2017-1 Oostenrijk

Snelmenu:
Week 1
Week 2
Week 3
Week 4
Week 5
Zondag 26 maart 2017

Vandaag over een week, op 2 april begint onze volgende reis, naar Oostenrijk dus. Planning is dat we een rondreis maken door het oostelijke gedeelte en ook een week in Wenen blijven. Hoe we dat precies gaan doen weten we nog niet. Op 16 april is het Pasen en dan willen we er eigenlijk niet zijn omdat het er dan waarschijnlijk erg druk is. We zien wel als we in de buurt zijn hoe we het allemaal gaan indelen.

 

Zondag 2 april 2017, dag 1
Km-stand: 87960, gereden 315 km

Een mooie dag om te vertrekken voor onze eerste reis dit jaar. Een lang weekend Leiden in februari mag je niet echt meetellen, toch?

Zondagmorgen, de zon schijnt en we besluiten om over de Sauerlandautobahn te rijden. Onderweg zien we overal het nieuwe groen tevoorschijn komen met hier en daar wat bloemetjes ertussen. Kort na Kassel ligt Melsungen, een leuke plaats met in de kern alleen maar vakwerkhuizen. (Dank voor de tip Hans!) We vinden met moeite een plekje met een helling van 30 gr. op de parkeerplaats voor campers, vlakbij het centrum. Dan blijkt waarom het zo druk is: Verkaufsoffenersonntag. Niet alleen de winkels zijn open, overal staan kraampjes. Daarvan 80% eten, 19% drinken en nog een enkele andere. Terrasjes vol en lange rijen voor de Eisdielen.
Als we weer terug zijn bij de camper is er ook een vlakke plek vrij waar we de camper kunnen zetten voor de nacht. Pal aan het water met een wandelpad erlangs. Mooie plek! We laten viervoeter Toby lekker gaan slapen en wij gaan honderd meter terug naar de Italiaan. Prima gegeten.

Maandag 3 april 2017, dag 2
Km-stand: 88275 – 485 km. Weer: 18 graden, ’s middags een paar flinke buien, vanaf 19 uur gewoon regen.

De reis verloopt voorspoedig en verder is er eigenlijk niets te vertellen. Tenminste, over de reis. Wel over de komende kleinzoon: Monique belt op dat de controle bij de gynaecoloog uitgewezen heeft dat het zowel met de baby als met de moeder erg goed gaat. De verwachte datum is ergens in de tweede week van juni.
We staan op een camperplek in Vilshofen, pal aan de Donau. Volgens de NKC-app een plaats met nogal wat overlast van jongeren met ‘race’-auto’s en langsrijdend verkeer. Maar dat hebben we keurig opgelost: het regent pijpenstelen en dus geen jongeren en verkeerslawaai komt niet boven het regenlawaai uit! Ook geen last van buren: we staan alleen.

Dinsdag 4 april 2017, dag 3
Km-stand: 88760 – 216 km. Weer: de temperatuur is wat minder, het zonnetje is er volop.

’s Morgens worden we wakker met een helmaal schoongespoelde voorruit. Ondanks het verkeersgeluid, ook ’s nachts, hebben we goed geslapen. We rijden richting Passau en komen al snel bij de camperplek die we gisteren als reserve aangemerkt hadden. Jammer dat we hier niet stonden….., maar oké, als het duister is zie je toch niets.
Vanaf nu rijden we geen autobaan meer totdat we terugkomen in Duitsland en dus weer op weg naar huis zijn. Gelukkig duurt dat nog enkele weken. Thomas belde: zijn darmonderzoek heeft uitgewezen alles prima, niets aan de hand. Goed nieuws dus.
Wat is er te vertellen vandaag, behalve dan dat we de hele dag door een ‘Bilderbuch’ rijden. We zijn op het drielandenpunt Duitsland-Tsjechië-Oostenrijk geweest en hebben een stuk richting de beide uitzichttorens gelopen. Maar dat bleek nogal vermoeiend en zijn dus teruggegaan om de auto te halen. Gelukkig maar, want het waren nogal wat km’s en bovendien waren de torens gesloten. Nadeel van buiten het seizoen onderweg zijn. Op deze 1000m hoogte liggen hier en daar nog wat plekjes sneeuw
Kris-kras door de regio Ober-Österreich, dicht langs de Tsjechische grens en dan weer wat verder naar beneden. Zoeken naar een camperplek voor de overnachting, ze zijn hier dun gezaaid. We kiezen er een uit bij een restaurant, altijd gemakkelijk, maar die hebben vakantie tot 6 april. En dat terwijl we daar toch gauw een uurtje mee kwijt waren om dat te vinden. Op naar de volgende, een boerderijcamping. En wat gebeurt er? Vlak voor we linksaf moeten ligt een leuk restaurantje waar we voor 13 euro pp compleet (soep en grillteller resp. schnitzelteller en drinken) gegeten hebben en nog goed ook. Op de camperplek staan we (weer) alleen met een 180-graden uitzicht over de bergen.

Woensdag 5 april 2017, dag 4
Km-stand: 88976 – 168 km. Weer: 8 graden en heiig.

Op deze camperplek ‘Katzinger Hengstschlag’ was het vannacht omgekeerd evenredig lawaaiig dan in Vilshofen gisteren: dood- en doodstil dus.

Tegen de tijd dat we vertrekken doet het zonnetje zwakke pogingen om zich te laten zien, maar dat wil eigenlijk vandaag de hele dag niet lukken. Het blijft wel droog gelukkig.
We rijden weer hele mooie wegen, door dalen langs de rivier de Mühl (vandaar Mühlviertel dus), dan boven over erg glooiende vlaktes met vergezichten. Dan kun je mooi zien hoe de weggetjes als lichte linten keurig, stijgend en dalend en slingerend door de groene grasvlaktes gaan, soms verdwijnend achter bossen en dan weer ineens aanwezig.
We parkeren de auto in Freistadt met hulp van een inwoner die aanwijzingen geeft waar nog plek is. Hij blijkt eigenaar van een camper zonder kenteken die daar geparkeerd staat. Desgevraagd krijgen we uitgebreide uitleg over hoe hij aan zijn camper gekomen is, incl. ongeluk toen hij hem net 2e hands gekocht had en de verzekeringspenningen voldoende waren om het voertuig compleet te renoveren. Het ontbreken van het kenteken heeft te maken met het wisselsysteem dat hier geldt: je mag 3 auto’s op 1 kenteken zetten, maar uiteraard maar met 1 auto tegelijk rijden.
We verkennen de stad lopend met de zomerjas aan, maar dat blijkt toch een vergissing. Winterjas was beter geweest. Aardige stad om even door te lopen: alles is keurig onderhouden en nergens rommel op straat.

De reis gaat verder via Kefermarkt naar Burg Reichstein, gedeeltelijk in gebruik, grotendeels ruïne. Een korte felle klim naar de burcht met als beloning een prachtig uitzicht.

Verder via St. Thomas am Blasenstein naar de Zigeunermauer, een natuurlijke rotsformatie. De klim daar naar toe is me echter te veel, dus Thea loopt naar boven voor de foto’s en ik kijk van beneden hoe mooi het is.

We landen uiteindelijk op CP am Badesee in Waldhausen. Leuke plek waarvoor een vrijwillige bijdrage van 3 euro gevraagd wordt, te deponeren in de bus die erbij hangt. Veel gemakkelijker dus als de vorige kandidaat in Königswiesen waar je naar het gemeentehuis moest lopen om je daar te melden. En dan geen idee hebben waar dat gemeentehuis ergens ligt……

Donderdag 6 april 2017, dag 5
Km-stand: 89144 – 132 km. Weer: heel koud bij 8 graden en een behoorlijke wind. In de loop van de dag 10-12 graden.

Vanmorgen was de voorruit weer schoon :-). Het is bewolkt en de voorspelling is dat dit de slechtste dag van de week zal worden. Uiteindelijk schijnt ’s middags volop de zon, maar de winterjas blijft nodig!
We rijden naar Grein en bekijken het kasteel van buiten. Een stuk verder is de toegang tot de Wolfsklam die we een stuk in lopen. Terug in Grein is aan de Donau een prima plek om koffie te zetten (foto 309), voordat we langs de Donau via Ybbs richting Melk gaan. We zijn al eerder langs en bij dit Stift geweest, maar niet er in. Dat verzuim maken we vandaag goed.
In het Benedictijner klooster leven en werken al meer dan 1000 jaar monniken. Het is van de hoogtepunten van Oostenrijk en er zijn heel veel kunstschatten te zien. We waren dan ook een paar uur bezig met kijken en bewonderen. In het klooster is ook nog een gymnasium gevestigd. Het publiek kan dus maar in een klein gedeelte van het complex. Verreweg het mooiste onderdeel is de kerk. Als het het hebt over pracht en praal en over het is (niet) alles goud wat er blinkt….., want het is dus wèl alles goud wat je ziet. Onvoorstelbaar, je moet het gezien hebben om te geloven.
(Jammer dat je op de foto’s nogal wat van die bordjes ‘verboden te fotograferen’ ziet  🙂

Als we weer enigszins bijgekomen zijn met een kop koffie in het restaurant, rijden we een kort stukje naar kasteel Schallaburg. Eigenlijk alleen voor het uitzicht want na Melk zal alles tegenvallen. Maar, het uitzicht zit achter de ticket-kassa en dus gaat het richting St.Pölten. Daar blijkt de aangegeven P-plaats een privé-plek te zijn en omdat in het boekje staat dat de stad niet echt bezocht mòèt worden, geven we het na ampel zoeken naar een andere P op.
Het wordt tijd om een slaapplaats te zoeken en we kiezen een plek bij restaurant Altenriederer in Traismauer uit. Volgens het boekje kun je gratis staan als je in het restaurant eet. Dat kom je vaak tegen, dus waarom niet. Als we van de weg willen draaien slaat de twijfel toe: we zien een enorm rommelige toestand. Zijn ze aan het verbouwen? Dat kleine stukje misschien wel, maar de rest? We rijden het terrein op en denken ergens in het midden het restaurant te zien. Parkeren en vragen dan maar. En ja hoor, geen probleem!
Het eten was prima (2 koteletten met knödel, salzkartoffel en nog van alles, incl. een tamelijk zoute saus) en dat voor 10,- pp incl. drinken en incl. een gratis overnachtingsplek.!

Vrijdag 7 april 2017, dag 6
Km-stand: 89276 – 60 km. Weer: regen regen, regen, regen, regen en daarbij gewoon nog kouder als gisteren.

Wat doe je dan na zo’n 60 km rijden naar de camperplek in Wenen? Gezien het weer, niets dus. Dat wil zeggen uitzoeken uit de hele stapel folders die we hier gekregen hebben waar we morgen als eerste naar toe gaan.
Op de camperplek waar we rond 11 uur arriveren is plaats voor ongeveer 200 campers. We worden er heel hartelijk en vriendelijk ontvangen. Op de vraag hoe lang we willen blijven: tot volgende week donderdag zeker en wellicht vrijdag. Oei, dat is een probleempje. Er moet uitgezocht worden welke plaats er zo lang vrij is, maar gelukkig komt dat goed. Met Pasen staat hier gewoon alles vol.
Voor 21 euro heb je alles wat je nodig hebt: een goede vlakke plaats, 24-uurs bewaking, Ver- und Entsorgung, toiletten en douches en WiFi bij de receptie. Daar mag je dus absoluut niet over klagen zo dicht bij de grote stad, 8 km van het midden van Wenen.
Vlakbij: supermarkt, pizza(?) en grill(?) en Wok(?)

Zaterdag 8 april 2017, dag 7. Dag 1 in Wenen.
Weer: ’s morgens nog bewolkt, maar tegen de middag verschijnt de zon weer en loopt de temperatuur gestaag op.

Wat doen we vandaag: met de metro voor € 2,20 pp enkel naar de stad. Daar halen we onze Vienna Pass (alles gratis!) tevoorschijn en lopen we met de Stadtführung mee. Dan stappen we op de Hop-on en Hop-off bus om een eerste indruk te krijgen en die is werkelijk overweldigend. Honderden, duizenden foto’s zijn  niet genoeg om enigszins vast te houden wat we zien.
De mevrouw van de rondleiding vertelde over de supermarkt waar je alles uit de winkel gelijk kunt opeten en daarna afreken bij de kassa. Voor € 7,70 samen(!) hebben we een halve haan met Kartoffelsalat en Gemüsereis. Bij de uitgang nemen we nog een flesje Sprudelwasser voor 34 cent mee.., voor dat geld eten en drinken gaat van zelangzalzeleven nooit meer ergens lukken. En dat in hartje Wien. Zoals die Stadtführungsmevrouw zei: een worst in de Wurstbude op straat kost meer. Ze had gelijk want dat hebben we achteraf natuurlijk gecontroleerd. De rest van de dag brengen we lopend door en komen op de knieën tegen half zeven weer thuis.

Maria-Theresia, ongetwijfeld de machtigste vrouw die Oostenrijk gekend heeft. Moeder van 16 kinderen en de vrouw die nogal wat Reformen doorgevoerd heeft, o.a. de organisatie van het leger. Telg uit het geslacht van de Habsburgers die van 1716-1918 geregeerd hebben.

Kärntnerstrasse, de beroemdste en grootste winkelstraat van Oostenrijk.

De Stephansdom, kathedraal en belangrijkste en grootste kerk.

De ingang van de Spanische Reitschule met de beroemde Lippizaner paarden.

Prunksaal van Österreichs National Bibibliothek: 77 meter lang en meer dan 200.000 boeken. In totaal hebben ze er een paar miljoen.

De Kaiserliche Schatzkammer met kunstvoorwerpen van miljoenenwaarde, stammende voornamelijk uit de 9e tot de 18-19e eeuw. Meer dan prachtig.

Het Rathaus met daarvoor een Wiener Markt waarbij de Oostenrijkse regio’s zich presenteren, incl. muziek. Waar je bij ons bier ziet, is het hier wijn. Alle Wiener Einwohner die niet thuis zijn, staan hier met een glas wijn in de hand. We hebben niet het idee dat men moeite doet om de verschillende wijnen uit die regio’s te proeven….. Een enkele eetkraam completeert het geheel.

Zondag 9 april 2017, dag 8. Dag 2 in Wenen.
Weer: prachtig. De hele dag zon en een kleine 20 graden.

We nemen weer de U-bahn, station op een paar honderd meter van onze camperplek. In de stad stappen we over op de gele lijn van de hoponhopoff-bus, maar dat valt wat tegen. De rit duurt veel te lang zonder dat er wat gebeurd. We hadden beter met de U-bahn door kunnen reizen naar Belvedere, het hoofddoel van vandaag.

We komen langs het oude Arsenal, tegenwoordig Legermuseum. Omdat we niet zo krijgshaftig zijn en het Belvedere uitgebreid willen bekijken, laten we dit Arsenal voor wat het is.

Het Belvedere moet zijn eigen verhaal vertellen met de foto’s. Het bestaat uit een Oberes en dus ook een Unteres Belvedere.

De ‘ramen’ die je ziet zijn geen ramen, maar de spiegeling van de tegenoverliggende muur.

Als we het Oberes gezien hebben willen we toch graag een kop koffie en die kost precies 10 cent meer dan het eten van gisteren: € 3,90 per kop dus. In het Unteres is nog een tentoonstelling, waar we op strenge toon aangesproken worden met ‘Grüss Gott’, wat in dit geval zoveel betekende als ‘streng verboden te fotograferen’. Dat is overigens overal het geval hier. Alle foto’s van binnen in de gebouwen zijn illegaal. Onbegrijpelijk in deze tijd: mensen kopen echt geen dia’s meer in de winkel die je onvermijdelijk door moet als je er weer uit wil.

De tentoonstelling van Lawrence Alma-Tadema gaan we niet bekijken. We weten dat die heel mooi is, want die hebben we al in Leeuwarden gezien.

Als we weer buiten staan lopen we terug naar de stad. Langs de Karlskriche en de Sprungbrunnen, die een Russisch monument blijkt te zijn. Via de al bekende Kärntner Strasse (winkels op zondag gesloten, maar stikdruk) lopen we naar het Mozart Haus, een beetje opzij gelegen van de Stephans Dom. Zo sta je dan in de kamer waar de maestro zijn Figaro geschreven heeft en waar o.a. Haydn vaak op bezoek was. Het huis, eigenlijk appartement op de eerste verdieping, waarin hij woonde kostte 450 Gulden (!) per jaar excl. servicekosten. Hij kon zich dat permitteren omdat hij, bij leven al ‘een ster’, een gemiddeld jaarinkomen van 4000 Gulden had. Een knecht verdiende 60, een kamermeisje 30.

Let op het grote aantal fiakers dat staat te wachten. Waarschijnlijk komen ieder moment de keizer en zijn gevolg…..

Op weg terug is het dik etenstijd en nemen we een visje met frites bij de ‘Nordsee’. Dan herinneren we ons ineens dat de Ostermarkt in de Augustinerkirche er ook vandaag nog was en wel tot 20 uur. Daar lopen we dus naar toe en zijn mooi op tijd om een fles kloostergstookte brandewijn te scoren.

Met de U-bahn reizen we weer terug, de zolen versleten van de kilometers wandelen.

Maandag 10 april 2017, dag 9. Dag 3 in Wenen.

Weer: te gek, zon hele dag in een blauwe hemel met een temperatuurtje van heel dik 20 graden.

Andere schoenen aan!

Vandaag is gepland om Schloss Schönbrunn te bezoeken. Het is voorseizoen, nog geen Pasen en maandag, dus is het niet druk….. dachten we. Enig juiste conclusie, goed dat we er gisteren niet waren, dat moet niet te doen zijn geweest. De drukte zagen we toen vanuit de gele HoHo-bus die hier langs kwam.
Met het treintje laten we ons naar boven bij de Gloriette, brengen. De favoriete ontbijtplek van Maria-Theresia met een geweldig uitzicht over heel Schönbrunn. Te voet gaan we langzaam naar beneden, langs de Obelisk, door het bos en de grote tuinen.

Das ‘reiche’ Zimmer (vanwege het zeer kostbare hout met vergulding)

Als we buiten komen van de rondgang in het kasteel, eerst koffie. Bijkomen van alles mooie wat we gezien hebben, prachtig!

Dan willen we met treintje naar het Palmenhaus, maar erop wachten duurt te lang. Dus lopen we en komen langs de Wagenburg en bezoeken die ‘even’. Heel veel mooie rijtuigen, heel erg de moeite waard. Als we buiten komen is het treintje net weg. Te voet verder dus naar het Palmenhaus tegen de uitstromende bezoekers van het Tierpark in. Het Wüstenhaus is wegens vogelgriepdreiging gesloten en bij het Palmenhaus komen we 10 minuten te laat, ook al dicht. Dus maar terug met het treintje. Na een kwartiertje wachten komt dat ding, maar zit helemaal vol. Er ziet niets anders op dan maar weer gaan lopen, richting de poort waar we vanmorgen binnengekomen zijn, want daar liggen de Orangeriegarten en de Kronprinzengarten, dan nemen we die nog mee. Maar…. juist, ook al gesloten. Dus, op de fiets en terug. Onderweg vinden we een pizza-restaurant en daar wordt weer alles van de laatste 2 uren goedgemaakt: geweldige pizza met een heerlijk glas Grüner Veltliner! Vandaag dus zo’n 15 km gefietst en zo’n 115 🙂 gelopen. Hoezo, in de vakantie mis je de fitness.

Maar heel zeker, Schönbrunn is geweldig.

Dinsdag 11 april 2017, dag 10. Dag 4 in Wenen.

Weer: behoorlijk kouder als gisteren met een behoorlijke wind. ’s Middags wat meer zon.

Het programma van vandaag: Met de Hop-on-Hop-off – Blue Line, langs het Kunsthaus / Museum Hundertwasser. Vervolgens het Prater, het district met het grote bos en de permanente kermis incl. het reuzenrad en tot slot de Donauturm en de UNO-wijk. Te vertellen is er niet veel, dus kijk maar gewoon de foto’s.

Als we later weer in de stad zijn valt iedere keer weer heel erg op dat het heel schoon is. Er ligt gèèn rommel op straat, ook geen uitgespuugde kauwgom. Hier en daar een peuk, maar zelfs die zijn zeldzaam.
Op hondedrol laten liggen staat 50 euro boete, maar dat kan toch niet alleen de oorzaak zijn?
Er zijn meer zaken die we zouden moeten importeren: op àlle roltrappen staat iedereen rechts, zodat mensen die haast hebben er links langs kunnen lopen. Auto’s stoppen niet midden op het kruispunt als ze niet zeker door kunnen rijden. Dus als je groen krijgt kun je ook ècht weg!
Ook de U-bahn is schoon en daarmee bedoelen we: gewoon schòòn, er is ook nergens graffiti te zien. Zelfs de mensen zijn schoon.
Alles bij elkaar krijg je het idee dat je je fiets zonder afsluiten gewoon ergens achter kunt laten. Of je portemonnee ergens laten liggen. Morgen ligt die er nog of ze is netjes naar ‘gevonden voorwerpen’ gebracht. We proberen het niet uit.

Woensdag12 april 2017, dag 11. Dag 5 in Wenen.
Weer: zeer acceptabel. Zon, droog en de jas kan nog net niet uit vanwege de wind.

Vandaag is het een beetje opschieten want we willen om 10 uur in de Spanische Hofreitschule zijn. En dat is keurig gelukt. Wat een gedoe bij de kassa want waar moeten we ons melden met onze Vienna Pass? In de rij waar er al honderd staan? Dan komt er een meneer die zegt dat we, met onze pas, om het gebouw moeten lopen en daar de ingang nemen. Waren we de enigen geweest, was het sneller gegaan, maar daar staat natuurlijk ook al een hele rij. Ongelofelijk hoeveel belangstelling er is, alleen voor het trainen van de paarden. Misschien omdat de voorstelling zo duur is?

Spanische Hofreitschule

Silberkammer des Kaisers (ongelofelijke hoeveelheden porselein, bestek en tafelversieringen)

De Sisi-tentoonstelling (het verhaal van Sisi en de mythe rond haar), heel interessant , incl. krantenartikelen uit die tijd waarin het verhaal van de moord op haar (geen foto)

Kaiserappartements

Rathaus (Omdat er een evenement plaatsvindt, gaat de rondleiding helaas niet door. Dan gaan we maar even zitten in de publiekshal bij de koffieautomaat met goede koffie en een stopcontact om de telefoon op te laden. Die heeft nogal wat te verduren als navigatieapparaat.)

Votivkirche (De kerk is zowel van buiten als van binnen in de renovatie.)

Naast de Schottenkirche is er een Ostermarkt, zoals op zoveel plaatsen in de stad. Hoofdonderdeel: eieren in alle denkbare vormen, van eetbaar tot steen en alles ertussen. Natuurlijk ook weer vele eetkramen.

De Stephansdom, Oostenrijks belangrijkste kerk en de Schatzkammer. Naast diverse mooie voorwerpen is het leuk dat die niet in de catacomben is, maar boven achter het orgel. Zo kom je nog eens ergens en heb je een prachtig uitzicht de kerk in.

Als er iets een verrassing was, dan de Kaisergruft. Die is zeer indrukwekkend: er staan ‘doodskisten’ van 146 personen uit het geslacht Habsburg en aangetrouwden. Een heel erg grote ruimte onder de stad, met een verzoek aan de ingang om de nodige eerbied te bewaren omdat je op een begraafplaats bent. Wat vreemd is, is dat de lichamen van de overledenen bijgezet zijn zonder hart en ingewanden. De harten staan in de ‘Herzgrube’ in de Augustinerkirche vlakbij, maar die Grube is maar even op zondag open. Wat er met de ingewanden gedaan is?

Wat je natuurlijk zeker gedaan moet hebben is een stukje originele Sachertorte genieten in Hotel Sacher. Dat doen we dus ook en sluiten aan in de rij om binnen te mogen (!) komen. We genieten lekker rustig van de taart met een originele kop Sacher-tee. Echt waar, rustig. Je krijgt absoluut niet het gevoel dat je je moet haasten. Zelfs afrekenen gaat rustig aan. De ober komt wel hoor, afwachten. Als we de rekening uiteindelijk krijgen, zeg ik tegen Thea, betaal maar met 25 euro en zeg je grootmoedig ‘laat de rest maar zitten’.
Per slot waren dat maar 2 dubbeltjes 🙂

Donderdag 13 april 2017, dag 13. Dag 6 in Wenen.
Weer: de voorspelde regen valt inderdaad, maar het valt allemaal reuze mee. Temperatuurtje van zo’n 16 graden, ’s Middags breekt af en toe de zon door.

Vandaag de laatste dag in deze bijzondere stad. Het meeste hebben we nu wel gezien…., grapje! Verreweg het meeste hebben we nièt gezien. Dus maken we nog maar een keuze en zetten we een route uit waarbij we het lopen enigszins beperken.
Eerst naar het Beethoven Pasqualatihaus, genoemd naar zijn beschermer, waar hij alles bij elkaar zo’n 8 jaren gewond heeft. Vervolgens naar Time Travel: een 5D-presentatie vanaf het ontstaan van Wenen tot in de huidige tijd. En daar gaan de plannen dus al mis omdat de eerstvolgende mogelijkheid om deel te nemen is pas een paar uur later. Niet getreurd, dan eerst naar het Albertina-museum, doorlopen dus en straks weer terug. Nou ja. Onderweg bekijken we nog de Michaelerkirche. Op het eind van de dag gaan we nog naar het Kunsthistorisches Museum. Het gebouw alleen is al de moeite waard.

Een ‘gewone’ winkelpassage in een van de duizenden mooie gebouwen in Wenen.

Ja hoor, het is echt de Tesla X en ik zat er in. Let op het navigatiescherm. Alles, echt àlles in en aan de auto is elektrisch bediend, zelfs de afdekking van de bekerhouders c.q. usb-aansluitingen in de middenconsole.

Albertina: Eduard Angeli, Paul Gauguin, Paul Cézanne, Claude Monet, Henri de Toulouse Lautrec, Pablo Picasso, René Magritte, Marc Chagall, Paul Kee, Oskar Kokoschka, Edvard Munch, Henri Matisse, Egon Schiele enz.

Time Travel: In 50 minuten, 12 meter onder de grond in de krochten van het oude Michaelerklooster beleef je de historie van Wenen vanaf de big-bang. Een gids-verteller, ondersteund door 5-D-presentaties waarbij je vliegt, de wind rond je oren suist en de ratten tegen je benen opkruipen of in een fiakker rondrijdt over de hobbelige keien van de oude straten. Historische figuren die met elkaar discussiëren over de gebeurtenissen en een broeder uit 1600 die verdwenen is en nooit gevonden…. of is die nog hier? Heel erg de moeite waard en zeer knap in elkaar gezet.

Kunsthistorisch museum. Vele, vele beroemde oude meesters, prachtig! O.a. Titiaan, Dürer, Raffael,Rubens, Bruegel en vele anderen.

Ter afsluiting gaan we wat eten bij Wok and more (lekker Weens….), vlakbij de Staasoper waar we de metro terug moeten nemen. Na zoveel lopen en kijken zijn we zo moe, dat we het niet meer kunnen opbrengen om langs de buffetten te lopen en bestellen we dus maar wat uit de menukaart. Iets met ‘knusperig Huhn’ en saus en zo. Heel lekker.

Terug op de camperplek kunnen we nog net even met Fee en Liv facetimen. Toch alweer een tijd geleden dat we ze gezien hebben.

Vrijdag 14 april 2017, dag 12
Weer: niet warm, soms zon en tegen de avond gewoon koud.

Het afscheid van onze plek in Wenen. In de gratis-metro-krant stond een artikel van de verwachte drukte met Pasen. Alle hotels ausgebucht en van de camperplek weten we dat die volledig bezet is, tegen de 200 plekken. Dus hebben we een goede keuze gemaakt door voor de Pasen al weer weg te zijn en de rust op te zoeken.
Voordat we dat doen facetimen we ook nog met Lynn en Thomas en Monique. Lynn vond het wel wat vreemd, maar dat hielt haar niet tegen om lekker te ‘kletsen’. Gelukkig gaat alles met moeder en de komende baby goed.
Met een opgeruimde gepoetste en geloste en gevulde camper vertrekken we tegen de middag. De gastank is nog ¾ vol dus dat houden we nog wel een tijd, in Oostenrijk is namelijk nauwelijks gas (LPG) te krijgen. Maar, we komen zo ongeveer langs een tankstation waar ze gas hebben, dus vullen maar, je weet maar nooit. En dat blijkt, het tankstation is niet meer.
We pikken route 3 uit het Womo-boekje weer op en rijden langs de rivier Kamp door het Kampdal langs en door de wijnlanden. We stoppen bij kasteel Grafenegg (Paas-grapje?) en bij de Kittenberger Schiltern modeltuinen. We laten de Rosenburg voor wat ze is, maar de Maria Dreieichenkirche bekijken we wel.

Overnachtingsplaats is ‘Surferstrand Mitterreith’. Misschien komen hier ooit wel mensen, want er staan een paar borden met plattegrond en reclame en ook een hutje, voor catering? Nu is er helemaal niemand, het ligt enkele kilometers van de eerste huizen af en ’s avonds is het stikdonker en doodstil.

Zaterdag 15 april 2017, dag 14
Weer: ’s morgens heel koud, ’s middag aangenamer. Graad of 17.

Kort na de start komen we bij Zisterzienserstift Zwettl (hardop uitspreken svp) met een gotische kerk met een toren van 80 meter waarop overgedimensioneerde zandstenen beelden. De deuren staan wagenwijd open en er komt een kleine, gezette pater met een stuk of 8 jongens aangelopen: oefenen voor de mis van vanavond of morgen. de kerk is volledig uitgelicht en ziet er prachtig uit. Dus een rondgang met de nodige foto’s. Totdat er een mevrouw komt aangelopen, nogal opgewonden en van meters afstand van alles loopt te zeggen. Wat blijkt : de kerk is helemaal niet open, alleen voor de oefening. Vanavond zijn we welkom.., en dat geloven we ook wel.
Op naar de volgende halte, het plaatsje Zwettl zelf, speciaal voor de Hundertwasserbrunnen.
Weer blijkt het voordeel van het voorjaar: parkeren in Zwettl als ook in Krems gaat met enig zoeken en inschuiven, probleemloos.
Krems begint met het Eisernes Tor en daarachter ligt volgens de gids een van de mooiste stadjes überhaupt. Bevestiging noch ontkenning, maar wel gezellig. Prachtige kerken (Piaristenkirche, Pfarrkirche St. Veit) ook hier weer. Ook een aardig restaurantje bezoeken we, zodat we vanavond niet hoeven te koken. Opvallend is dat je hier, in Oostenrijk, voor weinig geld (10-15 euro pp) goed kunt eten.

Dan naar Maria Laach, beroemd vanwege de zesvingerige madonna. Waarom de schilder haar 6 vingers geschilderd heeft is niet bekend. Hij zou wel gezegd hebben dat ‘die boeren toch niet tot 6 kunnen tellen’. Achteraf had hij er blijkbaar spijt van en heeft hij de 6e vinger weggeschilderd. Maar die kwam iedere keer weer tevoorschijn (een wonder?) en dus is het nu een bedevaartskerk geworden.
We vervolgen onze weg naar Maria Taferl, vooral vanwege het schitterende uitzicht over het Donaudal vanaf het plein voor de kerk. Dat is inderdaad de moeite waard, maar de kerk zelf, onverwacht, nog meer. Letterlijk, zoals in vele kerken, is hier alles wèl goud wat er blinkt.

Even later staan we midden in een dorp stil om de weg te zoeken naar Ottenschlag. Klopt er een vriendelijke Oostenrijker aan het raam en vraagt wat we zoeken. Vervolgens zegt hij dat hij nog even een paar bakken bier moet inladen en zegt dan dat we achter hem aan kunnen rijden. Zo komen we gemakkelijk op de gewenste plek terecht.

Km-stand 89694

Zondag 16 april 2017, dag 15. Eerste Paasdag
Weer: heel koud ’s morgens, in de loop van de dag toch nog 11 graden. Wel de hele dag droog. De voorspelling voor komende woensdag, dieptepunt, is 5 graden. BBbbbrrrrrrrrr.

De camperplek waar we vannacht gestaan hebben in Ottenschlag kost eigenlijk 5 euro per nacht. Maar, hoe te betalen? Opbellen naar het gemeentehuis heeft op Paasavond geen zin. Als we er aan denken sturen we wel een mail als we weer thuis zijn.
Een paasmorgenontbijt bestaat in ieder geval uit een paar gekookte eitjes, en zo geschiede.
Daarna rijden we rustig weg, genieten van het landschap en hebben een stop bij de imposante Burg Rappottenstein.

Een stuk verder ligt de Sonnenwelt bij Gross-Schönau. Een tentoonstelling over de geschiedenis van de mensheid aan de hand van energie en het winnen daarvan. Dat willen we wel eens zien en kopen bij de zeer vriendelijke mevrouw een kaartje.
Inderdaad zeer interessant: wat gaan we doen als we straks die Tesla gekocht hebben en de warmtepomp geïnstalleerd? Die zonnepanelen die we hebben liggen zullen dan wel te weinig zijn. In ieder geval moet er een Power-wall bij 🙂

Nou ja, voor de discussie is zo’n expositie zeer nuttig. Uitgangspunt tegenwoordig is de beperking van de CO2-uitstoot. Dat zou echter op de eerste plaats een schone omgeving (lucht) voor de mensen moeten zijn èn het beperken van winning, transport en gebruik van natuurlijke reserves. Alle andere doelstelling worden dan automatisch ook behaald. Andersom denken dus.
Overigens laat de expositie heel veel zien, maar stelt toch vooral de beperking van CO2-uitstoot voorop. Dat terwijl de uitstoot, veroorzaakt door mensen slechts een klein gedeelte is van de natuurlijke uitstoot. En het is bewezen dat de gevolgen van stijging of daling van CO2 in de atmosfeer, minimaal 50 jaar nalopen. In de bijbehorende Kaffee-stube laten we ons verwennen met koffie en een Mohn-ding. Mohn, vooral bekend in het Waldviertel, is zaad uit een papaver-achtige plant. Onbeperkt houdbaar, maar nadat het zaad kapot geperst of geslagen is, nodig voor de verwerking, nog maar 3 dagen. Het wordt gebruikt in gebak e.d.

We landen einde middag op een camperplek bij de Thermen Gmünd, pal naast een sterk verwaarloosde camping. Voor 0 euro hebben we plaats èn stroom. Dat weten er blijkbaar meer, want er staan al een stuk of zes camperaars. Onze buurman blijkt 80 km verderop in Oostenrijk te wonen en is helemaal verliefd op het Waldviertel, het gebied waar we nu in verblijven.
Km-stand 89816

Maandag 17 april 2017, dag 16. Tweede Paasdag

Weer: variërend van winterjas bijna met handschoenen tot zomerjas met zonnebril en een hoognodige paraplu.

Enkele kilometers na de start komen we bij het Kunstmuseum Waldviertel in Schrems, op attent gemaakt door een uitnodigende folder.

Het museum is volledig gewijd aan Makis Warlamis, een geboortige Griek, maar de laatste 30 jaar wonend in Schrems. Hij was architect en kunstenaar, voornamelijk schilder, maar ook ontwerper van meubels, tapijten en meer. Ook zijn rol in de (lokale) maatschappij werd belicht. We waren onder de indruk van zijn werken, waarvan er ook een aantal te koop waren in de belendende winkel c.q. galerie. Prachtige dingen waren daarin te zien en te kopen. Overigens was hij bevriend met Hundertwasser en in sommige van zijn werken was dat duidelijk te zien. In de winkel hebben we een boek gekocht van Warlamis met als titel: ‘Een imaginaire discussie met Hundertwasser’.

Als we rond de middag weer buiten komen komt de zon los en rijden we naar de Käsemacherwelt. Een kaasmaker waar je ingewijd kon worden in de kunst van het kaasmaken, maar ook met een zeer uitgebreide winkel en een restaurant. Een bord kaassoep aangevuld met Spätzle mit Käse überbacken of Antipasto mit mehrere sorten Käse completeerden het geheel en spaart het koken vanavond uit.

We vervolgen onze weg door het Waldviertel dat op enig moment overgaat in Weinviertel, net zoals het redelijke weer overgaat in druppelen. Via de Wasserburg Heidenreichstein en de reuzenvolière voor de Waldrapp Vögel in Waidhofen, waar ze ook een zeer indrukwekkende Pfarrkirche hebben, komen we bij de Kollmitz Ruïne.

foto 85-90

 

 

Parkeren doen we via een brug waar langs ons geen fietser en een 100 meter weggetje waar langs ons geen vlieg meer past. Gelukkig ligt de weg een beetje schuin waardoor de spiegel net langs de lantaarnpaaltjes gaat. Een paar honderd meter lopen naar de ruïne, maar dan wel met een helling van minstens 25%. Maar…., gehaald! Yes! Als we weer naar beneden lopen regent het en dat blijft duren tot we naar bed gaan en misschien later???

De camperplek vinden we niet bij het grensoverschrijdende (met Tsjechië) nationaal park zoals eigenlijk gepland maar uiteindelijk niet goedgekeurd, maar in Retz. Daar hebben we ook stroom en zelfs een buurman.

De route van vandaag ging over het Oostenrijkse platteland. Niet plat, maar wel wijd en mooi glooiend groen met soms een klein bosje ertussen. Heel zelden een auto, verder alleen. Vanwege de paasmaandag, vanwege het weer? We beginnen een beetje terug te denken aan ‘d’n toemel’ in Wenen. Morgen is weer een gewone werkdag en zullen er wat meer mensen uit hun holen kruipen denken we.

Km-stand 89950

Dinsdag 18 april 2017, dag 17

Weer: veel zon en af en toe een bui, meestal van veraf te zien, soms boven ons. Tijdens de buien 5º, anders 13º.

We lopen allereerst naar het centrum van Retz om bij de Turistinfo de 3 euro voor de camperplek te betalen. In het midden van het plein staat het raadhuis, bovenop een nooit-afgebouwde kapel die ooit kerk zou worden. Dat heeft te maken met het gegeven dat de protestanten het voor het zeggen kregen en van de kapel een raadhuis maakten.

Het Verderberhaus heeft niets met spelbederf te maken, maar met de familie Verderber die daar sinds 1538 ononderbroken woont.
Onder de stad, midden in het Weinviertel ligt een 20 km lang gangenstelsel waar in vroegere eeuwen de wijn bewaard werd die door de boeren verplicht geleverd moet worden aan de handelaren in de stad. Dat privilege werd afgeschaft door Maria-Theresia (daar heb je haar weer) die de vrije handel invoerde.
Enfin, er ligt ook een kledingwinkel aan het plein waar ze een heel leuke trui voor Thea hadden en gelukkig ook een nieuwe broek voor mij omdat de oude vanmorgen openscheurde. Nee, niet daar! Gewoon bovenop het been, dus ook nog eens irreparabel.
We gaan verder via de supermarkt waar we hoognodig naar binnen moeten, via een smal weggetje naar de enige authentieke windmolen die Oostenrijk rijk is.

foto 124

 

De route slingert zich nu weer door het eindeloze noorden van Oostenrijk. De wijn verdwijnt weer en maakt plaats voor net geploegde en groene akkers. In Pulkau zien we de Blutkirche met het kostbare 14e eeuwse altaar en doen als volgende Eggenburg aan. Daar is de originele stadsmuur bijna geheel behouden gebleven en die kun je gedeeltelijk bewandelen.

In Maissau hebben ze grote aders amethist gevonden, vervolgens hebben ze daar een huis bovenop gebouwd. Kassa erin, winkel uitgebreid enz. Maar, wat ze ook hadden in Kaffee mit Kuchen voor € 3,50 terwijl normaal alleen de koffie al gemiddeld 3,20 kost.

foto 151

Heldenberg is de volgende stop: de plaats waar Radetzky zijn mausoleum gekregen heeft èn waar de Lippizaner paarden van Wenen hun zomerpauze doorbrengen.
’s Avonds staan we bij de Thermen Laa an der Thaya en alweer staat er een buurman, wel zo prettig.

Km-stand 90058

Woensdag 19 april 2017, dag 18

De hele nacht heeft het fors gewaaid, alsof je op de boot zat in plaats van in de camper. Ondanks dat goed geslapen op de enorme, ’s nachts lege, parkeerplaats.

Als we ’s morgens wakker worden is het koud, heel koud. 1 graad om precies te zijn en vanwege de wind ligt de gevoelstemperatuur nog beduidend lager. De voorspellingen zijn slecht, er wordt veel neerslag verwacht. Als we nauwelijks onderweg zijn blijkt ook welke neerslag: sneeuw. De hele dag woedt er een sneeuwstorm. Het sneeuw constant en gaat horizontaal. Meestal is het erg open en moet je het stuur goed vasthouden. De druiven aan de Weinstrasse waarover we rijden trekken terug de grond in.

Het is ook geen weer om een stap buiten te zetten, maar dat is niet zo erg omdat er op de geplande route van vandaag geen dingen zijn die je niet mag overslaan. Het is wel nodig dat we een tankstation met gas vinden, een van de 35 in Oostenrijk. Het eerste dat we zochten enkele dagen geleden bleek al enkele jaren niet meer te bestaan, maar nu lukt het het wel ondanks dat zowel adres als coördinaten op de site niet kloppen. Zullen we doorgeven als we thuis zijn.

Dan besluiten we toch maar de route aan te passen en alsnog rechtsreeks naar de camperplek in Wenen te rijden waar we vorige week ook stonden. Een kleine 25 km van noord naar zuid door de stad en dat voelt als thuis komen, zeker op de CP zelf. Daar wordt het steeds witter. We horen van de medewerksters van dienst die in het Wienerwald (ten zuidoosten van Wenen) wonen, dat daar al 20 cm sneeuw ligt. Hopelijk is het morgen beter anders staan we hier voorlopig vast. Maar de voorspellingen voor komend weekend zijn 16º!

Nog even over dat gas. Dat kost 80 cent en is dus goedkopen dan benzine of diesel. Bij het tankstation waar wij waren hoorden we dat er vooral Oost-Europeanen gas kwamen tanken hier. Ze hadden geen idee waarom er maar zo weinig gasstations in Oostenrijk waren. Misschien omdat de 18 liter die wij tankten meer dan 5 minuten duurden om de tank in te stromen?

Km-stand einde: 90219

Donderdag 20 april 2017, dag 19
Weer: ’s morgens 2 graden met een stevige noordenwind, waardoor de gevoelstemperatuur -4 graden was (volgens het weerbericht). Het sneeuwt nog een beetje. In het Wienerwald, een kleine 20 km hiervandaan is 60 cm (!) sneeuw gevallen.
Ook thuis is het veel kouder dan de gemiddelde temperatuur in april.

Op zich is het allemaal niet zo erg dat het koud is, maar het is jammer dat je niet buiten kunt zitten of een lekker stuk fietsen. Dus besteden we de tijd aan uitzoeken waar de zeldzame gasstations in Oostenrijk (in totaal 35) te vinden zijn en welke route we nog gaan doen. We zitten nu in deelroute 6 van de 15. Als we die ‘af’ hebben zou het wel eens zaterdag kunnen zijn. Van 7 steken we naar 10 en dan doen we 9 later, dus 8 niet. Volledig nutteloze informatie, maar wat doe je op zo’n dag dat je niets doet?
Nou, een beetje poetsen, wat wassen, Toby nog eens uitlaten, blog bijwerken en voor je het weet is het tijd om naar de overbuurman, het Wok-restaurant te gaan.

Vrijdag 21 april 2017, dag 20
Weer: het blijft fris waaien, maar de temperatuur loopt wat op bij een zonnetje dat de hele dag blijft.

Gelukkig ziet het er allemaal wat beter uit en nadat we geravitailleerd hebben vertrekken we richting oosten. De eerste dik 20 kilometer rijden we nog door Wenen en weer valt op hoe schoon het overal is en hoe goed onderhouden. Op heel veel plaatsen bouwactiviteiten, renovatie en nieuwbouw. Er moet genoeg geld zijn in dit land.
Enfin, we komen bij Schloss Eckartsau. Een historische plaats omdat hier in 1918 de overeenkomst getekend werd waardoor de Habsburg-dynastie, na 684 jaar geregeerd te hebben, weg moest en Oostenrijk een republiek werd. Dat gebeurde alles heel vreedzaam, misschien de verklaring waarom uit vroeger eeuwen zoveel waardevols is bewaard.

Het tweede Schloss dat we vandaag bezoeken, is van een heel andere categorie. Het is Schloss Hof, gerealiseerd door Prinz Eugen nadat hij als veldheer gepensioneerd was. Gigantische gebouwen en dito tuinen. In het kasteel ook weer een gedeelte van de tentoonstelling over 300 jaar Maria-Theresia. Die tentoonstelling is over zeer vele plaatsen in Oostenrijk verspreid, steeds met een ander leidthema.

Carnuntum, met een leuke tegenstelling onder de Romeinse poort door…

Na een kort bezoek aan de Romeinse opgravingen in Bad Deutsch-Altenburg ofwel Petronell-Carnuntum zoeken we een overnachtingsplaats. Die wordt gevonden in het meest oostelijke dorp van Oostenrijk: Deutsch-Jahrndorf, naar blijkt een heel leuke plek, mèt buurman! De voorvoeging Deutsch komt omdat er aan de andere kant van de grens dorpen liggen met dezelfde naam, maar dan Hongaars-…. heten.

We zitten hier op het 3-landenpunt Slowakije, Hongarije en Oostenrijk.

Zaterdag 22 april 2017, dag 21
Weer: zwaar bewolkt, maar rond 14 uur komt de zon erdoor. Het waait nog steeds keihard (windkracht 7 of 8?). ’s Avonds regent het weer, de voorruit moet weer schoon.

Het was een rustige nacht, prima plek. De Duitse buurman komt hier regelmatig als ze naar en van Hongarije gaan en komen, zei hij.

We gaan eerst naar het exacte drielandenpunt Slowakije-Hongarije-Oostenrijk waar een sculpturenpark ingericht is. Op zich niets bijzonders, maar het gaat om het idee. Als we er bijna zijn staat er een keet-container langs de weg waarin 2 militairen die ons wat vervelend aanstaren. We maken de verplichte foto’s van zo’n punt en rijden dus 10 minuten later terug langs die container. Maar dan staan die 2 op de weg, we moeten stoppen en de passen laten zien. Hoezo vervelen? Nee hoor, want hier komen wel meer mensen (Hongaren) langs die in Oostenrijk gaan werken ‘genug zu tun’, aldus de uitleg. Ja, ja, en dan hou je dus een Nederlandse camper aan die je 10 minuten geleden…. oké. Het was gezellig kletsen met die 2 van amper 18-19 jaar.

We rijden door het ontzettend platte Burgenland waar gras/koren, geploegd land, geel bloeiend koolzaad en vele wijnstokken elkaar afwisselen, gescheiden door kilometerslange kaarsrechte wegen. Helemaal niet zoals iedereen het beeld van Oostenrijk voor ogen heeft. Op diverse plaatsen zien we gigantische, zwaar horizon vervuilende windmolenparken. De stukjes overgebleven natuur met enkele bomen zijn ineens heel veel groener dan toen we thuis weggingen.

We doen Schloss Halbturn aan. Een jacht- en zomerresidentie van het keizerlijk hof, nog niet gerestaureerd en nu vinden er nog alleen speciale tentoonstellingen plaats. Toch een mooi complex met de bijgebouwen en het park met kerk eromheen.

Dan komt Frauenkirchen met de Basilika Maria auf der Heide. Prachtige kerk met een verhaal waar waarschijnlijk 99% van verzonnen is, maar dat doet niets af aan al het mooie dat je er ziet. De baby die er net gedoopt werd ziet dat alles ook pas veel later echt.

Naast de kerk ligt de Kalvarienberg die je spiraalsgewijs kunt oplopen.

Maar dat doen we niet want we rijden verder door het gebied Seewinkel, zeg maar de uithoek van Burgenland. Je kunt aan de oostelijke kant van de Neusiedler See naar beneden rijden, maar moet dan ook weer terug, tenzij je door Hongarije wil gaan. Het gebied bestaat grotendeels uit National Naturpark, een paradijs voor vogelspotters. Dat zijn mensen met gigantische verrekijkers en nog grotere toeters op hun fototoestel. En dan komen wij, met een toestelletje waarvan er een stuk of 10 in de lens van zo’n spotter kunnen. Oordeel zelf.

Want ook wij zien vele hazen en konijnen, fazanten, reeën in roedels, grijze ganzen en ooievaars.

We sluiten het actieve gedeelte van de dag af in Rust, speek uit Roest. In dit geval dus niet rust roest, want wij rusten niet maar lopen door het stadje. Dat zijn er meer, het is er behoorlijk druk. Allemaal mensen die in en uit lopen bij een van de tientallen Winzerstuben. Het is blijkbaar wijnproefdag vandaag. We eten wat in een restaurantje en gaan naar de camperplaats bij de Cselley-Mühle, volgens de beschrijving ‘ruhig im Grünen gelegen Kulturzentrum’. Als we komen staan er een stuk of wat auto’s. Twee uur later staan er een kleine duizend die natuurlijk ok allemaal weer moeten gaan.

Km-stand 90488

Zondag 23 april 2017, dag 22
Weer: zonnig met wat wolkjes, maar nog steeds de harde koude noordenwind. Binnen is het prima, buiten dikke-jas-weer.

We doen het rustig aan vanmorgen, geen wekker, en spek met eieren als ontbijt. Kunnen we er voorlopig weer tegen. Er staat niet zo veel op het programma, maar dat blijkt toch veel tijd in beslag te nemen. Vooral ons eerste doel het Schloss Esterhazy in Eisenstadt met daarop volgend de stad zelf en het Haydn Haus.
We lopen door het Schlosspark naar de Kalvarienberg en de Orangerie. Eigenlijk nèt iets te vroeg omdat er nog zo weinig in bloei staat, maar toch een heel mooi geheel. Dan gaan we naar het Schloss zelf waar je alleen in komt met een Führung. Daar tekenen we voor in en hebben daar absoluut geen spijt van gehad. Een jonge gids die zeker wist waarover hij het had.

Het verhaal van het slot en de Esterhazy’s, in het kort: in de 13e eeuw staat hier een gotische burcht. In de tweede helft van de 17e eeuw werd die burcht door Paul 1. Fürst von Esterhazy ongebouwd als barock-slot. Dat wil zeggen dat het oorspronkelijke gebouw helemaal verdwenen is onder het nieuwe slot. Binnen moet je soms door 4,5 meter dikke muren, de ‘grens’ tussen oud en nieuw. Ook hier weer is de verbinding met de Habsburgers duidelijk aanwezig, soms in het verhaal en vaak via de schilderijen van portretten van de Habsburgers.

De feestzaal waar vroeger concerten gegeven werden, maar nu nog steeds iedere week! Muziek in de meest uiteenlopende vormen, van klassiek tot Uriah Heep en Deep Purple.

foto 334

Tijdens de rondleiding komen we in een aantal vertrekken en zien wat geheimpjes. De kamer van de Kammerfrau, de naaste en belangrijkste vertrouwelinge van de Fürstin, maar ook in de kamer van de Kammer-jungfrau, de leerlinge. Ook het prive-auditorium van de Fürstin van waaruit zij de mis kon volgen in de kapel zonder door anderen bekeken te worden.

De Esterhazy’s waren rijk: zij bezaten 21 Schlösser, 21 Burgen en meer dan 500.000 hectare land, dat zijn dus meer dan 5 miljoen m2, ofwel 5000 km2 grond. Een huis bij ons is tegenwoordig op minder dan 200 m2 gebouwd, incl. voor- en achtertuin. Overigens, even tussendoor. We hebben verkoopborden zien staan met € 20,- voor industriegrond en € 4,- voor bouwgrond(woningen), Dat zijn nog eens andere prijzen dan bij ons (200-400 euro/m2). Maar goed, ook de Esterhazy’s gaan een keer dood en zo gebeurde het dat de laatste Fürstin 3 jaar geleden kinderloos gestorven is en bij testament bepaald heeft dat alle bezittingen naar ‘de gemeenschap’ moesten gaan met als tegenprestatie om alles goed te behouden en onderhouden. Wat resteert van de familie woont voornamelijk in Hongarije, het land van oorsprong van de Esterhazy’s.

Op het eind van de rondleiding moet je door de verplichte, in dit geval gigantische, winkel. Maar dat is geen straf, veel mooie dingen te zien.

De binnenstad van Eisenstadt is het volgende doel. Het is de hoofdstad van Burgenland en heeft 13000 inwoners. Wat viel op: er zijn verschillende van de ‘grote-merken-winkels’. De bouwstijl is Oostenrijks-Hongaars en dat is hier in dit land overal zo mooi, dat er niet van die foeilelijke moderne gevels tussengazet zijn. In het geval van het Rathaus is dat als volgt opgelost: aan de marktkant mooi oud gebouw, aan de achterkant een heel grote kantoorkolos.

Tot slot bezoeken we het Haydn-Haus. De hele stad ademt Haydn, in de kerken heeft hij orgel gespeeld, daar heeft hij koffie gedronken enz. De componist Joseph Haydn was 12 jaar in dienst van Fürst Esterhazy als kapelmeester. Zoals dat in die tijden gebruikelijk was in die kringen had men niet alleen een slot, een daarin gebouwde kapel, feestzaal en -tig ander kamers, maar ook een eigen musikkapelle.

Zijn huis is in die tijd 2 keer afgebrand, maar dankzij de Fürst is het allemaal goed gekomen. Haydn heeft later jaren in Engeland gewoond en gewerkt.

Burg Forchtenstein, onderweg zien we nog heel veel sneeuw liggen. Overblijfsel van vorige week vrijdag toen wij (weer) in Wenen stonden.

Weer: wat warmer. In de vergelijking met wijn: het voelt voller en rijper aan, maar wel met een frisse ondertoon.

Omdat de voorspellingen aangeven dat het morgen wel 25º kan worden, besluiten we om een camping aan te sturen en daar ook morgen te blijven staan. Maar voordat het zover is doen we nog Burg Lockenhaus aan. Gewoon even naar kijken, niet meer.
Dan stoppen we vervolgens in Bernstein en zoals de naam al zegt ;-), hebben ze er geen Bernstein, maar Edelserpertin. Een steensoort in vele kleuren donkergroen. Als de steen geslepen is, is die bijzonder mooi en onafhankelijk van de kleur groen, heel duur. Dus kopen we een hanger en armband die ook heel mooi zijns, maar afkomstig van de steensoort Hematiet uit Brazilië.

Tegen 13 uur zijn we op de camping bij Bad Tatzmannsdorf met het volgend uitzicht vanuit de camper:

400

Aan de horizon moet Hongarije zijn, we rijden al heel lang vlak langs de grens. We zijn nu ook vlakbij Szombathely in Hongarije, waar we enkele jaren geleden (2012, toen nog met de caravan) met pech aan de Citroen gestrand zijn.

Dinsdag 24 april 2017, dag 24
Weer: de voorspellingen komen uit. Kortebroekenweer!

Een hele dag eten, drinken, boek lezen, broodjes halen. Luieren dus.

Dan maar even wat anders. Het is ons opgevallen dat hier op het platte land van Burgenland veel druivenstokken staan. Aan het begin van die velden zijn grote balen stro ’s nachts in brand gestoken zodat de rook (en warmte?) over de planten gaat. Geen idee waarom dat gedaan wordt want er zitten nog nauwelijks blaadjes aan de stokken.

Ook nog is opgevallen dat er bij alle dorpen plekken zijn waar heel veel brandhout, keurig gekloofd en op lengte van 50 cm gezaagd, opgestapeld ligt. Veel huizen hebben hun eigen voorraad liggen, maar sommigen wel heel erg veel. Ook een verzamelplaats? Wordt dat aan mede-inwoners verkocht? Geen idee.

Woensdag 26 april 2017, dag 25
Weer: de voorspellingen komen niet uit. Het is droog en tegen de 20º.

Het vertrek vanaf de camping is een verhaal op zich. Situatieschets: de camping is nogal verlopen. Het ontbreekt duidelijk aan onderhoud, maar het toiletgebouw ziet er heel keurig uit en is schoon. Tegenstelling dus. Van de andere kant, er zit een bubbelbad in en een sauna, maar beiden werken niet. Vaste jaarkampeerders zijn aan het vertrekken horen we later van iemand. Zij laten de rommel die ze niet meer nodig hebben gewoon liggen en dat blijft liggen.

De eigenaar-beheerder is een heel sympathieke man die echter het hele gebeuren absoluut niet aan kan. Dat zegt de jongen die de hele middag op de grasmachine gezeten heeft voor het veld naast de camping. Dinsdagmorgen 10 uur zien we de man wegrijden in zijn rode Polo en er hangt een briefje op de deur van de receptie ‘gleich zurück’. ’s Avonds om 7 uur heeft die jongen hem gebeld waar hij was. Een kwartiertje later is hij er en kunnen wij de blog bijwerken. Maar dan verdwijnt hij in zijn woning en wij mogen de receptie bemannen. Het duurt maar een uur voor hij weer terug is.
Dan is het morgen en pakken we in en laten we af wat we kwijt willen. Maar, de stortplaats voor het chemisch toilet heeft nog steeds geen water. O nee? Was gisteren al de reactie van de baas die eruit ziet als een kabouter. Lange haren in een staart, brilletje en een echte kabouterbaard en in de diepte en breedte bijna even groot als lang. Dan blijkt dat er op de hele camping geen water meer is.
We zijn klaar om te vertrekken en stoppen uiteraard bij de receptie om te betalen en in te schrijven want dat moest pas als we weg zouden gaan. Niemand te zien, de auto staat er wel, raam helemaal open en een ontzettende rotzooi binnenin.

Er komt een dauer-camper aanlopen, om te klagen over het feit dat er geen water is. Hoofdschuddend dat de kabouter er niet is en na een hele litanie belt hij hem op. Niets. Dan schreeuwt hij zijn naam naar boven. Niets. Dan toeteren wij maar eens flink. Het werkt: hij verschijnt aan het raam boven met alleen een paar bretels aan, zover we zien. Ja hoor, hij komt naar beneden. De vraag is alleen wanneer, want de eerste 10 minuten gebeurt er niets. Hij moet waarschijnlijk eerst nog douchen en ontbijten. “Entschuldige, verschlafen”
Maar goed, na het invullen van de formulieren en de rekening maken op de computer (waar zit die toets ook alweer?) zijn we weer een kwartier verder en kunnen we na zijn emotioneel afscheid, naar de supermarkt. Wij met gedeelde gevoelens, medelijden en sympathie, maar ook met de zekerheid dat deze camping volgend jaar niet meer bestaat, helaas.

De route vervolgt via Bad Tatzmansdorf, een dorp dat zo te zien helemaal leeft van kuren. Er is een thermaalbad, een thermaalkliniek en -tig grote hotels die allemaal iets met kuren te maken hebben. Ook een winkel die een heel mooie geglazuurde aardewerken bol verkoopt. Kom straks thuis maar kijken.
Vandaag rijden we het volgende stuk van de route, we zitten al aan nummer 11. We gaan van Burgenland naar de Steiermark en weer terug en wéé©r terug. Het wordt tussen de platte stukken veel heuvelachtiger. Zie de foto’s.

Meest opvallend vandaag is de camperplek waar we overnachten: Pechmanns alte Öhlmühle. Een bonte verzameling van ‘alles’. Diverse, soms heel oude, gebouwen. Oude tractoren en oogstmachines, motoren, fietsen, auto’s, een boot en een massief ijzeren wagon. Maar ook dieren, het is namelijk een kamelen-, dromedarissen- en lama-farm, in grote aantallen. Ook te vinden: ezels, emoes, geiten, ganzen, katten, varkens, konijnen, wapiti-runderen met horens van totaal 2 meter breed, papegaaien, waterbuffels en joost mag weten wat nog meer dat we niet ontdekt hebben. Het leverde 60 foto’s op.

foto 440-464-486-496

Km-stand: 90832

Donderdag 27 april 2017, dag 26
Weer: regen, punt.

Goed dat we gisteravond de foto’s nog gemaakt hebben bij de Pechmanns Mühle, vanmorgen regent het en de rest van de dag ook. We doen het er maar mee dus vertrekken we en zien onderweg een mooi landschap, ook al is het grijs. Je krijgt wel het Oostenrijk-gevoel.
Eerste stop het Dreikirchendorf Straden, inderdaad 3 kerken vlak bij elkaar in een klein dorp. Waarom? Geen idee.
In Feldbach staat een hypermoderne toren naast een klassieke, oude kerk. Waarom? Geen idee. Maar het is wel apart. Dat we er een paar keer voor door vreemde straten moeten rijden omdat we een paar keer voor een stadspoort staan met te geringe doorrijhoogte nemen we in koop.

En dan wordt het lekker: Schokoladenmanufaktur Zotter. Het is er druk. Waarom? Geen idee. Misschien omdat je een tour kunt boeken voor ’n eurotje of 14 en op het eind daarvan zoveel chocolade kunt proeven als je op kunt? Je moet dan wel geduld hebben, want de bakjes waarin de kleine proefstukjes liggen komen via een lopende band voorbij. Die gaat langzaam en de afstand tussen de bakjes is groot. Maar ook zonder rondleiding kun je wel wat proeven: de chocolade is wel heel erg lekker en we komen er dan ook niet omheen om een en ander in het mandje te laden. Mmmm

Na een bezoek aan de Riegersburg rijden we naar de exclusieve Rogner Thermen, ontworpen door Friedensreich Regentag Dunkelbunt Hundertwasser. Zo heette hij ècht, vindt hij zelf, en omdat we fan van hem zijn willen we naar het thermaalbad. Maar het is gebleven bij van buiten kijken want de prijs om van binnen te kijken is ons toch te hoog: € 43,- pp. Dus rijden we 6 km verder naar het volgende thermaalbad, die liggen hier in de omgeving als kralen aan de rozenkrans. Oostenrijk is zwaar katholiek.
Voor € 24,- incl. eten zijn we lekker in het thermaalbad geweest en helemaal doorgeweekt, incl. douchen.
Om half negen arriveren we dan op de camping. Dan blijkt dat we hier jaren eerder ook al gestaan hebben, waarschijnlijk toen we terugkwamen uit Kroatië.

Vrijdag 28 april 2017, dag 27

Weer: regen, regen, regen, punt.

Inderdaad de tweede dag achterelkaar regen. Het is niet anders en we gaan gewoon op weg.
Nog even over die regen in Oostenrijk. Lang geleden zei Pap Geurts toen we thuis wegreden op vakantie ‘en nu rij ik door tot de zon schijnt’. Dat was vrijdagmiddag, zaterdag ergens stopten we in Joegoslavië, regen in Austria dus. Enkele jaren later waren we met vrienden hier en zijn we vanwege de regen doorgereden naar Rimini in Italië. Weer enkele jaren later zijn we, vanwege de regen, doorgereden en hebben we Andre en Ina leren kennen in Bolzano en zijn we samen naar Idro gereden. Het regent hier ook wel eens niet hoor…..

De eerste stop vandaag is bij de Gläserne Fabrik. Een worstfabriek die rondleidingen verzorgt en wel op vrijdag op 10.45 uur. We zijn een kwartiertje te vroeg en melden ons in de winkel waar vervolgens een vriendelijke mevrouw zeer verontschuldigend probeerde duidelijk te maken dat er een nieuwe eigenaar was en dat de tour misschien volgend jaar weer was?? Dan kopen we maar een paar worsten tegen fabrieksprijzen en gaan verder naar Kulm waar op 975 m hoogte een 2000 jaar oud Keltendorp is. Twee problemen: dat dorp is pas in mei open en boven de 700 meter zie je nauwelijks de weg nog. We zitten midden in het dikke wolkenpakket waar de hele tijd die regen uit valt.
Toen we naar boven reden werd het uitzicht vanaf 600 meter tot hoogste punt dik 1400 meter zeer beperkt, namelijk tot de sneeuw aan de rand van de weg. We denken dat we over een van de mooiste weggetjes tot nu toe gereden hebben met fantastische uitzichten. We zullen het nooit zeker weten.
Ook leuk was dat, precies toen we de wolken inreden, er een richtingwijzer langs de weg stond die verwees naar de boerderij van de familie ‘Dunst’.

In Breitenau hebben ze een zg. Klangtunnel. Een museum met experimenten met geluid en van alles eromheen. Probleem: alleen in juli en augustus open. En het regent maar, ook geluid maar dan op het dak van de camper. Onderweg zien we ineens een bord staan met een uitnodiging om de waterkrachtcentrale te bezoeken die werkt op de beek die langs de weg naar beneden stroomt. We stoppen en je raadt het al: wegens verbouwing gesloten. Dan maar koffie.

Tussen de middag was het even ongeveer droog in de Kesselfallklamm.

We slaan onderweg allerlei bezienswaardigheden zoals openluchtmusea, druipsteengrotten, zwembaden en -meren over en rijden door naar Graz, ook wel klein-Wenen genoemd. Overnachtingsplaats is de grote parkeerplaats bij de Zentralfriedhof, vlak langs een grote verkeersader. Maar het blijkt ’s nachts opvallend rustig. Naast enkele tientallen auto’s staan er ook een paar campers, waaronder een Nederlander. De tweede die we deze vakantie zien.

Km-stand 91071.

Zaterdag 29 april 2017, dag 28

Weer: beetje fris, beetje bewolkt maar geen harde wind en af en toe een lekker zonnetje bij een graad of 14.

foto 573

foto 647

Graz is een mooie stad en heeft inderdaad wel wat van Wenen weg. Maar we hebben de stad in 1 dag wel gezien en rijden morgen weer verder.

Zondag 30 april 2017, dag 29
Weer: prachtig. Blauw met een paar wolkjes om het wat leuker te laten uitzien.

Als we wakker worden is de stroom op. Beetje raar omdat we ’s nachts niets verbruiken, terwijl het voltage gezakt is van 11.4 naar 9.3. Na thuiskomst moet de camper weg voor een beurt, kunnen ze dat eens doormeten.
Ondanks dat het de nacht van zaterdag op zondag was, kwam er toch wel veel, storend, verkeer langs. Ondanks dat toch wel goed geslapen. Alles went.
De route voert allereerst naar das Östereichische Skulpturenpark. En dat loonde de moeite; veel mooie dingen te zien. De voor ons bekendste kunstenaar was Yoko Ono, weduwe van John Lennon.

 

 

Stop twee is de Hundertwasserkirche in Bärnbach, waarna we naar de glaskunst van Stölzle willen kijken, Maar zoals het boekje al aangaf is dat alleen open tijdens werktijden. Wat in de etalage staat is wel heel mooi.

foto 728

 

We vervolgen via Stainz, Deutschlandsberg en de Soboth-Stausee. Na ampele overweging besluiten we om daar niet te overnachten maar naar de camping bij Lavamünd te gaan. We rijden 19km van een hoogte van dik 1400 meter met een temperatuurtje van 8º, passeren en passant de grens tussen de Steiermark en Kärnten, naar 348 meter hoogte (het laagste punt van Kärnten) en 15º in Lavamünd. Daar zitten we nog lekker even buiten voordat we in de in de cafetaria wat eten en daarna lekker gaan douchen. Op tijd klaar voor de zondagse traditie: Tatort.

Km-stand: 91227

Maandag 1 mei 2017, dag 30

Weer: idem mooi. 18º.

Vandaag is 1 mei, dag van de arbeid. Dat vinden ze hier in Oostenrijk blijkbaar zo belangrijk dat ze er een nationale feestdag van gemaakt hebben en er dus niemand arbeitet. Behalve dan alle instellingen die normaal gesproken op maandag gesloten zijn, 🙂

Wij hadden gisteren besloten dat vandaag zondag zou zijn en dus geen wekker en spek met eieren. Aldus geschiedde en waren wij pas om half twaalf weg, om enkele kilometers verder te stoppen bij Schloss Elberstein. Niet zo ontzettend groot als de kastelen uit de middeleeuwen en niet op een berg maar midden in het dorp gelegen. Daarvoor is het pas zo’n 28 jaar oud! Gebouwd door een kunstenaar en prachtig om te zien.

Nog weer wat kilometers verder ligt de Wildensteiner Wasserfall. Met een vrije valhoogte van 40 meter is het een van Europa’s hoogste. Vanaf de parkeerplaats is het ’20 minuten lopen’. Dat klopt misschien als het helemaal plat rechtdoor gaat, maar het pad gaat met haarspeldbochten waar je zelfs als voetganger moet terugzetten, erg steil omhoog. Looptijd dus 40 minuten voor mij, toch een aanzienlijke prestatie, vind ik zelf. Wel de moeite waard, mooie beelden en tegelijk de maandagse fitness gedaan.

Langzaam maar zeker moeten we gaan denken aan naar huis. We hebben nog 2 dagen hier als we ervan uit gaan dat we vanaf Passau nog anderhalve dag nodig hebben. Dat betekent dus dat we lang niet meer alles onderweg kunnen gaan zien, maar we stoppen toch nog even bij de Benediktinerstift St. Paul omdat dat zo ongeveer het grootste barokke bouwwerk van Europa is.

Dan is het alweer half zeven als we de camperplek bij Judenburg oprijden, 8 euro betalen bij de kassa van het zwembad svp. Desgevraagd zegt de mevrouw aan de kassa dat er niemand in het zwembad is, het is te koud. Dank je de koekoek, het is alleen een buitenbad…. en dat ook nog op een kleine 900 meter hoogte. Om 22 uur wordt de dag afgesloten met een regenbui, benieuwd of de voorspellingen dat het morgen weer goed zal zijn, uitkomen.

PS. Een van de vragen is intussen beantwoord. Waarom er in het Burgenland strobalen aangestoken werden bij de druivenstokken. Volgens de krant was dat inderdaad om de velden te beschermen tegen de vorst. Blijkbaar kunnen de jonge scheuten niet tegen kou. Of het geholpen heeft wordt pas over enkele weken duidelijk.

PPS. Ook in de krant gelezen dat de ontwerper van de Mur-insel in Graz waar we zaterdag op waren, de dag ervoor in New York is overleden.

Dinsdag 2 mei 2017, dag 31
Weer: volgens voorspelling, het is erg mooi. Lekker temperatuurtje 18º, veel zon. Geen regen.

Het was vannacht, soms op wat regen na, heel erg stil. Niet dat dit erg belangrijk is, als je de ene dag naast een drukke weg of spoorrails staat en de andere in een stiltegebied, slaap je overal wel.
We moeten stukken van de routes inkorten. Als we alles na willen rijden wordt het enkele dagen later thuis. Als we ook nog alles willen zien wordt het minstens een week later. We komen gewoon nog een keer terug.

Vandaag is het een ‘Oostenrijkse dag’. Plaatjes die voorbijkomen aus dem Bilderbuch of uit de catalogus van Märklin. Rustige wegen zonder één rechte meter, grote beek erlangs, links en rechts steile wanden afgewisseld met groene weien, stralende sneeuw op de bergtoppen en een perfect zonnetje in een diepblauwe lucht met wat witte wolkjes.

Op het goede moment, koffietijd, is er langs de weg een parkeerplaats met een mooi uitzicht op de stad Eisenerz en op de berg waar ze het ijzererts uit halen. Gigantisch project waar vanaf deze afstand de grote mijntrucks kleiner dan speelgoedautootjes zijn (er staat er echt een op de foto hoor!). De worsten bij de kraan die er staat hebben ook van dichtbij het juiste formaat en zijn nog lekker ook.

De route vervolgt door het Nationalpark Gesäuse, zo genoemd vanwege het feit dat er overal zoveel water stroomt overal dat je het ruisen daarvan overal hoort. Prachtige natuur en heerlijk rustig.

Aan de grens daarvan ligt Stift Admont waarin een schitterende bibliotheek te zien is. Eerst bekijken we de kerk die anders dan anders blijkt te zijn omdat er nauwelijks goud, maar wel heel veel mooi houtsnijwerk te zien is. Dan de bibliotheek, door sommigen het achtste wereldwonder genoemd. Vanwege de pracht of vanwege het verhaal dat een keer de hele Stift afbrandde, maar de bibliotheek gespaard bleef. Natuurlijk mocht je weer niet fotograferen!

Al genietend van de mooie omgeving stoppen we nog bij de Wasserlochklamm die je via meestal steile trappen 325 meter naar boven klimmend kunt belopen. De hangbrug aan het begin is al een avontuurtje op zich en gelukkig staat er aan de ingang een bord dat het voor kinderen en voor ouderen en voor allen die geen alpine ervaring hebben, af te raden is om de Klamm te belopen. Jammer :-), je loopt langs 5 watervallen en komt uit bij een waterspuwer die in onregelmatige afstanden tot wel 5 m3 ineens uitstoot. Lijkt IJsland wel.

Omdat de weg naar Mariazell afgesloten is zoeken en vinden we een camperplek bij Hollenstein an der Ybbs. Ook weer uit het boekje dat iemand anders ook gelezen heeft want we staan niet alleen. De plek ligt tussen een weg en een grote beek op 565 meter. Van de weg merk je niets, een enkeling die langs komt. Maar de beek is zeer luidruchtig en dat is toch wel even wennen.

Naast de plek een soort open-lucht-museumpje over de vroegere behandeling van ijzer en hoe ze staal maakten. Daar weer naast de grootste stookhouthandelaar van de wijde omgeving.

Er wordt een bijdrage gevraagd van 5 euro voor de overnachting, maar daarvoor mag je je afval verwijderen en eventueel water bijtanken. Er zijn zelfs toiletten mèt papier en zeep. Keurig geregeld toch?

Km-stand: 91637

Woensdag 3 mei 2017, dag 32

Weer: beetje minder zon als gisteren, rest idem prima.

Ondanks het lawaai van de beek goed geslapen en we rijden een volgende Oostenrijkse dag tegemoet. Eerste richtpunt is Waidhofen an der Ybbs. We stappen uit en gaan de stad even in, maar daar is niet iets bijzonders van te melden. Ziet er leuk uit, maar dat is het dan ook.

De route gaat door Nationalpark Kalkalpen: schitterend! Je rijdt over de Hengstpass van bijna 1000 meter en links en rechts zie je 21 toppen van meer dan 2000 meter liggen, vol sneeuw. Die sneeuw ligt nog hier en daar langs de weg, soms al vanaf een hoogte van ongeveer 600 meter.

Een stuk verderop ligt Schlierbach met de Zisterziensersift. De Zisterienzer monniken weten het spirituele met het wereldse goed te combineren volgens het boekje, dus dat moeten we zien. Als je de kerk binnenkomt vergeet je te ademhalen: ongelofelijk. Er is geen vierkante centimeter te vinden die leeg is. Verguld houtsnijwerk, kunstig stucwerk, fresco’s, een aantal altaren en een indrukwekkend orgel. We hebben nogal wat kerken gezien -ook deze vakantie- die erg mooi waren, maar dit slaat alles. Een mooie afsluiting van het cultuurstuk van deze reis.

Het Genusszentrum laat alles zien van wat er in dit klooster gemaakt en verkocht wordt. Lekkere kaasjes en nog zo wat zaken. Een tentoonstelling van foto’s van een èrg goede fotograaf in het restaurantgedeelte completeert het geheel.
Via Kremsmünster sturen we Steyr aan omdat daar een leuke binnenstad moet zijn met een camperplek er vlakbij. Dat klopt. Hier blijven we vannacht staan, weer bijna met de kont van de camper boven het water, maar dat is op deze plek nog rustig en wordt pas enkele tientallen meters verder heel wild.

Km-stand: 91830

Donderdag 4 mei 2017, dag 33. Dodenherdenking.

De camperplek is een gewone parkeerplaats waar je dus ook gewoon, overdag tussen 8 en 18 uur,  parkeergeld moet betalen. Maar goed dat we er gisteren genoeg ingegooid hadden want de parkeerlivreier was al om half negen aan het controleren. We stonden heel erg rustig naast het Museum Arbeitswelt…., bbbrrrr. Gelukkig was dat gesloten, stel je voor zeg!

Reisdag vandaag, 850 km te gaan naar huis. Benieuwd hoe ver we komen. Maar het zonnetje komt er voorzichtig door dus toch weer plezier hebben aan het naar de omgeving kijken.
Tussen de middag gebruiken we even de Wifi van een Raststätte om de blog bij te werken. Met moeite lukt het om het verhaal te plaatsen, foto;s uploaden is teveel gevraagd. Verzoek aan D-Telekom: als je dan toch Wifi aanbiedt, doe het dan goed.
Tot ongeveer 3 uur loopt alles voorspoedig, dan willen we een vrachtwagen inhalen. We zitten net links op de baan, bijna naast hem, krijgt die vrachtwagen een klapband, de middelste van drie linksachter ook nog. Een enorme knal en een grote stofwolk. Dan schrik je toch wel even. Voor hetzelfde geld gebeurt zoiets enkele seconden later en zitten we er precies langs.

Tegen 4 uur wordt het wat drukker op de autobaan. Dan beginnen ook de grote verbouwingen van weggedeeltes en viaducten Tegelijk vallen er wat druppels. Nog voor we in een wegversmalling van 17 km lang zitten begint het te plenzen. Meer dan een uur achterelkaar, dus rijden op de achterlichten van de voorganger. Gelukkig gaat verder alles goed en komen we aan op de verzopen camperplek in Aschaffenburg. Daar blijkt het heel druk, zoveel campers hebben we alleen in Wenen op onze standplaats gezien.
Intussen druppelt het nog en op de radio horen we dan dat er 35 mm/uur gevallen is met als gevolg ondergelopen kelders, het vliegverkeer van Frankfurt dat bijna 2 uur stil gelegen heeft en er rijdt nog maar 1 S-bahn in het Rhein-Main gebied.
Binnen is het droog, eten, slapen en morgen verder zien. Nog 326 km te gaan.

Vrijdag 5 mei 2017, dag 34. Bevrijdingsdag.
Weer: geen zon gezien, maar ook geen regen. Het blijft koud, ook thuis.

Bevrijdingsdag is een heel serieuze dag, dus daar mag je eigenlijk geen grapjes over maken. Toch voelt het niet als ‘bevrijding van de vakantie’ 🙂

Hoe dan ook, de reis verloopt prima en we hebben om 4 uur de camper al leeggeruimd. En dat was het dan weer, tot de volgende keer.

Km-stand: 92713, totaal hebben we 4753 km gezien.