2022-1 Noordwest Spanje (4)

Zondag 13 maart 2022. Km-stand 145960. Een zonnige dag, max 15º.

Afgelopen nacht heeft het weer ontzettend geregend, maar gelukkig hebben we geen lekkages meer gehad. Wat hogerop in de bergen heeft het gesneeuwd, het is er behoorlijk wit geworden. 
Het eerste wat we vanmorgen is is een hele troep gieren die ruziën om iets wat er in het gras ligt. Omdat er zo veel vogels zijn kunnen we niet precies zien wat het is, waarschijnlijk een konijn of zo.

Foto 676-681

We laten de mooie plaatjes aan ons voorbijschieten, onderweg naar het Castillo de Loarre, gelegen boven de vlakte. De plaatskeuze is waarschijnlijk (ook) ingegeven door strategie: als de aanvallers eindelijk boven waren hadden ze al de pijp uit en en keken dan ook nog eens tegen de hoge kasteelmuren met versterkte torens op. Gelukkig is de weg ernaartoe intussen een prima asfaltweg met aan het eind een grote parkeerplaats. Daarop een wereldreiziger met zijn camper.
Vanaf de P-plaats is het wel nog een behoorlijke wandeling op en af naar het kasteel zodat we ervoor kiezen dat Thea gaat kijken en ik de camper ‘bewaak’.

Foto 688-701-703

Het volgende doel is een klein stuwmeertje dat we van bovenaf al hebben zien glinsteren in de zon. Terug naar de hoofdweg en dan een kiezelweg op van een km of 4. Prima weg, breed genoeg, alleen niet verhard. Op het einde daarvan een klein pad in waar je aan het eind vast wel kunt draaien. Eigenlijk niets te zien, behalve wellicht een stel dat de boterham zit te eten.
Dus, even achteruit steken een breder stuk op….. en dan gebeurt het. Het rechter achterwiel zakt in een dichtgegroeide greppel met als gevolg dat het linker voorwiel in de lucht hangt. En omdat we voorwielaandrijving hebben zonder sperdifferentieel gebeurt er dan dus niets meer zolang dat wiel in de lucht hangt. Dat is behoorlijk schrikken, kilometers van de bewoonde wereld met alleen dat wat oudere Spaanse echtpaar (bleek later) in de buurt. Eerst proberen om wat takken en zand/grind onder dat wiel te leggen en met de camper z’n luchtvering proberen om grip te krijgen. Dat lukt natuurlijk van geen kant omdat alles wat je er onder legt gelijk wegspuit als er enige kracht op komt van dat draaiende wiel.
Enfin, met wat woorden engels en gebaren spreken met de Spanjaarden af dat zij hun auto gaan halen en ons komen ophalen om in het ergens gelegen dorp gaan kijken of er iemand met een tractor er ons wellicht uit wil komen trekken. Zij moeten echter eerst nog teruglopen naar hun auto die ook enkele kilometers terug staat. Dat gaat nog wel een paar uur duren dus. Scheisse.
Maar dan ineens slaat de ideeën-bliksem in: we hebben van die grote oprijblokken bij ons. Gelukkig niet van die kleintjes die je meestal ziet en omdat we die eigenlijk nooit nodig hebben vanwege de niveauregeling denk je daar ook niet zo snel aan. Dus, blokken onder dat ene wiel, eens zo, dan weer zo proberen, camper omhoog of omlaag en ineens, ja hoor we rijden uit het gat. Het heeft een half uur geduurd en de blokken hebben nou ook hun beste tijd gehad, maar alla, probleem vakkundig opgelost. 
Dus, snel die grindweg weer op om die Spanjaarden te achterhalen en dat lukt op het nippertje, ze wilden net in hun auto stappen. En toen hebben we nog gezellig met elkaar koffie zitten drinken en gekletst over de omgeving en waar zij wonen en wij ook natuurlijk. Het avontuur van deze vakantie hebben we (hopelijk) gehad. Wat hebben we niet: foto’s van het malheur want daar hebben we helaas niet aan gedacht…

Foto 694 stuwmeertje is te zien.

We gaan verder alsof er niets gebeurd is en komen bij Los Mallos de Riglos, een heel bijzondere rotsformatie waar de klimmers en de gieren om hun eigen plek strijden.

Foto 710-715-716

We korten de route af en zien onderweg in de verte de besneeuwde Pyreneeëntoppen. In Jaca koersen we op de CP aan, maar dat hadden we kunnen weten: helemaal vol, een stuk of 30 staan er. Gelukkig is er een klein stuk verder, achter het ‘stadio de futbol’ een soort overloopplek en daar was het ook goed toeven met ’s avonds gratis een bak verlichting vanuit het stadion.

Foto 722

Maandag 14 maart 2022. Km-stand 146100. En droge nacht en een natte dag + koud!!!!

Als we wegrijden van onze slaapplaats rijden we eerst langs de Citadel van Jaca, de kathedraal kunnen we vanuit de auto niet zien. Het zijn dan een paar honderd meter tot de ingangsrotonde van Jaca. Daar gaan we niet rechtdoor de grote weg op, maar links af naar Benuès en dan zijn we per direkt weg van de bewoonde wereld. De enige die we de eerst uren tegenkomen is de sneeuwschuiver. Hè? Ja hoor en die blijkt later ook wat hogerop te hebben moeten werken, vanaf zo’n 1000 meter.

Foto 725

Het is een ontzettend verlaten omgeving waar een enkel huis en ruïne staan, maar wel kilometers van elkaar. We willen naar het ‘Monasterio San Juan de la Peña’. Dat zijn 2 kloosters: het bovenste en het lage. Van dat bovenste zijn eigenlijk alleen de buitenmuren er nog, aangevuld met wat moderne bouw, aldus onze reisgids. Maar wat is dat een understatement zeg! De buitenmuren zijn van de oorspronkelijke kerk die nog steeds een hele grote ruimte is, nu met multimedia, maar waarbij een fantastisch museum gebouwd is. Zeer indrukwekkend. Ze hebben de resten van het klooster als het ware overdekt met een gigantisch gebouw waar je op de eerste verdieping over een glazen vloer loopt waaronder je het oude klooster kunt zien. Onderin zijn voorstellingen gemaakt met poppen van hoe het geweest zou kunnen zijn, terwijl langs de randen in de zalen allerhande van de opgravingen tentoongesteld wordt. Geweldig, prachtig en de toegangsprijs van € 7,50 méér dan waard. Het kan niet anders of dit moet vele miljoenen gekost hebben.

Foto 729-732-734-738-740

Het lagere klooster is ook heel bijzonder. Prachtig gerestaureerd met een klein museumgedeelte erin en heel goed onderhouden. Wat het echt bijzonder maakt is de ligging: half onder een overhangende rots gebouwd. Te bezichtigen met het ticket dat we boven gekocht hebben, evenals de Iglesia de Santa Maria waar we hierna nog komen.

Foto 743-745-748-752-753-758

Dat we buiten het seizoen zitten heeft na-, maar zeker ook voordelen. Even langs de weg parkeren waar het eigenlijk niet mag, kan gewoon. Er is toch niemand. Tweede geluk: als we gisteren nog hier waren gekomen, was alles gesloten geweest na 14 uur…
Op de terugweg doen we ook nog, met hetzelfde ticket, het kleine kerkje ‘Santa Maria’. Dat stelt op zich niet zo veel voor, vergeleken met de twee vorige bouwwerken, maar alleen al omdat het zo oud is, is het interessant.
Wat doen we nu? Verder op de route of terug naar Jaca naar de hoofd-CP? We kiezen voor Jaca en lopen nog de berg op naar het centrum om de kathedraal te bekijken. Het zou volgens de weerapp droog zijn tot 6 uur…, maar helaas. Regen, koud. Capuchon op en handschoenen aan. Natuurlijk is de kathedraal dan ook nog dicht. Terug naar ons huisje en koffie!!

Foto 764. Tegenstelling met bloeiende amandelbomen en sneeuw op de achtergrond.