Dinsdag 6 juli 2021.
20º en precies tussen de middag een hele flinke bui.
De heel mooie CP in Duderstadt is perfect: dichtbij het centrum en toch rustig, zelfs gratis. Enig minpuntje is dat je voor de verzorging munten moet hebben die je ergens in de stad moet kopen. Lastig. Maar goed, wij hebben nu toch niets nodig. We gaan op de fiets de stad in, doen een ruime verkenning en gaan dan te voet het centrum in. Een bak (!) koffie rondt het geheel af.
symbool van de hereniging 
de honden van de buren: een goede lobbes en een kleine baas
foto 385-391-393-399-403-404
We gaan terug naar de camper en we zijn nauwelijks binnen of het valt met bakken uit de hemel. Maar, na de boterham is het weer goed en gaan we naar Grenzlandmuseum Eichsfeld. Dat is ondergebracht in de toenmalige grensovergang.
Prachtig museum, heel informatief en heel compleet met hier en daar de nadruk op de eigen omgeving.
foto 409-410-414-420
We gaan door naar het Grensmuseum Schifflersgrund in Bad Sooden-Allendorf. Daar is namelijk een CP bij waar we ’s avonds met nog 3 anderen staan.
vanaf de CP
foto 424 / 426
Woensdag 7 juli 2021.
23º en de hele dag schijnt de zon tussen de wolken door.
Zo zijn we ’s morgens op tijd om het museum te bezoeken. Op de route hiernaartoe hebben we zeker 20 km de richtingborden kunnen volgen met de aankondiging van dit museum. Nu zijn we hier en het lijkt alsof het niet veel voorstelt. Maar, schijn bedriegt. Zodra je het ingangsgebouwtje voorbij bent kom je in een prachtige omgeving terecht: veel gebouwtjes met info en ook veel dingen om buiten te zien zoals vervoermiddelen, tanks en helikopters. ook hier weer zeer informatief en heel toegankelijk opgesteld.
foto 429-430-432?
de originele machine…. 
…. en hoe het fout ging
foto 434-435
foto 441-442 448
Voordat we gaan, vragen we of we ergens ons toilet kunnen legen. Ja hoor, dat kan. Volgt u mij maar: de poort van het buitengebied van het museum wordt geopend. Wij met de camper naar binnen tot halverwege. Die meneer haalt ergens een groot putdeksel eraf, dat stinkt gelijk in het hele gebied. Wij het toilet legen en achteruit het museumterrein weer af. We moesten wel 1 euro betalen. 😉
Ruim na de middag vertrekken we en komen onderweg door Wanfried waar een historische haven in de Werra is. Waar je aan kunt zien dat die historisch is, is een raadsel, maar het ziet er wel aardig uit.
foto 453-454
Voordat we op de CP in Grandenborn arriveren, komen we door Stadt Treffurt waar het niet moeilijk te constateren is dat dit oud-oostduits gebied is.
Treffurt 
Treffurt
foto 456-457
foto 458
Als je zo de hele tijd geconfronteerd wordt met de Innerdeutsche Grenze realiseer je je wat het voor de mensen in die tijd betekend moet hebben. Speciaal langs de grens, de onvrijheid. Het niet weg kunnen van de plek waar je bent en de constante controle door je weet niet wie allemaal. Je kon de ogen daarvoor sluiten door je te voegen in het systeem. Als dat lukte, ging het niet zo slecht. In het begin was er weliswaar te weinig van alles, maar toen de leiding besefte dat het volk voldoende eten en drinken moest hebben ging het beter. Maar het drukkende, beklemmende gevoel ging nooit weg, was altijd aanwezig.
foto 460
Donderdag 8 juli 2021.
23º en de hele dag schijnt de zon tussen de wolken door.
Er zijn zo van die dagen dat het (niet) allemaal (niet) goed gaat. Wat heet, we hebben weer genoten van het prachtige landschap.
Dan zie je in de verte ineens een kunstmatige gigantische witte berg. Duidelijk hoger dan alle natuurlijke bergen hier en volkomen kaal.
Wij komen door een dorpje waar een oude man (later bleek 86 jaar) aan een heg aan het werken is. Omdat we graag willen weten wat die witte berg voorstelt, stoppen we en vragen het hem. Hij vertelt dat het de afvalberg is van de kali-mijnen hier. Hij vertelt overigens nog héél veel meer: van het nederlandse voetbal tot zijn doktersbezoek vanwege zijn knie (dokter: je knie is ook al 86 jaar, wat wil je nou?) en het overlijden van zijn ouders in oost-duitsland waar hij niet naar de begrafenis mocht.
foto 463-468
Een klein stukje buiten het dorp vinden we de herinneringsplek aan Camp Romeo van de Amerikanen. Vanuit deze plaats kon je over het dal heenkijken naar de oost-duitse collega’s in hun observatieposten. We treffen daar toevallig een meneer die desgevraagd nog wat meer uitleg kon geven. Hij was van oorsprong oost-duitser en had die tijd nog heel bewust meegemaakt. Hij is nu ongeveer 45 jaar schatten wij.
Hij vertelt van alles over die tijd en ook over de kalimijn waar we hier pal bovenop staan.
foto 466
En zo krijgen we de info bij elkaar.
De mijn(en) bestaan al meer dan 125 jaar en hebben een gangenstelsel van meer dan 670 km. Daar kun je ‘gewoon’ met auto’s, vrachtwagens en bussen doorheen rijden. De tour voor de toeristen is alleen al 20 km ondergronds. Alle getallen zijn duizelingwekkend. In de mijn wordt kali gewonnen ten behoeve van de productie van kunstmest. Daarvoor wordt heel veel materiaal naar boven gebracht waar het in de gigantische fabriek in Heringen verwerkt wordt. Het afvalproduct is het onverkoopbare steenzout. Dat is dus waaruit die witte bergen bestaan.
Vandaag de dag heeft ‘mont kali’ een voetafdruk van ongeveer 114 hectare. Het bovenplateau is 23 hectare en de hoogte boven grond is tot 250 m (520 m boven zeeniveau). Per dag komen er 24.000 ton afval bij, dat zijn 7,2 miljoen ton/jaar die worden toegevoegd aan de ca. 236 miljoen ton die er al liggen.
Wij komen er achter dat de rondleidingen ondergronds vantevoren gereserveerd moeten worden én 25 km zien we dat het museum 25 km terug ligt. Dat opgeteld bij het gegeven dat er wel rondleidingen op de berg wáren, maar nu niet meer. De 40 km die we rijden om de ingang naar de berg te vinden waren dus ook tevergeefs. Daarvoor in de plaats komen we bij de grens-herinneringstoren van waaruit je een schitterend uitzicht hebt.
Oh ja, ook nog dit. Aan het einde van WOII waren in de mijn alle goud- en geldvoorraden en een enorme hoeveelheid kunst opgeslagen. De goud-opslag hebben ze nagebouwd, er ligt niks waardevols meer in…. 🙂
foto 472-474
In Philippsthal is het Grenzmuseum gesloten, maar zien we wel wat anders moois: in de oude burcht zijn stadhuis, postkantoor, kerk en een aantal kleine winkeltjes gevestigd. Daarnaast is alles gericht op huisvesting en verzorging van ouderen. Prachtig gedaan allemaal.
Philippsthal 
zo staat dit ding ook thuis: in Lego
foto 477-478