Italië en Frankrijk met een vleugje Zwitserland
Dag -3, donderdag 20 augustus 2015
Nog 3 nachtjes slapen en dan mogen we weer. Komende zondag 23 augustus vertrekken we. Tot dan moet de camper weer startklaar gemaakt worden: inpakken, boodschappen doen, water vullen enz.
Dag -1, zaterdag 22 augustus 2015
Zo. De camper staat klaar, alles zit er in. We hebben van iedereen voor 4 weken afscheid genomen. Morgenvroeg vertrekken en rustig richting de verzamelplaats in Noord-Italië. Daar hebben we ruim 3 dagen de tijd voor. We hebben er zin in!
Dag 1, zondag 23 augustus 2015. Km-stand bij vertrek: 66240
Als we vertrekken rond 11 uur is het al behoorlijk warm, zo’n 25 graden. Zonnetje hoog aan de hemel. Gelukkig gaat Broer weer voor de plantjes zorgen, daar hebben we dus geen omkijken meer naar. 4 Weken zonder water zou anders wat lang zijn.
We gaan over de oude Kaldenkerkergrens en daarna de autobahn op richting Koblenz. Onderweg overleggen we of we komende nacht in Boppard blijven of doorrijden. We kiezen toch maar voor het laatste, we kunnen de tijd die we eventueel over hebben beter in Zwitserland spenderen.
Dus gaan we richting Schwarzwald en hoe dichter we daar in de buurt komen hoe zwarter de lucht wordt. Ruim voordat we van de autobaan af gaan bij Rastatt om een overnachtingsplekje te zoeken, begint het flink te plenzen. Dat gaat door tot we in Gernsbach op een leuke camperplek bij het zwembad staan. Dan mindert het even om vervolgens de hele nacht wel/niet te regenen. Dat is ook het enige geluid wat er is en we worden dus ook nergens wakker van tot het tijd is om op te staan.
Dag 2, maandag 24 augustus 2015. Km-stand bij vertrek: 66.663
Het regent, het is niet koud. In de loop van de dag varieert de temperatuur van 29 tot 14 graden. Die laatste bovenin het Schwarzwald tijdens de regen. Want dat doet het gewoon de hele dag: meestal plenzen, soms druppelen.
We rijden richting Freudenstatt en slaan bij Forbach af, de Schwarzwaldhochstrasse op. Prachtige route die nog heel veel mooier zou zijn als de zon schijnt. Maar helaas. Dat is ons vandaag niet gegund, het regent tot na het avondeten.
Bij het stuwmeer gaan we weer van de route af en rijden dik 7 kilometer met 18% naar beneden. Via de A5 gaan we dan weer richting Basel. Pal voor de grens moeten we er vanaf: we hebben geen vignet (SFr 40,-) en gaan dat ook niet aanschaffen. Even later komen we aan de grens, met controle! Waar we heen gaan, hoe zwaar de auto is en dat we een vignet moeten hebben voor de autobanen.
Dan rijden we eiland Zwitserland in en proberen de route te vinden zonder van die autobanen gebruik te maken. Maar dat lukt niet. Dan blijkt ineens dat er grote stukken zijn waarvoor geen vignet nodig is, maar dat staat pas op een bord als je het point-of-no-return gepassseerd bent. Eigenlijk instinkers dus.
Onderweg valt nog op dat we weinig campers en caravans zien. Of die wel over de autobaan gaan?
We vinden een camperplek in Huttwil op het parkeerterrein van Flyer, hèt beroemde Zwitserse e-bike merk. Motor en accu in het midden van de fiets en zover ik weet de eerste die een fiets kon leveren met 45km/uur top. Natuurlijk ook e-mountainbikes in het assortiment. Morgenvroeg maar eens in de gigantische showroom gaan kijken.
Dan gaat de route verder over enkele bergpassen.
Dag 3, dinsdag 25 augustus 2015
Prachtige blauwe lucht en een nogal frisse wind. We zien nog wel wolken vandaag, maar toch schijnt de zon de hele tijd.
Snel gaan sparen dus: schitterende e-fietsen waaraan alles verstel- en/of inklapbaar. zo te voelen niet meer dan een kilo of 15 incl accu en zonder veel moeite direct de camper in te schuiven. Maar zoals ze er uit zien en wat ze kunnen presteren, kosten ze ook…..
Als we thuis zijn eens navragen wat onze fietsen nog waard zijn
We gaan op weg richting Luzern, dat we echter niet gaan zien maar met een grote boog passeren. Via Wolhusen, Entlebuch, Schöpfheim gaan we de Glaubenbülenpass (1611 m) over en komen zo in Giswil terecht. De weg is grotendeels een-baans met uitwijkmogelijkheden, maar die hebben we nauwelijks nodig. Het is niet druk op dit gele weggetje. Via Lungern en de Bränigpass (1007 m) gaan we naar Meiningen waar net erachter de Aare-schlucht ligt. Daar kopen we een kaartje voor en maken een wandeling van een kilometer of 3 door de schlucht en terug. Zeer de moeite waard.
Als we verder gaan zijn we kort erna op de Grimsel-pas (2165 m). Daar bovenop blijven we overnachten. In ieder geval ‘lekker fris’ hier met een geweldig uitzicht. Dat zou een huis hier zonder meer een ton duurder maken. De plek kost een tientje, maar nergens staat aangegeven waar je dat moet deponeren.
Morgen de laatste 150 km naar de camping aan het Lago Maggiore.
Entlebuch
Grimselpas camperplek
Dag 4, woensdag 26 augustus 2015. Km-stand 67190
Het begint met een graad of 9, in de loop van de dag ergens tegen de 30 graden. Hele dag zon.
Gisteravond is een zak chips opengesprongen boven op de berg, vanwege de mindere luchtdruk.
Afgelopen nacht was het niet fris, maar gewoon koud, erg koud. Niemand heeft zich gemeld voor het tientje, gratis gestaan dus. We rijden tijdig weg, de pas naar beneden. 17 Km lang met 10%. Af en toe waarschuwingsborden langs de kant met een plaatje erop van een vrachtwagen met brandende remmen.
De route is vandaag weer schitterend, van begin tot eind: vanaf de Grimselpass door het Rhonedal, over de Simplonpass (2006m), via Domodossola naar Feriolo de Baveno, camping. Veel is er niet over te vertellen, de foto’s moeten het doen en zelfs die kunnen niet weergeven hoe mooi het is.
Rond 15 uur melden we ons op de camping, als laatste van de groep. Hoe kan het hè?
We staan binnen een paar minuten en zetten koffie, effe lekker zitten en wat lezen. Om 17 uur is de welkomstborrel met de gebruikelijke huishoudelijke mededelingen. Best wel gezellig.
Om 19 uur schuiven we aan tafel in het campingrestaurant voor het welkomstdiner. Prima verzorgd en heel lekker. Goed gezelschap aan tafel, geslaagde avond.
De camping is behoorlijk groot, zelf zouden we die nooit uitgezocht hebben. Maar alles wat je nodig kunt hebben is bij de hand, incl. het Lago Maggiore op zo’n 50 meter. Bovendien ziet alles er heel erg netjes uit. Overmorgen het Lago maar eens proberen, want morgen kan niet: uitstapje!
Simplonpass
Dag 5, donderdag 27 augustus 2015. Km-stand 67262 en dat blijft zo tot zaterdagmorgen
Weer: heel warm, bijna geen wind, ’s middags wat sluierwolken (gelukkig)
’s Morgens om 0700 ging de wekker. Niet normaal als we thuis zijn, laat staan in de vakantie. Maar het was om half negen verzamelen geblazen voor vertrek naar het station. De groep is ongeveer de helft caravans, de rest campers. Dus: carpoolen.
Het gaat allemaal heel relaxed, we hebben tijd zat. Om 09.21 vertrekt de trein naar Domodossola, behalve als de ICE te laat is, nu dus. Met tien minuten vertraging gaan we op weg. In Domodossola hebben we 25 minuten om over te stappen op de panoramatrein naar Locarno, terug in Zwitserland dus. Ook geen probleem, de overstaptijd is nog altijd een kwartier.
Maar als de Locarno-trein van 10.25 volgeladen wordt, zijn er geen vrije plaatsen meer. Foutje! Uitleg: Acsi had gereserveerd, de treinmaatschappij reageert. En opeens heeft onze tourleader een papier waar 10.25 op staat en de treinleader een papier waar 11.25 op staat. Maar daarom niet getreurd, gaan we toch gewoon eerst ergens een kop koffie drinken?
De treinreis duurt zo’n 2 uur. Gezellig en mooie uitzichten. Vooral omdat helemaal voorin de trein een hele kleine mogelijkheid is om recht vooruit te knippen en te video-en.
Op de grens met Zwitserland moet de juffrouw met de koffiewagen de trein uit, geen idee waarom.
Rond half twee schuiven we in Locarno aan voor de lunch. Daarna hebben we echt heel lang geen honger meer! Na een korte stadswandeling vertrekt de boot op het Lago Maggiore om 16.15 uur naar Baveno, waar we om 19.15 arriveren. Dat duurde lang genoeg. Mooi, dat wel, maar van al dat kijken worden op enig moment de ogen zwaar…..
Dag 6, vrijdag 28 augustus 2015
Intussen hebben we de omschrijving van het perfecte vakantieweer bedacht:
’s Nachts fris, niet te vochtig ivm met de avonden. Overdag korte broek en t-shirt, temperatuur zodanig dat je liever in de schaduw gaat lopen dan in de zon. Daarbij een héél licht briesje, anders moet je te hard trappen als je gaat fietsen. Op het eind van de middag meer dan warm genoeg om nog te gaan zwemmen.
Nou, zo’n weer was het vandaag.
Campingdag, geen plannen. Niet te vroeg op, maar om nu de hele dag hier te gaan zitten, dat is ook niks.
Dus halen we de fietsen tevoorschijn. In Stresa, zo’n 10 km verderop is vandaag markt. En je kunt maar een doel hebben, toch?
Daarbij blijkt dan ook nog dat het een heel leuke plaats is waar ze van die wel heel erg chique hotels hebben. Hier straalt de grandeur van het Lago Maggiore er vanaf. 3 Isola’s vlak voor de kust: Isola Belle, Isola Grande en Isola?? Kleine paradijzen die in de loop van de tijd diverse keren ge- en verkocht zijn, maar nu in het bezit van de streek. Interessant om de geschiedenis hiervan te lezen.
Een groot gedeelte van de af te leggen route gaat over de heel drukke SS39, maar dat voelt na even wennen niet meer als gevaarlijk aan. Het overige verkeer houdt duidelijk rekening met de fietsende nederlanders (en duitsers en italiaanse wielrenners).
Van zo’n luierdag valt verder weinig te vertellen Toby rent als een gek de camper in als we terug zijn en is er niet meer uit te slaan, het baasje loopt rustig naar het meer voor een verfrissende plons.
’s Avonds hebben we na de pizza nog de routebespreking, maar daar kunnen wij niets mee. Die gaat over de tol-autobanen rechtsreeks naar de volgende halte en dat doen we dus niet. We maken een reis en daar horen de reisdagen toch ook bij?
We hebben de leiding maar alvast gewaarschuwd dat wij meestal de laatsten zijn die arriveren en dat dit morgen wel zeker het geval zal zijn.
Ieder avond op de camping, die overigens best wel vol staat, wordt om half zes de baby-dance georganiseerd en om negen uur iets anders zoals vanavond thema ‘musical’. In het theatertje tegenover het restaurant spelen vanavond een aantal meiden en een paar jongens de dansen na uit Grease en dat trekt een grote hoeveelheid volk. Best wel leuk voor de vele kinderen hier.
Isola Bella
Dag 7, zaterdag 29 augustus 2015
Weer: zie beschrijving vakantieweer.
Route: Stresa, SS33-Arona, SS32-Novara, SS211-Mortara-Tortona, SS35-Busalla, SP226-SS45-Chiavari, A12-Sarzana, camping
Vandaag dus reisdag. Volgens de standaard-route 313 km, maar binnendoor zal het wat meer zijn. Niet te laat weg gaan dus, maar om een of andere reden is het toch dik half elf geweest als we gaan en vervolgens aan het servicepunt nog een tijd moeten wachten.
Het eerste stuk langs het Lago Maggiore is prachtig, de grandeur, de bloemen en de uitzichten. Dan rijden we langzaam de bergen uit en komen we in de vlakte terecht: hele grote landbouwgebieden met vooral graan en regelmatig maisvelden ertussen.
De wegen zijn ontzettend slecht, bar en boos. Op de enkele stukken waar ze de weg nieuw geasfalteerd hebben, zijn de Italianen in staat geweest om de hobbels al in te bouwen. Daardoor zal er straks water blijven staan, de auto’s grote drukverschillen op de weg zetten en voilà, het volgende stuk slechte weg ligt er weer.
Op de camping moeten we dan maar eerst weer alle schroeven aandraaien. Gelukkig staan de fietsen binnen, anders hadden ze er nu waarschijnlijk weer langs gehangen.
Regelmatig kom je door een dorp, maar vanwege de hitte nauwelijks iemand te zien. Vooral in Mortara valt het op: is dit een zombie-dorp waar maar enkele mensen overdag mogen verblijven? Of is iedereen dood en heet het dorp daarom zo?
Op een van de rechte stukken in de laagvlakte komen ons met heel hoge snelheid 2 motors voorbij. Dan denk je, nou nou… Prompt ligt er dus op de volgende rotonde een plat. Gelukkig staat hij weer op, dus de schade zal wel meevallen. Behalve misschien zijn ego? De auto voor ons was al gestopt, dus rijden we maar door.
Na Tortona komen we langzaam in de heuvels en dan bergen terecht. Daar voelen we ons meer thuis dan op de grote vlakte. Mooie wegen (ook minder slecht), prachtige omgeving. Als we dan bij de kust aankomen in Chiavara, besluiten we toch maar het laatste stuk de snelweg te nemen. Volgens de navigatie scheelt dat 3 kwartier, terwijl ook die weg een groene streep heeft, de gewone weg langs de kust rijden we nog als we verder trekken èn het is al laat.
Uiteindelijk rijden we na wat zoeken naar de juiste weggetjes, rond zeven uur de camping op. Dan kost het wat moeite om de camper dusdanig te manoeuvreren, dat we èn een goede plek hebben èn tv-ontvangst: voor het nieuws en zondagavond Tatort
De dag eindigt na een paar grote glazen wijn tijdens de mededelingen van de reisleider over de optionele excursie naar Cinque Terre en ons vaste voornemen de volgende etappe tòch eerder te vertrekken.
Parco Vacanze Iron Gate Marina 3B
Parco Vacanze Iron Gate Marina 3B
Dag 8, zondag 30 augustus 2015
Weer: zoals het moet.
Vandaag hebben we eindelijk Wifi, maar ook héél veel gebruikers. Zo langzaam als…. vul maar wat in.
Het is vandaag een campingdag, zoveel mogelijk nietsdoen dus. Dat lukt vrij aardig: beetje lezen, beetje zwemmen, beetje luieren, heel veel wachten op ruimte op de Wifi en ’s avonds met een aantal anderen eten op het terras.
Dat eten was gelijk de aanleiding voor wat misverstand in de groep. Waarom weten wij dat niet? Iemand heeft geroepen ‘eten met DE groep’, terwijl het had moet zijn ‘eten met ‘N groep’. Wie was initiatiefnemer? Enfin, wij zitten met ’n groep en naast ons weer ’n ander groepje. Conclusie: het eten was best lekker! en voor de rest gaat iedereen er maar op z’n eigen manier mee om. Laot gaon, laot gaon!
Ook nog: we kwamen pas na 23 uur van het eten terug, Tatort niet gezien dus, maar gemist? Nou nee.
Parco Vacanze Iron Gate Marina 3B
Dag 9, maandag 31 augustus 2015
Weer: veel meer dan nodig, met ’n ander woord ‘snikheet’.
De hele groep wilde mee naar Cinque Terre. Verzamelen op half negen (bbbbrrrrr), met de auto’s naar Sarzana, daar op de trein naar La Spezia en dan overstappen op de trein naar Riomaggiore, het eerste van de 5 dorpen. We hebben dan niet zo’n zin om de boottocht naar het laatste dorp Monterosso te doen, dus we blijven eerst maar eens in Riomaggiore hangen. Veel komt ons nog heel bekend voor vanuit de vorige keer dat we hier waren, 4-5 jaar geleden?
Toen zijn we ook over het pad naar dorp 2 gelopen, maar dat is nu om onduidelijke reden afgesloten. Dus gaan we begin van de middag naar Monterosso, het laatste dorp, met de trein. Handig zo’n kaartje waarmee je overal in en naar toe kunt voor 1 prijs.
Monterosso is eigenlijk alleen maar een strand. Het dorp zelf is niks en langs de boulevard is er al niet veel meer.
We treinen dan weer verder naar Vernazza. Kleiner dan Riomaggiore, maar zeker zo aardig.
De volgende stop in Corniglia gebruiken we alleen maar om op de volgende trein te wachten, omdat je een flink eind naar boven moet om in het dorp te komen. Dat doen we niet.
Omdat de dienstregeling van de treinen niet helemaal optimaal is, blijft er niets anders over dan nu weer terug te gaan naar Riomaggiore. Vandaar uit de reis terug naar de camping, sterk verlangend naar een douche om alle zweet en plakkerigheid af te spoelen.
Al met al een mooie, zeer warme dag.
Morgen weer een campingdag.
Monterosso al Mare
Dag 10, dinsdag 1 september 2015
Weer: hetzelfde als gisteren, behalve dan dat er vanmiddag een enkele wolk liet zien en er zelfs 4 druppeltjes vielen. Maar alles was snel weer weg en bleef alleen zon over.
Gisteren in Monterosso stond hele grote cactussen met daaraan rode vruchten, zo te zien rijp, ter grootte van een kleine peer. En omdat er eentje onder lag pakt Thea die op en meteen zit de hand vol met héél kleine stekeltjes, met het blote oog nauwelijks te zien, maar wel heel pijnlijk, ze steken gemeen. Het zijn er zoveel dat ze er niet uit te krijgen zijn. Als we later enkele medereizigers treffen, krijgen we de tip om met plakband de stekeltjes eruit te trekken. Later op de camping blijkt de tip prima te werken.
De cactusvrucht zit goed verpakt in wat keukenpapier en moet nu natuurlijk ‘geopereerd’ worden. Voorzichtig met het papier alle stekels er af vegen en dan doorsnijden. Dus heb ik nu de hand vol met die stekeltjes….
Een mooie dag om even een wasje te doen en omdat Thea dat doet en niet naar Sarzana wil fietsen, doe ik dat wel. Het blijkt een typisch Italiaanse stad: oude, maar geen antieke gebouwen, in pastelkleuren. Eigenlijk niets bijzonders dus.
Dan, na het nuttigen van een pizza, terug naar de camping. Daar komt het bericht dat Frans, nadat gisteren het raam van de auto niet meer dicht te krijgen was, nu zijn portefeuille kwijt is. En daarin zat àlles: papieren en geld. Dus kunnen Arie en Thea, de reisleiders vanmiddag niet alleen mee naar de garage, maar ook nog naar het politiebureau om aangifte te doen. Maar ook hier in Italië geldt: weg is weg.
Het zwembad doet nog dienst ’s middags en voordat je het weet is het al avond en is er routebespreking. Zoals al eerder, wat moeten we ermee? Kaartlezen kunnen we zelf en bovendien willen we geen 370 km over de autobaan en dan als eerste op de camping arriveren. We vertrekken op tijd (dat wil zeggen is de planning), en dan zien we wel hoever we komen over de kustweg. We kunnen altijd nog een stuk autoweg nemen op het einde.
De auto van Frans is gelukkig wel gerepareerd: schade 350 euro!
Dag 11, woensdag 2 september 2015
Weer: idem, gewoon hele dag vakantieweer en meer.
We vertrekken op een redelijke tijd: nog geen 10 uur. Alleen nog de sanitaire stop voor we op weg gaan. Water weg, water bij en toilet legen. Als dat ding weer in de camper zit blijkt er geen beweging meer in te krijgen te zijn. Eruit halen, kijken, proberen, erin zetten, kijken, proberen enz. Totdat ineens, zo te zien, het hele bovenste gedeelte eruit gedraaid kan worden. Zo gezegd, zo gedaan. Het blokkerende binnengedeelte weer goed gezet, terug monteren van de hele handel en rijden maar. Kostte wel 3 kwartier.
We rijden binnendoor langs de kust tot Chiavari, het gedeelte dat we op de heenweg over de autobaan hebben gereden. De totale (kortste) route vandaag is 370 km, maar met dat binnendoor crossen is het langer en vooral, dúúrt het langer. Daarom pakken we weer een stuk autobaan tot Alassio. Maar zoals alles in dit land, zijn de afritten ook anders. Geen nummering en de afrit wordt aangeduid met de streek en niet met de steden in de buurt. Maar een stuk later bij San Remo, dat wel aangegeven staat, gaan we dan van de baan af en binnendoor, over de kustweg.
Achter Monte Carlo, voor Nice weer de baan op en bij afrit 40 (wel genummerd in Frankrijk) weer er vanaf om vervolgens door het Estelle gebergte naar Fréjus en dan noordwaarts naar Roquebrune sur Argens, camping Le Suves te rijden. Het is net acht uur geweest als we binnenrijden. Als laatste op de eerste plek op de camping. Handig om Toby uit te laten.
Wat wel vreemd was dat er, toen we bij die afrit 40 van de snelweg af gingen, geen tolpoortjes stonden. De afrit en tegelijk de ingang van de stad werden weliswaar helemaal gerenoveerd en dus was er een zeer onduidelijke situatie, maar toch.
De camping Le Suves is nogal chique met bijbehorende prijzen. In het hoogseizoen zou het voor ons tegen de 50 euro per dag aanlopen, in deze periode met de Acsi-kaart maar 16 euro. Heel mooie sanitaire voorzieningen.
In het restaurant zijn de prijzen ook niet te laag. De gemiddelde pizza kost toch 13 euri.
Er is wel een prachtig verlicht zwembad, maar wat dan wel weer vreemd is dat het bad om 18 uur sluit. Waarom? Er is ook overdag geen toezicht, waarom dan zo vroeg sluiten?
Km-stand bij aankomst: 67987 (totaal gereden: 1747)
Monte Carlo
Dag 12, donderdag 3 september 2015
Weer: volgens het weerbericht gisteren op de TV in het restaurant zou het vandaag een bewolkte dag worden. Klopte tot rond de middag, daarna vakantieweer.
Dus pakken we de fiets, Toby achterop en we gaan naar het dorp Roquebrune-sur-Argens. Zo heet het riviertje. Leuke plek, leuke sfeer.
Daarna gaan we verder naar St.Aygul aan de Middellandse zee c.q. de golf van Fréjus. Het waait nogal, flink trappen dus. Je krijgt een flauw idee over het afzien van het wielerpeloton. Gelukkig op de terugweg wind in de rug.
Op het terrasje daar bij de koffie wil Toby niet geaaid worden door een aardige jongen, hap!
We hebben zijn vingers nageteld en ze zaten er gelukkig nog allemaal aan. Dan kom je met elkaar aan de praat, in het Engels. Tot dat zijn vriend vroeg uit welke stad in Engeland wij kwamen. En dan blijkt al heel snel dat we ook Nederlands kunnen praten: met handicaps weliswaar want het zijn Walen, maar met Frans, Engels en Nederlands door elkaar komen we er prima uit.
Als we op de camping terugkomen is de briefing al bezig, maar och, wat missen we daar al aan. Belangrijkste is dat we morgenvroeg om half acht (!) verzamelen voor de geplande excursie.
Dan horen we nog dat Frans een koepel van de caravan kwijt is. Onderweg eraf gewaaid. Drie keer is scheepsrecht?
Dus nu wat gefilosofeer over deze vakantie. Niets mis mee, Acsi heeft goed georganiseerd. Maar, de reis is duidelijk geënt op de caravan en niet op de camper:
– Als er iets gezamenlijks is moet er gecarpoold worden: wil de caravanner dat wel? Het wordt als vanzelfsprekend gezien, maar toch…
– De periode op de camping kun je als camperaar veel minder dan de caravanners, tenzij je een tweede vervoermiddel hebt zoals een scooter of zo. De caravanner kan gemakkelijk de auto pakken en een aantal km’s verderop iets gaan bekijken of gewoon een leuke tour maken, de camperaar is gebonden aan de fiets.
– Nu blijkt wel dat de meesten al meerdere reizen met Acsi of ANWB gemaakt hebben en dus scooter of motor bij zich hebben
– De camper is gewend om onderweg dingen te bekijken en de leuke route te rijden. Dan is een route van 370 km zoals gisteren veel te veel, het rijden duurt dan te lang.
– Het verschil met de reis naar Schotland is daarom zeer duidelijk (voor ons). De NKC organiseert voor campers en houdt met genoemde dingen allemaal rekening.
Onthouden voor de evaluatie straks, het blijft toch een mooie reis met zeker voldoende relaxmomenten erin. Dat is ook belangrijk.
P1050592 Camping Leï Suven
St.Aygul
Dag 13, vrijdag 4 september 2015
Weer: ’s morgens prima, ’s middags bewolkt. Nog steeds vakantieweer, maar gelukkig niet meer zo heet.
Precies half acht vertrekt de bus naar Nice: iedereen was op tijd. De chauffeur draait al snel de autoweg op en kent maar 1 stand van het gaspedaal: zo diep mogelijk ingetrapt. Met een continu-snelheid van 100km/uur gaat het vlot vooruit. De -tig tolpoorten rijdt hij met een snelheid van 30km doorheen. Omdat we ook nog bijna geen file hebben staan we om 8.45 al voor het station. Dat betekent lang wachten omdat de trein pas om 9.23 vertrekt.
We hebben een gereserveerde coupé en er worden nogal wat mensen weggestuurd om elders een plek te zoeken, maar op een gegeven moment is er geen houden meer aan en zitten er toch anderen bij ons. Ook geen probleem.
Het is op deze dag en dit tijdstip een toeristische trein, tegelijk lijndienst, waarin we commentaar mogen krijgen van een mevrouw, in Frans en Engels, op de route en de uitzichten. Niet alles is te verstaan, maar het gaat uiteindelijk toch om het zien. Erg jammer is het dat op grote gedeeltes van de route de flora de overhand heeft gekregen over het uitzicht. Ongeveer een derde (?) van de route voert door tunnels en dan zie je ook weinig. Wat overblijft is wel de moeite waard en soms ook wel spectaculair. Leuke uitzichten op dorpjes langs de lijn, die allemaal wel wat bijzonders te bieden hebben.
De aanleg van de lijn rond 1885 was wel een technisch hoogstandje: de stijging is 26 meter per 1000 meter, zonder tandrad. Er zitten 3 en een halve klimlussen in waardoor je soms onder of boven je de lijn ziet lopen waar je net vanaf komt of naartoe gaat.
Als we tegen half twaalf in Tende aankomen hebben we een pauze van 3 kwartier, genoeg voor een kop koffie of een snelle rondgang in het regionale museum. Wij kiezen voor het laatste en vinden het dan toch jammer dat het zo snel moet. Het is een mooi museum en meer tijd was leuker geweest.
De bus staat dan weer klaar en brengt ons naar de Col de Brouis voor de lunch. Een spectaculaire rit door de bergen, eigenlijk mooier dan de treinrit en dat geldt ook voor de latere ritten met de bus.
Wat dan jammer is: het restaurant blijkt gesloten, terwijl er wel een bevestiging van de reservering is. Na ampel overleg met de eigenaren komt het toch nog goed. Het blijkt dat ze voor de lunch van morgen al alles voorbereid hadden, dus dat eten wij nu maar op.
Met een vertraging van dik drie kwartier wordt de reis voortgezet. De chauffeur doet alle moeite om de tijd in te halen.., maar het moet gezegd worden dat hij zijn vak beheerst. Hij weet exact hoe breed de bus is en ook dat de personenauto’s toch wel aan de kant gaan. Het is zelden nodig om even te toeteren!
Op het programma staat ook nog een bezoek aan Antibes. Daar blijft dus nog een half uur voor over te zijn. Genoeg om je te vergapen aan de boten in de wel héél erg volle haven en een kop koffie. Toch even vermelden: café americano á 1,50, cappuccino á 4,20.
Om 19 uur zijn we terug op de camping en kunnen we Toby wakker maken. Als we weg zijn drinkt hij wel wat, maar eten doet hij niet.
Zowel de batterij van het fototoestel als van de telefoon is leeg. De eerste vanwege het veelvuldig gebruik, de tweede omdat de nieuwe batterij het ook niet zo doet zoals zou moeten. Helaas is het zwembad gesloten zodat een frisse duik er niet meer in zit.
Nice station
Tende
Antibes
Dag 14, zaterdag 5 september 2015
Weer: het is ’s morgens wat graden minder dan de voorgaande dagen, beetje fris zelfs. Er staat een stevige wind: Mistral.
We staan vandaag nog op de camping, die overigens in deze periode met de Acsi-kaart maar 16 euro kost. Nu is duidelijk waarom het hier stikt van de Nederlanders, aangevuld met wat Belgen en wat Duitsers.
Een aantal medereizigers kiezen ervoor om naar St.Tropez te gaan vandaag. Eerst carpoolen naar St.Maxim en dan met de speedboot.
Wij kiezen ervoor om te gaan fietsen, ondanks de Mistral. Onder ander omdat we gehoord hebben dat St.Tropez eigenlijk niet meer is dan Antibes: een nog grotere haven met nog grotere boten en wat winkelstraten plus terrasjes. Dat hebben we in Venlo ook.
Ook gehoord (van Nardi en Truus, die met die Flyer-fietsen): met de fiets de Col de Valdingarde op. Rij naar Roquebrune, bij de eerste huizen rechtsaf en dan bij het bord ‘verboden voor fietsers’ de berg op. Het stijgt en daalt.
Zo gezegd, zo gedaan. Al gauw blijken 2 dingen: ondanks de mistral is het heet en het stijgt alleen maar met 6-8% (?) tot boven op de col en dat is dik 10km verder. Dat is nog eens fitnessen!!!! Maar het loont zeker de moeite want de uitzichten zijn spectaculair. Ondanks dat je hier toch een flink aantal kilometers landinwaarts bent, kijk je over de bergtoppen zo de Middellandse Zee in. De bruine berg waaraan Roquebrune zijn naam dankt en die vanuit het dorp een flinke berg is, is van bovenaf een heuveltje.
Onderweg terug komen we 2 keer een wagen van de gemeente/brandweer tegen. De eerste keer stapt een meneer uit die tegen ons begint te praten. Als we in het Nederlands reageren (hou je van de domme vanwege het fietsverbod onderaan de berg) draait hij zich om naar zijn collega, haalt de schouders op en zegt ‘ils ne compres pas, etranger’ zoiets. Even later vertrekken ze maar als we met eetgebaren en ‘pain’ en naar beneden wijzend Roquebrune zeggen.
De tweede komen we tegen als we op de fiets naar beneden zitten. Hij draait het raam open en begint wat te zeggen waarop wij ‘bonjour monsieur’ zeggen en doorrijden. De Belg die met de auto net de berg opgereden was, was nog sneller benden als wij!
In het dorp drinken we nog een kop koffie en nu moesten we 6 euro afrekenen! Roquebrune, of all places! Antibes is er niks bij.
Als we terug zijn het zwembad in, en vooral in het water blijven want de wind is behoorlijk koud.
Morgen reisdag: door de Gorges du Verdon.
Col de Valdingarde
Dag 15, zondag 6 september 2015
Weer: vakantieweer.
Volgens het reisboek zijn het zo’n 180 km naar de volgende camping. Volgens onze navigatie is de kortste weg 125 km. Uiteindelijk hebben we er 179 gereden, maar wel volgens onze eigen route: Roquebrune, Le Muy, Comps s.A., route Rive Gauche de Gorges du Verdon, een stuk langs het Lac de Sainte Croix, Moustiers Sainte Marie, een klein stukje Route Napoleon, Digne-les-Bains-Camping Les Eaux Chaudes.
We zijn rond 10 uur op weg, na de gebruikelijke sanitaire onderhoudsbeurt. We hebben de navigatie in de camper met een hele route geprogrammeerd. Als probeersel, eens zien hoe dat gaat. Op het eind van de dag blijkt dat goed te werken. Alleen opletten dat je de tussenpunten niet persé zelf moet aandoen, maar alleen als richting dienen.
Verder is er eigenlijk over vandaag niet zoveel te vertellen, behalve dan dat het een prachtige omgeving is.
– De Gorges zelf waar je bovenlangs rijdt en fantastisch mooie uitzichten hebt.
– De brug waarvanaf je kon bungeejumpen, een hoogte van ?100m? In ieder geval héél hoog!
– De lavendelvelden, nu al terug gesnoeid maar dan nog indrukwekkend. Een weetje: de lavendelplant wordt maar een jaar of vijf oud.
– Het fototoestel hebben we onderweg steeds moeten bijladen, de batterij kon de stroom foto’s en video’s niet aan.
Als we op de camping arriveren is het tegen 18 uur en we zijn toch weer de laatsten. Na wat gemanoeuvreer hebben we de camper op een goede plek staan incl. ontvangst van de tv. Na een bezoekje aan de receptie wordt onze stroomaansluiting hersteld en kopen we een Wifi-kaart (8 euro voor 120 min.). Gelukkig is het bijna 2017, dan kunnen we gewoon net als in Nederland internetten.
De ligging van de camping is zo dat je rondom je heen alleen maar hoge bergen ziet, terwijl we nèt aan de rand van de Alpes Maritimes zitten.
Wat we niet mogen vergeten te vertellen: langs die hele kust zowel in Italië als in Frankrijk stikt het van de (motor-)scooters. Op de autobaan scheuren ze je met grote snelheid voorbij in t-shirt en korte broek. In de stad en op de gewone weg moet je gewoon doorrijden en net doen alsof je ze niet ziet, anders kom je geen meter vooruit en sta je constant op de rem.
Km-stand bij aankomst: 68166 (totaal gereden: 1926 km)
Camping les Eaux Chaudes
Dag 16 maandag 7 september 2015
Weer: vakantieweer, maar omdat we hier aan alle kanten omsloten zijn door hoge bergen, is de zon ’s avonds op tijd weg en komt ’s ze morgens wat later. Gevolg is dat het ’s nachts behoorlijk koud is.
’s Morgens heel vroeg zijn Frans en Alina opgehaald en naar huis gevlogen. Het gaat niet goed met de zuster van Frans. toen ze vertrokken ging het heel goed, maar dat is heel plotseling verslechterd.
We hebben een campingdag vandaag. Alles rustig aan en dan een stuk fietsen. Eerst richting Etranges, maar daar zitten zulke steile stukken tussen dat we het na een kilometer of 5 wel gezien hebben. We zijn het thermaal-bad gepasseerd en ook een stuk of wat camperplekken waar ook nogal wat campers staan. De rivier die hier langs de camping loopt en dezelfde naam heeft, heet niet voor niets zo: ‘De warme wateren’.
We keren de fiets en gaan naar het centrum van Digne-les-Bains. Een aardige stad, maar op zich niet erg bijzonder. We drinken een kop koffie, fietsen nog een stuk langs de rivier, doen wat boodschappen en gaan terug naar de camping.
Daar ligt een uitnodiging om 18.30 een drankje te komen halen op kosten van de camping. Daar hebben Arie en Thea dan maar gelijk de briefing voor morgen aan vast gehangen. Ook is iedereen gevraagd om ’n hapje mee te brengen. De camping heeft ook nog wat muziek geregeld in de vorm van een gitarist/mondharmonicaspeler/zanger-met-achtergrondmuziek/uit-de-doos. En zo werd het toch nog gezellig
Dignes-les-Bains
Dag 17, dinsdag 8 september 2015
Weer: eentonig, alweer vakantieweer. Maar nu wordt het na de middag bewolkt, het blijft droog.
Verzamelen om 10.15 voor het vertrek met de auto’s naar het station, waar de trein vertrekt om 10.45 richting Nice, naar Entrevaux, Een mooie route in een luxe-trein. Wij zaten precies bovenop de motor en zonder te kijken wisten we of er geklommen moest worden of gedaald werd. De route was heel erg mooi en gelukkig niet overal geblindeerd door opgroeiende bomen.
Rond 12.45 arriveren we in Entrevaux waar we de lunch geserveerd krijgen. En daar is het misverstand: het restaurant is van mening dat we een groep van 50 zijn, maar we zijn maar met 23. Boze gezichten, een heleboel gepraat, maar gelukkig blijkt achteraf dat de verantwoordelijken de tussenpersonen en/of het restaurant zelf waren. Iets met faxen niet gezien of zo.
Het is een prima lunch, beginnend met een carpaccio van de regionale bief-specialiteit, dan een paar varkenslapjes en tot slot een stukje ijscake. Overgoten met nogal wat rosé en afgesloten met ruim koffie.
Gelukkig is Entrevaux niet plat: de meeste calorieën hebben we er onder leiding van een gids-mevrouw, weer afgelopen. Ook het bezoek aan een motormuseum was de moeite waard. Kort na vijf uur vertrekken we weer, nu per bus, naar Digne les Bains. Ook dat is een heel mooie tocht.
Bij terugkomst op de camping staat er een kraam die pannenkoek, gemaakt van het meel van kikkererwten, verkoopt. Smaakte wel bij een cup-of-soup. Honger hadden we nog niet na de lunch van vanmiddag.
Al met al een heel geslaagde dag.
Minder is, of juist goed, dat we gehoord hebben dat de zus van Frans gisteravond overleden is. Zij waren op tijd terug.
Entrevaux
Dag 18, woensdag 9 september 2015
Weer: vakantieweer plus. Gek hé, dat je sommige dingen niet moe wordt….
Vandaag hebben we een reisdag van de ene camping naar de volgende. Die ligt zo’n 220 km verderop in de Ardèche. Van de route volgens het reisboek is niet veel anders van te maken, alternatieven zijn er in dit berggebied niet.
Dus gaat het van Digne-les-Bains via Auban, Sisteron, Serres, Nyons, Grignan en Viviers naar camping Ludo in Lussas.
Onderweg rijden we ondermeer door de Gorges de St.May van de Haute Provence en les Terrasses de Provençales in de Drome. Alles bij elkaar een heel mooie route.
Het dorp Lussas ligt echt in the middle of nowhere en de camping ligt nog iets verder. Dan steekt de vraag weer de kop op: waarom liggen de campings niet in een interessanter gebied? Als je met de auto bent gaat het nog, maar met de fiets heb je nauwelijks mogelijkheden hier. Wel moet gezegd worden dat het goede campings zijn, incl. zwembad. In dit geval zelfs met gratis wifi.
We arriveren rond 17.30 uur op de camping met een kilometerstand van 68400 (totaal 2160 km gereden).
Sisteron
Gorges de St.May
Dag 19, donderdag 10 september 2015
Weer: vakantieweer (alweer!)
De excursie die voor morgen gepland stond, bleek gisteravond ineens toch vandaag te zijn. (wat een zin hè!) Dus, vanmorgen om half zeven op! De zon slaapt zelfs nog, maar is ook wakker als we om half acht in de bus stappen. Onderweg passeren we nog hele velden met zonnebloemen, maar die zijn allemaal nauwelijks een halve meter hoog met grote bloemen. Nog nooit eerder gezien, zo’n kleine. Ze zijn ook nog niet ‘rijp’ tegenstelling tot de grotere soortgenoten die al overal heel bruin op het veld staan.
De rit voert eerst via Alés naar St.Jean du Gard. Na een kop koffie en een belletje naar Thomas die jarig is, stappen we op de trein. ‘Le train à vapeur de Cévennes’ een oud stoomtreintje met een aantal open wagons die hijgend en puffend voortgetrokken worden.
Een half uur en een heleboel foto’s later stopt de trein bij het station van La Bambouseraie, een heel groot bamboebos met daarbij nog veel andere interessante planten en tuinen. Genoeg te zien om er de rest van de dag door te brengen. Maar helaas hebben we maar anderhalf uur. We stappen weer in de bus, nu voor een korte rit naar Anduze waar we gaan lunchen. Ook die was weer prima verzorgd, als je tenminste je steak ‘rouge’ gevraagd had en niet ‘bien’ In het laatste geval leek het vlees meer op leer.
Na een kort gesprekje met de opbouwers van de draaimolen ertegenover, weet ik tenminste hoe die werkt, gaan we weer de bus in voor een lange toeristische rit. Die voert onder andere door een groot gedeelte van de Gorges de l’Ardèche. Het hoogtepunt ligt op het eind daarvan, de Pont d’Arc. Een natuurlijke rotsboog van gigantische afmetingen. Ooit zijn we hier wel eens geweest, maar het is nog steeds mooi. Eronder kun je op de strandjes lekker zonnen en in de rivier zwemmen of bootje varen. Ertegenover koffie!
Als we rond 7 uur op de camping arriveren kunnen we terugkijken op weer een geslaagde dag. Zeker ook dankzij een vakman-buschauffeur.
Toby wordt zomaar wakker en is dan heel erg blij dat we er weer zijn.
P1050931 Train à Vapeur de Cévennes
P1050947 Train à Vapeur de Cévennes
La Bambouseraie
P1060032 Gorges de l’Ardèche
P1060039 Gorges de l’Ardèche
P1060048 Gorges de l’Ardèche
Dag 20, vrijdag 11 september 2015
Weer: vakantieweer, maar de voorspellingen zijn minder. Rond 18 uur zou het gaan regenen. Overdag veel bewolking en tussendoor de zon.
Vandaag en morgen is er geen programma. Twee dagen op de camping. Nu dus maar eens eerst de fiets pakken en trappen naar Mirabel. Naar Lussas gaat het nog, maar dan begint de stijging. En die is heel fors. 5 Km alleen maar klimmen in de laagste versnelling met een grote ondersteuning. De beloning is een prachtig uitzicht over het hele weidse dal waarin Lussas ook ligt.
’s Avonds hebben we een barbecue, net zoals vroeger de ‘amerikaanse fuif’. Dat wil zeggen iedereen brengt eigen eten en drinken mee. Van de salades enz. maak je dan een grotere hoeveelheid zodat iedereen ook verschillende bijlagen heeft. Een aantal stokbroden erbij en je. Geslaagd! Ook omdat rond 18 uur de zon goed doorbreekt en het niet gaat regenen zoals voorspeld.
Omdat we geen TV-ontvangst hebben hier wordt de rest van de avond besteed aan boek lezen. Film opzetten heeft geen zin, we zouden het einde toch niet halen.
Wat tot nu toe onderweg wel is opgevallen dat je nauwelijks politie ziet. Wat is daarvan de oorzaak? Te kleine bezetting, te veel overuren, andere besognes? Of zijn Fransen gewoon brave lieden die eigenlijk helemaal geen politie nodig hebben? Dus dat nu, als de toeristen weg zijn, de politie zelf vakantie heeft?
Het zal altijd een vraag blijven en we hopen ook dat het niet verandert.
Dag 21, zaterdag 12 september 2015
Weer: vannacht heeft het flink geregend en ’s morgens vallen er regelmatig buitjes. ’s Middags rond 4 uur begint het te regenen en te onweren en dat houdt niet meer op tot ’s zondagsmorgens 6 uur. Zo lang onweer aan een stuk hebben we nog nooit meegemaakt.
En dus is er over die zaterdag niets meer te vertellen. Misschien nog dat ze ’s avonds op de camping friet met frikadellen en kroketten verkochten? Daarna een mooi moment om een goede film te draaien. Maar daarmee is dan ook alles over die natte zaterdag verteld.
Geen foto’s!
Dag 22, zondag 13 september 2015
Weer: het begint koud en grijs. Rond de middag komt de zon en die is af en toe weer weg. Het blijft droog!
Vandaag reisdag naar de volgende en laatste camping van de Acsi-reis. Daarna moeten we het weer zelf zoeken.
Eerste vraag: rijden we de route volgens het routeboek of doen we zelf wat? Kijkend op de kaart zien we dat er niet veel alternatieven zijn. Je kunt nu eenmaal niet dwars door of over de bergen. Dan maar een andere uitdaging: in een zo recht mogelijke lijn van punt vertrek naar aankomst. Te beginnen met na de camping rechtsaf in plaats van links. Uiteindelijk hebben we 300 km gereden, als je de kleine foutjes onderweg niet meetelt. En dat is dan toch een kilometer of acht minder dan het routeboek aangeeft. Dat we er twee keer zo lang over gedaan hebben als anderen.., het is vakantie! Overigens hebben de meesten 360-390 km gereden!
Intussen constateren we in de afgelopen weken dat Frankrijk toch bezig is met zichzelf beter te presenteren. Iedere rotonde die we zien is een foto waard, er staan vaak de mooiste kunstwerken op en over de beplanting is heel goed nagedacht en erg goed onderhouden. Overal zien we pogingen om fietsers te scheiden van het autoverkeer, zowel op de grote weg als in de bebouwde kom. Die fietspaden worden met groen aangegeven, met verf of met groen asfalt. De voetgangersoversteekplaatsen zijn geel. Verenigd Europa? Natuurlijk zijn er grote problemen die opgelost moeten worden, maar, hebben we al eerder gezegd, waar zijn de voordelen voor de gewone burger. De herkenbaarheid van Europees beleid?
Whatever, het is weer een prachtige route vandaag. Vanaf de camping naar Lussas, dan via een heleboel kilometers over een geasfalteerd landweggetje. Gelukkig is het zondagmorgen, dus de enkeling die we tegenkomen kan wel naar een uitwijkplaatsje. Passeren is echt onmogelijk anders. Daarna volgen we gedeeltelijk het dal van de Rhone. Alle grote kernen laten we links of rechts liggen: Valence, Grenoble, Chambéry.
In het dal van de Isère passeren we gigantisch grote walnotenbomenplantages. Te oordelen naar de erg schone grond eronder, worden de noten geoogst door te wachten tot ze van de boom afvallen en ze dan op te rapen. Op het laatste stuk van de route zijn volgens de laatste info problemen te verwachten. De D1212 is afgesloten en de omleiding gaat over een weg waar je water en bloed zou zweten volgens de reisleider die dat vorig jaar ook meegemaakt had. Achteraf kunnen we zeggen dat dat misschien voor auto met caravan gold, maar met de camper was het te doen. Af en toe een beetje voorzichtig passeren, dat wel.
We arriveren rond 18 uur op camping Les Dames de Miage in Saint Gervais les Bains. Mooie ruime camping tussen de bergen met uitzicht op de Mont Blanc. In deze periode ook heel rustig, ze gaan eind deze week sluiten.
Geheel volgens de voorspellingen regent het ’s avonds weer pijpenstelen, nu zonder onweer. Het is donker, het is heel nat en de tv doet het: Tatort!
Km-stand bij aankomst: 68708
St.Nazaire en Royan
Dal van de Isère
Dag 23, maandag 14 september 2015
Weer: wisselvallig en niet warm (’s morgens een graad of 15), behalve als de zon erdoor komt.
Gisteren was het al merkbaar dat we dichter bij Zwitserland komen. De bebouwing lijkt meer Zwitsers en alles is nèt wat meer opgeruimd en onderhouden.
We lopen naar het dorp, want meer is St. Gervais les Bains niet. De gemeente is een stuk groter met een aantal andere kernen. O.a. La Fayet waar we morgen op de tram stappen.
Het loopt gemakkelijk wat het gaat allemaal omlaag, grotendeels vals plat. Het is niet druk, de zomergasten zijn weg en zo te zien is het geen echte wintersportplaats. De camping gaat ook dicht van september tot mei.
Leuk gedaan in het dorp: aan de gevels hangen hier en daar foto’s van enkele jaren geleden (2004-20010) en nu, na de renovatie. Zowel de openbare ruimte als vele particuliere gebouwen zijn heel mooi opgeknapt. Mooie gelegenheid om de Kaffee mit Kuchen hier uit te proberen. Spaart weer een boterham nietwaar?
Op de terugweg bergop begint de zon te schijnen waardoor we uit de jas zweten. Zelfs Toby heeft het er kwaad mee. Gelukkig rijdt ons halverwege een stel medereizigers achterop die stoppen en ons meenemen naar de camping.
Het blijft goed weer, zon met af en toe een buitje, dus luieren we de rest van de middag wat bij de camper en maken daarbij nog een aantal foto’s van de Mont Blanc in verschillende kleren, lees bewolking en zon.
Aan deze kant van de Kaffee mit Kuchen: wij. Aan de andere kant: St.Gervais
Dag 24, dinsdag 15 september 2015
Weer: prima, redelijke temperatuur en vooral: droog en af en toe zon.
Vandaag is het uitstapje met de Tramway du Mont Blanc. Om half tien vertrekken we al carpoolend naar het station waar de trein om half elf vertrekt.
Het is een tandradbaan die loopt van Le Fayet op 580 meter naar het hoogst gelegen stationnetje van Frankrijk Le Nid d’Aigle op 2368 meter. Dan is nog een heel klein stukje klimmen naar de réfuge op 2412 meter met zicht op de Bionassaygletscher. De trein legt een afstand af van een kilometer of 15 met maximaal 24% stijging. Daar doet hij bijna anderhalf uur over met een snelheid van 4 tot 15 km/u.
We hebben heel ruim plaats in de trein waardoor de foto’s links en rechts en voor en achter gemaakt kunnen worden.
Als we boven zijn is het behoorlijk koud met een stevige wind. Minstens 30 graden minder als enkele dagen geleden. De vingers vallen er bijna af. Voorproefje op wat weer komen gaat van de winter.
De groep vertrekt met dezelfde trein 10 minuten later weer naar beneden. Wij lopen eerst nog naar de réfuge en gaan een half uur later terug. Een gedeelte van de groep heeft het stuk tussen twee stationnetjes gelopen waardoor we een stukje voor het einde weer allemaal bij elkaar in de trein zitten.
Beneden in het dorp zoek we eerst een restaurantje voor een hapje. Het is intussen dik twee uur.
Terug op de parkeerplaats zijn een paar mensen met een heel leuke jonge hond, formaat duitse staande, aan het oefenen: het moet bij de auto blijven en zij lopen weg. Maar, op mijn fluitje komt hij dolblij aanrennen. Baasje brengt hond terug naar de auto en vraagt mij dan om nog eens te fluiten. Hond blijft met moeite en nadere commando’s, zitten. Dan zegt baasje ‘kom maar’ en ik ook. Dus vliegt de hond enthousiast op mij af. Dag baas!!
Terug op de camping is het nog steeds goed weer, tijd voor nietsdoen en nog wat foto’s van de Mont Blanc.
P1060234 Camping Les Dômes de Miage
P1060235 Camping Les Dômes de Miage
Dag 25, woensdag 16 september 2015
Weer: de voorspellingen komen uit. Het is weliswaar niet koud geweest vannacht, maar veel bewolking en veel buien. Rond de middag een graad of zeventien. Troost: thuis is het nog slechter.
Vandaag de laatste dag van de officiële reis en die wordt afgesloten met het afscheidsdiner ’s avonds. Voordat het zover is worden we wakker met regen en de gedachte maar goed dat we gisteren met de Tramway du Mont Blanc gegaan zijn. Nu zit alles dicht, niets te zien.
Dat wordt dus een luier- en leesdag. Gelukkig wordt het na de middag beter en kunnen we nog een wandelingetje maken.
Dat is er nog tijd om de route naar huis uit te zoeken. Moeten we zaterdag of zondag thuis zijn? Meningsverschil, maar we zullen maar beginnen met een mooie route te plannen. We kunnen altijd nog het laatste stuk autobaan doen.
Om half zeven worden we met een bus afgehaald om de 4 kilometer naar het restaurant af te leggen. Dan kan iedereen drinken zonder problemen.
Het wordt een gezellige avond. Enkelen hebben een verhaal samengesteld dat, afgewisseld met een gezongen refrein, met humor verteld wordt. Zelfs Toby komt er in voor! Gelukkig waren de TV-camera’s van ‘We zijn er bijna’ niet bij!
Het (financieel) cadeau voor Arie en Thea is versierd met een ansichtkaart per stel waarop iedereen wat geschreven heeft voor onze reisleiders.
Onze boodschap:
Beste Arie en Thea,
Dank jullie wel voor de begeleiding van de Rail-away-reis.
Wij hebben ervan genoten, van de uitstapjes, van de etentjes, van de BBQ en van de vrijheid om ook eigen dingen te kunnen doen.
De problemen die er waren, door anderen veroorzaakt, zijn door jullie prima opgepakt en opgelost. Ook daarvoor dank.
Het was gezellig, ook vanwege jullie geduld en incasseringsvermogen en we hebben veel met elkaar in de groep kunnen lachen.
Natuurlijk ook dank dat wij met jullie konden carpoolen bij de uitstapjes.
Wij wensen jullie voor de toekomst nog veel van zulke reizen in goede gezondheid. Op de korte termijn: Arie veel succes met de operatie van je knie.
Wie weet waar op de wereld we ons nog eens ontmoeten.
Het was een prima etentje en voordat de bus vertrekt neemt iedereen afscheid van iedereen. Maar goed ook, want op de camping zou er niets meer van komen. De eersten vertrokken diezelfde avond nog naar huis. De meesten hebben meer tijd en doen er 3-4 dagen over. Wij gaan naar bed om morgen ook aan de thuisreis te beginnen.
De enige echte piek van de Mont Blanc
Arie en Thea, de reisleiders
Dag 26, donderdag 17 september 2015
De weersvoorspellingen zijn niet goed, het druppelt ook wel wat. Maar we doen het er mee. We gaan richting Chamonix en zodra we goed en wel aan het rijden zijn valt de hemel leeg. De schitterende route naar Martigny, alweer in Zwitserland, blijft verborgen in de wolken.
Pas als we de berg afkomen in Martigny dalen we onder de bewolking en zien we de stad beneden liggen. Maar het gaat wel steeds harder regenen, zodat we een plek in de stad zoeken om te blijven staan en betere omstandigheden af te wachten. Beter omdat het dan veiliger rijden is: het waait echt heel hard en de hoeveelheid regen is gigantisch. Van de omgeving zie je dus toch niets. Jammer ook van het stuk achter ons. Onderweg is het dan toch wel fijn dat je koffie kunt zetten of kunt eten zonder naar de caravan of het restaurant te lopen.
Maar dan begint het tegen 3 uur wat op te klaren waardoor we besluiten toch maar te gaan rijden. Vanaf Bex maken we een omweg naar een camperplek bij Gryon en, het moet gezegd, we worden volledig gecompenseerd voor het missen van de uitzichten vanmorgen. Een steil klimmende soms heel smalle weg met haarspeldbochten uit het boekje: soms helemaal naar links of rechts om de bocht te kunnen halen. Dorpjes onderweg waar je nog kunt zuchten dat er gelukkig weer geen tegenligger kwam. Oeps, behalve dan… maar dat werd keurig opgelost.
De camperplek in La Barbouleuse als bijlage bij Gryon ligt op dik 1200 meter hoogte. We kijken over de opstijgende wolken weg. Die worden in de onderliggende bossen gemaakt door de opwarming van de zon en dus zit hierboven op enig moment weer alles compleet dicht. Maar dan is het toch al bijna donker. Weer een bijzonder ervaring!
Voor die tijd lopen we nog even een rondje, o.a. langs de fietsenmaker. Prachtige mountainbikes uitgevoerd als e-bike. Prijs tussen 3500 en 4900 SFr!
’s Avonds passen we de route aan. Niet meer terug onder Genève langs, maar over Montreux richting Pontarlier en dat ligt weer in Frankrijk. Van daar zien we wel verder.
Voordat het zover is breiden we onze huidige omweg nog een stukje uit naar Les Diablerets, Le Sepey en Aigle. Zo te zien een mooie bergroute.
Martigny in de diepte
P1060274 De vlakte met op de achtergrond het meer van Genève
P1060285
P1060294 La Barbouleuse-Gryon
Dag 27, vrijdag 18 september 2015
De dag begint met heel laag hangende bewolking die ook nog eens vrij nat is. De route via Les Diablerets is dan ook maar gedeeltelijk te zien. Als we even later aan het Meer van Geneve komen wordt ook dat door de natuur gedeeltelijk verborgen gehouden.
Alles wat we in Zwitserland gezien hebben is duur: het eten, de diesel (even duur als benzine), de fietsen Diesel kost toch omgerekend zo’n 25 cent meer als in Frankrijk. Alleen auto’s moeten hier wel goedkoper zijn kijkende naar wat hier zoal rijdt.
Na de middag passeren we weer de grens met Frankrijk en begint het op te klaren. Na Pontarlier volgen we de D437 naar Morteau, de rivier de Doubs volgend. Heel mooie streek.
Dan beginnen we langzaam een camperplek te zoeken en vinder er tenslotte een in St. Hippolyte. De laatste van deze reis? Naar huis is het nog 600-650 km. We zullen zien.
Toby heeft deze reis veel geleerd.
Hij kan nu liggen onder het rijden, ook op bergwegen. Slapen lukt niet, dus ’s avonds is hij moe.
Klokkijken gaat nu ook goed. Als het koffietijd is, begint hij zachtjes te piepen en moeten we stoppen.
Dat stoppen kan ook op verschillende manieren: bij een stoplicht of ergens bij bebouwing gebeurt er niets. Als we ergens stoppen om op de kaart te kijken of auto’s te laten passeren, let hij goed op: ‘het zou kunnen’. Maar als we langs de kant gaan begint hij gelijk te zingen, nog voordat de motor uit staat. Zo vals dat het pijn aan je oren doet.
Als we dan de deur openmaken en hij wordt niet gauw genoeg meegenomen naar buiten, gaat hij voor de deur zitten zielig naar buiten zitten kijken. Daarna komt er een klein piepje bij en een smekende blik van de een naar de ander. Eenmaal buiten werkt de neus nog harder dan anders. Dat orgaan staat namelijk nooit stil, altijd top-alert. Als je met wind op de rug op 10 meter afstand een stuk brood tussen het hoge gras uit kunt halen, nou, dan ben je vakman!
’s Nachts staat zijn mandje onder de bank. Als we ’s morgens wegrijden wordt dat mandje tussen de stoelen gezet. Maar vergeten kan niet: Toby gaat voor dat plekje staan en kijkt van links naar rechts naar dat plekje totdat de mand er staat en hij er onderweg in kan liggen.
We hebben hier natuurlijk geen Wifi (en ook anders niets), dus de blog bijwerken zal wel thuis worden.
Km-stand: 69042
P1060298
P1060302 Montreux
P1060319
P1060327 Doubs
P1060341 CP St. Hippolyte ad Doubs: alles gecontroleerd en goed bevonden….
Dag 28, zaterdag 19 september 2015
Het wordt traditie: ’s morgens wat druppels, dan gaat het regenen, rond de middag wordt het wat beter, in de loop van de middag af en toe zon.
En dat levert op de route naar huis hier en daar toch heel mooie doorkijkjes op.
In de loop van de middag besluiten we dat we niet in een keer doorrijden naar huis. We overnachten op een camping in Diekirch, Luxemburg. Gigantisch veel plek en vooral: je kunt van het begin naar het einde kijken. Alles is helemaal plat. Dat is lang geleden dat we dat gezien hebben. Gelukkig krijgen we morgen nog de Ardennen. Een beetje afscheid van de bergen.
Rest morgen nog zo’n kleine 3 uur reizen naar huis. Als we nu ervan uit gaan dat alles goed gaat zijn we vóór 13 uur thuis en dan is dit dus het laatste stuk van het verhaal.
Km-stand: 69457
P1060342
P1060348 de laatste camping
P1060350
Dag 29, zondag 20 september 2015.
Het laatste stukje naar huis. Vanuit de immens grote camping in Luxemburg via een tankstation, de Belgische Ardennen en dwars door Maastricht, arriveren we rond 13 uur weer in Velden. Nog nooit zijn we op zo’n vroeg tijdstip thuisgekomen. Tot nu toe was het ’s avonds altijd “laten we die laatste paar honderd kilometer ook maar doen”, met als gevolg dat we in het duister thuiskwamen. Nu bleef er ineens een heel gezellige zondag over: iedereen kwam even langs en och, uitruimen kan ook een dag later.
De volgende keer? Nog geen idee. Voorlopig doen we het met mooie herinneringen.
De laatste kilometerstand: 69683.
Totaal afgelegde kilometers: 3443