2018-2 Noorwegen

Week -1
Week 1
Week 2
Week 3
Week 4
Week 5
Week 6
Week 7

Afgelopen maanden is de camper opgewaardeerd van maximaal 3500 kg naar 4800 kg door het monteren van full airsuspension. De camper rijdt nu rustiger, er wordt minder geluid doorgegeven naar het interieur. Flinke gaten in de weg zijn zijn nog steeds flinke gaten, maar verder is alles toch wat ‘gladder’ geworden. Na een keer zakken is ook het C1-rijbewijs in da pocket. Daarom rijden we we nu helemaal legaal rond en als we ergens stoppen is 1 druk op de knop voldoende om waterpas te staan.

Dus vertrekken we op vrijdag 20 april naar Schelluinen. Voor degenen die niet weten waar dat ligt: zo’n 4 km ten westen van Gorinchem of, zoals het vroeger heette, Gorcum. We staan op een prachtige camperplaats annex camping, de zon hoog aan de hemel met een temperatuurtje van dik 25 graden. Het complex hier heet Kweetal, dat staat voor Kennis, Wetenschap, Educatie en Techniek ALblasserwaard. Er is namelijk niet alleen camping, maar ook agrarische kinderopvang en een grote ‘schuur’ die nooit schuur geweest is. In dat gebouw een grote zaal met dito keuken en voorzien van de modernste technisch hulpmiddelen zoals een beamer enz.. Er bovenop liggen meer dan honderd zonnepanelen waardoor ze zelfvoorzienend zijn zonder gas-aansluiting. Het gaat te ver om hier de filosofie achter alles uit te leggen, daarvoor zie kweetal.com.

We zijn van alle gemakken voorzien hier en dat voor een zeer zacht prijsje van € 10,-

Zaterdag 21 april 2018.

Nog steeds prachtig weer. Om kwart over een staat de koffie klaar in de grote zaal en een kwartiertje later begint het kennismakingsweekend voor de Noorwegen-reis pas echt.  Onder de deelnemers Kees en Nel Michels die we nog kennen van de Ierland-reis en een paar uit Reuver dat weer een paar medereizigers naar Corsica-Sardinië kent. Het wordt vast en zeker een mooie reis, horende wat de reisleiders gedurende de middag over de reis allemaal vertellen. Dat komt tzt wel terug in het reisverhaal.

’s Avonds een buffetje met nasi enz.

De camperplek staat helemaal vol, niet alleen met collega’s, maar ook nogal wat ‘losse’ campers.

Zondag 22 april 2018.

Het gaat richting de 30 graden vandaag met een licht briesje. Een perfecte dag om naar Gorinchem te fietsen.

Voordat het zover is, eerst gezamenlijk ontbijten. Daarna kunnen de liefhebbers kennis maken met het zweedse spel ‘kubben’ en de rest krijgt uitleg over de app ‘camperplaats’ van de NKC en hoe je daar de route in moet zetten. Althans, dat laatste is de bedoeling, maar de kennis van Peter de ARB (assistent-reisbegeleider) gaat net niet ver genoeg. komt thuis wel goed.

Gorinchem is een leuk stadje waar op dat moment een jazz-festival aan de gang is. Terrasjes overladen vol en veel mensen op de been.

Als we terugkomen besluiten we te gaan eten in ‘het eethuis’. We zijn ruim op tijd terug voor Tatort…. want als het ff kan willen we dat graag zien. Het eethuis is binnen de moeite van het bekijken waard. Wat daar aan de muren en aan de plafonds hangt is niet te tellen en in een grootse variatie. Als je moet wachten op het eten hoef je je niet te vervelen.

Maandag 23 april 2018.

Wat een verschil: het is wel droog, maar ook een graag of 15 minder en er staat een aardig fris briesje. Maar zitten blijven is geen optie, dus kist achterop, Toby erin en trappen maar. We fietsen langs de Giessen in een prachtige omgeving. Een slingerend weggetje, meestal als ‘single track road’ uitgevoerd, omzoomd door de mooiste huizen en dito tuinen. Daarbij overal water, water, water tussendoor. Veel fruitbomen staan in bloei met witte of roze bloemen. Kastanjebomen doen volop mee. We zijn zo onder de indruk dat we vergeten zijn om foto’s te maken.

Ook overal de voor de polderlandschappen zo bekende knotwilgen. Soms heel veel bij elkaar als in een kwekerij, bedoeld om de wilgentakken te oogsten. Die worden dan in bundels bijeen gedaan, gaan naar de verwerker die er matten van maakt en vervolgens naar het tuincentrum waar wij ze kopen om de tuinpoort zichtdicht te maken.

In Hardinxveld/Giessendam draaien we terug en gaan via een andere route, weer via Gorinchem, terug naar de camper waar we er dan zo’n 35 km op hebben zitten.

Dinsdag 24 april 2018.

Het begint nogal grijs en behoorlijk fris, maar in de loop van de middag is er toch af en toe een waterig zonnetje en loopt de temperatuur op tot 17 graden.

We rijden kreuz und quer door de Alblasserwaard en de Vijfheerenlanden. Zo heet het poldergebied dat omzoomt wordt door de Lek aan de bovenzijde en aan de onderzijde door achtereenvolgens de Noord, de Beneden-Merwede, de Boven-Merwede en in het oosten door de Linge. Een mooi stuk Nederland (alweer!). Ook vandaag weer een heel mooie tocht we langs prachtige woningen en tuinen. Langs de Lek rijden we kilometers over de dijk met aan de linkerhand de boerderijen en dijkhuisjes, soms een klein dorp en overal weids uitzicht. Het eindpunt van de Alblasserwaard in het westen waar Noord en Lek bij elkaar komen is Kinderdijk, bekend vanwege de 16 molens die er staan. We zien ze vanuit de verte. Daar zijn 2 redenen voor: je mag er nergens een bus/vrachtauto/camper parkeren en als dat wel zou mogen is er nergens plaats. Zelfs nu, buiten het seizoen, is het er druk. Gauw doorrijden maar.

In Sliedrecht is in de vroedere woning van broer en zus Volker het Nationale Baggermuseum gevestigd. Dat is een heel interessant gebeuren. Zoals we de gids horen zeggen: waar water is zijn schepen en moet er gebaggerd worden. In het museum blijkt dat heel veel uitvindingen op dat gebied, zeg maar vanaf 1400 (!), gedaan zijn door Duitsers en Engelsen, maar dat de Nederlanders dat uitgewerkt hebben en ermee gewerkt hebben. Zoals nu iedereen wel weet, zeer succesvol. De moeite waard dat museum.

We staan vannacht bij camperplek ‘boerderij het koeiestalletje’

Morgen rijden we nog eens langs de Giessen omdat het daar zo mooi was, vervolgens naar Arkel en dan langs de Linge naar Leerdam waar we het Nationaal Glasmuseum willen bezoeken. Morgenavond zijn we thuis.

Dan gaat het vrijdag naar de reünie van de Corsica-Sardinië reis van vorig jaar.

We melden ons weer als we op 17 mei vertrekken naar Noorwegen.

Donderdag 26 april 2018.

Toch nog even terugkomen op gisteren. Via Gorinchem rijden we inderdaad langs de Giessen naar Arkel. Onderweg moeten we een tijdje wachten op het opladen van een heimachine op een dieplader. Dan bedenk je dat er zonder heien ín deze grond, er óp niets gebouwd kan worden. De grondwaterstand is hier overal niet meer dan 30 cm onder het maaiveld.

Het gaat verder langs de Linge naar Kedichem en Leerdam. De dijk langs de Linge is heel hoog en spits, de weg erbovenop nogal smal. Weer een aparte ervaring.

In Leerdam bezoeken we het Nationaal Glasmuseum en een stukje verderop de Glasblazerij.

Er is nog tijd voor een bezoek aan het Hofje van Mevr. van Aerden. En dat blijkt een echt pareltje. Geboren in 1677, rijk geworden en bij testament bepaald dat er een hofje gebouwd moest worden voor alleenstaande dames. Dat is 8 jaar na haar dood en precies honderd jaar na haar geboorte gerealiseerd. Het moest gebouwd worden in Den Haag waar zij woonde, maar daar was het te duur en bovendien woonde haar familie in Leerdam. De Prins van Holland werd om toestemming gevraagd om van het testament af te wijken en dus staat het hofje met 12 woningen (omdat er ook 12 apostelen zijn) nu in Leerdam. Mooi gerestaureerd met een passende binnentuin en een buitentuin zoals die toen gebruikt werd: allemaal nuttige bomen en planten. In het bijbehorende museum  (hoofdgebouw van het hofje) de enig kunstcollectie uit de 17e eeuw die in zijn geheel bewaard is gebleven. Prachtig en zeer de moeite waard. Werken van bekende schilders waaronder een schilderij van Frans Hals en een van een leerling van Rembrandt waarin duidelijk de hand van de meester te zien is. Er hangt voor miljoenen aan de muren.

Tot 17 mei!

………………………………………………………………………………………………………………………….

En dan is het opeens zover: donderdag 17 mei. Het weer werkt weer eens goed mee. Niet te warm met zonnetje. De laatste spulletjes pakken en om 11 uur zijn we met km-stand 101135 op weg.

We rijden eerst langs Tielen omdat op het display het symbool van de reservegasfles aan is terwijl we die helemaal niet hebben. Bovendien lekt de friswatertank ineens. Maar, invoeren van een code op het display en wat gefrunnik aan de aflaatkraan van de tank, en we zijn op weg. Verder niets te vertellen over de toch wel saaie Duitse autobanen. Eerste stop is dezelfde als bij de reis naar Denemarken: Wildeshausen, een klein stukje onder Bremen. Met een beetje geluk staan we dus morgenavond (weer) in Denemarken.

Tegenover ons staat een camper met een duits kenteken uit Daun (Eiffel). Maar het blijken bijna-oud-buren te zijn van ons: ze komen eigenlijk uit Horst, maar wonen nu in de Eiffel. ’s Morgens waren ze vertrokken uit Lottum waar ze geweest waren vanwege de verjaardag van de dochter die daar woont. Kleine wereld weer.

Om even te weten: verzamelen is op 30 mei 9 uur 30 in Uddevalla in Zweden bij de dierenarts. Toby moet daar een ontwormingspil innemen, anders mag hij Noorwegen niet in.

Km 101442

Vrijdag 18 mei 2018, dag 2.

Het is 13 graden en de hele dag blijft onder de 15. Bewolkt totdat we op de camperplek in Flensburg staan en dan breekt het zonnetje door. Niet in Denemarken dus omdat deze plek in het boekje er mooi uit zag en dat klopt ook wel. We krijgen zo tegen half vijf de bijna-beste plek en dat is geluk hebben op de vrijdag voor Pinksteren. Na ons komen er zeker nog 50 campers kijken waarvan het verreweg grootste gedeelte weer kan vertrekken, geen plaats meer. Bovendien hebben alle campers die na ons komen geen uitzicht meer over het water. Een kleine haven die aansluit op een grote baai. Aan de overkant liggen een veerboot van Irish Ferries op de werf met de naam “W.B.Yeats”, bij wiens graf we in Ierland geweest zijn.

Km 1017743

Zaterdag 19 mei 2018, dag 3.

Het is 11 graden maar de voorspellingen voor vandaag en zelfs de komende week zijn  prima. Het weer wordt in het noorden beter dan in het zuiden, minder regen en meer zon.

Wat te doen op de dag dat William en Meghan trouwen en de zwaarste etappe in de Giro d’Italia voor de deur staat? We willen op 26 mei in Kopenhagen zijn zodat we 2 dagen hebben om de stad te bekijken.

Als dit geschreven wordt besluiten we om hier te blijven vandaag en straks de fiets te pakken naar Flensburg. Dan zien we wel verder.

Langs de nieuwe jachthaven met rondom bijzondere woningen trappen we de berg op om een stuk verder naar de watertoren te gaan. Een bijzonder gebouw in de vorm van een bloem, bovenin geen stampers enz. maar 1,5 miljoen liter water. Die kennis en nog veel meer wordt allemaal verteld door de medewerker van de watervoorziening die hier zijn overuren mag maken. Lekker buiten voor de deur in het zonnetje zitten en af en toe een praatje met de bezoekers. Niet verkeerd. Bovenop een mooi uitzicht over Flensburg na het oplopen van 135 treden…. grapje, er is een lift!

We rijden de berg af en parkeren de fiets aan de rand van de Südermarkt bij de Nicolaikirche. Een kerk met een apart altaar en een schitterend orgel. Wat weer opvalt, buiten is de markt aan de gang en binnen is het doodstil.

Na verkenning van het centrum pakken we weer de fiets en gaan naar de oude werf en haven waar een heleboel oude zeilschepen liggen. Indrukwekkend hoe dat vroeger ging. Na terugkomst zitten we lekker in het zonnetje bij de camper tot etenstijd. Dan bewijst de fiets zijn nut weer en gaan we naar een nabij gelegen restaurant: voor Thea zalm met een chilisaus en gegrilde perziken. Voor mij asperges ‘auf Schweizerisch’, overbakken met kaas en rösti’s. Heel lekker allemaal.

Nog steeds schijnt de zon en dan staat er eerst een Duitse man met hond en antieke camper en daarna een Schot met hond hier te kletsen. Als we op moeten schrijven wat die allemaal vertelden, zijn we een boek verder….

Zondag 20 mei 2018, 1.Pinksterdag, dag 4.

Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat zon met een dikke 20 graden. Uit de wind heet. In de wind gaat het nog. Korte broeken-weer.

Natuurlijk beginnen we deze Pinksterzondag met spek en eieren en we vertrekken uiteindelijk pas na de koffie. Rustig aan dus.

De voorruit is van vliegen en van stof ontdaan. De plek hier is namelijk zeer stoffig of volgens de recensies, zeer modderig. Het is gratis maar jammer dat er niet meer aandacht aan gegeven wordt. De lokatie is prima en voor een verzorgde plek is men best bereid te betalen. Asfalteren, struiken weghalen en plekken aangeven is al voldoende. Afval, water en stroom zijn niet perse noodzakelijk, dan blijven mensen toch maar te lang staan 🙂

De route gaat via een uitvergroot Zuid-Limburgs landschap (zoals iemand het eens verwoordde) eerst naar Kolding, de laatste plaats op het ‘vasteland’ van Danmark. We rijden door het centrum van Kolding, maar dat is helemaal niks. Via de oude brug komen we op het eiland Fünen. 

Je merkt hier wel dat de natuur achter loopt bij ons: veel bomen hebben net fris-groene blaadjes gekregen en het koolzaad staat fel geel te zijn terwijl het meer naar het zuiden al zo goed als uitgebloeid is.

Voor de boterham stoppen we, bij toeval, bij een klein peperkoekenhuisje waar een paar dames-kunstenaars exposeren tijdens deze pinksterdagen. We kopen er een leuk schilderijtje.

En als we het dan toch over het boekje hebben: de camperplek in Bogense valt daar ook onder. Zie foto’s:

Km 101900

Maandag 21 mei 2018, 2. Pinksterdag, dag 5.

Het blijft kortebroekenweer, rond de 20 graden en volop zon.

In de haven van Bogense liggen 2 camperplekken: eentje bij een bedrijf voor 100DKK en eentje op de kop van de haven voor 160DKK. Wat is het verschil? Bij de ene heb je geen uitzicht, bij de andere kom je niet uitgekeken. Desondanks is de prijs (ongeveer € 22,50) niet te rechtvaardigen. Wat hoort erbij: betalen aan de automaat op 400 m, toilet en douche (niet gratis) op 100 m, stroom wel gratis. Water tappen langs de andere havenkant en toilet legen na veel zoeken een kilometer omrijden. Maar oké, de eerste 3 nachten onderweg waren gratis, dat drukt het gemiddelde 🙂

We rijden uitgebreid door het stadje alvorens we de route opdraaien. Volgens het boekje moeten we bij het niet te missen bord Smidstrup / Guldensteen rechtsaf. Dat zien we dus niet en rijden vervolgens een dikke 10 km later weer terug. Daar staat een slot met beeldentuin…. alleen die beelden hebben ze weg gehaald. Het slot is mooi van een afstand want dichtbij mag je niet komen; privé. Dan maar koffie.

De volgende stop is het Glavendruplunden monument. Een steen-tuin annex bos waarin de steen staat met de langste vikingen-inschrift van 210 tekens in Denemarken. Wel te lezen…., niet te begrijpen.

Odense is de derde stad van Denemarken. En dan moet je een beetje geluk hebben, de meest bedrijven zijn dicht en zo vinden we een, normaal gesproken illegale, bedrijfsparkeerplaats naast een propvolle gewone plaats dichtbij het centrum. Parkeren is vandaag gratis zo blijkt als we wat in de meter willen doen.

In de stad is een soort Venloop aan de gang, maar verder is er ook helemaal niets. Winkels dicht, de weinige terrasjes open.

Wat moet je er verder van zeggen? Het heel oude stuk met het huis van Hans Christian Andersen (de schrijver van vele sprookjes zoals Hans en Grietje) is leuk. Interessant is de bouw van een gigantische parkeergarage pal tegen het centrum aan waardoor je overal om moet lopen. 

De St.Knuds-dom heeft een gouden altaar, de kerk van buiten zou je zo voorbij lopen. Tegenover de kerk het imposante raadhuis. De stad zelf is er een uit vele. Het Odense-slot is in gebruik bij de EHBO-post voor de wandelaars.

We vertrekken richting Gadet. Niet opzoeken: staat niet op de kaart. Volgens ons Womo-boekje is daar een prima overnachtingsplek en dat blijkt te kloppen. Pal aan het water van de zeearm die naar Odense gaat en precies bij het loods-station. De loodsboot vaart af en aan om de loodsen op de schepen te brengen en weer terug te halen.

In het boekje staat ook dat kunstenaar Jens Bohr hier op nummer 14 woont. Na enig zoeken vinden we een brievenbus met dat nummer en lopen een paadje in. Eind het eind daarvan staat een roestige bestelwagen en ook een broeikasje. Beide bijna compleet verdwijnende in het onkruid. In het kasje beweegt wat en we roepen ‘hallo!’. Komt er een vrouw tevoorschijn die desgevraagd bevestigt dat Jens hier woont en dan zien we pas het huis dat een stuk de heuvel op ligt. Er volgt een bezoek aan zijn atelier en een geanimeerd gesprek. De bekende kunstenaar heeft uit zijn bijna 40-jarige carrière veel werk op zijn naam staan. Zie de website www.jensbohr.dk. Hij maakt vooral houtsnede-prints. Dat is ongeveer hetzelfde als drukken met lino-sneden maar dan met houten platen, voornamelijk berken. Lino vindt hij ‘te vet’ en inderdaad, het verschil is heel duidelijk te zien. Met zo’n plaat drukt hij een beperkt aantal prints. Eerst kleur 1, dan wordt de plaat bewerkt voor kleur 2, vervolgens weer een bewerking voor kleur 3 en eventueel nog meer. Zo kun je dus nooit meer nieuwe afdrukken maken van een gebruikte plaat.

Ook de gedrukte wandtapijten in het Vikingermuseum van Ladby en het scenario van de Vikingfilm daar zijn van zijn hand.

We vertrekken met een mooie kaart waarop een afdruk van een van zijn grote werken. Zijn originelen zijn nogal duur…

Ook nog leuk om te weten. Het huis heeft hij toen gekocht van de maatschappij die de loodsen regelt hier. Het geld daarvoor had hij gewonnen in een loterij. Ook kocht hij daarvoor de drukpers en andere gereedschappen. Sindsdien kan hij zijn kostje verdienen met zijn kunst.

Km 102003

Dinsdag 22 mei 2018, dag 6.

Vandaag nog tot laat in de avond nóg beter weer als gisteren.

Dan sta je op een erg rustige plek en wordt er bedacht om ’s morgens vroeg met drie man, twee auto’s, een minigraver en een hoop geouwehoer een gat te komen graven van ongeveer 1 m3. Na een dik uur gaat er een waarschuwingspaaltje erbij en weg is iedereen. Wij zijn rond half tien weg naar onze eerste stop in Marhøj. Daar ligt het grootste eenkamergraf van Denemarken. Je moet er wel op de knieën kruipend naar binnen door een 7 meter lange gang en komt dan uit in de grafkamer van een meter of 10 lang. Het graf stamt uit de boerensteentijd, ongeveer 3000 voor Chr.

We tuffen verder naar Kerteminde en zetten de camper op de parkeerplaats bij het museum van Johannes Larsen (1867-1961). Je loopt een stukje de heuvel op en komt bij de molen en bij het museum. Binnen is veel meer te zien dan alleen het werk van de naamgever. Mooi museum.

We halen Toby op en in Kerteminde lopen we daarna nog de Langegade af. Aan het eind van de flaneermijl permitteren we ons een pitta-broodje, recht tegenover de kerk. Van buiten heel gewoon, van binnen heel mooi. De kerk, niet het broodje…

In Sønder Næra zoeken en vinden we de Sognekirke en weer valt op hoe prachtig verzorgd de kerkhoven hoer overal zijn. Binnen in de kerk is nog een oud stukje fresco te zien.

Het grote herenhuis Lykkesholm is geweldig om te zien, maar je mag er helaas niet in. Zou ook een mooie overnachtingsplaats kunnen zijn, jammer.

De Gislev Kirke, waar wel een aantal mooie fresco’s te zien zijn, is helaas dicht. Een oude man die aan het werk was op de begraafplaats sprak alleen Deens en kon ons niet duidelijk maken of en wanneer de kerk open zou zijn. Helaas.

Dus gaan we naar onze overnachtingsplek bij de Egeskov Mølle. Onderweg komen we langs het Egeskov slot. Dat schijnt erg mooi en ontzettend uitgebreid te zijn met vele tuinen, diverse tentoonstellingen enz. enz. Je hebt er een dag voor nodig volgens het boekje, maar dat hebben we er niet voor over. Misschien als we nog eens in Denemarken komen. Nu moeten we gaan denken aan de planning want Kopenhagen willen we in ieder geval zien voordat we op de avond van 29 mei bij de dierenarts moeten zijn.

Km 102097

Woensdag 23 mei 2018, dag 7.

Het kan niet op met het weer. Vandaag opnieuw stralend bij ongeveer 25 gr.

We maken nog een foto van die mooie molen omdat nu de zon goed staat.De molen vangt geen wind met zeilen, maar met platen die met een ingenieus mechaniek onder een hoek op de wiek gezet kunnen worden. Geen klimmen in de giek en nooit te veel of te weinig windvang. Ook het draaien van de molen gebeurt via een windvaan die waarschijnlijk een signaal aan een motor geeft.

Prima overnachtingsplaats geweest.

We toeren vandaag een beetje ‘durch die Gegend’. Eerste halte is Svendborg. eigenijk is het enig belangrijke hier de Dom, maar die zit op slot. Jammer. Verder naar Lundeborg waar we aan de haven de boterhammen smeren.

Het landschap blijft mooi. Rustig, heuvelachtig, zonder stress. Boerderijen en af en toe een slot dat de moeite waard is om te zien. Binnenkomen kan bijna nergens omdat die dingen gewoon bewoond zijn. Geen idee hoe ze aan het geld komen om dat allemaal te onderhouden. Boerenbedrijf, congressen enz. enz.?

Langs de weg ligt de zogenaamde ‘Damestenen’, een overblijfsel uit de laatste ijstijd. Een brok graniet van ongeveer 1000 ton met een omvang van 46 meter. Natuurlijk is er een verhaal bij bedacht over een vrouwelijke reus (Dame) die de steen om een of andere reden hierheen gesleept had.

Slot Holckenhavn wordt bewoond door de 14e generatie. Groot en prachtig onderhouden. Ergens staan een paar ramen open, kijk maar op de foto. 

Stel nu voor dat Suzan en Dennis gezellig ergens in van de -tig kamers zitten en dan begint het te regenen. Oh shit, er staan nog ramen open, maar waar was dat ook al weer? Dennis rent weg en komt een half uur later terug ‘…niet gevonden…’ Zou zo maar kunnen gebeuren. 

Langzaam hebben we er genoeg van en willen een rustplek. Er zijn een aantal mogelijkheden, maar we kiezen voor een (il)legale plaats, dat is niet helemaal duidelijk, bij de gigantische jachthaven van Nyborg. Een wandeling naar de stad hadden we ons kunnen besparen, daar is werkelijk helemaal niets te doen en te zien. Bij de plek waar wij staan wel, het is af en aan rijden van mensen met boten en bootjes. In het begin van de avond water in, later het water weer uit.

In het ‘dorp’ ligt wel ook nog een slot…  ,

bijgebouwen dan maar…?

Km 102182

Donderdag 24 mei 2018, dag 8.

Het is prachtig blauw, de zon bijna loodrecht boven ons, een lekker briesje en zeker 25 graden.

Tja, en dan wordt het moeilijk. Wat te doen? We gaan naar de overkant van de Grote Belt over die geweldige brug:

Bouwtijd van 1978-1988, hoogte van de rijbaan 65 m over de het water, hoogte pijlers 254 m (hoogste punt van Denemarken). De brug is ongeveer een derde groter dan de Golden Gate in San Francisco. Tolgeld: 80 euro! Dat is ongeveer 4 euro/km.

Om over te steken hadden we gisteren al besloten en ook om pal aan de overkant in ieder geval tot vrijdagmorgen te blijven op een camperplek die wel een camping lijkt in Korsør. Maar als de morgen verder vordert en de weergoden hun uiterste best doen komen de twijfels. Rijden we morgen verder of niet? Discussie met de buren over de te volgen route: via het veer Helsingør-Helsingborg of via de brug København-Malmö? De knoop wordt doorgehakt omdat we de enkele-reis-tarieven van het veer niet kunnen vinden. Blijkbaar worden alleen combi-tickets aangeboden. Over de brug dus, dat was beslissing 1 en 2 is dat we gezien het fantastische relax-weer ook vrijdag nog hier blijven. Gewoon lekker niksen in plaats van in de auto te zitten. Het eiland Seeland zelf slaan we qua sightseeing dan maar over. Volgens het boekje is het ook niet zo bijster interessant.

Het dorp hier stelt ook helemaal niets voor behalve een heel mooie jachthaven en aansluitend een marinebasis. Langs het water alles prima dus. Zeker ook op deze camperplek: alles inbegrepen incl. WiFi voor DKK 160 en een fantastisch uitzicht op de Grote Belt met brug.

Even nog een gebeurtenis: we lopen naar het ijsloket van het restaurant hier en een zeer vriendelijke juffrouw helpt ons. 2 IJsjes å 23 kronen. Aanslaan op de kassa…. x 2 = 46 kronen. We geven een briefje van 100. Lichte paniek, wat moet ze teruggeven? 100 Kronen aanslaan op de kassa, die geeft een error. Dan maar de zakjapanner. Oké, hè hè, 54 kronen teruggeven dus, zucht, probleem opgelost. Thuis gekomen tellen we het wisselgeld na: het blijken 60 kronen te zijn…. 

Vrijdag 25 mei 2018, dag 9.

Schitterend weer, punt.

Helemaal niets te vertellen.

Nog een mooie foto van ons uitzicht.

Zaterdag 26 mei 2018, dag 10.

Saai weer he? :-), maar toch is het net wat anders, er verschijnen wat wolkjes en ’s middags zelfs wat regen.

We rijden vandaag in één streep door naar Kopenhagen. Op de uitgezochte camperplek hangt een briefje: ‘deze is gesloten en de nieuwe is nog niet klaar. U mag hier wel parkeren.’ 

Jammer want de plek ligt dicht bij het centrum, maar niet jammer omdat het echt helemaal niks is en dat voor een prijs van DKK 225. We rijden door naar wat blijkt een prima plek aan de haven die ook nog eens 35 kronen goedkoper is. Wel goed dat we vroeg zijn, zo tegen 12 uur, want kort na ons staat alles vol en dan heb je gewoon pech.

Na het boterhammetje stappen we op de fiets en trappen de dik 6 km naar de Rådhusplads (vertaling: Raodhoesplaats) in het centrum. Onderweg vallen er een paar druppeltjes en dat wordt een tijdje later in het centrum een flinke stortbui. Straat leeg, onder de luifels héél vol. Direct daarna: straat weer helemaal vol.

We lopen het centrum door, zien wat mooie gebouwen en héél veel mensen. Uit alles blijkt dat er vandaag wat te doen geweest is, maar we zijn er niet achter gekomen wat dat geweest moet zijn.

Eigenlijk was dan de bedoeling om ’s avonds naar Tivoli te gaan. Een pretpark in het midden van deze dik 600.000 inwoners tellende stad. Dat zijn er overigens net zoveel als in het groothertogdom Luxemburg. Hoe weten we dat zo? Omdat toevallig net onze koning en koningin in Luxemburg op staatsbezoek zijn en het nieuws deze feiten geeft. Maar oké, we besluiten toch maar niet naar Tivoli te gaan omdat we zien dat het eigenlijk gewoon een grote kermis is.

km 102331

Zondag 27 mei 2018, dag 11.

Vandaag begint het wat minder warm, dus lange broek en vestje aan. Hadden we soms wel, soms niet nodig.

Wat opvalt hier in de stad is de verkeersdiscipline. Van iedereen, voetgangers, fietsers, auto’s enz. Rood is gewoon stoppen. Geen dringen bij oversteekplaatsen of om zo snel mogelijk weg te komen bij groen.

Fantastische fietsstad ook. Niet alleen de overal aanwezige brede fietspaden maar ook in combinatie met de al genoemde gedisciplineerde mede-weggebruikers. Voorbeeld: als mensen het fietspad moeten oversteken om in de bus te stappen, stoppen de fietsers, zelfs als 2 meter verder het licht op groen staat.

Intussen weten we ook wat er aan de hand is in de stad: de 50e verjaardag van Prins Hendrik.

We pakken de fiets weer en rijden een paar routes van de fietskaart die we gisteren bij de VVV meegenomen hebben. Alles opnoemen wat we gezien hebben kan niet, dus gewoon wat algemene indrukken: Kopenhagen is een zeer levendige stad met heel grote en mooie contrasten tussen oude gebouwen en super-moderne architectuur. Als we ooit nog een huis zouden bouwen, dan met een Deense architect. Van de foto’s kunnen we er hier ook maar een paar laten zien, helaas.

Bij elkaar hebben we gisteren en vandaag zo’n 40 km gefietst.

Toen we vanmorgen met de fiets weggingen hadden we het idee om na terugkomst verder te rijden richting Helsingør. Maar als we terug zijn is het nog prima weer geworden. Dus, de plannen veranderen hier per moment en we besluiten toch nog hier te blijven. Voordeel is dat we nog hebben kunnen facetimen met de kinderen.

Maandag 28 mei 2018, dag 12.

Het weerbericht: thuis is het afgelopen weekend zeer warm geweest en dat loopt langzaam af in de loop van de week. Bij ons gaat het precies andersom: voor Zuid-Zweden wordt voor woensdag 31 graden voorspeld.
Maar voordat het zo ver is, regent het hier gewoon de hele morgen. Geluk gehad gisteren, vandaag is het minder leuk fietsen.

Alsnog hebben we besloten om met het veer over te steken naar Zweden. In het reisboek staat dat je daar gewoon mee kunt zonder bespreken. En het kan toch niet zo zijn dat je alleen combi-tickets kunt krijgen? Enkele reis moet toch gewoon kunnen? We gaan ervoor.

Omdat we tijd genoeg hebben doen we nog een klein stukje route uit het womo-boekje. Niet direct naar de veerboot, maar eerst nog een stukje binnenland van Seeland naar de noordkust en vandaar weer langs de kust naar de boot.

Voordat we het veerterrein oprijden nog even tanken: in Zweden is de diesel bijna 30 eurocent duurder. Het is niet druk en we kunnen gelijk doorrijden naar het loketje en dat is even slikken: mag ik 795 DKK afrekenen? Bijna 110 euro dus voor een dik kwartier varen. Maar ja, de camper drijft niet en zwemmen is ook geen optie.

Aan de andere kant van het water schijnt de zon. Voor de eerste keer zijn we in het land van Abba en Pipi Langkous en niet te vergeten de uitstekende Zweedse krimi’s.

We rijden door een mooi glooiend landschap met soms onverwacht rotsen aan beide kanten van de weg. De eerste camperplek wijzen we af en we rijden door naar Laholm. Bovenop een berg met een prachtig uitzicht over de rivier die net ter plekke een bocht maakt. Wel wat verkeerslawaai, maar je kunt niet alles hebben. ’s Nachts viel dat trouwens best mee.

Zoek de verschillen!!

Uitleg: ’s Avonds kwam een medewerkster van de gemeente de prachtig bloeiende viooltjes uit de bak halen. Op ons ‘jammer’ zei ze dat het voorjaar laat begonnen was en dus de violen nog volop bloeiden, maar nu moesten de zomerbloemen er in. Dat kwam ze dus ’s morgens doen. Vandaar 2 dezelfde maar toch verschillende plantenbakken.

km 102503.

Dinsdag 29 mei 2018, dag 13.

Het is al vroeg warm en het wordt overdag nog veel warmer: heel dik 25 graden.

We rijden de autobaan E6 op, drinken koffie, eten een boterham en zouden veel te vroeg aankomen waar we willen zijn: bij de dierenarts. Dus gaan we van de autobaan af de 161 op en dat was een prima zet, mooi plaatjes. We staan de hele middag op een prachtige plek aan een meer of fjord of whatever. Schitterend. 

Als we er een half uur staan komt er een mede-reiziger aan die we notabene ’s morgens ook al op een P-plaats ontmoet hebben. Dat is sterk want om hier te komen moet je toch echt een stukje omrijden.

foto’s boven en onder van de koffiepauze

Na het eten ’s avonds rijden we door naar de dierenarts, nog een dikke 30 km met een sukkelgangetje van 70 km. Op hele stukken weg mag je ook niet sneller. Wat dan typisch is: de Zweden achter ons hebben ineens ook allemaal tijd zat. We worden nog niet 1 keer ingehaald terwijl daar toch echt meer dan voldoende gelegenheid voor is.

Bij de dierenarts vragen we of we daar kunnen blijven staan, maar de uitstekend Nederlands sprekende mevrouw wijst ons naar een plekje 4 km verder, pal aan het water. Zeldzaam mooie fjord. Dat heet hier ook zo volgens de meneer die daar aan het vissen is en blijkbaar liever oh-t dan vis-t. Een uur later weten we van alles van hem, incl. zijn mening over buitenlanders (smerig, laten overal rotzooi liggen), de Eu (waardeloos, is veel te duur), zijn leeftijd (is van 1949), zijn pensioen (basis 800 euro netto), de wegenbelasting voor een camper (wel 500 euro/jaar (daar doe je bij ons 3 maanden mee)), dat hij werkeloos werd toen de douane afgeschaft werd (hij deed in- en uitklaringen) en nog een en ander.

Pssst, later is het ontzettend stil hier…

km 102764

Woensdag 30 mei 2018, dag 14.

Het weer blijft on-Zweeds, duidelijk boven de 25 graden met een wolkeloze lucht.

Het was een fantastische camperplek hier, mooie zonsondergang en-opgang. Het wordt wel steeds later donker en vroeger licht. We rijden om kwart over negen weg en zijn even later bij de dierenarts. We zijn met 3 honden en de assistente komt voor elk minstens 3 keer vragen stellen en briefjes volschrijven. Dan is het zover en moet Toby onder het toezicht van de dierenarts zijn ¾ pilletje nemen. eerst ruiken…, nee wil ik niet. Dan inpakken in een schijf worst, uit voorzorg meegenomen. Hopla, worst weg, pilletje op de grond. Tweede poging…, worst weg, pilletje op de grond. Ten einde raad pakt de dierenarts maar een blikje kattenvoer. Daarin zit een soort pasta. Pilletje in een bolletje pasta verpakken en ja hoor, gelukt. Na betaling van 25 euro mogen we verder naar de camping van samenkomst. De grootste camping waar we deze reis zullen zijn. Een resort met alles erbij op een gebied van 220 hectare. Bij het welkomstdiner ’s avonds hebben de eigenaren, dochter van de oprichters en haar man, verteld hoe het allemaal ontstaan was en wat hun plannen waren. Prima etentje trouwens.

Donderdag 31 mei 2018, dag 15.

Nog steeds veel te warm voor de tijd van het jaar en al helemaal voor deze contreien.

Tijd zat vandaag. We hebben een kleine etappe van 150 km, waarvan de laatste tientallen in Noorwegen. Tijd om nog wat te vertellen over wat we zoal zien onderweg. Bijvoorbeeld de rotsen hier die overal afgerond zijn door de gletsjers in de ijstijd. Of de houten huizen, je ziet nauwelijks een ander huis, die allemaal steenrood geverfd zijn. Een enkeling springt uit de band met een lichtgrijze/beige kleur, maar vooral niets anders! Verkeersborden met verdringingsstrepen die bij ons rood-wit zijn, zijn hier blauw-geel, de kleuren van de Zweedse vlag. Heel veel prachtige meren die zo in het landschap gegooid zijn en daarin passen alsof het zo moet.

We komen in Fjällbacka, bekend van een van die onvolprezen Zweedse krimi-series.

Een stuk verderop het Vitlycke-museum, gewijd aan in de rotsen gekraste tekeningen uit de brons-tijd, incl. een nagebouwde boerderij uit die tijd. Vandaag bevolkt door een paar schoolklassen. Onder de rotstekeningen die in de wijde omgeving gevonden zijn hebben ze meer dan 10.000 boten geteld, naast vele andere tekeningen van o.a. huwelijken. Toen al!

En dan zijn we de grens over….

Eind van de middag staan we op camping Frederiksten. Mooie camping die vlak bij de in Noorwegen wereldberoemde vesting Fredriksten ligt. Bijzonder is dat er nergens een omheining staat en dat voelt heel natuurlijk aan. Gezellig met een stel anderen een pilsje gedronken en na het eten met de fiets de berg op naar een gedeelte van de vesting. Poeh, poeh.

Km 102924

Maandag 4 juni 2018, dag 19.

Het weer is totaal anders. We zitten op ongeveer 800 meter hoogte waar hoog boven ons de trein rijdt en beneden ons de E36 voorbij komt. Door het dal waait het fors. De temperatuur vandaag zal niet meer geweest zijn dan een graad of 15. Langbroek, trui en jas.

We gaan met de trein, de Raumabanen, van Dombås naar Åndelsnes. Het is de mooiste treinroute ter wereld in de ranking van de Unesco. Even relativeren: wij weten zeker dat er veel treinroutes zijn die de titel ook verdienen. Maar mooi is het zeker. Foto’s maken is nogal lastig uit die rijdende trein, maar morgen doen we de route nog eens met de camper en dan zetten we de foto’s erbij.

Åndelsnes stelt echt helemaal niets voor. Gelukkig worden er de 3 uur die we in het stadje doorbrengen grotendeels opgeslokt door het nuttigen van ’Noorse wafels’, uiteraard aangekleed met jam, crème fraiche, kaas of suiker, vergezeld van koffie en thee. Zeg maar high tea or coffee dus. Opgediend in Hotel Bellevue ter plaatse. Erg lekker en erg voedzaam 🙂 zodat de meegenomen boterham onverrichterzake mee terug ging.

Twee te noemen dingen nog uit de stad: er staat een qua vorm zeer opmerkelijk gebouw. Dat blijkt een restaurant en een klimtoren benevens klim-infocenter te huisvesten. En bij het station staat een grote wagon die ingericht is als kapel, ‘togkapellet’.

Door de reisleiding is bedacht dat we ’s avonds pannenkoeken gaan bakken, maar dan wel de mannen bakken en de vrouwen bemoeien zich er niet mee. Waarop gelijk het voorstel komt van een van de mannen om binnenkort te gaan barbecuen, maar dan andersom. We zijn benieuwd of dat nog wat wordt. Dit was wel gezellig met diverse lekkere exemplaren.

Weetje: in Denemarken kennen ze de ø, spreek uit als eu. In Zweden denk je we zijn er van af, daar gebruiken ze de ö. Conclusie: alles wat met ø geschreven wordt is Deens. Helaas, als je de grens over gaat naar Noorwegen komt de ø weer terug.

km 103725

Dinsdag 5 juni 2018, dag 20.

Afgelopen nacht was het erg koud, rond de drie graden. Overdag komt de temperatuur niet boven de 13 graden met een koude wind. Gevoelstemperatuur een graad of 8. Lange broek, dikke trui en jas aan.

Eerst de foto’s van de weg én de spoorweg naar Åndelsnes.

Eerste stop: met de hele groep bij het Lesja kerkje. Een staafkerk met heel veel mooi houtsnijwerk en schilderingen.

Tweede stop: mooie landschappen, met als uitschieter een woeste rivier met waterval.

Derde stop: eindelijk op de foto de lupinen die je hier in Noorwegen echt óveral als onkruid ziet staan en die de omgeving mooi kleuren. We staan bij het ‘trollen-voorlichtingscentrum’ en hebben al -tig foto’s gemaakt van de omgeving hier.

O.a. van het hooggelegen dal waar we doorheen rijden en waar je op enig moment denkt dat er geen uitweg is.

Vervolg.

foto  489-491- 492-493-494-

Woensdag 6 juni 2018, dag 21. Dex wordt vandaag 1 jaar!

Afgelopen nacht was het iets minder koud, overdag niet warmer dan een graad of elf. De zon schijn volop en de wind doet ook nog steeds z’n best. Vandaar de kou. Op de fiets trui en jas aan.

We staan vandaag op de camping, rustdag dus. Het begint gezellig: koffie met de buren en dat zijn iedere dag andere.
Dan halen we de fiets er uit en verkennen de omgeving. Erg ver kun je hier op die kleine eilandjes niet weg, maar waar je ook komt heb je fantastische uitzichten.

Helemaal vergeten, maar bij de kennismakingsbijeenkomst is blijkbaar gevraagd of je hamburger of vleessoep wilde vandaag: cooking by the owner of the camping.

Dus, Thea hamburger en ik vleessoep. Dat blijkt een goede keuze: de hamburger was lekker en de vleessoep ook.

Donderdag 7 juni 2018, dag 22.

’s Morgens doet de zon verwoede pogingen om door de wolken, die zelfs in staat zijn af en toe wat te fiezelen, te breken. Meestal lukt het nét niet maar rond de middag is de overwinnaar bekend. Blauwe luchten waaruit de wolken verjaagd zijn. Dan maakt het niet meer uit of het 11 (’s morgens) of 12 graden (’s middags) zijn.

De camping waar we vandaag naar toe rijden is gewijzigd en zover we dat later konden beoordelen, ten goede. Maar voordat het zo ver is, begint onze route over de Atlanterhavsveien, zeg maar de Atlantische kustweg. Opengesteld in 1989 en daarin zijn over 8 kilometer 8 bruggen opgenomen waarvan enkele heel spectaculaire.

Via weg Fv242 rijden we naar de veerboot tussen Molde en Vestnes en van daaruit verder naar Ålesund. Op de veerboot moet je aangeven dat je boven de 67 bent, dat levert 50% korting op. Dat is € 2,50 en maakt op de veerprijs van 44 euro niet zó veel uit, maar ja. De korting geldt namelijk alleen voor de passagier…., omdat volgens de jongen die kwam afrekenen de basisprijs incl. chauffeur is. Want de auto heeft namelijk altijd een chauffeur, anders rijdt ‘ie niet… toch? Niks tegenin te brengen.

In Ålesund aangekomen is het zoeken geblazen naar de camperplek om de auto te parkeren. Groot probleem vanwege bouwwerkzaamheden en niet goed aangegeven omleidingen. Uiteindelijk vinden we de plek waar we met grote moeite nog net wat vrij vinden. Er staan er wel een honderd. Dan treffen we in Ålesund nog enkele mede-reizigers en we lopen samen door de stad. Heel leuk. 

Over Ålesund: na een brand in 1904 waarbij zo ongeveer de hele stad (houten huizen) verwoest werd, is de stad helemaal in Jugendstil opgebouwd. Die wederopbouw staat er nog steeds  helemaal.

Als we dan uiteindelijk op de camping aankomen is het al acht uur geweest en constateren we dat we vandaag weer veel gezien hebben. Een welbestede dag dus, maar nog niet afgelopen. De NKC is voor het eerst op deze camping die zeer recent behoorlijk uitgebreid is. De eigenar vond het zo leuk dat de groep komt dat hij om 9 uur iets speciaals zou organiseren. Namelijk hij zou ervoor zorgen dat dan een arend zou verschijnen om wat vis op te halen. Ja ja.

Maar om 9 uur steekt hij met een bootje van wal, goochelt wat met vissen en inderdaad, daar komt de zee-arend of vis-arend (is niet helemaal duidelijk geworden) aan gevlogen en pikt zijn vis op. Ook een tweede keer lukt dat. Mooi om te zien en applaus voor de camping-eigenaar. Bewijs leveren is lastig: de adelaar is op de foto’s nauwelijks te herkennen 🙂

Vrijdag 8 juni 2018, dag 23

De wolken hangen wel erg laag vandaag. De wind is minder koud en dat duidt op warmer weer.

Vandaag staat de koninginnenrit op het programma. We gaan de Trollstigen rijden met een hoogte van 800 meter. Dat lijkt niet veel maar je rijdt wel langs de sneeuwbergen. Dit is misschien we dé toeristische weg van Noorwegen. We doen het kalm aan in de hoop dat net zoals gisteren de bewolking langzaam oplost. Weer hebben we geluk. Aan de voet van de bergweg begint de zon al te schijnen en als we boven zijn is het kraakhelder en korte-broeken-temperatuur. Op het hoogste punt een heel grote parkeerplaats met super modern bezoekerscentrum. Het wandelpad naar de uitkijkpunten is geweldig aangelegd. Dat moet je die Noren nageven: dit soort toeristische zaken zijn werkelijk tot in de puntjes doordacht en uitgevoerd én onderhouden.

Onderweg passeren we nog de Gudbrandsbu. Een kloof van 20-25 meter diep en 5 meter breed die zijn naam te danken heeft aan een man die met zijn ontvoerde meisje over de kloof sprong toen ze hem achterna zaten

Dan via de veerboot neer Eidsdal op zeeniveau en vervolgens weer 600 meter omhoog. Via de zogenaamde adelaarsweg gaan we omlaag naar Geiranger, weer op zeeniveau. Dat is gauw gezegd, het is ook uiteindelijk maar zo’n 130 km, maar uiteindelijk komen we pas om half zeven op de camping aan. De foto’s doen het verhaal.

km 104098

De ‘adelaarsweg’ wordt zomer en winter open gehouden en is ’s winters de enige toegangsweg naar het 250 inwoners tellende dorp Geiranger. Die inwoners zijn in de winter onder elkaar want dan zijn er nauwelijks toeristen. Gedurende het seizoen zijn er rond de 700.000 toeristen. Kerkdiensten zijn er 1 keer per 3 weken omdat de Lutherse dominee 3 parochies moet bedienen. Ziek worden kun je alleen op woensdag want dat is de enige dag van de week dat de dokter er is. Overigens komt in noodgevallen zeer snel een helikopter.

Zaterdag 9 juni 2018, dag 24.

Onbewolkt, zeker 25 graden.

Vandaag hebben we een zg. rustdag. Dat betekent om 10 uur verzamelen en om half elf inschepen voor een boottocht door de Geiranger-Fjord. Duwen en dringen wie er het eerst op de boot mocht stappen. Nee, wij niet, maar een groep nogal opdringerige Fransen. Gelukkig hebben ze verloren…

Vanaf het water zijn de bergen en de uitzichten toch weer helemaal anders als vanaf de camping. Mooie tocht en zeker de moeite waard. Enkele passagiers worden ergens halverwege onderaan een loodrechte wand afgezet. Ze hebben een combi-ticket en gaan ‘wandelen’ en worden later weer opgehaald. Goede conditie absolute voorwaarde en dat geldt ook voor de fietsers die de Geiranger-Rum gaan doen. Start om 12 uur en vervolgens naar 1500 meter hoogte fietsen. Onder begeleiding van de muziek van de plaatselijke brassband worden ze met een luide knal weggeschoten. Moedig!

Wij lopen nog even door het dorp en dan terug naar de camping. Als je daar dan zo zit kijk je naar de bovenkant van de waterval en is een wandeling een uitdaging. Gaan we doen. Toby loopt vrolijk mee, ook de enkele honderden treden van de trappen op. Boven aangekomen trakteren we ons zelf op een kop koffie in het Noorse Fjordcenter.

Op de rondvaartboot worden nog enkele interessante dingen verteld. Zoals o.a. dat de benodigde energie hier in Noorwegen voor 99% uit waterkracht komt. Dat verklaart wellicht ook waarom hier zoveel Tesla’s  en andere elektrische auto’s rijden. Overigens maakt men zich hier ook zorgen over het klimaat. Als er ’s winters te weinig sneeuw valt, is er in de rest van het jaar onvoldoende dooiwater om de stroom op te wekken.

Ander weetje: de opbrengsten van de exploitatie van de olie- en gasreserves van Noorwegen in de Noordzee worden in fondsen gestort. Uit de opbrengsten daarvan worden vele zaken betaald, zoals onderwijs en gezondheidszorg. Details kennen we niet, maar de fondsen zelf blijven intact. Noorwegen zal daardoor omgerekend per hoofd van de bevolking een van de rijkste landen überhaupt zijn. Anders geregeld als in Nederland dus. Nu de gasboringen in Groningen stoppen is het land financieel in paniek.

Zondag 10 juni 2018, dag 25.

Weer: laaghangend wolkendek bij ongeveer 15 graden.

We vertrekken allemaal bijna tegelijk omdat als eerste een bezoek aan het Fjordsenter annex museum gepland is. Dat bezoek start met en dia-show en daarna een wandeling door het museum. Erg mooi gedaan en heel interessant. Het leven in de fjord van vroeger tot bijna nu. 

   

Na afloop gaat iedereen zijns weegs, dat wil zeggen, de route van vandaag op. Na een paar kilometer zitten we op en kleine 500 meter hoogte en is het zicht minder dan 50 meter. De weg blijft stijgen en als we op 1000 meter zitten is alles weer open en schijnt de zon volop. Ergens op de route buigen we dan een tolweg op naar de Dalsnibba op 1500 meter. Volgens de reclame “het hoogste punt op een weg in Europa van waaruit je in een fjord kunt kijken”. Vandaag kijken we naar de 500 meter lager hangende bewolking waaronder de Geiragerfjord moet liggen. Boven de bewolking overal de besneeuwde bergtoppen. Een imposant gezicht!

En dan is ook vandaag weer een korte route uiteindelijk pas om half zes ten einde bij de camping Olden Gytri. Prachtig gelegen aan een meer met uitzicht op de gletsjer waar we overmorgen naar toe gaan. Conclusie: was het afgelopen vrijdag de koninginnenrit, dan was het vandaag de koningsrit.

Maandag 11 juni 2018, dag 26.

Weer: laaghangende bewolking die in de loop van de dag nauwelijks hoger optrekt. Fris, maar in de loop van de middag ‘lekker weertje’.

Vandaag en morgen staan we op dezelfde camping, 3 nachten dus. Over vandaag is weinig te vertellen, behalve dan dat om 1600 uur de bbq begon. Of misschien ook nog dat in de loop van de morgen overal de wasdroogrekjes tevoorschijn komen. Hoort er ook bij hé?

Incident: een van de 4 meereizende honden schrok waarschijnlijk toen een van de medereizigsters langs liep. Hap, en flink. De reisbegeleiders met haar naar het ziekenhuis, 70 km. verderop. als ze terugkomt is ze voorzien van krukken, medicijnen en afspraken om morgen en overmorgen terug te komen voor controle.

Dinsdag 12 juni 2018, dag 27.

Lange broek, vest en jas aan want we gaan de hoogte in en daar is het dus kouder.

Afzien vandaag.
Met de camper naar de P-plaats van het restaurant is niet moeilijk. Dat vinden de chauffeurs van de meer dan 20 bussen die er al staan ook niet. Ook niet moeilijk is het koffie met gebak-buffet in 10 variaties dat voor ons klaar staat en pak maar wat je wilt hebben. Je ‘doet’ ze gewoon allemaal. 

Maar dan.
Als je naar de voet van de gletsjer wilt, zijn er 2 mogelijkheden: met de golfkar en het laatste stukje lopen of helemaal lopen. Veel mensen, vooral Japanners, kiezen voor het machinale vervoer. Wij niet, we gokken het er op en starten om half twaalf voor de dikke 2 kilometer wandeling. Hoeveel stijging daarin zit weten we niet, maar het is kwart voor drie als we terug zijn. Bij elkaar zijn we dus 3 uur en ’n kwartier onderweg geweest. In de souvenirwinkel bibberen de knieën nog steeds en dat lag echt niet alleen aan de prijzen voor de echte Noorse truien: 275 euro.
Maar het was absoluut de moeite waard: de wandeling en de gletsjer waren schitterend.

Als we terug zijn korte broek en t-shirt aan, benen hoog, koffie en de eerste 2 uur zo min mogelijk bewegen.

Met de hondenbeet gaat het gelukkig erg goed. Morgen kan ze gewoon verder mee op toer en mag ze het been normaal belasten.

Woensdag 13 juni 2018, dag 28.

Het weer: midden boven de camping is een groot stuk blauw te zien. Dat wordt in de loop van de dag groter en brengt een zonnetje dat zorgt voor een temperatuurtje van tegen de 20 graden.

Wat te vertellen? Nou niet veel. Een cruiseschip in Olden en een stel maffe Japanners in een Poolse bus: bus uitrennen, poseren en foto’s maken en bus inrennen. Echt een gekkenhuis.

Prachtige route, grotendeels over de Nasjonale Turistveg Gaularfjellet. Veel verschillende landschappen, het een nog mooier dan het andere. Het ene uitzicht grandiozer dan het andere, van heel ver tot heel diep.

En tot slot het verhaal van de veerboot.

Dat zit zo: in Dragsvik rijden we de veerboot op naar Vangsnes. Die gaat echter eerst, gewoon vooruit, naar Hella. Daar rijdt iedereen van het veer af, maar degenen die door moeten naar Vangsnes rijden dan van het veer af, draaien 180 gr en rijden de boot weer op. Duurt 1 minuut. Dan sta je dus met de neus de andere kant op. De boot vaart weg in Hella en draait zich om en vaart als het ware achteruit, van ons uit gezien. Als de boot dan in Vangsnes aankomt, draait die weer eerst zodat de achterkant als eerste bij de kade komt en dan mag je er vooruit van af. Simpel toch? Zo krijg je waar voor je 33 euro.

Donderdag 14 juni 2018, dag 29.

Weer: de verwachting was regen.

Route: van camping Vik i Sogn – Vigne – Voss (een van de grootste wintersportplaatsen van West-Noorwegen) – camping in Øvre Eidfjord. (We gaan de routes van de afgelopen tijd alsnog aanvullen)

We worden wakker met gekletter op het dak van de camper, de voorspelling was dus correct. Jammer. Van de andere kant kan het natuurlijk niet zo zijn dat je een aantal weken in Noorwegen bent en nooit regen hebt. En dit is pas de eerste keer sinds maandagmorgen 28 mei toen we uit Kopenhagen vertrokken. De paar fiezeltjes op 7 juni tellen niet mee.

Als we de camping verlaten is de eerste stop een paar honderd meter verderop bij de Spar. Niet echt spannend, behalve dan dat ze daar e i n d e l i j k de naalden verkopen die thuis vergeten waren, om iets met het haakwerk te doen. Weer een beetje verder ligt de staafkerk van Hopperstad. Waarschijnlijk een van de oudste van Noorwegen (ongeveer uit 1140). We rijden er langs, maar meer ook niet: er staan 5 (!) bussen langs de weg die hun passagiers bij de kerk afgezet hebben. Bovendien hebben we er al meer gezien en deze zou van binnen niet zo mooi zijn. 

Weer ietsje verder ligt het Hoved Steinkirke. Een oud stenen kerkje die je in Noorwegen niet veel ziet. Maar de kerk is dicht, helaas.

We rijden via weg 13 naar boven, een grote hoogvlakte op ongeveer 1000m. Daar heersen winterse omstandigheden. Een felle wind jaagt de regen over de rotsen die veelal bedekt zijn met sneeuwvelden. De meertjes die hier overal zijn, liggen gedeeltelijk nog met ijs.  Brrrr, gelukkig werkt de verwarming van de camper…. De wolken hangen soms lager, soms wat hoger. Het gevolg is soms wel, soms geen zicht of uitzicht. Als we van de hoogvlakte weer afdalen worden we begeleid door een forse waterval. Hoe kan het ook anders!

Een stuk verderop volgen een tunnel, een brug en weer een tunnel elkaar op. Stuk voor stuk spectaculair. In beide tunnels moet je op een rotonde, ìn de tunnel dus, kiezen voor de juiste weg. De Hardangerbrug die ertussen ligt heeft een totale lengte van 1380 meter en een vrije overspanning van 1310 meter. Dat komt omdat de draagpylonen niet in het diepe fjord gebouwd konden worden. De eerste tunnel eindigt bij de brug en de tweede tunnel begint aan het einde van de brug. De tunnels zelf zijn ook nog eens 8 kilometer lang. Kunstwerken, prachtig om te zien en overheen te rijden!!!

 

   

km 104567

Vrijdag 15 juni 2018, dag 30.

Dag op de camping. Afwisselend weer, begon het met wat regen, in de loop van de dag wisselen bewolking en zon af met soms een spatje vocht. Temperatuur: trui, 10-12 graden.

Om 11 uur begint de film in het Norsk Natursenter. Je vliegt met een helikopter over de Hardangerfjord en wijde omstreken. Bekende beelden omdat we daar overal gereden hebben. Aansluitend bezoeken we de interessante tentoonstelling over Noorwegen en het ontstaan daarvan.

Om half een worden we verwacht in het tegenover gelegen restaurant annex museumwinkel. Een helemaal houten gebouw met grasdak dat onderhouden wordt door een paar geiten die daar bovenop wonen, incl. stalletje.

foto 76

Lekkere ‘lunch’ met tomatensoep, daarna rendiervlees of zalm met aardappels en groente en tot slot gebak of pudding. Prima verzorgd, compliment voor de koks die alles snel, warm en zonder problemen op tafel kregen.

Om dan nog wat calorieën kwijt te worden pakken we de fiets en gaan naar het einde van het dal. Tenminste, dat dachten we. Het gedachte einde is niet het echte einde en na een kilometer of vier geven we het op. Maar die 4 km waren wel de moeite waard, niet alleen voor het wegwerken van de calorieën, maar zeker ook voor de mooie plaatjes van deze wilde bergwereld.

’s Avonds was er nog regelmatig een mooie regenboog te zien.

Weetjes:

– In Scandinavië bevatten de gletsjers nu 275 km3 ijs, waarvan het grootste deel in Noorwegen.

– In de afgelopen 2,6 miljoen jaar zijn er 40-50 ijstijden geweest.

– Ongeveer 20.000 jaar geleden, tijdens de laatste ijstijd, was de ijslaag over Noorwegen wel 3 kilometer dik. Die ijstijd is 11.700 jaar geleden geëindigd.

– Die ijslaag strekte zich uit tot Noord-Duitsland en Engeland waar je toen ‘te voet’ naar toe kon. Dat was wel een eind lopen.

– In de 17e eeuw was er een kleine ijstijd: de periode waarin de Hollandse meesters de mooie besneeuwde landschappen en bevroren wateren met schaatsers schilderden.

– Noorwegen was oorspronkelijk hoog gelegen land. De gletsjers hebben de fjorden gemaakt, die dus niet ontstaan zijn door vulkanische activiteit.

– De diepste fjord is 2000 meter waarvan 1308 meter onder de zeespiegel.

– Op dit moment stijgt het land nog steeds (omdat de druk van het ijs weg is?)

Zaterdag 16 juni 2018, dag 31.

Het weer laat niets te wensen over. Het is afwisselend bewolkt met een zonnetje en af en toe een spatje regen. Temperatuur loopt uiteen van 11 tot 15 tot 8 graden.

De route gaat vandaag van Ōvre Eidfjord naar Hol / Birkelund via de 7 door Hardangervidda.

Natuurgebied Hardangervidda is de grootste hoogvlakte van Europe die ongeveer 8000 km2 groot is. Hoogte tussen de 1200 en 1400 meter. Ongeveer 3500 km2 daarvan is het grootste nationale park van Noorwegen. Gevormd is het gebied door de gletsjers. Diehebben de bergen afgesloten en de vlakte achtergelaten. Ofschoon de grootste rendierpopulatie van Noorwegen (10.000 dieren) hier leeft, hebben we er geen gezien.

Als we vertrekken stijgt de weg al heel snel en moeten we door een paar tunnels. Soms slingert de tunnel als een kronkelige bergweg, soms gaat het als in een kurkentrekker omhoog. Dat laatste verwacht je voor een treintunnel, niet voor auto’s. Knappe tunnelbouwers die Noren. De tunnels zijn van binnen niet afgewerkt: je kijkt rechtstreeks tegen de ruwe rots-zijwanden aan. Gewoon asfalt op de weg en hier en daar een lamp aan het plafond en go. Nou ja, wat simpel voorgesteld dan.

Niet veel verder komen we bij de Vøringfosssen. “Fossen” staat voor waterval en dat is hier een heel bijzondere. Een kloof met loodrechte wanden waarin het water naar beneden stort. Van twee kanten gelijk. 

Voor de toerist wordt hier overal goed gezorgd. De uitkijkpunten op zich zijn een bezoek waard. In het werk gegoten beton in combinatie met gestraald roestvrij staal dat samen met het beton zo aangepast in en op de ondergrond geplaatst is, dat het samen een écht geheel is. Design van het hoogste niveau. 

Dat hebben we al eerder op enkele plaatsen gezien en wat ook mooi is: er zit geen graffiti op, er is niets aan vernield en er ligt nergens rommel. Dat is ook zo bij openbare toiletten, soms zelfs van hout. Stel je dat eens voor in midden-europese landen.

De weg stijgt snel verder en zitten we op meer dan 1200 meter. Op alle hoogtes liggen grote meren in laagbegroeide boomloze vlaktes met overal grote plekken sneeuw. Hier is het gewoon erg koud!

We zouden hier eigenlijk -tig foto’s moeten plaatsen, maar er komt nog meer. De reis is nog niet afgelopen.

In Geilo stuiten we per ongeluk op een heel klein mini-openlucht museum dan een fraai contrast vormt met de er achter gelegen kerk.

Alles bij elkaar hebben we vandaag iets meer dan honderd kilometer gereden en die tour eindigt in Hol. Een klein stukje voor de camping ligt een leuk Stavkirke en kort daarachter een lokale kaasfabriek. En een lekker stukje kaas is nooit weg, vooral ’s avonds bij een dröpke. De dag sluiten we af met een briefing voor morgen en overmorgen.

Km 104680

Tot nu toe hebben we niets te klagen gehad over de campings waar we stonden. Ze zijn soms wat minder, soms wat luxer en dat is allemaal prima.

Van deze camping Bikkelund echter vinden we dat die uit het reisprogramma moet. We staan echt hudje-mudje op elkaar, de wifi is heel slecht, er is nergens uitzicht, het is gedateerd sanitair en uit de douches komt niet meer dan lauw water. Het onderhoud in het algemeen laat te wensen over. Het feit dat er Nederlandse eigenaren zijn die ook friet en kroketten verkopen is voor ons sec geen aanbeveling.

Zondag 17 juni 2018, dag 32

Weer: ’s morgens is het koud en dat werd nog kouder (8 gr met regen) naarmate de route stijgt.

Route: van Hol over de 50 naar Flåm. Pas bijna op het einde slaan we af naar de E16, komen door (weer) een paar tunnels en dan zijn we op Flåm Camping og Vandrarheim.

De reiskas kent een paar meevallertjes en die worden omgezet in leuke dingen. Zo beginnen we de dag om 10 uur gezamenlijk met koffie en gebak. En dat moet worden gezegd: de camping was niks, maar de taart was heerlijk. Van de warme bakker uit het dorp. Ook een uitgelezen moment om de traditionele groepsfoto te maken.

Dan breekt iedereen langzaam op. Tijd zat met een korte route vandaag zonder veel tijd kostende stops.

We zitten al op dik 500 m en het gaat redelijk vlak van start. Maar zonder dat je het echt in de gaten hebt, zitten we al een paar honderd meter hoger en op een moment op 1200 m. Schitterend, rauw gebied met meren, snelstromende riviertjes en alom kleinere en grotere watervallen. De snelheid komt niet boven de 50 km/u. Allereerst om van het uitzicht te genieten, maar soms gaat het ook niet sneller. Als de afdaling begint komen ook de tunneltjes. Alle soorten komen voorbij, van een paar honderd meter tot enkele kilometers, verlicht en onverlicht, smal en smaller. Elkaar passeren kan, maar liefst stapvoets omdat je niet kunt zien of je te veel naar rechts zit en het kan zomaar dat er een stuk rots nét iets te ver uitsteekt. Dag luifel…..

We arriveren rond 3 uur op de camping en het weer is intussen weer zover bijgetrokken dat we buiten zitten met een kop koffie in korte broek en t-shirt. 

In Flåm kun je over een beroemde treinbaan een ritje maken. Mooie uitzichten gegarandeerd, als het tenminste open is. Maar zo open is het boven zo te zien ook weer niet en bovendien zijn we vandaag al zo schandalig verwend met mooie uitzichten, dat we besluiten om naar het dorp te wandelen. Aan de kade, 50 meter van de stopplaats van de trein ligt een gigantisch cruiseschip, als het ware midden in het dorp. Het blijft een heel vreemd gezicht, zo’n ding met 7 woonetages van de in totaal 10 zichtbare verdiepingen. Hoeveel meters er nog onder de waterlijn zitten?

Apropos dorp Flåm. Dat bestaat uit een aantal winkels, de aanlegkade en het station, een heel grote busparkeerplaats en wellicht hier of daar verborgen nog een huis? Aantal inwoners kunnen er niet meer zijn dan 10, of ze hebben zich verborgen ergens.

Vandaag hebben we ook weer eens TV-ontvangst na wat manoeuvreren met de camper, dus… Tatort!

Km 104773

Maandag 18 juni 2018, dag 33.

Weer: het is toch weer meegevallen. Het was ’s morgens wat nattig en bovenin waaide het hard en was het koud. Verder was het prima met aan het eindvan de middag zelfs weer zon met af en toe wat spetters.

We rijden via dezelfde weg terug als we gekomen zijn: twee flinke tunnels. Dan gaat het rechtsaf en naar boven met een kilometerslange stijging van 8% zodat we binnen 5 km op 650 meter op uitzichtpunt Stegastein staan. De weg is in single-track uitvoering wat dus regelmatig inschuiven betekent. Maar het gaat allemaal goed.

Gedurende het hele stuk naar boven kun je in de fjord kijken, die dus steeds dieper wegzakt. De weg is een van de 18 toeristenwegen in Noorwegen waar overal bijzondere uitzichtpunten onder ‘architectural design’ gerealiseerd zijn. 8 Van die wegen liggen in dit deel van het land.

Na het uitzichtpunt draait de weg het land in, richting hoogvlakte en na nog eens 9 km bereiken we het hoogste punt voor de auto op 1320 meter. De bergen in de buurt zijn nog een paar honderd meter hoger. Daarboven is het koud, 6 graden en het waait hard. Daarbij komen de dreigende luchten en soms wat regen over een heel kaal landschap waar nog best wat sneeuw ligt en de meertjes nog gedeeltelijk bevroren zijn. Bbbrrrrr. Boven is veel minder verkeer dan bij het uitzichtpunt, rijden er veel mensen terug dan? Dan missen ze echt de mooiste stukken.

De boomgrens ligt hier op ongeveer 1000 meter. De bomen die hier als eerste verschijnen, zoals overal in zuid-west Noorwegen, zijn berken. Maar niet zoals wij ze kennen, maar eerst als een soort struik en dan als mismaakt kromme korte boompjes. Weer iets lager worden de berken rechter en hoger en komen er ook andere bomen. Naaldhout komt pas veel lager.

Een alternatieve route leidde door de 24,5 kilometer lange Lædalstunnelen, Die komt op hetzelfde punt uit als de bergweg die wij reden. Daarin zijn om de 5 km parkeerplaatsen met bijzondere verlichting. Maar hoe doe je dat dan? 25 km de tunnel in rijden en dan weer 25 km terug? Nee hoor, de tunnel in, stoppen op de P-plaats en uitstappen. Even wennen aan het idee dat je in een tunnel een parkeerplaats hebt, waar je gewoon uit de auto kunt. ‘Genieten’ van de ontiegelijke klereherrie als er auto’s maar vooral vrachtwagens voorbijkomen en vervolgens in één draai terugrijden. Geen probleem, druk is het niet en ruimte is er meer dan voldoende. Of het mag? Geen idee.

Onderweg doen we nog een paar boodschappen in de supermarkt maar we kopen geen bier: bijna € 2,50 voor een 0,33 blikje van een of ander obscuur merk. “Merken” zijn nog duurder.

We komen langs het best bewaarde stavkyrkje van Noorwegen in Borgund. Stav komt van de verticale houten palen waar de constructie van de kerk op gebaseerd is.

De rest van de route over de E16 tot Camping Aurdal is een kippetje. Wel ver, ook mooi maar niet moeilijk. Om 6 uur precies rijden we de camping op. ’s Avonds ‘restjesavond’.

Km 105009

Dinsdag 19 juni 2018, dag 34.

Het zonnetje laat zich weer van zijn beste kant zien. In Oslo is het dik 20 graden.

Veel is er niet te vertellen vandaag. De route gaat over de E16 waar we vanaf de camping direct op rijden tot in Oslo. De weg verandert kort voor Oslo in E18, maar daar merk je eigenlijk niks van. De bergen worden langzaam lager en wij rijden ook steeds meer omlaag tot uiteindelijk weer zeeniveau.

We hebben tijd zat vandaag en doen het dan ook rustig aan. Genieten van de mooie omgeving en arriveren rond 3 uur op de camping / camperplaats.

De plek ligt op ongeveer 4 km van het ‘centrum’ en heeft ruime plaatsen. ’s Middags doen we niks meer, maar morgen pakken we de fiets. Hopelijk is het dan wéér goed weer.

km 105182

En als er dan toch van vandaag niets te vertellen is nog maar wat dingen die opvielen:

– De wegen hebben hier gele middenstrepen, als die er zijn tenminste. er moeten echt 2 volwaardige banen zijn, anders staan er geen. Bredere doorgaande wegen zoals de E-wegen, hebben in het midden en opzij ribbels. Daar kun je overheen rijden, maar als je in slaap gevallen zou zijn, ben je dan zeker wakker. Over die ribbels zijn in het midden ook nog eens dubbele strepen getrokken.

– Vrachtwagens zij hier in totaal veel langer dan bij ons: de normale voorwagen en daarachter een heel lange aanhanger met enkelas voor en dubbelas achter. Apart.

– Veel auto’s hebben hier extra dubbele schijnwerpers voorop gemonteerd. In het begin dachten we dat het allemaal stropers waren, maar ook officieel auto’s hebben die. Donkere winters en donkere tunnels waarschijnlijk.

– Als in Denemarken iedereen zijn eigen boot heeft, althans zo lijkt het, hebben de Noren allemaal een camper of caravan. Er rijden hier veel buitenlanders maar ook heel veel Noren in de camper.

– Die Noren die niet met de camper weg zijn, rijden in een antieke auto. Vooral amerikaanse sleeën maar ook andere zijn goed vertegenwoordigd.

Woensdag 20 juni 2018, dag 35.

Het weer: regen was voorspeld. We kregen droog en ook het zonnetje liet zich af en toe zien. Een graad of 18.

De laatste officiële dag. Geen route, maar op de fiets. Eerst naar het museumeiland Bygdøy. Eigenlijk een schiereiland waarop een aantal museum liggen. Wij kiezen voor het Fram-Museet en het Kon-Tiki museet omdat dat voor ons de meest interessante zijn; een stukje van de geschiedenis van Noorwegen. Het eerste gaat over Amundsen en zijn poolreizen, het tweede over Thor Heyerdahl die bewees dat de Polynesische eilanden best ‘ontdekt’ zouden kunnen zijn door Zuid-Amerikanen. Ook zijn reis met een papyrus-boot vanaf Marokko naar Zuid-Amerika schreef geschiedenis. De originele boten zijn in het museum. Of beter gezegd, de musea zijn om de boten heen gebouwd.

Tijd om terug naar de camper te gaan voor de boterham zoals het plan was is er niet meer dus onderweg een cheeseburger. Ook goed.

Tijd om terug naar de camper te gaan voor de boterham zoals het plan was is er niet meer dus onderweg een cheeseburger. Ook goed.

De middag besteden we aan een bezoek aan Vigeland-park. Daarin de blote-mensen-beelden van Gustav Vigeland (1869-1943) die voor heel veel mensen de reden zijn om hiernaartoe te komen: het is er behoorlijk druk. 

Wij zijn onder de indruk van het vakmanschap van de meester, de beste beeldhouwer die Noorwegen kent.

Aan de laatste officiële dag hangt de laatste avond en dus het afscheidsdiner. De verzamelde meute heeft ingezameld, Thea heeft er mooie cadeautjes van gemaakt en aan de leiding aangeboden nét voor het toetje. Dat was vooraf gegaan door 2 soorten soep, een koud buffet en een warm buffet. Schrijf de kilo’s maar weer bij 🙂

Paula en René, Ineke en Peter, nogmaals bedankt vanaf deze plaats voor jullie inzet, deskundigheid, hulp, de wijze waarop jullie het gedaan hebben en vooral voor het goede weer dat we tijdens de reis mochten hebben 😉 ha ha.

Donderdag 21 juni 2018, dag 36

Weer: De voorspellingen zijn gelukkig weer niet uitgekomen. Het begon niet om 12 uur te regenen en zelfs de hele dag niet. Zeer aangename temperatuur om de stad te bezoeken: 15 graden.

En dus stappen we na de koffie op de fiets, helemaal langs de E18 en het water op een vrijliggend fietspad dat je ongeveer voor de deur van het raadhuis of het ‘Akershus slott og festning’ brengt. Wij kiezen voor de vesting, vooral omdat de doorgang naar het raadhuis versperd wordt door een provisorisch festivalterrein. Daar zijn de oorverdovende soundchecks aan de gang. Gelukkig zijn we niet uitgenodigd voor het feest.

Na het slot annex vesting trappen we achterom naar het Rådhuset, het raadhuis van Oslo. Grote stad, groot raadhuis met een immense welkomsthal en idem zalen eromheen. Een heel aparte stijl, gebouwd in 1950.

Daarna zoeken we de dom en vinden van alles anders. Het zeer opmerkelijke operahuis van Oslo, omgeven door gigantische nieuwbouw. Je kunt er helemaal bovenop lopen en wij dus met de fiets. Mag niet, maar het ging wel… De opera ligt vlakbij het centraal station: een kopstation annex gigantisch winkelcentrum. Je moet de treinen bij wijze van spreken zoeken.

Dan gaan we te voet de Karl Johans Gate op. Dé winkelstraat van Oslo die hikt tegen de grandeur aan die je zou willen.

foto 423

Natuurlijk vinden we ook de dom, want die ligt net achter die straat.

Een stukje verderop de Nasjonal Galleriet, het nationale museum. Vol met oude en iets minder oude kunst. We kopen een kaartje en zien vele mooie werken van bekende en voor ons minder bekende kunstenaars. Géén Rembrandt…

en natuurlijk een van de uitvoeringen van Munch’s schreeuwOp het einde van ons bezoek aan Oslo vandaag trappen we de berg op naar het Kongelige Slott. Geen idee of de koning of zijn familie thuis is

Vandaag viel maar weer eens heel erg het aantal elektrische auto’s op. Vooral Tesla’s, het zou een Noors merk kunnen zijn.

We fietsen terug naar onze mobiele woning en we zijn nauwelijks terug of er vallen rond 6 uur een paar forse buien. Vandaag zijn de meeste reisgenoten al vertrokken. We staan er nog met drieën. Morgen vertrekken wij ook, richting Velden.

Vrijdag 22 juni 2018, dag 37.

Weer: het is lekker vandaag. ’s Morgens een beetje donker en een spetje, ’s middags zonnetje. Veel wind en nog. 16 graden.

Route: van Oslo over de 22 en in Zweden de 165.

Nog eens afscheid nemen van elkaar. We hebben een dikke drie weken met elkaar doorgebracht en nu gaan we weer alleen.

Richting Velden betekent in dit geval eerst naar de Holmenkollen. De eerste design-skispringschans ter wereld en een echte bezienswaardigheid. Dat is met de fiets niet te doen. Het zijn ongeveer 6 km en dik 360 meter hoogteverschil. Maar het is wel de moeite waard. Nooit geweten dat zo’n ding zo ontzettend groot is.

Je kunt van helemaal bovenaf aan een kabel hangend naar de achterkant van de landingsplaats beneden. Jammer genoeg ligt er geen sneeuw en moeten we kiezen voor de minder moeilijke versie: 5 minuten in de simulator waarin je eerst een sprong maakt en dan een reuzenslalom-afdaling maakt. Kijken naar deze sporten is vanaf nu anders..

We gaan na een kop koffie op weg. Die weg is op het eerste stukje na dezelfde als op de heenweg. Daar is dus niet zoveel over te vertellen behalve dan dat het nog steeds mooi is. ’s Avonds zoeken we de camperplek dichtbij de dierenarts weer op. Toby heeft niks in de gaten 🙂

Planning is om morgen naar Korsør op het eiland Seeland, net voor de brug naar Fünen, te rijden (510 km). Ook weer dezelfde plek als op de heenweg. Is heel goed bevallen toen. Als we het niet halen stoppen we kort voor Malmö en rijden dan zondagmorgen door naar Korsør.

Langzaam moeten we er weer aan gaan wennen dat de nachten donker worden. Dat hebben we de afgelopen weken niet gehad, maar ook niet gemist!

Km 105451.

Zaterdag 23 juni 2018, dag 38.

Weer: zonnetje en 20 graden.

Route Van Uddevalla naar Korsør. We hebben het dus gehaald: in totaal 520 km en dat ging best relaxed. We kwamen om 18 uur aan en werden verzocht om wat naar achteren op de camperplek te gaan staan. Vandaag blijkbaar groot feest. De DJ was al volop aan het draaien en de brandstapel lag al klaar.

Dus we zetten de camper naar achteren naast een andere Nederlander en dan is het verrassing: het zijn Jan en Hennie van de reisgroep. En niet alleen dat, maar op de heenreis hebben we hier ook al samen gestaan en bovendien hadden zij ook al bedacht om zondag te blijven staan. Meer toeval kan niet.

Het wordt op het terrein tussen de camperplek en het restaurant steeds voller, er komen veel mensen uit het dorp aanlopen. De DJ doet zijn uiterste best om leuke muziek te draaien en daar slaagt hij prima in. Waarschijnlijk weet hij ook dat hij er tussendoor beter niet kan praten want ook dat blijft veelal achterwege. Desgevraagd aan een van de aanwezigen horen we dat het gaat over midzomernacht. Maar ze was ’n ‘bit embarrassed’ over de ‘schamele’ vertoning. Een lang verhaal door de plaatselijke notabele (?)(geen woord van begrepen) en een klein vuurtje. Om 10 uur stopt de DJ en iedereen wandelt weer naar huis, natuurlijk op een paar notoire plakkers na.

Km 105972

Zondag 24 juni 2018, dag 39.

Weer: Als we wakker worden is het bewolkt, maar in de loop van de dag weer volop zon met 20 graden. Ook de wind is ongeveer weg.

Route: geen. Relaxdag in Korsør.

We hebben gisteren en voorgisteren genoeg gereden en er komen nog wat km’s aan. Dat alleen al is genoeg reden om een dagje te blijven staan, maar bovendien is ’s middags de F1 van Frankrijk en ’s avonds de krimi. De WiFi is hier prima, eindelijk eens.

We hebben ’s morgens gezellig koffie gedronken bij de buren en ineens was de middag al half om.

’s Avonds een pizza in het restaurant, ongeveer 25 meter van onze voordeur. Tja, zo’n relaxdag is zo om….