2018 – 1 NL-D

Een korte ‘voorjaars’-trip.

Het is vrijdag 23 februari als we vertrekken voor een korte vakantie in Nederland en een stukje Duitsland. Planning is er niet echt, behalve dan dat we ons voorgenomen hebben bij het Kröller-Müller museum in het Nationaal Park de Hoge Veluwe te beginnen. We zoeken een plekje op camping Beek en Hei, gelegen op een paar kilometer van de ingang van het park. Het is niet druk en alles buiten het ene halve toiletgebouw met 1 winterharde buitenkraan, is afgesloten vanwege de vorst. Maar bij de receptie zijn ze heel vriendelijk en de kachel in de camper werkt ook prima!

Zaterdagmorgen worden de fietsen tevoorschijn gehaald en gaan we op weg. Het is koud, niet een beetje, maar heel erg koud. Het vriest een paar graden met een flinke noord-oosten wind. De voorspellingen voor de komende week beloven niet veel goeds, d.w.z. het blijft droog met zon, maar de temperatuur zal nog flink gaan zakken.

Bij de ingangskassa van het park staat toch een kleine rij stampvoetend van de kou te wachten, maar de ene juffrouw achter het raam zit lekker warm en het schiet niet erg op. Als we dan door mogen van de jongen die aan de ingang de kaartjes controleert,  grrrrr bibber, moet we nog een kilometer of drie tot bij het bezoekerscentrum. Er staan honderden witte fietsen klaar voor de bezoekers, maar we hebben er in het park geen enkele in gebruik gezien. Toch te koud.

Het bezoekerscentrum van het park en het museum zijn zeker de moeite waard. In het museum de op een na grootste collectie van werk van Vincent van Gogh ter wereld, naast diverse werken van andere kunstenaars. Ook nu, toevallig, een extra expositie van 10 topstukken van o.a. Rembrandt, Picasso, Ruisdael, Appel. Deze reizende tentoonstelling gaat binnenkort naar het Bonnefanten in Maastricht.

Na ons bezoek lopen we nog een stukje door de beeldentuin en het Rietveld paviljoen, maar we geven het al snel op. Het is echt te koud om rustig rond te kijken. Op de terugweg hebben we wind in de rug, dat scheelt wel. De fietsen gaan gelijk weer naar binnen, die hebben we waarschijnlijk voorlopig niet meer nodig.

Mevrouw Helene Kröller-Müller (1869-1939), naamgeefster en oprichtster van het museum, verzamelde ongeveer 12.000 kunstwerken. Zij beschikte over een vrijwel onbeperkt budget, verkregen uit de winst van de handelsmaatschappij Müller van haar vader. Oorspronkelijk Duits, later gevestigd in Den Haag. Zeer succesvol directeur van het bedrijf en opvolger van haar vader, werd meneer Kröller, waarmee zij trouwde. Mevrouw heeft zich haar hele leven bezig gehouden met kunst: niet alleen het verzamelen, maar ook veel het opdoen van veel kennis door het volgen van lessen van bekende deskundigen. Zij schreef ook enkele kunstboeken en verfraaide hun huizen en kantoren met kunst. Ze bestempelde het oprichten van een museum als haar levensdoel.

Zondag 25-2-2018, erg koud.

We rijden naar Zwolle. Daar is een camperplek gewoon langs de straat, maar die we bij nader inzien niet zo geschikt vonden: tegenover de ingang van een lagere school en naast de grootschalige renovatie van de ‘nieuwe watertoren’. Als parkeerplaats echter prima geschikt en zo lopen we van daaruit de stad in. wat alwéér opvalt is dat er toch wel heel veel erg leuke plaatsen zijn in Nederland. Leuke oude binnensteden die er allemaal prima uitzien.

We gaan naar museum De Fundatie waar ze een aardige collectie oude kunst hebben. Echter is er op dit moment een bijzondere tentoonstelling van Neo Rauch en is er van de eigen collectie nauwelijks iets te zien. Het museum zelf is heel fraai. Het was vroeger het gerechtsgebouw dat verbouwd is en waar een grote koepel bovenop gebouwd is, bedekt met meer dan 11.500 tegeltjes. Het doet een beetje denken aan de rijksdag in Berlijn. Als je in de koepel oven aankomt ben je gelijk je houvast kwijt. Omdat alles wit is, de muren gebogen en de vloer een stuk vóór de wand ophoudt is de horizontale en verticale oriëntatie gelijk weg. Houvast bieden dan de heel grote schilderijen van Neo Rauch. Vrijwel allemaal ongeveer 2,5 meter hoog en variërend in breedte van 2,5 tot wel 6 meter. Vaak met meerdere thema’s op 1 doek, hetzij aanvullend, hetzij contrasterend. Soms absurdistisch, soms realistisch maar de voorstellingen t.o.v. elkaar uit verhouding. Heel apart om te zien en getuigend van het grote vakmanschap van Rauch.

Tegenover het museum nog een klein museum annex winkel, gewijd aan de Zwolse kunstenaar Herman Brood. Nooit geweten dat die in Zwollen geboren is. Veel zeer herkenbaar werk van hem zowel als schilderij of zeefdruk, als verwerkt op ‘souvenirs’.

We verplaatsen de camper naar een leuke plek aan de jachthaven en lopen naar de frietkraam enkele straten verderop.

Maandag 26-2-2018, kouder. Gevoelstemperatuur ongeveer -13 -14 graden.

Gisteravond hebben we André en Ina Selles in Oldebroek gebeld en gevraagd of ze vandaag thuis zouden zijn… en dat waren ze. Dus hebben we een heel gezellige middag zitten kletsen die we hebben afgesloten met boerenkool met worst. Dat was nog lekker ook, ofschoon dat niet het/mijn favoriete gerecht is. We hebben elkaar leren kennen in 1981 op een camping onder de autobaan in Bolzano. We waren allebei gevlucht voor de regen in Oostenrijk en zijn toen samen opgereden naar het Idro-meer. Dan horen we dat zij ook een paar jaar geleden nog eens zijn gaan kijken naar camping Palafitte, net zoals wij. Enfin, herinneringen én nieuwe verhalen te over. Iedere keer is het net alsof we elkaar gisteren nog gezien hebben, terwijl er altijd enkele jaren overheen gaan. Mooi toch!

André en Ina moesten om half zeven op een afspraak zijn en dus rijden wij naar een camperplek in Heerde. 2 Plaatsen op een groot parkeerterrein aan de rand van het centrum. ’De volgende morgen staat de groenteboer er met ‘diepvriesgroenten’, tenminste, dat moet wel haast want het wordt steeds kouder.

Dinsdag 27-2-2018, kouder

Ondanks de kou lopen we wel even het stadje in, als we er toch zijn…. Het zonnetje schijnt wel.

Vervolgens rijden we naar Meppel naar een camperplek aan de haven en daar staan we ineens niet alleen. Een camper staat er al en een andere komt later nog. Met de sleutel van het invalidentoilet (de rest van het sanitair was allemaal afgesloten vanwege de vorst) is een heerlijk warme douche bereikbaar.

Je kunt hier trouwens onmogelijk in de haven vallen: alles is stijf dicht gevroren.

Woensdag 28-1-2018. Idem.

Het is koud in de camper als we wakker worden: het gas is op. Dus eerst even een tankstation zoeken en dan weer terug. Dankzij allemaal die ontzettend handige appjes op de telefoon is dat allemaal heel gemakkelijk geworden. Of het gaat om geschikte overnachtingsplaatsen, tankstation, restaurants, bezienswaardigheden enz. enz., het is allemaal geen probleem meer. Zelfs kun je met zo’n ding bellen…. Als je dan terugdenkt aan vroeger, o.a. de muntjestelefoon in Italië. Nou nou, als je er een nieuw muntje in moest doen, was het thuisfront onverstaanbaar, zoveel lawaai kwam er dan op de lijn kwam. Of die keer in Oost-Duitsland, meer dan een half uur wachten tot de ambtenaar achter het loket van het postkantoor eindelijk verbinding kreeg.

Beetje vreemd was wel dat de gastank bij het tanken, toch niet helemaal leeg bleek te zijn. Met wat verse broodjes uit de winkel bij het tankstation rijden we terug naar onze plek bij de haven van Meppel.

Ondanks de kou lopen we toch even door de stad en blijven er wat dingetjes voor de kleinkinderen in de boodschappentas achter. Een broodje bij Bakker Bart en daarna een bezoek aan het Drukkerijmuseum. Heel interessant. Een weerzien met vroeger toen ik zelf gezien heb hoe de krant in Venlo aan de Grote Kerkstraat gedrukt werd. Alles zetten met de hand, letter voor letter. Tegenwoordig ondenkbaar en zeker onbetaalbaar.

Donderdag 1-3-2018. Erg koud, maar gelukkig schijnt wel iedere dag de zon.

De gevoelstemperatuur daalt overdag zelfs tot -18 graden, maar we houden vol… als de kachel maar brandt.

Vandaag rijden we naar de (tropische) orchideënfarm in Luttelgeest. Als het alleen maar om de warmte gegaan was, zou het al een succes geweest zijn. Maar het is ook zeer de moeite waard om er te gaan kijken. Mooie bloemen en planten, vissen, kleine papegaaitjes en prachtige vlinders. We overnachten bij een boer aan een einde weg in de buitengebieden van Emmeloord.

’s Nachts valt weer de verwarming uit, maar door ervaring wat wijzer geworden kijken we eerst op de meter en dan blijkt dat de fles nog lang niet leeg is. Als de eigenaar, zelf ook camperaar, langs komt heeft hij een goede tip: pak de gasfles of in ieder geval de leidingen in. Later blijkt dat inderdaad de oplossing, we hebben geen probleem meer gehad..

Vrijdag 2-3-2018. Nog steeds, erg, erg koud. ’s Nacht ongeveer -10, -12 met een harde NO-wind.

De route gaat via Marknes, een van de vele leuke oude plaatsen in deze hoek van Nederland. De haven is dichtgevroren en er is nauwelijks iemand op straat. Het museum is gesloten, waarschijnlijk wegens te weinig toeristen in deze tijd van het jaar 🙂

Een paar boodschappen en enkele kilometers later zijn we in Nationaal Park ‘de Weerribben’. In het bezoekerscentrum werd een mooie film gedraaid over het gebied. Om buiten rond te gaan lopen was het echt te koud, maar van binnen uit was het buiten ook mooi.

In Steenwijk ligt het circus- en kermismuseum, maar ook dat was, met het erbij gelegen streekmuseum, ‘tot nader bericht’, potdicht.

De volgende overnachtingsplek is Hoogeveen. Zo ongeveer midden in een winkelcentrum liggen een paar camperplekken. Na ampele overweging besluiten we dat het toch niet ‘je dat’ is en na het doorlopen van het overdekte winkelcentrum en het bezoek aan de tegenovergelegen cafetaria, vertrekken we naar een rustiger plek. Gelegen bij een particulier aan (weer) een einde weg. Heel erg rustig.

Omdat alle sanitaire voorzieningen buiten gebruik waren, hoefden we maar 6 in plaats van 9 euro te betalen. Hele vriendelijke eigenaar.

Nederland is op z’n platst in deze omgeving. Bergen zijn mooi in de vakantie, maar we kunnen ons wel voorstellen dat vele buitenlanders dit vlakke land ook heel mooi vinden. Wij vinden dat ook wel. Grote velden, gescheiden door waterlopen, die wachten om bewerkt te worden. Hier en daar is de vette klei al omgeploegd. Verder is er weinig activiteit: de grond is keihard bevroren en het water dat er voor de vorstperiode op gevallen is ligt er als kleine bevroren meertjes. Soms net groot genoeg voor de kinderen om op te schaatsen. Dat schaatsen is op sloten en grotere plassen niet mogelijk. Omdat het de hele tijd heel hard gewaaid heeft, zijn er nog steeds vele open plekken te zien. Op TV zien we wel dat bijvoorbeeld in Amsterdam wel op de grachten geschaatst wordt, waarschijnlijk mogelijk omdat de wind daar niet bij kan vanwege de bebouwing.

Zaterdag 3-3-2018. De voorspelling is dat het minder koud wordt.

We zetten koers richting Duitsland. Eerste stop is Coevorden waar we vanaf de grote parkeerplaats, dik ingepakt, naar het centrum lopen. We doen het museum aan, gevestigd in een mooi oud/nieuw gebouw samen met bibliotheek en oudheidkunde vereniging. Uit het verhaal blijkt dat Coevorden, gelegen op de kruising van handelsroutes nood-zuid en oost-west, een nogal turbulente geschiedenis heeft. Het bezit is diverse keren gewisseld tussen hertogen en bisschoppen en iedere keer was de stad weer platgebrand en moest weer opgebouwd worden. Goed dat die tijden voorbij zijn.

Overnachten doen we in Lingen an der Ems, nadat we een mooie route gereden hebben, op een camperplek bij het zwembad. En zowaar staan we niet alleen: er staan nog 4 campers. Rondom staan honderden auto’s van de bezoekers van het zwembad en/of het nabijgelegen voetbalveld. ’s Nachts stond er nog niet 1 meer!

Zondag 4-3-2018. Het is boven nul en de zon schijnt nog steeds. Lekker!

We doen na de eieren met spek een paar telefoontjes met het thuisfront. ’s Middags lopen we naar het centrum van Lingen. Intussen was de temperatuur al een graad of 8 en de terrassen zaten gelijk vol. Alsof iedereen heel erg blij was eindelijk zonder kans op bevriezing naar buiten te kunnen. Wij kiezen toch maar voor binnen voor de Kaffee met Kuchen in een mooie zaak waar Toby eigenlijk niet naar binnen mocht. Maar de vriendelijke eigenaar (?) nodigde ons toch uit en gaf hem zelfs een bak water die dankbaar genuttigd werd.

Terug in de camper concludeerden we dat we weer ruimschoots voldoende beweging gehad hadden.

Maandag 5-3-2018. Wel nog enige nachtvorst gehad, maar overdag is het lekker, 10 graden. De zon blijft maar schijnen. We zitten in het goede stuk van Europa. Zowel ten noorden als ten zuiden valt sneeuw en regen en zijn de temperaturen minder.

We zetten de camper bij het kasteel in Fürstenau en lopen via een soort outlet-winkel naar het kleine centrum. Alles bij elkaar leuk om te zien, maar het is ook wel snel gezien en we rijden door naar Ankum. De camperplek daar ligt bij een winkelcentrum (Lidl e.d.) en ook aan de rand van het centrum van het dorp. Daar gaan we wat uitgebreider kijken en een van de eerste dingen die we zien is een mooi pizza-restaurant waar we later dan ook gebruik van maken. Een gigantische kerk, volgens de borden een Dom, domineert het dorp. Niet bijzonder mooi. We lopen het hele dorp door en vinden een mode-winkel waar C&A Venlo in past. Onvoorstelbaar dat zoiets hier kan gedijen. In ieder geval niet alleen van het shirtje van Thea dat gekocht wordt.

De camperplek wordt beheerd door een meneer die een praatje niet uit de weg gaat. Zo kom je binnen de kortste keren van alles te weten. O.a. dat de eigenaar van die kermiswagen die vlakbij staat hier net om de hoek woont en morgen zijn attractie weer ergens moet opbouwen. Of dat de camperplek uitgebreid wordt met nog 5 plaatsen voor XXL-campers en auto’s met caravan. Dat komt omdat er zo’n groet camper was met auto achterin. Toebehorend aan een zakenman die de hotels zat was en nu vanuit de camper zijn relaties bezoekt, terwijl zijn vrouw annex secretaresse het binnenwerk doet. Tja…

Dinsdag 6-3-2018. Heerlijk weer. Fietsen zonder handschoenen! Wauw!

Na enkele boodschapjes bij buurman Lidl en de sanitaire verzorging, trekken we verder oostwaarts. Planning is de camperplek aan de Dümmer See in Damme. We hebben een mooie binnendoor-route door een grotendeels glooiend landschap. Op enig moment zien we een viertal reeën gewoon over het veld lopen, net alsof er geen mensen zijn.

Ook hier weer staan we einde weg op de camperplek met tussen ons en het meer alleen nog twee visrestaurants en een Jugendheim aan de overkant. Van die twee restaurants is er 1 open en omdat ze om 18 uur al sluiten, maken we daar gelijk gebruik van voor de lunch. Zo hebben we meer dan genoeg energie opgedaan om de fietstoer ’s middags van ongeveer 20 km rond het meer aan te kunnen. Prachtige tocht over de dijken langs het nog bevroren water met ‘plaatjes’ aan beide zijden van de weg. De koffie onderweg was ook geen probleem 🙂

Onderweg vliegen er wolken met naar schatting tienduizenden ganzen over. Nog nooit gezien, zo’n massa. Ergens bij een uitkijktoren staan een paar mensen met een verrekijker en zij weten te vertellen dat er in de buurt van Diepholz ook duizenden kraanvogels overwinteren  Vroeger gingen die vanuit Scandinavië naar Spanje, maar omdat het hier nu tegenwoordig warmer is, blijven ze hier. Maar zeker ook omdat daar in de buurt veel mais geteeld wordt voor bio-gas waarvan er na de oogst zoveel blijft liggen dat ze de hele winter te eten hebben. “Da kann man sich die Reise nach Spanien sparen”, aldus de lokale kenner van de situatie.

Als we terug zijn vragen we nog maar eens bij het restaurant of er intussen stroom-muntjes beschikbaar zijn want toen we aankwamen waren er geen. En inderdaad heeft iemand van de gemeente die gebracht. Ook weer geregeld dus.

Woensdag 7-3-2018. 

Vandaag rijden we naar het Steinhuder Meer. Dat is de Duitse naam van dit meer. Beetje vreemd eigenijk omdat de zee in het Duits das Meer is, terwijl een meer hier die See heet. Behalve in deze contreien dus waar een meer gewoon een Meer heet. Geen idee wat ze hier tegen de zee zeggen. Is ’t nog te volgen?

We sturen op een camperplek aan die bij nader inzien toch niet zo geweldig is, behalve om hier even een boterham te eten. Oké, dan naar de volgende, ‘beim Grillplatz’. Dat is dus helemáál niks. Omrijden naar de zuidkant van het meer via een grote omleiding, maar dat loont wel uiteindelijk. Een prachtige plek voor wel 100 campers met alle voorzieningen. Er staan zelfs 2 (!) mede-camperaars.

We pakken de fiets en gaan naar het dorp Steinhude. Dat stelt niet zo veel voor, maar is op zich wel aardig. Ze moeten het hier hebben van de watersport. En dat blijkt wel uit de voorzieningen: het aantal restaurants is niet te tellen. Rondom het dorp liggen duizenden, niet overdreven, parkeerplaatsen. Op de richtingwijzers voor die P-plaatsen staat zelfs aangegeven welke kant uit voor de volgende 1000 plekken. Gelukkig zitten we niet in het seizoen….  Het ziet er allemaal wel leuk en goed onderhouden uit. Dat neemt niet weg dat we wel weer de handschoenen aan moeten, het is weer een stuk kouder. Gelukkig schijnt de zon regelmatig.

Donderdag 8-3-2018.

Afgelopen nacht heeft het flink geregend, maar als we wakker worden staat de zon al weer goed haar best te doen.

Na het noodzakelijke sanitair onderhoud naar Paderborn vandaag, ongeveer 120 km voor de boeg en dat is, vergeleken met de afgelopen dagen, een flinke afstand. Bij het afrekenen blijkt dat we niet met een Nederlandse pinpas kunnen betalen, daar moet je een Duitse voor hebben. Lang leve Europa.

Het landschap onder Hannover is mooi glooiend, maar dat wisten we al van onze bezoeken aan Salzhemmendorf. Je ziet wel veel onderweg als je overal binnendoor gaat en de autobaan laat liggen. Wat we ook nog regelmatig zien liggen is sneeuw. Blijkbaar is hier genoeg gevallen.

Als we Paderborn in rijden zien we gelijk de borden staan naar het Heinz Nixdorf museum. Dat wordt dus ons eerste doel hier. Camperplek voor de deur als we eventueel hier willen blijven staan.

Het museum is het grootste computer-museum ter wereld en is, zo blijkt, zeer de moeite waard om te bezoeken. We lopen enkele uren rond en hebben echt niet het idee alles gezien te hebben. Dat dit meer gebeurt blijkt wel uit de toegangskaarten: als je binnen 1 jaar terugkomt mag je met dezelfde kaarten weer naar binnen. Omdat zo veel mensen ‘klaagden’ dat ze niet alles gezien hadden.

Als we weer buiten zijn besluiten we toch om naar een andere camperplek te rijden. De eerste die we zien is goed, maar ligt nogal ver van het centrum. Dus op naar de volgende van waaruit het een paar honderd meter naar de grote kerk in de stad is. Voor 6 euro kun je hier 24 uur staan. Voor het eten nog even een klein rondje voor een frisse neus en dat leidt tot de ontdekking van een Indiaas restaurant. Daar hebben we voor 2 tientjes pp lekker gegeten. Als we weer buiten komen is de bui van vandaag, waar we door moesten om in het restaurant te komen, ook weer verleden tijd.

Vrijdag 9-3-2018.

Vannacht is er nog wat extra stof weggespoeld, maar het weer is weer prima. De zon komt pas in de loop van de morgen. Als we Paderborn in gaan is het nog behoorlijk fris met een vervelend windje erbij. We doen de aangegeven wandelrondweg en zien dat er nog een aantal oude gebouwen staan, maar er staat ook veel nieuws. Opvallend is dat er heel veel bouwactiviteiten zijn in de stad. Hebben we op andere plaatsen ook al geconstateerd. De crisis is blijkbaar helemaal voorbij.

Rond de middag rijden we naar Hamm, specifiek het Maximiliaan Park. Gebaseerd op de oude mijn-industrie. De camperplek is voor de ingang dus dat is wel handig. Het park zelf is mooi aangelegd, maar blijkt toch vooral aantrekkelijk voor kinderen. De tuinen zijn nog allemaal in winterslaap. Technisch is er behalve een paar oude industriegebouwen, niets meer te zien. We hebben er een mooie wandeling gemaakt, maar dat is het dan ook wel.

Morgenvroeg richting Velden omdat het geen zin heeft nu door de vrijdagmiddagdrukte te gaan rijden.

Zaterdag 10-3-2018.

Het is eindelijk lente!!!! Het voelt lekker aan met een temperatuurtje van een graad of tien. Onderweg moeten we zelfs de airco aan zetten, zo hard schijnt de zon naar binnen. Het loopt verder allemaal voorspoedig en rond half drie zijn we thuis. Een half uurtje later is de camper al uitgeruimd en zijn  de kinderen hier. Leuk!

In april de volgende trip naar de kennismakingsbijeenkomst van de Noorwegen-reis die in mei begint én de reünie van de Corsica-Sardinië-reis van vorig jaar.

We hebben ervaring opgedaan met de nieuwe luchtvering onder de camper. Er wordt veel minder lawaai van het onderstel naar binnen doorgegeven, je rijdt dus veel rustiger. Veel oneffenheden worden ook beter verwerkt. Niet de plotselinge diepe gaten, dat blijven klappen. Maar wat wel zeer prettig is: je komt aan op een plaats, drukt op de knop en de camper staat waterpas. Fantastisch! We kunnen mogelijk de oprijblokken thuis laten, die zijn alleen nog nodig voor heel erg scheve  standplaatsen. Voor het gewicht hoeft dat nu niet meer omdat we totaal 4800 kg mogen wegen.