2017-2 Sauerland

Het is het weekend van 15 en 16 juli en van de voorpret van de reis in september. We staan op de camperplaats van camping ’t Lierderholt in Beekbergen. Schitterende plek.
Voordat we vertrokken zeiden we al ‘benieuwd of we nog iemand tegenkomen van vorige reizen’. En inderdaad, als we naar de eerste bijeenkomst gaan komen we Bert en Janke tegen, medereizigers naar Ierland vorig jaar. Later zien we in een van de fotoboeken van de reisleiding ook Cees nog terug, van dezelfde reis.
Kennismakingsbijeenkomst met de groep waarmee we de 2 eilanden, het Franse Corsica en het Italiaanse Sardinië gaan verkennen. We gaan met 19 campers, maar 3 waren er op deze bijeenkomst afwezig.
Vertrek is gepland vanuit thuis op maandag 28 augustus, terugkomst op donderdag 5 oktober als we weer thuis de straat in rijden. Veel zin in, tijdens de kennismaking hebben we al geconstateerd dat het een heel leuke groep is. Komt allemaal goed dus.

Het weer is vandaag, zondag, wat minder. Misschien maar goed, nu hebben we de kans om te kijken naar de Formule 1 op Silverstone (Verstappen 4e), de finale van Wimbledon (voor de achtste keer gewonnen door Federer), de 15e etappe van de Tour de France (gewonnen door Bauke Mollema!) en de start van het EK voetbal voor vrouwen (Nederland-Noorwegen waar zelfs de koning en de koningin op de tribune zitten)

Wij blijven een dagje langer hier op Lierderholt en vertrekken maandag, is de planning maar het kan ook dinsdag worden. We gaan een tour maken die we van dag tot dag gaan invullen en die eindigt op 8 augustus. Dat is de dag na de verjaardag van kleindochter Fee die dan met de mama’s en zusje Liv op de camping in Luxemburg is.

Maandag 17 juli 2017.

Het is intussen maandag geworden en we staan nog op ’t Lierderholt. Het is, net als gisteren, prachtig weer. Mooi weer om te gaan fietsen: een mooie tocht over de Veluwe via de knooppuntenroute (mooie uitvinding!) inclusief bezoek aan het centrum van Apeldoorn. Onderweg kwamen we langs de Veluwsche Stoomtreinmaatschappij waar een heleboel materiaal te bezichtigen is. Je kunt er gewoon tussendoor lopen en dat kost niets.

 

Dinsdag 18 juli 2017.

We hebben tijd zat vanmorgen. Planning is om naar Zutphen te rijden en dat ligt hier ongeveer om de hoek. Na de koffie even de waterhuishouding verzorgen en rond 12 uur zijn we al op de plaats van bestemming: een prachtige camperplek. Vanwege de werkzaamheden aan de oude IJsselhaven hebben we wel wat om moeten rijden en was ook de plek aan de haven niet beschikbaar. Maar nu staan we voor 2 euro per overnachting onder een gigantische kastanjeboom en uitzicht over een heel mooi water dat vroeger de oude vissershaven was, maar nu geheel ingesloten ligt door het ‘vasteland’. Stroomvoorziening is er ook en voor ons helemaal nieuw: middels het downloaden van een appje, je gegevens invoeren en de code van de stroompaal heb je voor 1 euro/kWh stroom. Aan- en uitzetten via de app, wordt rechtstreeks van je rekening afgeschreven. Idem voor het water en in de toekomst ook voor het parkeren waarschijnlijk.

Enfin, we pakken de fiets en enkele uurtjes later hebben we alle industrieterreinen, de wijde omgeving van Zutphen en een stuk van de stad gezien. Afgesloten hebben we de tocht met koffie en ‘krentenwegge’. Dan brengen we Toby terug naar de camper en gaan zelf weer terug de stad in alwaar in de Walburgiskerk (met een b en niet met een p) de World Press Photo tentoonstelling is. Zeer de moeite waard, maar ook zeer deprimerend. Wat een ellende op de wereld, slechts enkele foto’s hebben een ander thema.

Na het bezoek fietsen we nog wat door de mooie stad. Ook hier weer constateren we dat veel steden in Nederland van de oorlog véél minder te lijden hebben gehad dan Venlo. Er is veel van de oude binnenstad bewaard gebleven hier, terwijl bij ons alles weg gebombardeerd is. Aan de IJssel zijn bouwwerkzaamheden aan de gang, een nieuwe binnenhaven is al klaar. Je kunt overal aan zien dat er over nagedacht is: er wordt groots geïnvesteerd, maar wat al klaar is, is dan ook zeer de moeite waard.

De bibliotheek van de stad is ondergebracht in een oude kerk. Prachtig uitgewerkt, je zou er voor je plezier iedere dag gaan zitten.
Als we dan weer terugkomen maken we even kennis met de buren, die ook vannacht hier blijven staan en minstens zo enthousiast over deze plek zijn dan wij.

Enkele meters verder aan de oever zitten twee vissers. Jonge kerels nog met zo te zien zeer professionele hengels. En dat blijkt ook: omdat ik totaal geen verstand van vissen heb (behalve gebakken) zijn ze blij die leek eens van alles te kunnen vertellen. Ze hebben een nachtvisvergunning en slapen dan ook in een klein tentje. Ze verwachten tussen 2 en 4 wel beet te krijgen en als dat zo is krijgen ze een seintje op hun telefoon. Nooit geweten dat vissen ook konden bellen!
Ik heb wel nog een tip gekregen van hun: als je een vis wil vangen ga je naar de viskraam zo’n 100 meter verderop en dan vraag je aan die man om, als de vis gebakken is, die naar je toe te gooien. Dan kun je die dus vangen…! Dat hebben we dus maar gedaan en de lekkerbekjes waren inderdaad lekker. Waarschijnlijk niet uit het water hier voor de deur.

 

Woensdag 19 juli 2017.

Vanmorgen zijn we eerst naar centrum Zutphen gewandeld en gelijk een paar boodschappen meegenomen. De weersvoorspellingen voor vandaag: tot 32 graden, broeierig warm en einde van de middag onweersbuien met zware regenval, hagel enz.. Maar zover is het nog lang niet en we zetten koers naar Winterswijk. Planning vanwege het weer is om vanmiddag gewoon te blijven luieren en dan blijkt inderdaad de voorspelling (voorlopig) te kloppen. Zelfs zonder bewegen loopt het water uit de haren.
Dus dan maar een duik in het zwembad van camping Het Winkel waar we voor de poort op een camperplek staan voor 10 euro incl. stroom voor 24 uur. Daarentegen kost Wifi hier 3,50/dag! Hoe verzinnen ze zoiets?

We houden de nieuwsberichten en de buienradar nauwlettend in de gaten. In Maastricht geen treinen meer vanwege blikseminslag in het station. Code oranje met veel regen in Limburg. Op buienradar zien we het front hier overtrekken, dus geen BBQ vanavond. Maar het wordt steeds later en het onweersfront buigt steeds verder af.
Enfin, uiteindelijk hebben we geen wind, geen regen, geen hagel, geen onweer gehad en alleen de zon is een paar uurtjes weg geweest. En dan te bedenken dat we de plek waar we staan op de camperplaats uitgezocht hadden op schaduw en wind-bescherming door de bomen. Diezelfde bomen die er ’s avonds voor zorgen dat we geen TV-ontvangst hebben. Jammer geen Tour de France kijken dus.
Morgen wordt het zo’n 10 graden minder met buien. Als toch eens alle voorspellers die het fout hebben ontslagen zouden worden, staat er geen computer meer in De Bilt!

Donderdag 20 juli 2017.

Toch nog een staart meegekregen gisteravond: bliksem en donder en forse regen. Vanmorgen regende het ook nog (of weer?), maar op het juiste moment was het droog. Wij de fiets op en naar Winterswijk en dat blijkt een heel groot gezellig centrum met veel verschillende winkels te hebben. Rond 12 uur scoren we een broodje gezond met een kop koffie voor € 3,60 pp. Net voordat we terug fietsen wordt het stof op de weg nog eens weg gespoeld, alsof dat nog nodig was. Een uurtje later zijn we al in Duitsland bij de camperplek in Coesfeld. Maar die stond zonder aanwijsbare reden vol. Was wel gratis, maar zelfs dan was het niks voor ons. Verder dus.
Even later stoppen we in Nottuln om de historische stadskern met een mooie kerk te bekijken. Het is alweer dik 25 graden en de zon hoog aan de hemel dus is het niet zo erg als blijkt dat het heel gauw gezien is daar. Gelukkig hebben ze een Eisdiele.

Alles bij elkaar hebben we zo’n 60-70 kilometer gereden vandaag als we aankomen in Senden op een camperplek bij de boer. Prachtige plek incl. honden, een ree, een ezel, een paard, een paar eenden, diverse marmotten en veel kuikentjes voor een prijsje van 6 eurotjes exkl. 50 cent/kWh.

Oh ja, en de titel van het verslag is veranderd van Reisverslag Corsica-Sardinië in Reisverslag nog niet Corsica-Sardinë. Want zo is het natuurlijk wel.
Morgen richting Soest en de Möhnesee.

Vrijdag 21 juli 2017.

Koffie, nog wat lezen en wegwezen. Onderweg nog een boodschapje en dan zijn we tegen half twee op de uitgezochte camperplek aan de Möhnesee. Plaats voor 50 campers, voorzien van alle gemakken, zelfs douches. Maar ook een heel stiekeme prijsverhoging van 15 naar 20 euro. Van afgelopen zondag op maandag doorgevoerd hoorden we van de buren en anderen. Iedereen is er verbolgen over, niet zozeer over de verhoging an sich, als wel de manier waarop. Er hangt hier ook nergens een prijslijst en op de betaalautomaat wordt de prijs pas zichtbaar als je de pinpas er al hebt zitten.

Hoe dan ook, we zijn niets te laat en krijgen een fantastische plek, even nadat onze voorgangers vertrokken zijn hoorden we. Alle anderen na ons hebben minder geluk. wij staan op de tweede van de vijf etages met een prachtig uitzicht over de Möhnesee, geen last van het voorbijkomende verkeer op de weg langs de vijfde etage en ook nog eens een heel ruime plaats incl. stroom.

Het eerste wat we doen is Cor bellen. Het is per slot maar zo’n 160 km van huis en dan kan hij net zo goed hier koffie komen drinken in plaats van thuis alleen te zitten. Alleen, het is vrijdagmiddag en hij moet dwars door het Ruhrgebied, dus is het half zes als hij arriveert. Maar daarom is het niet minder gezellig. Pilsje erbij en lekker buiten eten bij een korte-broeken temperatuur.

Zaterdag 22 juli 2017.

Afgelopen nacht heeft iemand een forse hoeveelheid water naar beneden gegooid, vergezeld van wat extra licht en wat herrie. Maar vanmorgen schijnt gewoon weer de zon en is het al gelijk warm genoeg voor een buiten-ontbijt in diezelfde korte broek. We besluiten om na de middag de fiets te pakken en een heel of gedeeltelijk rondje Möhnesee te gaan doen. Toby wordt in de kist achterop de fiets gezet en we koersen richting stuwdam. Het is overal levendig maar zeker niet overvol.

Op de stuwdam staat een bord dat ‘nette mensen hier niet fietsen en voor anderen is het verboden’. Leuk gevonden toch? Achter de dam aan de overkant van het meer is een prachtig breed asfaltfietspad dwars door de bossen aangelegd. Als dat ophoudt krijgt het een ander karakter, maar blijft prima te fietsen. Onderweg nuttigen we nog een hele grote kop koffie en wil Toby heel graag een stuk langs de fiets rennen. Dat laten we hem dan doen, maar gezien de warmte op een rustig tempo en zoveel mogelijk in de schaduw van de bomen. Later vraagt hij nog enkele keren, hij kan dat uitstekend duidelijk maken. Waarschijnlijk denkt hij dat hij nog een jaar of 6 is, maar helaas, het zijn er toch echt 13!
Als we op ¾ zitten komen er wat donkere wolkjes aan de lucht en besluiten we om over een van de 4 bruggen of dammen terug te fietsen. Bij thuiskomst bevestigt de buurvrouw desgevraagd, kijkend op de tablet, dat er geen onweer aan komt.

Mooi, laptop naar buiten en dit verhaal schrijven.. totdat… tikt er wat op de luifel? In de verte verdwijnen de heuvels in een grijze lucht. Het water ziet er ineens heel anders uit. Naar boven wijzend vragen we de buurvrouw ‘iemand liegt, hierboven of de tablet?’.
Toch de luifel maar een stukje indraaien en maar goed dat we de fietsen al naar binnen gezet hadden. Hoezo een stuk indraaien? De benedenburen hangen intussen kletsnat te worden aan de staanders van hun luifel en wij draaien toch nog maar heel gauw, in de plenzende regen, het laatste stuk luifel in.
Een klein uurtje later zitten we alweer buiten frietjes te bakken en te eten in een stralend zonnetje, alsof er niets gebeurd is. Toch een, misschien voor ons overbodige maar toch, reminder om de luifel niet uit te laten staan. Niet als je weg bent en niet ’s nachts.

Jaren geleden komen op de camping bij Florence mensen aan, draaiden de luifel van de caravan uit en gingen ‘even’ weg. Enige tijd later één windvlaag en de luifel lag omgedraaid op het dak van de caravan. Oké, een luifel van niks, maar toch. Of nog meer jaren geleden toen we in Idro aan de palen van de voortent moesten gaan hangen terwijl we het zwaar weer dichterbij zagen komen. Veel voortenten waren daarna helemaal weg.

 

Zondag 23 juli 2017.

We hebben gewoon alle geluk van de wereld: vannacht forse regen, vanmorgen zon. Wel met een heel flinke wind zodat de luifel binnen moet blijven. Toch even proberen, nee, gauw indraaien weer. Af en toe wat wolkjes maar dat mag de pret niet drukken, het uitzicht blijft mooi.

Na de middag vertrekken we voor de etappe van vandaag: ongeveer 12 km tot het centrum van Soest. Daar is de camperplek aan de rand van het oude centrum. In dat centrum is vandaag wat gaande met fietsen. Héél veel fietsers en een markt met allerhande fietstoebehoren. Gelukkig hebben ze niet alleen hardware, maar ook software: Kaffee mit Kuchen.

Soest is een Kreisstadt en zeker niet klein. Er staan vele oude (vakwerk) huizen en gebouwen. Kerken zijn gebouwd met een typische kleur, lichtgroen, hardsteen.

Na die behoorlijke wandeling zullen we Toby vanavond wel niet meer zien, behalve slapend in z’n mandje. Maar voordat we dat gaan meemaken lopen we nog even 50 meter terug: pizza!

Maandag 24 juli 2017.

Vannacht is het begonnen te regenen. De weersvoorspellingen zijn slecht: de zomer zou een paar dagen op vakantie gaan en dat weten we nu ook. Het regent aan een stuk door tot ’s middags rond half vijf, maar dan hebben we al enkele uurtjes doorgebracht in de camper die intussen op een mooi en heel erg nat plekje staat bij Vällinghausen, aan de kop van de Möhnesee. We zijn dus niet veel verder gekomen vandaag dan een kilometertje of 25. Hoe moet je dat ook doen met al die nattigheid? Ergens naartoe rijden doet geen recht aan het genieten van het landschap want dat verdwijnt, al wegkijkend, in een grijs waas. Blijven staan is de beste oplossing en dat denken er meer: er staan zo’n 6 campers hier verspreid maar je ziet nauwelijks iemand. Oké, droog. Een stuk wandelen en voor de voorzichtigheid de paraplu mee. Goed bedacht want na een half uurtje is die heel erg nodig. Morgen verder.

Dinsdag 25 juli 2017, nog maar een graadje of 15 vandaag.

Vannacht is het begonnen te regenen. Komt bekend voor hé? Blijven staan is geen optie: de stroom is bijna op.

Dan toch maar op weg naar de volgende pleisterplaats, Warstein. Inderdaad, dát Warstein, van het bier. Onderweg regen, regen enz. In Warstein regen, regen enz. We rijden door naar Rüthen. Een stadje met middeleeuwse stadsmuren en een leuk centrum. We komen er rond 14 uur in de regen aan. Op de radio waarschuwingen voor Überflutungen. Daar zullen we geen last van hebben want we staan op een wat hoger gedeelte.

Van verveling zijn we maar naar de Aldi gelopen, net achter buurman tankstation gelegen. Er gaan wat overbodige boodschappen mee en we vullen de rest van de middag met lezen en een puzzeltje bij de koffie. Toby slaapt, die vindt het allemaal wel goed. Hij weet precies wanner het regent want dan krijg je hem niet z’n mandje uit.
Overigens is het een mooie camperplek hier. Betalen kun je door 5 euro in de spaarezel te doen in het tankstation.

Hopelijk is de zomervakantie morgen afgelopen. De vakantie van de zomer bedoelen we. Onze eigen gaat nog even verder.
Of we het centrum van Rüthen nog zien? In ieder geval niet meer vandaag want het is intussen bijna 20 uur en regen regen regen. Het is nog geen seconde droog geweest vandaag. ’t Regent soms hard, soms harder en soms keihard.

Woensdag 26 juli 2017.

Het is droog! Voor de zekerheid nemen we wel de paraplu mee en sowieso moet de jas aan want het is koud.
We starten de wandeling door Rüthen bij een van de stadspoorten. De wandeling gaat over de stadsmuur en levert mooie vergezichten op en ook wat bijzondere dingen zoals een wel heel erg bonte koe. Dan een kop koffie in een heel leuk, ja wat eigenlijk? Een cafétje met snoepafdeling annex winkeltje met allerhande leuke spulletjes incl. de onvermijdelijke streekproducten.

Rond de middag gaan we richting volgende plaats. Mooie landschappen in een heel rustige omgeving. Veel Nederlandse personenauto’s komen we tegen.
De camperplek die we opzoeken is in Meineringshausen, ‘Hobbywiese’. Veel positieve recensies en die kloppen ook nog. De plek ligt langs de Ederseebahn-Radweg. Een oud spoorwegtracé met vroeger zelfs een rechtstreekse verbinding naar Amsterdam. Een gemiddeld stijgingspercentage van 2%, maar dat is gemiddeld en als dat meerdere kilometers aanhoudt, dan is het toch wel trappen geblazen.

We pakken de fiets en rijden naar Korbach. De goud-hoofdstad van Duitsland. Dat komt omdat vroeger in de Eisenberg (!) de grootste goudmijn van Duitsland was. Intussen natuurlijk geen goud meer te vinden maar je kunt er in de stad nog van alles van toen terugvinden. Er zijn hier dubbele stadsmuren, vanwege een samenvoeging van de oude en de nieuwe stad in 1377. Herindeling avant la lettre dus.
De stad ligt een beetje overhoop vanwege nogal wat straten-renovatie, maar bijvoorbeeld het grootste kruispunt is wel heel erg creatief opgelost: het verkeer loopt als het ware over het grote uitgegraven kruispunt. De onderverdieping is leuk ingericht met winkeltjes en terrasjes. Lijkt hetzelfde als op heel veel ander plaatsen is gebeurd, maar het komt hier heel anders over. Of het gezond is onder de wegen op het terrasje? Niet te lang blijven zitten dus.
Ook nog aardig om te vermelden: de Korbacher Spalte. De tweede oude breuk ter wereld in kalksteen waarin vele fossielen gevonden zijn van 250 miljoen jaar oud. Voor de kenner: Protosauriers en heel veel andere moeilijke namen waarvan we er 1 speciaal willen noemen, de Procynosuchus ofwel de Korbacher teckel. Zoals gezegd, voor de kenners.

Voldoende beweging gehad vandaag.

Donderdag 27 juli 2017.

Het is nog steeds koud, veel bewolking, maar gelukkig is de regen ook weg. Wat is het plan: we gaan de Ederseebahn-Radweg weer op, maar nu de andere kant op. Naar de Edersee dus. Als we vertrekken rond 12 uur, dan komen we op een mooie tijd bij het Pfannkuchenhaus aan, zo’n 15 km. verderop. Goede tip van de camperplek-eigenaar.

Als we weer opstappen begint het een beetje te druppelen. Een kilometer verder iets meer en besluiten we onder het dak van de schuur van een boer te schuilen. Net op tijd voordat het druist. Maar, het moet gezegd, dat was wel het laatste van de dag.

Een mooie fietstocht van zo’n 40 kilometer. Het lijkt niet veel, maar de terugweg dwars door het binnenland heeft veel sterk stijgende kilometers. Max. snelheid voor ons 6-8 km/u. De bewondering voor de beroepsrenners in de Tour en Giro is groter geworden! En zo is het dan toch tegen 6 uur als we terug zijn. Véél meer fitness gedaan dan normaal op de donderdagmorgen en nog steeds geen honger vanwege die pannenkoek.

Vrijdag 28 juli 2017. Het waait heel koud, maar de zon is er wel.

We hebben enkele dagen geleden een route uitgezet, maar die moeten we misschien wel iedere dag aanpassen. Al naar gelang of we gisteren de route gevolgd hebben en al naar gelang we zin hebben om vandaag de route te volgen. Is het nog te volgen?

Hoe dan ook, als we weten waar naartoe vertrekken we van deze mooie plek. Rechtsreeks naar Fritzlar zijn zo’n dikke 27 km, maar we rijden de mooie wegen door het Sauerlandse landschap en dan duurt het meer dan 60 km en enkele uren.

Het is voor de boeren een soort tussenmaand: heel veel koren is gemaaid, maar ook vele velden die nog staan. Het goudgeel wisselt af met donkergeel, het groen van de maïs en de kleinere boomgroepen overal. De wegen slingeren zich er doorheen en kruisen, vaak ongelijkvloers, zowel de Ederseebahn-Radweg als de diverse waterlopen. We komen langs vele punten waar we gisteren met de fiets waren waardoor het korte-termijn geheugen behoorlijk geprikkeld wordt. Over gisteren gesproken: de diverse kleinere venijnige klimmetjes zijn oorzaak van de pijn in de benen die ook weer geprikkeld wordt.

De eerste stop die we doen is Bad Wildungen. Niet echt gepland, maar ja, we zijn er nu eenmaal en dat zal ook wel gelden voor de inwoners. Het is op zich niet verkeerd, maar je ziet aan alles dat dit stadje ten dode opgeschreven is. Er staan heel veel winkels en andere panden leeg en het onderhoud laat zeer te wensen over. Komt een beetje zielig over allemaal. Op de foto’s zie je dat trouwens niet. Aan de parkeertarieven kan het niet liggen: eerste kwartier gratis, volgende voor 10 cent.

We rijden maar door naar Fritzlar, een plaats die op de kaart omkaderd is omdat het blijkbaar mooi is.

De keuze uit 2 camperplekken, allebei even goedkoop, 7 euro + stroom. We kiezen die het verst van het centrum ligt, één hele kilometer. Het is een gigantisch groot veld waarvan een klein gedeelte bedoeld is voor campers. Volgens de beheerder, die er 10 jaar overgedaan heeft om dit te realiseren, is het veld maar 1 keer/jaar in gebruik als veemarkt. Als we hem dan ongelovig aankijken lacht hij fijntjes en laat de conclusie aan ons dat de Stadt blijkbaar geld zat heeft.

We pakken toch maar de fiets want die kilometer zou ook wel eens meer kunnen zijn. Dan blijkt dat dit waarschijnlijk niet zo is, maar we moeten ontzettend steil naar boven. Hoezo pijn in de benen? Het is écht héél erg steil en minutenlang bijkomen en hijgen is het gevolg. Van verval van de stad is hier geen sprake, wel van scribent. De terrasjes op de markt zitten lekker vol.

Ook de twee ijssalons doen goede zaken, natuurlijk vooral omdat wij mee-sponsoren. Niet bij allebei hoor!

Als we terug zijn wordt het moeilijk: wat doen we morgen? Je schijnt hier goed te kunnen fietsen. Het is bijvoorbeeld 20 km helemaal langs de Eder naar de stuwdam van de Ederstausee, volgens de camperplekbaas volkomen vlak. Maar morgenvroeg is de buurman hier, een hele grote viskwekerij, open en is er markt met muziek in het dorp. En er zijn ook nog andere mooie fietsroutes, maar ook de kwalificatie van de Formule 1 in Hongarije. Maar als we morgen hier blijven hoe doen we dat dan met de race van zondag?

Volgende keer meer.

Zaterdag 29 juli 2017.

Dus blijven we hier vandaag. De bewolking trekt steeds verder open dus dat belooft wat.
Eerst maar eens naar het dorp, oeps, stad. We zoeken een weg naar boven die wat minder steil is, maar komen bedrogen uit. Dat weggetje is nog steiler en komt tot overmaat van ramp uit op de steile weg van gisteren waarvan we nu alsnog de helft moeten doen. Nou ja, het lukt en even later lopen we op de markt. Dat stelt niet zoveel voor, maar de gitarist die daar muziek aan het maken is doet het heel goed.
We doen even een boodschap, er moet brood op de plank nietwaar, en gaan terug naar onze camper. Het is intussen behoorlijk warm (korte broekenweer) geworden en we gaan lekker buiten zitten genieten van het zonnetje.

We willen de kwalificatie niet afwachten en stappen om half drie op de fiets richting Edersee. De fietsroute loopt helemaal stroomopwaarts langs de Eder en ook grotendeels langs het spoor, maar vooral wind in. Een prima verzorgde route waar je tussen de struiken door overal de rivier ziet, afgewisseld met weidse blikken over de glooiende graanvelden. Soms net naast of door een dorpje. Ergens langs de route is een Dorffest aan de gang, maar het moet een klein dorp zijn gezien de aantallen bezoekers. Wel bijzonder: je kunt er in de Eder meedoen aan goudzoeken.
We komen aan de Affoldener See, een kleiner meer dat nog net geen Edersee mag heten. Een groot bezoekerscentrum all-in, dus met koffie en eten, is de stopplaats en gelijk keerpunt. Je kunt namelijk niet anders dan dezelfde weg terug rijden. Dus hebben we uiteindelijk een kleine 40 km gefietst voor 1 kopje koffie.

Hadden we al verteld dat we niet meer in NordRhein-Westfalen zitten maar in Hessen? Bij deze.
Ook nog niet verteld: toen we dezer dagen wat geld gepind hadden bleek daar een splinternieuw briefje van 50 euro bij te zijn. Echt nieuw, niet gestreken of zo. Dat zie je toch zelden nietwaar? Dus werd het plan opgevat om alle nieuwe briefjes te gaan sparen. Heel apart dus eigenlijk. Vandaag gingen we pinnen (het vorige briefje moest immers bewaard blijven) en wat blijkt: er zitten 2 splinternieuwe briefjes van 50 euro bij. Besluit: dat wordt te duur, het sparen wordt opgegeven.

Bij terugkomst van de fietstocht staan er intussen een stuk of 12 campers, buiten de groep van 8 die wat afzijdig staan. De buurman speelt zeer verdienstelijk gitaar en zingt erbij. Een ander heeft de BBQ aan en wij bakken frietjes. Toby blijft met moeite wakker tot de friet op is in de hoop wat op te kunnen vangen en slaapt dan als een os. Ook hij heeft vanmiddag wat kilometers langs de fiets gelopen.

Morgen de F1 van Hongarije. Max start op plaats 5 achter de Ferraris en de Mercedessen. Teammate Ricciardo op plaats 6. Benieuwd.

Zondag 30 juli 2017.

We hadden broodjes besteld en die lagen keurig klaar in de daarvoor bestemde kist onder het afdakje bij de camperplek. Folders enz. liggen daar ook voldoende. Alles bij elkaar goed geregeld omdat je ook daar kunt lossen en vullen.
Het is al behoorlijk warm, zo warm zelfs dat je je niet in de zon waagt. Luifel uitzetten gaat echter niet omdat het behoorlijk hard waait. Een beetje langs de camper zitten dus. Lekker lezen en wachten op de start van de F1.
Resultaat: Max rijdt teammate Ricciardo van de baan in ronde 1, krijgt een tijdstraf van 10 seconden en wordt dan vijfde. Commentaar op de TV: als dat niet geweest was, had hij op het podium gestaan.

Enfin, na de wedstrijd rijden wij weer een mooie route en stoppen in Reinhardshausen. Alweer een prachtige plek (voor € 7,50, all-in exkl. stroom) met een fantastisch uitzicht over het landschap. Vandaag hebben we zo’n kleine 40 km gereden en staan we 25 km van de plek van gisteren en vlakbij Bad Wilddungen waar we afgelopen vrijdag waren. Schiet lekker op dus.
Ze hebben hier zelfs WiFi, dus kunnen we weer even facetimen met Thomas, Monique en Lynn. Dex is wel wakker maar doet nog niet echt mee 🙂