Maandag 3 juni moeten we nog bijna 190 km rijden naar de camping van samenkomst in Debrecen (H). Tijd genoeg over om uitgebreid met de eigenaar van de camperplek te praten. Ga er maar aan staan: verhuizen naar Hongarije omdat je dat zo’n aardig land vindt. Alle schepen achter je verbranden en opnieuw beginnen ergens in the middle of nowhere, waarbij heel Hongarije dan even nowhere is.
Onderweg eindeloze landbouwgronden en nauwelijks een boerderij te zien. Voornamelijk granen die geteeld worden. Heel opvallend ook zijn de grote hoeveelheden bloeiende klaprozen overal.
Voordat we op dinsdag 4 juni (heel warm) de grens oversteken naar Roemenië tanken we nog even voor 24.500 pietermannen. Klinkt als…. maar je moet dat delen door 30 om euro te krijgen.
Aan de grens is er een nieuwsgierige politieagente die graag wil weten wie we zijn en hoe die camper er van binnen uit ziet. Paspoorten svp en even binnen kijken, ook in de badkamer. Pure nieuwsgierigheid want de garage achterin wordt niet gecontroleerd.
Ondanks de waarschuwing over de slechte wegen in Roemenië wordt de weg pal achter de grens prima, in tegenstelling tot wat we al een paar dagen achter de rug hebben.
foto 62 – 63
Gevaarlijk? Goed kijken dan zie je paard en wagen!
We rijden door een dorpje waar binnen 100 meter 3 kerken staan tegenover de ruïne van een groot kasteel. Tot nu toe waren alle deuren van de kerken dicht, sommige hebben we gecontroleerd, maar ze bleken echt op slot te zitten. Maar hier staat van de middelste van de drie een halve deur open en kun je via het afgesloten hek toch een beetje naar binnen kijken. Dan naar de ruïne. Komt een een vrouw op ons afgelopen en praat tegen ons, waar we natuurlijk niets van verstaan. Maar ineens komen er een paar franse woorden tussendoor. Wat blijkt: ze heeft kinderen in België wonen, buren van ons dus (!) Enfin, ze wijst ons waar we bij het kasteel kunnen komen. Even later lopen we terug en komt ze weer naar ons toe. Ze vertelt dat de 3 kerken: Grieks-orthodox, Roemeens-orthodox en Hongaars zijn. Van de Roemeense (waar we al even gegluurd hadden) gaat ze de sleutel halen en maakt speciaal voor ons de kerk open. Prachtig.
foto 77-78-79-82
De overnachtingsplaats van vandaag is op het bedrijfsterrein van de Zetea distilleerderij alwaar we een heel verhaal over de streek en het bedrijf te horen krijgen. Een rondleiding hoort er ook bij en dan de proeverij die geen proeverij is, maar een uitgebreide feest avond. Live-muziek, onbeperkt van het buffet incl. wijn en ook onbeperkt de specialiteit, eigenlijk enige product van het huis. Dat heeft een fors alcoholpercentage van 50%. Zware avond dus…… die ook nog eens heel erg laat afgesloten werd.
km 120859
foto 90-103-106
Uitleg en alcohollucht 
Ildiko en Jaro openen de dans.
Woensdag 5 juni 2019. Het is erg warm, tegen de 30º
We worden wakker omdat kraaien, hanen, duiven en honden strijden om wie het meeste lawaai kan maken.
Geen kater! Volgens sommigen zegt dat wat over de kwaliteit van de brandewijn.
We hebben een korte rit van 75 km vandaag waar ook nog eens niet zo veel te zien is. Behoudens het dorpje Certeze waar de grote huizen zich aaneen rijgen. Gebouwd door Roemenen die in het westen veel geld verdiend hebben met o.a. houtsnijwerk. wat daarbij ook erg opvalt zijn de hekken als perceelafgrenzing. Dat is soms echt over de top. Mijn buurman heeft… en dus heb ik meer.
foto 115 kerk in Certeze – 117-121-127
Het ‘muurtje’ langs de kerk in Certeze, prachtig houtsnijwerk. 
Gewoon protserig.
Onze Roemeense indrukken krijgen al wat meer vorm. Wat vooral opvalt is dat er niet zo veel opvalt. Natuurlijk zijn de diepe sloten, vaak van beton (40 breed en zeker 50 diep) langs de straten levensgevaarlijk. En dat het gras daarnaast bijgehouden wordt door schapen, paarden, geiten en koeien of door gemeentewerkers met bosmaaiers. Nou ja, kan allemaal. De beesten zitten allemaal vastgebonden aan lange touwen. Ooievaars kijken vanuit hun hoge nest of het allemaal goed gaat.
Maar verder: de wegen zijn uitstekend op sommige stukjes na en het wagenpark is absoluut vergelijkbaar met dat van thuis incl. dat wat je op de sloperijen ziet liggen.
Een enkele boer met paard en kar, redelijk wat fietsers, 50 km borden waar niemand op let. Dus tot nu toe is Roemenië geen achtergebleven land.
foto 67-68
De ooievaar ziet het allemaal gebeuren 
Ongewone tegenliggers
’s Avonds zitten we gezamenlijk omdat niemand blijkbaar zin heeft om te koken, in het restaurant bij de camping goulash te eten. Lekker, maar anders dan bij ons.
km 120930
En als we weer onderweg gaan het volgende tafereeltje: de hoogst hangende blaadjes zijn het lekkerst….
foto 134-146-148