vaak nog later, moeten we uiteindelijk 65 euro betalen voor een ‘menu del dia’ + een half litertje witte wijn. Het menu bestond uit een halve kip met uien (smaak goed), veel te zoute diepvriesfrietjes (met lekkere gefrituurde auberginebloemen) en een salade waarover te veel azijn gegooid was. Het toetje: in melk gekookte rijst met kaneelpoeder. Met de helft was het goed betaald geweest. Enfin, weer een ervaring rijker: de volgende keer vragen we eerst wat het kost. De overigens vriendelijke man heeft er een zeer slechte beoordeling op Googlemaps aan over gehouden.
Wij gaan verder met onze toer, richting de kust. Eerste stop het middeleeuwse stadje Santillana, parkeren voor 1 euro en een leuke wandeling door de stad, omhoog en omlaag…..
Foto 59-60-62-64
Foto 68-70-71
Volgende plaats is Comillas, een iets kleiner stadje dan de vorige, maar zeker zo aardig. Maar vooral het “Capriccio de Gaudí” trekt de aandacht. Een huis (nu museum), tot in de kleinste details door Gaudí ontworpen en gebouwd voor de weledele heer Máximo Díaz de Quijano (1841-1885). Die meneer had veel geld verdiend als advocaat in Cuba, ten dienste van een of andere Spaanse markies. Terug in Spanje werd hij beschouwd als een “indiano”, een term voor Spanjaarden die hun fortuin in de Amerika’s verdiend hadden. Leuk stulpje voor de vrijgezel die hij was.
Foto 74-76-77-79-80-81-83-85
Rijdend langs de kust met onze eerste blik op de oceaanvaat bij San Vicente op hoe ver de brakke gronden het land in reiken.
Ook het contrast tussen de bergen links en de zee rechts voelt vreemd aan. Op sommige plekken is het net de Engelse kust en toch ook weer niet.
Foto 87-89-92
We draaien weer naar links, landinwaarts, naar Panes waar weer een hele grote CP wacht. Ook hier weer overnachten en met V+E, gratis. Morgen verder de bergen in.
Dinsdag 22 maart 2022. Km-stand 147045. Prima weertje, zonnetje, beetje wolken en aangenaam temperatuurtje.
Wat er bij het weer niet bij staat is dat het afgelopen nacht stormachtig waaide. Regelmatig schudde de camper flink heen en weer.
We vervolgen onze route langs de Rio Deva de bergen in: eindstation Fuente Dé, vanwaar wintersporters ’s winters de bergen in gelift worden. Voordat het zover is, moet we zo’n 50 km de weg volgen, en straks ook weer terug want einde is einde in dit geval. Maar de weg is het doel en dat wordt nu weer eens bewezen. Wat een geweldige route in een fantastisch mooie omgeving. Direct nadat we de CP afrijden begint het al: de weg wordt almaar smaller en de rotsen komen steeds dichter bij de rand van de weg. Passeren is meestal nog mogelijk, mits je niet allebei in een vrachtwagen zit 😉 Kilometers verderop is het wel weer wat breder, maar het blijft opletten.
Foto 103
Onderweg bekijken we het kleine kerkje Santa Maria de Lebeña uit de 10e eeuw. Pre-romaanse bouwkunst met een plattegrond als een Grieks kruis, met kenmerken van Arabische bouwkunst. Heel bijzonder.
Foto 105-113-121
Een stukje verderop, na een weg van een paar kilometer met 15% stijging ligt het klooster Santo Toribio de Liébana waar naar het schijnt een splinter van het kruis van Jezus bewaard wordt. Mooie plek, waar een paar honderd meter verder een kapelletje ligt aan de Mirador Ermita de San Miguel met schitterende uitzichten.
Foto 126-129-130
Enfin, als we constateren dat de toer vandaag zeer de moeite waard was, hebben we onderweg nog wat boodschappen gedaan en staan we weer op dezelfde CP als gisteravond. Stonden we gisteren nog met z’n drieën hier, vandaag hebben we de gigantische plek helemaal voor onszelf.
Woensdag 23 maart 2022. Km-stand 147155. Prima weertje, zonnetje, beetje wolken en aangenaam temperatuurtje van 14º.
Als we weer alles bijgewerkt hebben en nauwelijks onderweg zijn komen we alwéér een Nederlandse camper tegen, gisteren ook al 2. Gelukkig in de weken daarvoor geen enkele, dus het gemiddelde blijft laag 🙂
Het is heel vreemd weer. Afgelopen nacht ook weer, bijna windstiltes afgewisseld met forse rukwinden. Sowieso is het raar verdeeld in Europa: de enige plaatsen met wolken en regen zijn Spanje, Portugal en Marokko. Dat staat tegenover een groot hogedrukgebied boven Duitsland waardoor de rest van Europa alleen maar zon en lenteachtige temperaturen heeft. Wij hebben nog geluk omdat de regen de Pyreneeën niet over komt en wij dus ook nog goed zitten, behalve dan dat het thuis warmer is als hier. Wij hoeven in ieder geval niet te zweten terwijl de zonnepanelen, thuis en hier, hun werk gewoon doen.
Wij gaan verder en staan al snel stil op een koffieplek met uitzicht op de kenmerkende berg van de Picos de Europa, de Pico Uriellu (die met die schuine bovenkant). De Pyreneeën verrassen elke dag weer, zo afwisselend is het steeds.
Foto 142-145
Volgende stop is Covadonga, een bedevaartplaats met de Cueva Santa, de Heilige Grot waar de bedwinger van de Moren, Pelayos, begraven ligt. Weer blijkt dat vroeg in het seizoen op weg zijn grote voordelen heeft. We kunnen tot helemaal bovenin komen met de camper. Als je dan ziet dat er 4 gigantische P-plaatsen onderweg zijn, de eerste zeker 5 kilometer voor de grot en kerk, met buspendeldienst, dan kun je je voorstellen hoe druk het hier soms is. Wij parkeren de camper daarna op P-3 en brengen de middag luierend en moederziel alleen op die plaats door.
Maar om nu op die ontzettend eenzame plek te overnachten lijkt ons niet zo leuk. Dus koersen we naar Cangas de Onis, waar op de officiële plekken 2 GB-busjes en wij staan en op de on-officiële plekken zo’n 20 andere. Volgens de politieagente mag je overal op de P-plaats parkeren met de camper, mits je binnen de lijnen blijft. Waarschijnlijk heeft zij die 20 anderen niet zien staan……
De pizza die we gaan eten in het midden van de stad was erg goed en incl. wijn met 21 euro (alles bij elkaar) z’n geld zeer waard.
Foto 146-148-154