Vrijdag 9 juli 2021.
16º en de hele dag regen, regen, regen.
Het begon ’s nachts al en het hield niet op voor ’s avonds rond 6 uur. Wat een hoeveelheid water. Het landschap ziet er grijs uit en de vergezichten zijn beperkt. Maar ook dit heeft wel weer wat.
Eerste stop en naar later blijkt, ook laatste vandaag, Point Alpha. Alweer een museum gewijd aan de oude grens. En toch is ook dit weer heel anders. Een zeer informatief binnendeel, das Blaue Haus auf der Grenze. 700 meter verder is Point Alpha, het kamp van de Amerikanen. Meer dan 40 jaar stonden de torens van oost en west tegenover elkaar en keken de soldaten van de ene naar de andere partij: de Amerikanen in alle vrijheid en de Oostduitsers in alle beperking, maar beiden onder dezelfde dreiging.
das Blaue Haus auf der Grenze in de regen 
Kennedy, de man die ervoor zorgde dat West-Berlijn in handen van het westen bleef 
links aan de bosrand de toren van de amerikanen tegenover de oostduitse wachttoren 
de Amerikaanse wachttoren 
Toen al liep de weg tot hier, achter de afsluiting was het levensgevaarlijk
foto 480-483-486-489-490
Ondertussen is het al zo laat dat we naar de CP in Geisa gaan, maar die staat al zo ongeveer vol. Als we er geen vertrouwen in hadden gehad dat er in Tann plaats zou zijn had het nog wel gekund, maar nu gaan we door.
Daar staan we tussen 2 beken op de Festwiese bij het sportveld, dwz wat een sportveld moet zijn, maar nu een uitbreiding is van de beken waardoor een bruine watermassa kolkt. Zoveel water dat het weggetje dwars door de Festwiese waaraan we staan 50 meter verderop al onder water staat en voor een mede-camperaar aanleiding is om zijn camper niet te laten staan als hij in het dorp gaat eten. Wij besloten om met een ander de situatie te trotseren en gelukkig loopt het allemaal goed af. De uit-eter komt later ook weer terug. Wij vinden overigens dat hij helemaal gelijk had, het zag er ook heel bedreigend uit.
een stuk voetbalveld
foto 499
Zaterdag 10 juli 2021.
>20º, lekker zonnetje.
We besluiten om vandaag hier te blijven. De twee beken links en rechts van de Festwiese waar we staan zijn al meer dan een meter gezakt en het water wordt al minder bruin. Voetballen op de naastgelegen velden kan nog niet, daarvoor zijn ze nog te nat.
Na de middag pakken we de fiets om naar het openluchtmuseum in het dorp te gaan. Dat is op zich vlakbij, maar de weg ernaartoe stijgt zeer behoorlijk en omdat fietsen beter gaat dan lopen …enz. In de hoofdstraat staat een richtingbord naar het museum. Daar gaan we in en kijken goed waar het verder gaat. Maar helaas, op de binnenplaats van het kasteel eindigt de speurtocht. Een kasteel trouwens van vroeger her van de “von und zu der Tann”-familie. Nu wonen er allemaal ‘von der Tann’ vlg. de naamplaatjes bij de belknoppen. Ook het naastgelegen advocatenkantoor heet zo. In de loop der tijden iets bescheidener geworden dus.
Pas als je onder een bepaalde hoek kijkt, zie je de ingang van het museum, om dan te constateren dat je in het tegenoverliggende gebouw de kaartjes (€ 2,50 pp) moet kopen. Het tegenoverliggende gebouw is een groot woonhuis met garages. Ook hier geldt weer zoeken tot je er achter komt dat het over het natuurhistorisch museum gaat waarvan de naam alleen om de hoek op de hoofdstraat te lezen is en niet bij de ingang waar je moet zijn… Enfin, na het bezoek permitteren we ons een “Windbeutel”. Dat is een overmaatse soes, gevuld met een bol ijs, overvloedig gedrapeerd met slagroom en versierd met aardbeiensaus. Een flinke mok koffie erbij en alles is prima voor elkaar.
foto 508-515-519
We hebben weer een schoolvoorbeeld meegemaakt, nu op heel kleine schaal, van niet kloppende en ontbrekende richtingaanwijzingen en andere info. De Duitsers zijn hier kampioen in. We hebben onderweg intussen al een stuk of 10 volledige afsluitingen van de hoofdweg gehad waar bij zeker 7 geen ‘Umleitung’ aangegeven was. Zoek het maar uit onder het motto dat de lokalo’s wel weten hoe het verder gaat en de rest, nou ja…. Je rijdt dan minimaal 20 km om. De eerlijkheid gebied te zeggen dat we zo wel heel vaak mooie routes. gereden hebben.
Zondag 11 juli 2021.
>20º, tot ongeveer 14 uur regen (het slechtste weer in Europa), daarna opklaringen.
Gisteren een hele tijd gekletst met onze Nederlandse (!) buren. Half dan, want mevrouw is West-Duitse met veel familie aan de overkant. Zo was een tante van haar een soort wijkverpleegkundige. Die had het uiteindelijk best goed daar in het oosten. Kreeg telefoon en nog andere voordelen. Maar heel leuk: die tante had Nina Hagen op de wereld geholpen. Wat een verhaal.
Opbreken in de regen en onderweg in de regen. Soms ook droog, maar veel bewolking. Toch zien we een prachtig landschap voorbij schuiven. We kijken even in Behrungen, een stukje grens met de open strook land en een wachttoren erbij.
een nieuw grenscontrolevoertuig?
foto 530-531
Bij het natuurgebied “Schwarzes Moor” is het te nat om naar de 1 km verderop gelegen uitkijktoren te wandelen, maar een kop Soljanka met broodje in het infocentrum is wel heel lekker. Volgende stop is de CP in Neustadt an der Saale en dat is al Bayern.
foto 525-527