Donderdag 27 juni 2019, reisdag van Boekarest naar Oiesti.
Temperatuur loopt op: 35º
Blij uit de drukte van strand en Boekarest weg te zijn. Van de andere kant, je wordt niet blij van de weg. Kilometer na kilometer slecht wegdek, rommelig (geen rotzooi) langs de weg en hartstikke plat. Wat opvalt is dat de landbouwgrond hier vooral verdeeld is in kleinere stukken. Soms afgewisseld met onbewerkte stukken, soms goed onderhouden, vaak niet. Op één punt is het een drukte van belang, waarschijnlijk de veiling of zoiets. Allemaal kleine boeren met paard en wagen of met een tractor ervoor, brengen of halen aardappelen en witte kool. Op vele plaatsen langs de weg worden de producten aangeboden.
foto 237-246-248
Dat gaat zo door tot een klein stukje voor de ‘finish’ waar het klooster van Curtea de Arges uit 1512 ligt. Zeer de moeite van een bezoek waard.
Daarna komen we in de heuvels, als vooraankondiging voor de route van morgen, terecht.
foto 252-254-260-276
De zg. finish is in dit geval geen camping maar een stukje grond van de gemeente, met behalve een prullenbak geen voorziening. De burgemeester komt bij de aanvang van de BBQ de groep begroeten. Waarschijnlijk bedanken voor de storting in de gemeentekas. Hij is snel weer weg, maar laat een bewaker achter, want ondanks dat we vlakbij de campers zitten, is diefstal niet ondenkbaar.
foto 280-283-286
km 122938
Vrijdag 28 juni 2019, reisdag van Oiesti naar camping ‘de oude wilg’ in Carta.
Het is een fractie minder warm als gisteren.
We rijden vandaag de Transfagarasanroute, dwars door een gedeelte van de Karpaten en komen zo ook weer terug in Transsylvanië, niet ver van de stad Sibiu. De camping wordt gerund door een Roemeens/Nederlands stel. Ze hebben eerst in Nederland gewoond maar zijn daarna teruggegaan naar Roemenië. Zij ervoer dat ook zo, een land waar ze zich thuisvoelt tussen hartelijke mensen.
Wij hebben veel geluk: de bergpas is vanmorgen geopend en is dat ook maar een maand of drie per jaar. De toeristenwinkeltjes zijn nog bezig om zich klaar te maken voor het seizoen.
foto 289
De route is zonder meer schitterend. Een paar kilometer na vertrek stijgt de weg al en daarna komt een heel stuk dat continu op een hoogte van 850-900 meter blijft. Een bochtige weg door de bossen met hoge rotswanden en diepe riviertjes. Op 1560 meter ligt het eerste sneeuwveld langs de weg. De weg stijgt naar 2950 meter en de temperatuur daalt naar 14º. Brrrr.
foto 295-300-312-325-332-337-338-348
Wat raar is dat als je boven op de pas bent je zo’n 2500 meter naar benden kunt kijken bovenop de platte vlakte.
De dag wordt afgesloten met een etentje in de huiskamer van de eigenaren. Prima!
km 123047
Zaterdag 29 juni 2019, excursie met lunch!
Nogal koud vandaag, het is niet warmer dan 28º geweest. Na de hitte-periode nogal fris aanvoelend.
De bus (alweer een oud-Nederlandse!) haalt ons om 8.30 uur op en zet ons een uurtje later in Sibiu af. Deze stad heette oorspronkelijk Hermanstad en was eens de machtigste stad van Siebenburgen. Ze werd in 1192 gesticht door Duitse (Saksische) kolonisten die door de Hongaarse koning Geza || gestuurd waren om de streek te onderwerpen. De stad ontwikkelde zich tot de mooiste en belangrijkste stad van de Zeven Saksische Burgen. Dat Saksische karakter is nog heel goed te herkennen. In 2006 was Sibiu Culturele Hoofdstad van Europa. Naar aanleiding daarvan is er heel veel opgeknapt en gerestaureerd. Een van de kenmerken van de Saksische stijl is dat de muren langs de tuinen van de huizen voorzien zijn van grote gesloten poorten. De ‘gewone’ Roemeense huizen hebben allemaal een perceel met hekken zoals eerder opgemerkt en hebben de voordeur altijd ìn die tuin in de zijgevel. De gevel aan de straat heeft nooit een deur.
foto 351-366-368-375-377-381-385-387-388-391-399-401
Het verhaal gaat dat de brug der leugens zou instorten als er leugens verteld zouden worden. Intussen weet men dat het niet klopt: toen Ceausescu hier een toespaak hield gebeurde er niets….
Tussen de middag hebben we een lunch, eigenlijk zoals werd verteld een bruiloftsmaal, in Sibiel. Net voordat het toetje zou moeten komen, verschijnt inderdaad het zg. bruidspaar: een stel van onze groep die ze zo gek gekregen hadden om als bruidspaar op te treden. Onder begeleiding van snelle vrolijke Roemeense muziek kwam het gebak binnen. Heel erg leuk gedaan!
foto 431
Aansluitend een bezoek aan een glas-iconen-museum en het daarnaast gelegen heel oude kerkje.
Dan is nog steeds de dag niet afgelopen want er is nog een stop bij een van de voor deze streek zo karakteristieke ommuurde kerken in Cristian, de Kirchenburg Grossau. De rondleiding wordt verzorgd door een enthousiaste, duits sprekende mevrouw die ook behoort tot de nog grote bevolkingsgroep duits sprekenden in deze omgeving.
foto 447-454-458-460-465-476
km 123047