Woensdag 8 september 2021.
Km 141857. Weer: wolkjes en weinig zon. Langs de route van het Lago Maggiore 27º. Een stukje hoger in de bergen bij Ariolo 17º.
Als we pas om 13.15 vertrekken van onze mooie CP, is het achterste gedeelte van de plekken helemaal leeg. Degenen die er stonden zijn naar de voorste rij verhuisd. Typisch weer voor camperaars: niemand blijft lang op dezelfde plek staan.
Maar dan naar beneden via het zéér smalle kronkelige weggetje. Op enkele plekken niet meer dan 2-3 cm langs de tuinmuren van de bewoners aan beide kanten van de spiegels die bij ons niet inklapbaar zijn. Op zich geen enkel probleem, mits er niemand naar boven komt, want achteruit bergop terugzetten is niet te doen. Oplossing: Thea voorop met de (verbonden) telefoon in de hand en stijgend verkeer onderaan tegenhouden. Dat blijkt ook geen luxe maar uiterst nuttig te zijn. Omdat stijgend verkeer altijd voorrang heeft boven dalend verkeer waren wij afhankelijk geweest van de medewerking van de stijger. Die heeft nu netjes gewacht op ons. Alles goed afgelopen en wij rijden verder langs het Lago Maggiore. Na Locarno is de weg niks en dat blijft zo tot de stijging naar Ariolo begint, dan wordt het weer mooi. We hebben gekozen om niet de autobaan te nemen, maar de parallelweg. Een stuk voor Ariolo blijkt de keuze een gelukkige te zijn geweest: op de AB staat wegens werkzaamheden een gigantische file, terwijl wij lekker doortuffen naar onze overnachtingsplaats.
foto 115-121-123-127-128-
In Ariolo wordt ook overal flink gewerkt aan de weg, maar alles loopt lekker door. Gewerkt wordt er ook rondom de parkeerplaats bij het dalstation van de kabelbaan, onze CP. Het is er ontzettend stoffig en er zijn ook nog lui die het leuk vinden om er met hoge snelheid eroverheen te vliegen. Wij lopen een stukje weg, even kijken wat er verder nog te zien is. En dat is o.a. een restaurant waar ze echte Zwitserse kaasfondue serveren met brood en in de schil gekookte aardappelen: érg lekker!
Donderdag 9 september 2021.
‘Gelukkig’ heeft het ’s nachts best wel wat geregend. Het stoft niet meer en de camper is ook gewassen. Het weer ziet er niet te best uit. Veel donkere bewolking en de weerapp voorspelt ook al niet veel goeds. Maar alla, het regent niet en we zien onderweg wel wat er komt.
Tja, zien wat er komt geldt alleen voor het eerste deel. Als we een stuk richting Nufenenpas (met 2480 m de hoogste pas van Zwitserland) zijn, zien we bijna helemaal niets meer. Maximale zicht is 10 meter in de erg laaghangende bewolking. In een flits zien we een bord langs de weg en dan weten we dat we weer naar beneden gaan. Maar kort daarna worden we verwend met een gat in de wolken en hebben we zicht op een fantastisch mooi buitenaards landschap. En zo is het weer prima weer, de voorspellingen ten spijt. De planning van de route behelst dat we de Nufenen andersom nog eens rijden.
een koeienherder met koehond
foto 131-135-138-140
We gaan richting de Furka (de Furka-gletscher is de bron van de Rhone) maar buigen dan af naar de Grimselpas. e Furka komt later nog aan de beurt. Het vinden van een leuke CP is hier wat lastiger: er zijn er hier erg weinig en die lijken ook nog eens niks of zijn stikduur met een uitschieter van CHF 40,- en verplicht in het hotel eten. Oké, je krijgt er dan wel een badkamer bij. Om te gebruiken, niet om mee te nemen!
foto 144-148-151-155-162
Uiteindelijk kiezen we voor een plaats bij het Zwitsers Nationaal Openluchtmuseum in het Schwyzer Dütsch gedeelte en dat blijkt een goede keuze, zo vinden ook 3 anderen. We krijgen zelfs vlak voor onze neus wat straaljagers te zien die ongeveer op onze hoogte door het dal vliegen. Nogal apart.
Collega-camper in Schwyzer-Dütsch over Toby: der ist aber schon alt… Ja, 17 Jahre… Unser Schäferhind war 14 und wir heben den eingeschläfert letzten Mai… en dan komen de foto’s van de hond tevoorschijn op zijn telefoon van ’15 minuten bevor’.
Vrijdag 10 september 2021.
Km 142060. Het is 16º na wat regen vanmorgen. Het is ook bewolkt en de zon laat zich vandaag nauwelijks zien. Er is regen voorspeld. maar die blijft weg. Het is wel redelijk heiig.
We gaan over de Sustenpas. Het is er tamelijk rustig en de pas begint ook heel lief. Dat verandert naarmate we hoger komen, dan wordt het steeds ruiger. De weg is erg goed en zoals overal in de bergen een eldorado voor motorrijders. Die proberen allemaal zo snel mogelijk naar boven of naar benden te komen, in tegenstelling tot wat wij doen.
Ook heel veel campers onderweg vandaag. Wat opvalt is dat er nog steeds weinig buitenlanders zijn. Een enkele Italiaan en wat Duitsers en dan heb je het wel gehad. De Zwitsers rijden veel met buscampers, heel typisch.
Boven de boomgrens op 1800 m is de omgeving stenig en toch is iedere pas weer anders, soms wat ronder, soms wat scherper.
foto 166-167-170-173-176
Onderaan de Sustenpas buigen we rechtsaf naar Andermatt, maar daar zien we niet veel van omdat de weg grotendeels ondertunneld langs de stad loopt. We hebben ook niet het idee wat gemist te hebben. Vervolgens gaat het weer rechtsaf en trekken we over de Furkapas. De weg eroverheen is op heel veel plaatsen erg smal en het is er ook flink druk. Gelukkig gaan wij bergop en hebben dus voorrang, maar ook wij moeten vaak stoppen om anderen voorbij te laten. Dat heet hier ook een ‘gentleman’s agreement’ ofwel heb respect voor de ander. En dat lukt ook altijd, we hebben nog geen scheve gezichten gezien. We overnachten bovenop de Furka op dik 2400 m maar daarvoor kijken we nog even naar de Furka-gletsjer die de bron van de Rhone is.
foto 190-192-194-200
Als we op de CP staan zien we regelmatig dat fietsers die de berg bedwongen hebben opgehaald worden met de auto. Eigenlijk jammer toch? Bergaf hoef je niets meer te doen, maar ja, misschien wel té gevaarlijk.
foto 201
Zaterdag 11 september 2021.
Km 142160. Het is 6º na regen vannacht. Nog steeds wat bewolkt, maar er zitten al blauwe plekken in de lucht. Als we wegrijden schijnt de zon al en die blijft de hele dag. Temperatuur loopt op tot 25º en is boven op de Gotthard weer een stuk lager.
Veel te vertellen is er niet. We dalen de Furka af en deze kant is qua weg en ook qua breedte een stuk beter dan de andere kant. Het aantal motoren dat over de pas rijdt is ontelbaar. Zo ongeveer alles op 2 wielen is hier te bezichtigen. Daarbij komen ook nogal wat sportwagens, vooral Porsches en bij voorkeur in cabrio-uitvoering.
Zoals gepland slaan we onder aan de Furka weer links af en een stukje verder kiezen we voor de Nufenenpas, die we een paar dagen geleden in dichte mist gedaan hebben. Nu schijnt volop de zon en constateren we dat dit inderdaad wel de mooiste is.
foto 202-210
foto 218-220-221-222-229-230
Als we de Furka achter ons laten duurt het maar even voordat het weer omhoog gaat de St. Gotthardpas op. Het eerste stukje vanuit Ariolo is nog het oudste gedeelte, als je tenminste niet de autobaan neemt. De weg is grotendeels nog voorzien van basaltklinkertjes totdat het oude stuk overgaat in het nieuwere deel. Vanaf daar kun je met de vingers in de neus de pas op. We arriveren rond half drie. En dat het gemakkelijk is om de pas op te komen blijkt uiteindelijk tegen de avond als er op de P-plaatsen van de pas tientallen campers in alle maten en uitvoeringen staan. Zoveel hebben we er nog nooit op een pas gezien. Overnachting op 2108 m.
zicht op Ariolo 
foto 238-240
Zondag 12 september 2021.
Km 142237. Het is 6º, maar wel ZONdag.
Het is erg druk op de Gotthard, zowel met campers als met auto’s en motoren. En dat is goed te merken als we afdalen. Niet het eerste stukje: daar rijden we toevallig de echte oude pas over de basalt-keitjes en niet de ‘watjes-afdaling’. Want dat moet gezegd, de meeste passen zijn over het algemeen niet meer als vroeger. Ze zijn een stuk minder gevaarlijk en veel toegankelijker. Maar dat mag de pret niet drukken: de uitzichten zijn en blijven fenomenaal.
foto 243-244 / 245-248
Onderaan zijn we weer in Andermatt en daar buigen we af naar de lieve Oberalppas. Wel 2044 m, maar niet zo ruig. Veelal glooiend en mooi groen. Aan de andere kant is het nog een klein stukje naar de CP in Breil / Brigels aan een heel klein meertje bij het dalstation van de stoeltjeslift. We rijden door het Reto-Romaanse deel van Zwitserland en gelukkig staan er ook Duitse teksten bij. Van de eigen taal hier begrijp je helemaal niets.
Naast de CP is ruimte gereserveerd voor Circus Maramber dat hier komende week staat en aan de opbouw bezig is.
Ter info enig idee van de prijzen hier: stoeltjeslift voor senioren CHF 20,- In het restaurant CHF 10,50 voor een kop soep en vanaf CHF 20,- voor een pizza. Wij hebben gewoon onze eigen curryworst met gebakken patatjes.
foto 250-254-257-259-262?
Maandag 13 september 2021.
Km 142306. Het zonnetje blijft ons gezelschap houden.
Met dank aan de Zwitserse buurman waarvandaan we de stroom mochten doorlussen. Scheelt gas en alles is weer opgeladen. Voor we vertrekken wordt alle grijs water gelost en het schoon weer aangevuld zodat we daar ook geen omkijken meer naar hebben voorlopig.
foto 265-267
We rijden een stukje terug naar Disentis/Mustér en daar gaan we links de Passo del Lucomagno ofwel de Lukamanierpas op. Het hoogste punt (1914 m) ligt op ⅓ van de weg tot Biasca van totaal 62 km. Stijging en daling gaan heel geleidelijk. Het is er ook nog niet druk en de weg is behoorlijk breed, zodat we hier een nogal ‘luie’ pas hebben. Het gebied waar we zitten is weer drietalig: Duits, Italiaans en Reto-Romaans. De huizen zijn ‘wat beter verzorgde‘ Italiaanse stijl.
foto 273-276-277-280
Bij Biasca zondigen we tegen een van onze eigen uitgangspunten: in principe alleen autobaan op de heen- en terugreis. Maar de weg van Biasca tot Bellinzona (waar het op 270 m hoogte 28º is) is absoluut niet spannend en dat geldt ook voor het eerste stukje naar de San Bernardino, de Grote Sint Bernard. Na 17 km bij Lostallo gaan we de autobaan af en nemen de oude weg naar boven. Die komt op geen moment meer samen met de nieuwe weg die door de tunnel van 6,6 km gaat. Maar ja, keuze tussen fantastische, soms surrealistische landschappen of opgesloten zitten in een tunnel, is geen echte keuze vinden wij. Zie de foto’s. Boven is het toch een kleine 20º met een licht aangenaam briesje.
Wij overnachten bij het bord San Bernardino 2066 m.