Maandag 10 juni 2019. Weer: 25º
foto 434
Eigenlijk een vrije niets-doen-dag. Maar, omdat het afgelopen zaterdagmorgen regende en de facultatieve tocht naar de schaapskooi niet doorging, doen we die vandaag. Voordat het zover is permitteren we ons voor 4 euro een ontbijtje in het pension.
Met de bus naar de stoeltjeslift-kabelbaan die ons over 3 km naar een hoogte van dik 1200 m brengt. Klaar gaan staan en op het juiste moment in het stoeltje gaan zitten…. maar dat lukt een van onze collega’s niet. Rollend over de grond en een heleboel bloed. Gelukkig zijn het achteraf ‘maar’ schaafwonden. Niet alleen hijzelf, maar iedereen die getuige was is behoorlijk geschrokken. Hij kan verder wel mee en de mensen van de kabelbaan zetten die even stil om hem te laten in- en uitstappen.
Boven op de berg schitterende uitzichten en een bezoek aan de schaapskooi…., met lunch met o.a. een soort ‘pap’ van 4 soorten kaas en een beetje mais. We hebben ’s avonds maar niets meer gegeten.
Na de afdaling bezoeken we nog een uurtje de stad Vatra Dornei en om 16 uur zijn we terug op de camping.
…en zitten maar! 
Lunch staat klaar 
Het bed van de schaapherder 
Kaas, kaas, kaas, kaas en wat mais 
Helemaal links op de onderste foto hangt dit tegen de muur 
foto 388-394-398-401-405-417-426-428
Ter afsluiting vandaag krijgen we nog een paar fikse onweersbuien in de avond. Gelukkig waren de campers die enigszins moeite zouden kunnen hebben met wegrijden al op hardere stukken geplaatst.
Dinsdag 11 juni 2019. Het is weer prima weer.
We hebben vandaag weer een route te rijden. Grotendeels door de bergen, langs een rivier en langs het grote Bicaz-stuwmeer. En wat kun je daar nu van zeggen? Prachtige omgeving, prachtige route en een goede kijk op dit stuk Roemenië. De weg is op sommige stukken, tientallen kilometers, abominabel. 30 km/u is maximum. Soms nog op de communistische betonplaten, soms over zoveel ‘reparaties’ dat het originele asfalt allang verdwenen is.
de befaamde betonwegen (en deze is nog erg netjes)
foto 437
Onderweg maken we nog wat mee. Er loopt een stoet mensen achter een klein vrachtwagentje met open, platte laadbak. Mooi wit ingepakt met daarbovenop de doodskist. Wij rijden heel voorzichtig stapvoets voorbij. Omdat wij wat hoger zitten kijken we vol verbazing zo de open kist in. De dode met het gezicht vol in de zon. Uit respect geen foto.
’s Lands wijs, ’s lands eer.
We komen vervolgens door een prachtige kloof met aan het begin de nodige winkeltjes en in de kloof mensen die het allemaal van dichtbij willen meemaken.
Het is een land vol tegenstellingen en uitersten. Vele voorbeelden: villa’s met mooie goed onderhouden tuinen en daarnaast oude huisjes die je ’s winters niet warm gestookt krijgt. Vaak ligt daarbij de moestuin met wat kippen en/of een varken waarvan de mensen leven.
Houttransport dwars door de rivier 
Gras drogen en een voorbeeld-vangrail 
Zicht over het stuwmeer
foto 441-447-455
Op de huizen vele soorten dakbedekking, van houten shelves tot de modernste metalen platen in dakpanprint, incl. lawineremmers.
Dan kom je door een keurig verzorgd dorp en vervolgens door een gouddelverstadje. Althans, zo zou het zonder een enkele aanpassing als decor in een film kunnen fungeren.
Een stuk verder moeten we op de rem: moeder eend steekt met 5 kuikens de weg over. Die kuikens schrikken en rennen terug, maar moeder blijft het verkeer (wij) blokkeren totdat de kuikens weer verder durven.
Na een uurtje bijkomen van de reis stappen we in een aantal taxi’s naar een mooi gelegen restaurant aan een groot meer. Kosten taxi pp: € 1,- Terug doen we te voet om zowel het eten als de ‘moedermelk’ (palinka) te laten zakken.
Sinds een aantal dagen heb ik last van mijn linker-onderbeen. Opgezet en pijnlijk. Als Ildiko en Elena (de Roemeense echtgenote van een collegareiziger en werkzaam geweest in de zorg) dat zien, vinden ze dat ik naar de dokter moet.
Woensdag 12 juni 2019, excursiedag.
’s Morgens komen we buiten en heeft Ildiko al geregeld dat ik met de eigenaar van de camping mee moet naar de dokter. eerst naar de GP = general practitioner ofwel huisarts. Die constateert waarschijnlijk trombose en als bijvangst hartritmestoornissen. Verder naar het plaatselijk hospitaal waar toevallig de specialist net dienst heeft. Röntgenfoto, hartfilmpje, bloeddruk en nader onderzoek been. Niet helemaal zeker of het deep-vain trombose of bovenop is. Resultaat: bloedverdunners en nog wat voor het been en homeopathische middelen voor het hart. Die ritmestoornissen blijken niet zo ernstig dat er meer nodig is. Wel voor beide zaken direct thuis naar de dokter. Morgenvroeg bloed prikken en vrijdagmiddag naar de controle.