Zondag 7 juli 2019
Na de BBQ gisteravond het NKC-afscheid: lekker eten, dan in de rij, knuffelen, aansluiten enz. Wij gaan ongetwijfeld nog enkele medereizigers zien in de komende tijd een keer.
foto 815
Het is nog droog, maar de dreiging wordt al waar gemaakt voordat we klaar zijn voor vertrek. Het plenst maar voordat we goed en wel vertrokken zijn is het alweer droog en eenmaal onderweg schijnt weer het zonnetje. De temperatuur stijgt tot 33º.Om 12 uur (onze tijd weer) staan we voor de grens met Hongarije en het duurt wel een half uurtje voor we erdoor zijn, de controle is uitgebreid. Nieuwsgierige blik naar binnen door de douanebeambte en de vraag wat onze camper kost door de politieman.
In Hongarije is het wat netter, beter onderhouden, dan in Roemenië. Dat geldt echter zeker niet voor de wegen. Hadden we onze mening over de wegen in Roemenië al bijgesteld (“er zijn ook goede wegen in Roemenië”), in Hongarije moet je ze bijna zoeken.
We rijden over route 55 😉 door een plat landschap dat langzaam wat glooiender wordt met gigantische velden met graan, mais en zonnebloemen. De huizen in de dorpen zijn nog heel lang in dezelfde stijl als in Roemenië,maar dan begint langzaam de verandering: de manshoge hekken rond de huizen worden lager en opener, als tuinhekjes. Bij een enkel huis is de voordeur al aan de straatkant, nog achter het hek, maar toch.
We stoppen om half vijf op een camping in Tamási. Tijd voor de WK-finale voetbal vrouwen. Tegelijk begint het te onweren, er valt zoveel water dat we kortsluiting in de kabel-aansluiting krijgen.
De vrouwen hebben heel goed gespeeld, maar helaas met 2-0 van de USA verloren. Ze mogen zich laten zien met het totale resultaat in dit toernooi!
De aflevering van Tatort duwt het verlies weer naar de achtergrond.
We zijn hier op 45 km van de camping in Siòfok aan het Balatonmeer waar we enkele jaren geleden geweest zijn.
km 123989
Maandag 8 t/m donderdag 11 juli.
De temperatuur is wat gezakt: 24º. Prima zo.
We rijden richting Balaton-meer en dan via Sopron naar Oostenrijk. En inderdaad komen we langs de Aranya-camping in Siófok. Beelden van herkenning.
Het is erg druk op de weg, maar gelukkig loopt het wel overal door. We vinden een camperplek in Seebenstein, niet ver van Wiener Neustadt. Geen voorzieningen behalve de bakker hiernaast 🙂
Intussen hebben we een nieuwe groepsapp aangemaakt en de berichten over waar iedereen staat komen al binnen. Leuk!
De route langs de Donau blijft toch altijd mooi om te rijden. Eerst op de B1 naar Melk, daar de Donau oversteken en aan de andere kant over de B3, 131 en 130 naar Passau. Dinsdagavond staan we daar weer, op dezelfde camperplek als op de heenweg. Maar wel raar: op 31 mei/1 juni stond het hier bomvol, nu is het vakantietijd en er is plaats genoeg.
“Melk” van de andere kant van de Donau 
foto 821-828-833
Het einde is nu echt in zicht: de autobaan op en rechtdoor naar huis. 700 km te gaan.
Even terugkomen op Roemenië.
Zijn de Roemenen nu wel of niet sociaal? Een van de Nederlands sprekende campingeigenaren vertelt dat men hier alles van de buren in de omgeving weet, tot en met wat verdiend wordt toe. Er wordt ook gelet of men afwezig is en of er dan wat gebeurt. Toch een vorm van burenhulp. Van andere Roemenen horen we dat degene die het goed gaat, zich helemaal niets aantrekt van anderen die het niet goed gaat. Zo ontstaat de grote villa naast de kleine krot, zelfs (of juist?) als het familie is. Zoals eerder gezegd: het is een vat vol tegenstrijdigheden, dat Roemenië.
Woensdagavond staan we in Bad Camberg, nog een dikke 250 km van huis. We hadden natuurlijk door kunnen rijden, maar waarom zouden we? Nu komen we morgen op een mooie tijd thuis en kunnen gelijk de camper uitruimen. Dan blijkt het stadje ook nog eens erg leuk te zijn.
foto 842-855
km 12503
Dus is het donderdagmiddag als we arriveren, nadat we onderweg een hele grote gratis wasbeurt uit de hemel kregen.
Ich hab’ den Vater Rhein in seinem Bett geseh’n………
foto 859 (https://www.youtube.com/watch?v=hUpHFxEc8k4)
Zo kijken we terug op een mooie reis met plezierige reisgenoten en een eenmalige reisleiding die niet genoeg kon doen voor de groep. Wij kunnen nu zeggen dat het fantastisch was met een groot dankjewel voor Jaro, Ildiko, Frans en Cobie en zeker ook voor onze mede-reizigers.
km 125337, totaal hebben we 5880 km gereden.
Beste,
fijn dat jullie weer goed thuis zijn gekomen en wij weer genoten hebben van de mooie reisverslagen en mooie foto’s
die Thea en Wim genomen hebben.
Tot de volgende trip!
gr Margot&Ruud