Woensdag 18 maart 2015

Nog een dikke week voordat we vertrekken naar het zonnige zuiden. Dat wil zeggen, het op dit moment nogal stormachtige zuiden. Het is hier warmer en zonniger dan in Portugal.

Een mooie dag om de camper te wassen. Straks nog even een belletje naar Tielen voor een afspraak om de thermometer in de camper bij te stellen. Dat ding geeft nu als buitentemperatuur altijd -40 graden aan.

Maandag 23 maart 2015

Het weer: zonnig, een graadje of tien na enige nachtvorst.

Vandaag nagevraagd wat de fout zou kunnen zijn met de thermometer in de camper. Zoiets blijft natuurlijk altijd te lang liggen (Tielen heeft deze week geen tijd meer), met als gevolg dat we nu maar eerst op vakantie gaan en daarna kijken of dat te repareren is.
Dan steken we straks maar de vinger in de lucht om de temperatuur te meten. Wel even opletten of er niet toevallig net een politieagent naar ons staat te kijken……

Donderdag 26 maart 2015, dag 0

In de loop van vandaag is het steeds kouder geworden en er zijn ook wat druppels gevallen. Morgen wordt droog weer voorspeld, laten we hopen dat het klopt.
Nu ruimen we de laatste spullen in en doen de laatste klussen. Morgenvroeg worden de fietsen opgeladen en dat moet het dan zijn.

Nu nog even proberen om een foto erbij te zetten, dan weten we of dat onderweg ook gaat lukken, mits WiFi bij de hand natuurlijk.

Ik sta startklaar: “kunnen we eindelijk vertrekken?”

Vrijdag 27 maart 2015, dag 1.

Km-stand: 71860. Weer: betrokkken, 7 gr, koude wind.

Route: E-25 – Maastricht, Stad Luxemburg, Metz, Nancy, Toul, D-674 Colombey-les-Belles en dan een klein stukje om naar Favières voor de camperplek. Morgen eerst 10 km terug naar de D-674 en dan naar de D74 ri Langres.

Altijd later als gepland, het was 11.20 toen we vertrokken, maar nu buiten onze schuld een beetje. Voor de fanfare moesten nog 99 enveloppen geprint worden, Broer nog even bijpraten, bij Riet naar de telefoon kijken die het niet doet enz.
De lijst is afgewerkt, alles zit er in (de camper) en alles is afgesloten (huis).
We zijn net te ver weg als we er achter komen dat we de waterslippers vergeten zijn, maar als het daarbij blijft….

In Maastricht is de nieuwe A2-tunnel bovenop helemaal dicht en aangevuld. Eind 2016 moet het allemaal klaar zijn. Wat een prachtige klus waar we zonder file langs rijden. In België moeten we een beetje bijtanken, anders halen we de goedkope pomp in Luxemburg niet. Hier is de diesel al een duppie goedkopen dan bij ons, in Luxemburg bijna 3 dubbeltjes. Maar, schrik, bij het tankstation zie ik dat we het bovenste afdekrooster van de koelkast kwijt zijn. Nu meen ik onderweg ook iets gehoord te hebben, een plastic-achtig geluid en toen ik in de spiegel keek, zag ik achter ons iets wits wegvliegen. Aannemende dat het van de vrachtwagen af kwam die we net gepasseerd waren, gewoon doorgereden.

Papieren van de camper nagekeken en toen bleek dat er ongeveer op de route die we wilden rijden, net voor Metz, een Hymer-dealer is. En de dealer-lijst van 2006 klopte nog steeds. Een heel grote zaak, ik wijzen op de foto van de camper wat we moesten hebben, de verkoper kijkt in het schap: helaas. Collega erbij, naar achter in het magazijn. Dat duurde zo lang dat ik weer dacht: helaas. Maar daar kwam hij triomfantelijk tevoorschijn mèt rooster. Ik vraag of misschien iemand dat ding kon monteren omdat ik veronderstelde dat er een geheel nieuw raamwerk in gezet moest worden, dat zat in de doos. Dus de chef-monteur werd erbij gehaald en die klikt het rooster zo in het bestaande raam. Volgens hem zit het heel goed vast. Afrekenen: 89 eurotjes, montage gratis.

Intussen hebben we al een hele tijd zon en dat is toch wel fijn.
Tegen 18 uur zoeken we een overnachtingsplek en komen uit bij Favières. Een prachtige plek bij de Aire-de-Loisirs. Alles gratis: water, stroom, afval en een prachtig uitzicht. Daar kunnen ze zich in Nederland eens een puntje aan zuigen met die vaak belachelijke prijzen.

We hebben wel problemen met Janssen de navigator. Er moet internetverbinding zijn om hem op te starten. Waarschijnlijk alleen via een WiFi-verbinding op te lossen.
Eerst eten.

P1020700 Camperplek Favières

Zaterdag 28 maart 2015, dag 2.

Km-stand 72300. Weer: lekker zonnetje, in de loop van de morgen meer betrokken, later miezelregen en tegen 17 uur weer zon. Intussen voelt het niet meer zo koud aan. Een graadje of 12?

Route: Vanaf Favières terug naar de D-674 de 777-heuvelenweg op. Colombey-les-Belles, Neufchateau, Chaumont, D-619 – Langres (vorig jaar gezien, compleet ommuurde hoog gelegen vestingstad), D974 – Dijon, Beaune, Changy, N70 – Digoin en dan even om, naar Moulins voor de camperplek.

Hele mooie route door het noord- en midden-franse land. Langs het Canal du Centre met in ieder dorp bulten in de weg voor max 10km/uur met de camper. Bij een van de -tig sluisjes stoppen we voor een kop koffie. Intussen wordt in de sluis een stoombootje geschut. Een bootje compleet met rokende schoorsteen en een stoomfluit. Helaas helemaal vergeten om hier een foto van te maken.

Ruim voor Beaune beginnen de hele grote velden met wijnranken van de Bourgogne, niet ver daarna houdt het ook weer op. Geen goede grond meer waarschijnlijk.
Tegen 18 uur arriveren we in Moulins. Prima camperplek: tarief € 0,10/uur (geen schrijffout!) exkl. water en stroom (beide 2 euro). Ook hier weer: Nederland let op uw saeck! Van wie was die uitspraak ook alweer?

2015-1-Portugal-Zuid-P1020705-Camperplek-Moulins

2015-1-Portugal-Zuid-P1020706-Moulins

Zondag 29 maart 2015, dag 3.

KM-stand 72700. Weer: druilerig, regen de hele dag, geen zon gezien. Temperatuur valt mee., de wind is niet meer zo koud. Graadje of 12?

Route: Van Moulins naar Montluçon binnendoor, N154 ri Guéret en La Croisière, A20 – Limoges, N21 – Périgueux, Bergerac (St.Sauveur).

Als we wakker worden is het dik half tien maar intussen hebben we zomertijd, dus dik half elf. Het was heel erg stil en het sliep hier dan ook prima. Tijd voor spek met eieren. Als we vertrekken crossen we nog even de stad door. Gelukkig is het niet druk, anders waren we waarschijnlijk pas véél later uit die smalle straatjes kunnen komen.
We rijden door de mooie Dordogne, maar jammer van de regen. Veel vergezichten waren nogal versluierd.

Toby snapt het eindelijk een beetje: hij gaat onder het rijden liggen en als het even wat langer duurt vallen zelfs de ogen dicht. Zelfs in bochten blijft hij nu af en toe liggen.

We landen in St.Sauveur de Bergerac op de Aire Municipale waar ook de markt gehouden wordt, staat op bordjes. Het ligt achter een restaurant, maar de menukaart nodigt absoluut niet uit: het getypte (!) menu hangt er waarschijnlijk al jaren.
De plek is gratis, incl. de faciliteiten: vuilwater afvoer, schoon water tanken, toilet legen. Waarschijnlijk allemaal bedoeld voor de marktkooplui, maar ook wel erg handig voor de camperaars.
Als we goed en wel staan is het zowat droog. Eten en even een paar foto’s maken.
De plek is net zo stil als gisteren, als tenminste die Engelsman die net gearriveerd is, zich ook rustig houdt 

2015-1 Portugal-Zuid P1020717 Uitzicht camperplek St.Sauveur

2015-1 Portugal-Zuid P1020719 St Sauveur

Maandag 30 maart 2015, dag 4.

Km-stand 73067. Weer: Regen, regen, regen tot ’s middags 4 uur dan even droog, om half vijf een paar zonnestraaltjes (net in Spanje) en daarna weer nat.

Route: Bergerac – D933 – Marmande, Mont-de-Marsan, Orthez, St Jean Pied de Port, Spaanse grens, N135 – Pamplona.
Tenminste, dat was de bedoeling, ware het niet dat we ons in Orthez verreden hebben en vervolgens enkele tientallen km’s over camper-brede landweggetjes hebben moeten rijden. De hele route door de bergen hangen we achter een vrachtwagen met oplegger. Dus staan we ’s avonds op een camperplek in Burguete, nog zo’n 60 km van Pamplona af.

Voordat we vertrekken regelen we nog water en toilet. Prima voor elkaar hier!

Hadden we gisteren een gebied met vooral fruitbomen en noten, vandaag was het achtereenvolgens een heel groot gebied druiven, dan tientallen km’s bosbouw, vervolgens grote weien, dan werden de huizen wit en lopen er overal schapen. Als we de Pyreneeën in gaan ziet het er bovenin (hoogste pas 1057 m) nog steeds dicht bewolkt uit. Onderweg wordt het rond 4 uur droog, om half vijf een paar zonnestraaltjes en vervolgens in de wolken regent het weer.

Als het tijd wordt een camperplek te zoeken, zijn we nog te ver van Pamplona om daar helemaal naar toe te rijden. Nu is het wel erg lastig om een plek te vinden omdat de navigatie-app niet meer goed werkt, ook de kaart van Spanje is er uit gevallen. Uiteindelijk lukt het wel: via de beschrijving 2 plaatsen achter de kerk in het dorp Burguete van x-honderd zielen is de camperplek niet echt moeilijk te vinden.

Vandaag van Tessa gehoord dat ze geslaagd is voor het examen jongerencoach. Goed zo!

En passant horen we dat het in Spanje en Portugal prima weer moet zijn.
Morgen proberen om bij de wifi van de McDonalds in ieder geval de navigatie-app te herstellen.

2015-1 Portugal-Zuid P1020728 in de Pyreneeën

2015-1 Portugal-Zuid P1020730 Camperplek Burguete SP

Dinsdag 31 maart 2015, dag 5.

Km-stand: 73414. Weer: ’s Morgens heel koud (we zitten op dik 900 m.): dikke winterjas met sjaal, maar wel een waterig zonnetje. Verder naar het zuiden: uiteindelijk dik 20 graden, korte broek en T-shirt-weer. ’s Avonds zitten we om 9 uur nog met alle ramen open in Segovia.

Route: Burguete, N135-Pamplona, N121-N113-Agreda, N122-Soria, El Burgo de Osma, N110-Segovia.

Eerst nog even gisteravond: wat de oorzaak geweest is, geen idee, maar de rillingen waren zo sterk dat de hele camper bewoog. Ik (Wim) was behoorlijk ziek. Het kwam heel snel opzetten en na een aspirientje en vroeg naar bed (niet al te best geslapen), was het vanmorgen weer heel redelijk.
Na vertrek volgen we in Pamplona nog de aanwijzingen op het supergrote McDonalds-bord, maar kunnen het uiteindelijk niet vinden. Nog steeds geen Spaanse navigatie dus.
Richting het zuiden van Frankrijk zag je de natuur steeds een beetje meer ontwaken. In de Pyreneeën is het nog lang niet zo ver, maar ook een heel stuk in het noorden van Spanje zie je er nog niets van: je blijft op een behoorlijke hoogte zitten.

Van Burguete tot Segovia gaat de weg door het meest eenzame gebied van Spanje, zelfs bijna geen verkeer. Als er al in de verte een dorje ligt, gaat de weg er met een ruime boog omheen. Wel verandert het landschap iedere keer: van overheersend groen tot oranje-rood-bruin, van ‘vlak’ tot behoorlijk op en af met in de verte en soms dichtbij besneeuwde bergen.

Onderweg komen we wel in El Burgo de Osma als afwisseling in de grote leegte. Daar nemen we even een kijkje en zien een prachtig centrum met een idem kathedraal. Maar, alles behalve de café’s en de kathedraal, gesloten. Er was net een feest geweest of dat zat er aan te komen.

2015-1 Portugal-Zuid P1020763 El Burgo de Osma

Als we in Segovia de camperplek zoeken blijkt weer eens hoezeer we de navigatie missen: we hebben een paar keer moeten vragen waar de Plaza de Torros was. Na nogal wat gedoe uiteindelijk toch gevonden.

2015-1 Portugal-Zuid P1020772 Segovia

2015-1 Portugal-Zuid P1020777 Segovia camperplek

De voorkant van de camper zit alweer helemaal onder de dode insecten. Sowieso vraag ik me af waarom we dat ding gewassen hebben voor we gingen. Na 4 dagen regen is er geen schoon plekje meer te bekennen. De fietsen kun je gerust ergens neerzetten: niemand neemt die vettige dingen mee.

Tessa belde vanavond: in Nederland was het bar en boos: storm, harde wind en veel regen. Wij zouden met alle plezier de helft van wat we hier hebben nu, naar Venlo sturen. Om 9 uur gaat de zon net onder en is het nog tegen de 20 (?) graden.

Woensdag 1 april 2015, dag 6.

Km-stand: 73856 Weer: Het begon vanmorgen met 8 graden, zelfs om half twaalf nog. In de loop van de dag heel dik in de twintig (dertig?) met alleen maar blauwe lucht en zon.

Route: Segovia, N110-Avila, Plasencia, Cañaveral, Portezuelo, Acehuche, Ceclavin, Piedras Alvas, Segura (Portugal), Castelo Branco.

Er stonden een stuk of 12 campers op de plek, goed geregeld allemaal.
Dan zonder navigatie Segovia uitrijden: wonder boven wonder in 1 keer goed. Onderweg blijven we uitkijken naar een McDonalds voor de hoognodige WiFi, maar helaas. We zitten nog steeds in een stuk van Spanje waar je heel af en toe een auto ziet rijden.

Ook nog behoorlijk hoog: 1386 meter was het hoogste punt. Onderweg zien we ineens ergens op een berg een heel grote kerk opdoemen: Villacastí­n. Toch maar even gaan kijken, maar het leek wel of de inderdaad gigantische kerk niet meer in gebruik was. Behalve dan door ooievaars. Op iedere hoek van het dak, de muren, de toren waren ze hun nesten aan het bouwen. Behoorlijk wat vracht-vliegverkeer: grote takken en bossen kleinere. Mooi om te zien. In het dorp was verder helemaal niets te beleven.

2015-1 Portugal-Zuid P1020788 Villacastín

We zien veel afwisseling in het landschap. Dan komen we aan de Valle del Jerte: hèt kersencentrum (cereza) van Portugal. Miljoenen kersenbomen staan in bloei en overal druk verkeer van Portugezen die waarschijnlijk de bloesem kwamen bekijken.
Was het boven op de bergen nog geen voorjaar, hier duiken we ineens de zomer in. Alles is al zomers groen, geen teer voorjaarsgroen meer te bekennen. Verderop dan weer wel, maar sporadisch.

We nemen ons voor naar een camping te gaan waar ze WiFi hebben en waar we een dag willen blijven staan. Maar nu is goede raad duur: helemaal niets te vinden. Ineen keer een bord: Parque de Campismo We rijden daar in en na een kilometer of 15 staan we voor de gesloten poort. Iemand die net wilde wegrijden zei nog dat we daar best konden parkeren, want de camping werd heringericht. Maar geen WiFi, dus maar doorrijden naar Castelo Branco want bij zo’n stad is ook vast wel een camping.

En inderdaad, een 50 km verder staan we voor de poort van een camping en die is niet gesloten. Weliswaar niemand bij de receptie maar na wat zoeken ergens verder weg 3 kampeerders, waarvan 2 Nederlanders. Ondanks ook hier weer geen WiFi besluiten we, het is 7 uur onze tijd, toch maar te blijven.
Als we uitstappen zien we tot onze grote schrik dat de fietsendrager bijna helemaal losgebroken is. Hij hangt nog in 1 ophangpunt en de onderste schroeven zijn er helemaal uit getrokken. Dat had een groot ongeluk kunnen veroorzaken. Wat nu?
Van allerhande mogelijkheden schieten door de gedachten: fietsen laten opsturen naar huis, dealer zoeken, fietsen in de camper zetten, proberen iets te repareren. Na veel denkwerk maar eerst eens proberen wat we ervan kunnen maken. Alles is verbogen of losgescheurd. Gelukkig zit er nog wel de bevestiging van de vorige fietsendrager waar we nog iets aan kunnen vastmaken. De eerste pogingen zijn hoopvol, maar dan wordt het al donker. Morgenvroeg verder.

Voorlopig even ontzettend veel geluk gehad, maar hier is het laatste woord nog niet over gesproken.
Een lekkere douche tot besluit van de dag.

2015-1 Portugal-Zuid P1020804 Valle del Jerte

2015-1 Portugal-Zuid P1020825 Grens Portugal

Donderdag 2 april 2015, dag 7.

Km-stand: 74280. Weer: hele dag zon, te beginnen met korte broek en t-shirt. In de loop van de dag 28 graden.

Route: Castelo Branco, N112-ri Orvalho, Estreito, Oleiros, Troviscal, N241-Pedrógão Grando. De weg langs Estreito en Oleiros staat op de kaart als een wit weggetje, maar blijkt grotendeels splinternieuw 3-baans te zijn. Europees geld waarschijnlijk. Mooie route met continu mooie uitzichten.

PS Gisteren vergeten te vertellen: langs de weg van die grote ‘blad’-cactussen en sinaasappelbomen.

Met kunst- en vliegwerk, duwen en trekken, los- en weer vastschroeven, een paar spanbandjes en vooral veel tie-raps (ongeveer 20 zitten er nu aan) krijgen we alles weer in model en vast. De buurman was het ermee eens dat het zo wel zou lukken. Hij vertrok voor de rest van de 3 maanden die hij nog te gaan had.

Camping afrekenen: € 5,75. Om kwart over elf rijden we weg.
Intussen blijkt dat het ouderwetse kaartlezen ook nog steeds werkt, de navigatie-app doet nu helemaal niets meer. We komen zonder problemen op de gewenste route terecht, op het eind waarvan we de route uit het Womo-boekje willen oppikken. Ongeveer daar waar we het vorig jaar hebben moeten stoppen.

Na een half uurtje stoppen we toch maar voor een kopje koffie, en natuurlijk ook even kijken of alles nog vast zit. Een klein uur later rijden we een camping voorbij, nee, toch te vroeg. Een kwartier later alweer een groot bord met Campismo erop.
Oké, misschien toch eens proberen, heeft die wifi?
Aan de poort aangekomen zit er een Portugese meneer in de buurt van de receptie, naar later bleek hij en zijn vrouw de enige gasten die gelukkig ook nog Engels spraken, op een tablet iets te doen: bingo, WIFI.
We kiezen een plekje en kunnen eindelijk de navigatie resetten en ons blog bijwerken, voor de eerste keer. Verder lekker relaxen in het zonnetje. Alles achterop zit nog goed vast, straks naar het restaurant hier beneden en wie doet je nog wat?

2015-1 Portugal-Zuid P1020833

Vrijdag 3 april 2015, dag 8.

Km-stand: 74384. Weer: bewolkt en zon. Vanmorgen 12 graden, vanmiddag 28 graden.

Route: van de camper naar het toilet, naar de wifi-ruimte en terug, en ook nog even het berkje af naar het water van het stuwmeer.

Lekker gegeten gisteravond in een 2e klasse restaurant met zeker 120 stoelen, buiten het café-gedeelte. We zijn om 19 uur de eersten.
De ober spreekt helaas geen Engels of zoiets en kan de Portugese kaart niet vertalen. Maar daarvoor loopt ergens een juffrouw rond en dat gaat heel behoorlijk. Voor net iets meer dan 30 euro voor een fles witte huiswijn, soep, vis, koffie zijn we klaar. Lekker en zeer ruim voldoende. Mag je ècht niks van zeggen: kost bij ons minstens het dubbele.
Vanmiddag ook maar gelijk de camping afgerekend: 2 nachten, totaal 19 euro.
Zometeen terug naar het restaurant: gisteren vis, vandaag vlees. Wéér prima.

Toch wel lekker, zo’n dag van lezen en luieren. Morgen pikken we de route op van het Womo-boekje.

2015-1 Portugal-Zuid P1020839 Parque de Campismo – Pedrógão Grande

2015-1 Portugal-Zuid P1020842 Restaurante Panorâmico Lago Verde

Zaterdag 4 april 2015, dag 9

Km-stand: 74384. Weer: zon. Vanmorgen 12 graden, ’s middags zeker 30 graden.

Route: Pedrogao Grande, Castanheira de Péra, Espinhal, Penela, (Conimbraga), Condeixa, en dan in 1 keer door via de A1/IC2 naar Pombal, Leiria, naar Batalha (camperplek).

De accumeter geeft weer eens 0% aan voor de huisaccu (we hadden geen stroom op de camping, trouwens tot nu toe nergens). Vreemd is dan wel dat alles gewoon werkt, dus daarvan liggen we niet meer wakker.

We ruimen de boel op en rijden om 10 uur weg. Op de camping zijn gisteren nog 3 campers en een jong gezin met tentje gearriveerd. De andere paar honderd plaatsen zijn nog leeg. Het zwembadwater is ook nog helemaal groen, maar goed dus dat het nog niet druk is hier.
We moeten wel boodschappen doen, dus onderweg maar ergens een supermercado scoren. Maar dat valt nog niet mee als je routes (met fantastische vergezichten) rijdt waarvan de weggetjes en dorpjes niet op de kaart staan. Natuurlijk lukt het uiteindelijk toch, evenals tanken en gas bijvullen. Het gas is nu zeker voldoende tot thuis. Goed gevoel als alles weer op voorraad is zeker omdat het morgen Pasen is.

In Conimbraga bezoeken we de Romeinse opgravingen, een gigantisch complex. Voordeel bij de entree: 65+ kan voor half geld = 2,25 euro naar binnen, incl het museum. Het geheel is een complete stad van enkele tientallen hectares groot. Groter dan alle opgravingen bij elkaar die we tot nu toe ooit gezien hebben. Bij een temperatuur van meer dan 30 graden een zeer vermoeiende bezigheid, maar wel heel erg de moeite waard.

2015-1 Portugal-Zuid P1020851 Conimbriga Romeinse opgravingen

2015-1 Portugal-Zuid P1020858 Conimbriga Romeinse opgravingen

2015-1 Portugal-Zuid P1020861 Conimbriga Romeinse opgravingen

2015-1 Portugal-Zuid P1020865 Conimbriga Romeinse opgravingen

foto 851-858-861-865-872

We besluiten om de rest van de route niet te doen omdat die langs hele kleine kust-weggetjes gaat en we steken gelijk door naar Batalha.

Van een afstand zie je het hele grote kerkgebouw Mosteiro d Santa Maria da Vitória al liggen. De camperplaats is daar net achter.

2015-1 Portugal-Zuid P1020872 Batalha

De kerk zelf is in gebruik, maar ertegenaan, onderdeel van het gebouw, liggen de 9 onafgebouwde kapellen. Ook in de 15e eeuw was er al geldgebrek. We mogen er niet meer in omdat het al te laat is, ondanks het zielige gezicht van Thea en morgen zijn ze dicht. Een foto maken mocht, ‘nou ja dan’, nog nèt!

2015-1 Portugal-Zuid P1020890 Batalha

Thea moet nu nog snel de eierwarmhouders afhaken, want die hebben we morgenvroeg natuurlijk nodig!

De accumeter geeft intussen 36% aan.

Zondag 5 april 2015, dag 10, Pasen!

Km-stand: Vergeten op te schrijven.
Weer: zon, ’s middags wat wolken die ’s avonds weer weg zijn. Onderweg zien we uit wat donkere wolken regen vallen, maar die is verdampt voordat die de grond raakt. Mooi om te zien.. Vanmorgen 12 graden, in de loop van de dag wellicht weer 30 graden.

Route: Vanaf Batalha pikken we route 7 uit het Womo-boekje op: Fatima, Ourem, Tomar, Constância, Torres Novas, Santo António.

De eierwarmers zijn afgekomen gisteren. We tekenen een paar gezichtjes op de eitjes, schrijven er Zalig Paose bij en mailen de foto daarvan naar het thuisfront, maar dat laatste lukt pas ’s avonds.
Voordat we gaan rijden lopen we eerst nog naar die kerk vlakbij die gisteren dicht was. Imposante grootte, ook van binnen. Nog even een rondje eromheen en door het kleine centrum en dan vertrekken we, intussen 12 uur.
Een dik half uur later arriveren we in Fatima. Soms is het goed dat het nog geen hoogseizoen is, we vinden gemakkelijk een P-plek bij de tientallen andere campers die er al staan. Sowieso kun je hier in de buurt tienduizenden auto’s kwijt.
We lopen het kleine stukje naar het grote plein voor het gedenkteken waar op dat moment de mis aan de gang is, die door enkele duizenden mensen gevolgd wordt. Hier ontbreken genoeg superlatieven om alles te beschrijven. De kosten moeten miljoenen bedragen hebben: groot, groter, grootst, giga en mega giga, alles om je heen.
Het gedenkteken (een paar honderd meter breed) zelf is wegens renovatie gesloten, de mis wordt opgedragen op een bühne ervoor. Rond het plein van 150.000 m2 staan gigantisch grote luidsprekers, ringleiding is echt niet nodig. Naast het gedenkteken een grote overdekte kapel met rondom het altaar en corridor voor wie al kruipend op de knieën de rozenkrans wil bidden. Als je daar niet genoeg aan hebt, kun op dezelfde manier van beneden naar boven over het grote plein.
Naast die kapel een paar heel grote offer-ovens waar dikke rijen mensen, vaak handenvol, grote kaarsen in gooien. Wel praktisch, als je ziet wat er verbrand wordt, zou dat als je dat via aansteken van het lontje zou moeten doen, een oppervlak van meerdere honderden m2’s vereisen.

Aan het andere eind van het plein een gigantisch stalen kruisbeeld. Daar vlakbij de 4 ingangen voor een stuk of 6 grote ondergrondse kapellen met uitgebreide biechtmogelijkheden, gelegen aan een centrale gang van een meter of 6 breed en honderd meter lang. Daar bovenop weer een andere gigantische kerk of gedenkteken. Allemaal bouwwerken waarover enkele eeuwen de toeristen zich zullen vergapen en ongelovig het hoofd schudden ‘onbegrijpelijk dat dit toen allemaal kon’.
In het Womo-boekje staat zoiets als ‘niet schrikken als je hier komt’, maar dat doe je wel. Zeker als je bedenkt dat het allemaal gaat over 3 kleine kinderen in een heel klein arm dorpje die in 1917 Maria hebben gezien.
Het geheel wordt blijkbaar betaald via donaties. Je kunt er als arme gelovige terecht zonder ergens voor te moeten betalen. Van parkeren tot museum, alles is gratis. Als je wil kun je geld kwijt via diverse gleuven her en der, maar zelfs die zitten niet opdringerig.

Erg onder de indruk rijden we toch weer verder en passeren we het Pegões aquaduct. En gigantisch bouwwerk uit de tijd van de kruisridders (ong. 1100), die toen blijkbaar geld zat hadden om dit te laten maken ten behoeve van hun burcht/klooster bij Tomar. Over het aquaduct kun je lopen, naast de waterleiding, over een een heel smal paadje van zo’n 30cm, zonder leuning. Na enkele meters zijn we omgedraaid….., toch wel érg hoog.
In Tomar parkeren we bij de ingang van de burcht. Maar, helaas voor ons wisten we niet dat eerste paasdag in Portugal dezelfde status heeft als eerste kerstdag bij ons: alles, ook de burcht, is dicht.
’s Avonds staan we op een P-plaats bij de Grutas (grotten) de Santo António. Maar voordat we ons daar definitief placeren, eten we eerst nog een pizza in het restaurant een stukje terug op de weg. Waarschijnlijk morgenvroeg nog geen honger……..

De accumeter staat weer op 60%

Km-stand: 74660.

2015-1 Portugal-Zuid P1020913 Fatima

2015-1 Portugal-Zuid P1020924 Pegões aquaduct

2015-1 Portugal-Zuid P1020928 Pegões aquaduct

foto 913-824-928

Maandag 6 april 2015, dag 11, 2e Paasdag.

Weer: vanmorgen bewolkt en nogal fris. In de loop van de dag wel warmer (>20 gr), maar veel bewolkt. ’s Avonds vallen een paar druppeltjes regen.

Route: Nogal binnendoor naar Òbidos

De Spanjaarden in de bus met de 3 kinderen zijn net wat eerder wakker als wij. Heel goed geslapen vannacht. We vertrekken op onze normale tijd en stoppen een half uur later bij het eerste doel: een echte originele Romeinse weg, naar het schijnt nog 9 km lang. Een bijzonder gevoel als je daar overheen loopt en dat ligt niet aan de hobbelige keien.

Een stuk verderop komen we bij het Castelo Porte de Mòs, met de camper tot ongeveer aan de voordeur. Dat kostte een paar zweetdruppeltjes, sommige doorgangen zijn wat ‘smal’. Net zoals wat eerder op de dag toen er iemand zijn auto weg moest zetten, anders konden we niet verder. De auto achter ons vond het minder leuk.
Het voordeel van deze tijd van het jaar is dat het verkeer rustig is, weinig drukte van toeristen en je overal bij komt, nadeel dat sommige dingen gesloten zijn, zoals dit Castelo. Het zij zo. Daar staat tegenover dat alles wat open is, voor 65+ers voor half geld is.
Onderweg naar het Monasteiro de Alcobaça passeren we nog een bij.zondere gevel van een Correios.

Het Monasteiro de Alcobaça is een heel belangrijk gebouw in Portugal dat we uitgebreid bezichtigen. Heel indrukwekkend, zeker ook de geheel, van vloer t/m plafond, betegelde keuken met azuleijos waar gekookt moest kunnen worden voor ‘duizend min 1 man’ met een luchtafvoer door de hele hoogte van de keuken: misschien wel 10 meter.

Over de route zelf is alleen maar iedere keer te zeggen: zeer afwisselend, mooi, verrassend. Intussen zijn de druivenranken al zover dat sommige al staan te bloeien.
Rond 5 uur arriveren we in Óbidos. Een heel bijzonder stadje op een heuvel gelegen en nog helemaal omgeven door een complete meters hoge getande muur. We zetten de camper op een plekje vlakbij de ingang van het stadje en besluiten na terugkomst daar ook te overnachten. Voor 6 euro incl. verzorging kun je het niet laten: tegen half negen komt een aardige jongen de centjes ophalen.

Morgen naar een camping in Lissabon

Km-stand: 74766

2015-1 Portugal-Zuid P1020940 Camperplek bij Grutas Santo António

2015-1 Portugal-Zuid P1020948 via Romana Porte de Mòs

2015-1 Portugal-Zuid P1020954 Castelo de Porte de Mós

2015-1 Portugal-Zuid P1020960 Monasteiro de Alcobaça

2015-1 Portugal-Zuid P1030013 Óbidos

foto 940, 948, 954, 960, 13

Dinsdag 7 april 2015, dag 12

Weer: vooral zon en nogal fris. Begonnen met korte broek en t-shirt, even later lange broek, weer later geen korte, maar had wel goed gekund: >20 gr

Route: langs de kust naar de camping in Lissabon.

Vrij snel na vertrek komen we in Peniche, gelegen op een soort landtong, terecht. Het klassieke verhaal: vanuit een klein dorp (niets meer van te zien) ontstaat een gigantische toeristenindustrie langs een werkelijk prachtige kust. Zandstranden tussen de meest grillige rotsformaties: uitgespoeld door de zee en de regen.

Een stukje verderop stoppen we in Mafra. Daar ligt een heel groot bouwwerk dat de hele stad overheerst. Het verhaal van een koning die geen kinderen kreeg en dus maar een kasteel met een 25 ha grote wildtuin bouwde. Je kunt er niet in voor bezichtiging, maar het geheel is wel in gebruik; de achterkant is militair gebied (school?), in de voorzijde zitten opleidingen (?), een theater (?) en een kerk van de overtreffende trap. Als we er langs lopen, de camper staat bij de militairen voor de deur, zien we dat een van de grote hoofdtoegangshekken open staat. Dus wat doe je dan? Juist, de volgende deur openen en dan sta je dus in die kerk waar een mevrouw achter een tafeltje zit met een briefje erop waarop staat € 1,-. Geen geld als je bedenkt wat het salaris is van die mevrouw, opgeteld bij de ongetwijfeld -tig euro’s die nodig zijn voor het onderhoud. Zeer de moeite waard ook: het is helemaal niet nodig om dat allemaal zo te verbergen dat je alleen bij toeval de ingang vindt.
Enfin, de tocht gaat verder naar Sintra. We waren gewaarschuwd: de straatjes, ook ernaar toe, zijn nogal smal. Wat blijkt: op de passeerplekken met de tegemoetkomende personenauto de spiegels inklappen anders lukt het echt niet. De terugweg is op die manier ongeveer 6 km. Kost wat tijd en dan heb je ook nog niks want je kunt de camper echt nergens kwijt, tenzij je bereid bent een paar kilometer terug te lopen. Wij dus niet.
We komen uiteindelijk weer op een gewone weg uit, maar die verdwaalt midden in het moderne Sintra. Als we er uiteindelijk uit zijn, landen we rond 4 uur op de camping in Lissabon. D.w.z. 3 kwartier met de bus naar de altstad, maar dat doen we morgen.
Voordeel hier is dat er wifi is (morgen blog plaatsen), stroomaansluiting (maar de accu wees al 97% aan toen we hier kwamen), lekker warme douches met veel water en een restaurantje, lees snackbar. Nadeel het geheel kost wel zo’n 25 euro per nacht en dat zijn we niet meer gewend. Ook niet dat we nu eens niet de enige of een van de 2-3 zijn, maar hier kun je je nieuwe camper uitzoeken. Van stadsbus tot uitvergroot hondenhok, het staat er allemaal.
Intussen doet wel de keukenkraan het niet meer, de andere gelukkig wel. Het lijkt alsof er ergens een kabeltje los zit, maar er is niets te zien. We doen het er maar mee.

Km-stand: 74924

2015-1 Portugal-Zuid P1030051 Peniche

2015-1 Portugal-Zuid P1030067 Mafra

2015-1 Portugal-Zuid P1030077 Mafra

Foto’s: 51, 67, 77

Woensdag 8 april 2015, dag 13

Weer: vooral géén zon, nogal fris, zeg maar koud en vanaf halverwege de middag regen. Tegen de avond was het nog 13 graden, bbbbrrrrr. 

Route: Geen. Bezoek aan Lissabon, met de bus.

Voor 1,80 euro enkele reis ben je 3 kwartier onderweg vanaf de camping naar het centrum van Lissabon. Te gast bij een chauffeur die ervan droomt een Ferrari te rijden bij een grote wedstrijd, liefst formule 1. Dat de as van de bus er los onder hing, getuige het enorme geklapper op de wel héél erg ongelijke straten, was voor hem geen probleem. Als de wegen er bij ons zo zouden uitzien, zouden alle ambtenaren acuut het werk moeten neerleggen om aan de slag te gaan met de ingediende schadeclaims van de burgers.

Maar dan de stad. Ontzettend groot, een aantal mooie dingen, zeer veel achterstallig onderhoud, steile straatjes, leuke trams, stoffige winkeltjes, toeristen, zee, heel redelijke prijzen. Zeker ook in het kleine restaurantje waar we lunchen. Als we de rekening krijgen staat er een kop koffie te weinig op, maar volgens de ober zat dat in de prijs van het menu.

We maken een rondrit met de toeristentram en verbazen ons er over dat zo’n klein ding die ontzettend steile straatjes omhoog komt en tussen de obstakels links en rechts kan manoeuvreren. Met veel geduld wachten op het uitladen van ’n bestelauto die anders ook geen kant uit kan en centimeter voor centimeter langs een tegemoetkomende auto rijdt.

Met hetzelfde kaartje mag je ook in de gietijzeren lift uit 1902 van de benedenstad naar boven op de heuvel. Daar blijven we maar heel even: je waait er weg en het regent ook veel te hard. Terug beneden trouwens ook.

Onze conclusie: we hebben het gezien en we raden het niet aan voor een stedentrip.

De camping waar we staan is ontzettend groot, maar goed verzorgd. Iedere standplaats heeft zijn eigen stroom, water en afval, ook vuil water. De douches zijn heet.

Nu eens niet zoals meestal (bijna) alleen, maar er staan heel veel campers. ’s Zomers is het hier moeilijk een plaats krijgen denken we.

Naast ons staat een engelse stadsbus ingericht als camper die waarschijnlijk al enige jaren niet meer van de plaats geweest is. Een bezienswaardigheid an sich, ook de bewoner die kwam helpen toen we onze camper op de blokken moesten zetten.

2015-1 Portugal-Zuid P1030096 Lisboa

2015-1 Portugal-Zuid P1030110 Lisboa

2015-1 Portugal-Zuid P1030129 Lisboa

2015-1 Portugal-Zuid P1030138 Lisboa

Foto’s: 96, 110, 129, 138

Donderdag 9 april 2015, dag 14

Weer: fris met een voorzichtig zonnetje als we wakker worden. ’s Middags weer de korte broek aan het weer is hersteld.

Route: Lissabon, Cabo Espichel.

We permitteren ons een uitslaapdag na de verkenning van Lissabon gisteren. Dan nog eerst het blog bijwerken en als we tegen 12 uur vertrekken rijden we eerst naar Melèm om naar de Torre en het monument voor de ontdekkingen te gaan kijken. Veel toeristen daar. Vervolgens zoeken we de toerit naar de brug over de Taag. Die brug is echt iets aparts: de op 1 na (Hongkong) langste hangbrug van de wereld. De brug begint op beide oevers hoog, met als gevolg dat onder de brug er gewoon geleefd wordt. Dat is normaal zou je denken, echter niet zoals hier. Als voorbeeld: in een straat met gebouwen, huizen, van 3-4 verdiepingen zijn er 1 of 2 gebouwen tussenuit en ‘vervangen’ door pilaren van de brug. De brug zelf heeft op de bovenste verdieping 2×3 rijstroken en op de verdieping daaronder het treinspoor. Groot, groter…..

Rond 4 uur arriveren we bij Cabo Espichel. Een vooruitstekende punt in de oceaan met een vuurtoren, maar vooral met een mooie pelgrimskerk. Prachtig gebied en gemáákt om te fotograferen. Mooie plek om te overnachten. We hebben vanmiddag boodschappen gedaan bij de Lidl, dus eten kunnen we ook 

Lekker even in het zonnetje zitten, totdat het oog valt op de rechter koplamp van de camper. Ziet er een beetje vreemd uit. Dan blijkt ineens dat het glas er uit gebroken is. Geen idee hoe dat mogelijk is: een halve bol van ø 10 cm en glas van zowat een halve centimeter dik.
Plakband erbij en het oog dichtplakken om vochtindringen te voorkomen. Nadeel: je kunt de lampen niet meer aan, het plastic zal gelijk smelten door de hitte van de lamp. Wat is er allemaal loos deze vakantie? De fietsdrager (houdt het nu gelukkig wel), de keukenkraan, de koplamp. Inruilen dus voordat er nog meer gebeurd.

Dan eens wat over het verkeer:
– Paveminto a mau estado, betekent? Plaveisel (asfalt) in slechte staat.
– Diesel langs de autobaan: 1,28, net van de baan af: 1,24, een stuk verder bij een pomp: 1,16. Bingo, tanken dus. 3 km verder bij een supermarkt in de middle of nowhere: 1,11.
– Bij het begin van het dorp staan nep-stoplichten: die springen op rood als je meer dan 50 rijdt, denk je. Ze staan zo scherp dat ze al bij 45 op rood gaan.
– Voetgangersoversteekplaatsen worden bij voorkeur verhoogd aangelegd. Meer dan 15 km/u met de camper is onverantwoord.
– De afremdwarsstrepen voor de rotondes en/of oversteekplaatsen houden je absoluut wakker: keboem, keboem enz. tot 12 keer toe.

2015-1 Portugal-Zuid P1030172 Lisboa

2015-1 Portugal-Zuid P1030230

foto 172-230

Km-stand: 74981

Vrijdag 10 april 2015, dag 15

Weer: frisjes en wat bewolkt. Korte broek aan. Onderweg afwisselend felle zon en felle buien.

Route: Cabo Espichel, Setúbal, Canha (lunch), Coruche, Couço, Mora (Fluviario), Pavia, Avis, Benavila, bij de eerste kapel rechts en stop.

Alweer: mooie route. Kleine dorpjes, veel kurkeiken, olijfbomenplantages en soms landschappen met pijnbomen. Soms komt de reuk van de eucalyptusbomen nog naar binnen: die groeien in heel Portugal als onkruid.

In Portugal zie je op heel veel plaatsen ooievaarsnesten (zie ook eerder). Maar vandaag zagen we een hele bende ooievaars achter de tractor aan gaan die het land aan het omploegen was, net als bij ons de kraaien en duiven.

Na de stad Setúbal met een heel grote zeehaven komen we bij Mourisca. Daar staat een in een lagune gelegen molen die op de getijden werkt: bij vloed loopt de voorraad-waterkamer vol, bij eb als het water wegloopt draaien de raderen van de molen. Intussen helemaal prachtig gerestaureerd, maar niet meer in functie.

De lunchplek was ook wel bijzonder, een stilgelegde fontein, omgeven door kurkeiken en cactussen, net buiten het dorp. Alleen te bereiken door een heel steil straatje af te rijden, hopende dat je nog ergens kon draaien. Maar dat bleek gelukkig geen probleem.

Op de kurkeiken staat een getal met soms een paar letters: het jaar waarin ze geschild zijn en door wie. Dan duurt het 7-9 jaar voordat ze weer geschild kunnen worden.

Bij Mora bezoeken we de Fluviario: een soort aquarium waar in diverse verbonden bekkens het onderwaterleven van de rivieren in Portugal getoond werd. Vooral de uitleg in het Portugees was zeer interessant.. 

In Pavia maken we nog een foto van een heel klein kapelletje dat uit en met enkele grote zwerfkeien gevormd is.

Het vinden van een slaapplaats kost wat meer moeite: de aangegeven plek in het womo-boekje was niet te vinden. Dan maar een stukje verder waar een wat grotere kapel langs de weg staat waarachter een picknickplek en ook geschikt om te overnachten. Het regent keihard en behoorlijk lang als we er staan. De uitkijk over het meer ernaast zien we morgen wel: het is donker als het ophoudt met regenen.

We bekijken maar eens de routes in het womo-boek zoals we die nog willen doen en plannen de rest van het verblijf in Portugal. Dan blijkt al dat we hier en daar wat moeten overslaan, het is niet haalbaar, want we willen toch ook nog wel eens een dag “niets” doen.

Nog even iets anders: op heel veel plaatsen in Portugal kun je niets met je credit-card of pinpas, betalen alleen met een debet-card van de inlandse banken.. Gelukkig werken onze passen wel bij tankstations en pinautomaten.

Km-stand: 75220.

2015-1 Portugal-Zuid P1030254 Canha

2015-1 Portugal-Zuid P1030312 Pavia

Foto’s: 254, 312

Zaterdag 11 april 2015, dag 16

Weer: zwembroek!

Route: Benavila, Alter do Chāo, Crato, Castelo de Vide.

’s Morgens worden we wakker met een zonnetje die haar uiterste best doet om de overhand te krijgen. En dat lukt vrij snel. De temperatuur loopt daarna in fors tempo op.

Rond negen uur komen er 4 mannen aan met grote ketels, bakken en manden gevuld met groente en vis. Dat roept natuurlijk vragen op. gelukkig spreekt een van hen engels: het is de bedoeling dat ze daar lunchen met wat family and friends, about 10 persons. Dat gaat betekenen dat ieder straks met een heel volle buik daar weggaat. We worden ook uitgenodigd, maar bedanken hartelijk, we willen doorrijden.

We hebben het nog over de mooie plek waar we daar stonden en zij vonden het prachtig. De engels sprekende man bleek in Angola te werken, verkopen van landbouwmachines en hij was nu een paar weken hier. Het huis van zijn moeder was te koop, zag er zo en zo uit en …?? Jammer, maar wij zoeken geen huis. Na nog wat toelichting op de kapel en fijn dat we daar geweest waren, vertrokken we.

Nu is ineens het grote verschil tussen Nederland en Portugal duidelijk:
Als er bij ons ergens een mooi plekje is, komt er al dan niet door toedoen van de milieuorganisaties een bord bij te staan “verboden toegang”. ’s Nachts controleert de politie of iedereen zich daaraan houdt. De enkele keer dat je er wel mag zijn, wordt er een, meestal flinke, toegangsprijs gevraagd.
Als er in Portugal een mooi plekje is, zetten ze er een vuilnisbak bij. Als er meer mensen komen komt er ook een toilet bij en als het erg druk wordt begint wel iemand een restaurantje. ’s Nachts controleert de politie of alles veilig is.
Kosten van het geheel voor de gasten: nop, nothing, nihil, niente. Het gevolg is dat alles er overal netjes bij ligt en iedereen zich veilig kan voelen. Het geld wordt toch wel in het land uitgegeven.

Als we na Alter do Chāo in Crato en vervolgens in Flor da Rosa zijn, besluiten we om er vandaag maar een rustdag van te maken. Het is té mooi weer om door te rijden. Zo landen we om 1 uur op een prachtige plek bij een stuwmeer bij Castelo de Vide. Er staan al een paar campers en een stukje verder op de officiële camperplek ook nog wat. Als we ’s avonds tellen hoeveel het er nu zijn, staan er alleen al in het zicht zo’n 20. Los van wat er verder nog omheen staat. In totaal misschien wel 30-40. Het is heel stil en nergens ligt rotzooi.Veel Engelsen en Fransen, een paar Nederlanders verderop en natuurlijk Portugezen. Toby heeft leuk gespeeld met een engelse boxer, 2x zo groot als hij.

Bij de Pousada in Flor de Rosa treffen we een Belgisch echtpaar uit Lanaken die een toer langs die Pousadas maken. Een Pousada is een gerestaureerd monument, klooster, kasteel e.d. waar nu kamers verhuurd worden. Wij maken een foto van hun en zij een van ons.
De gisteren gemaakte planning moet bijgesteld worden, klopt nu al niet meer. Maar dat is iets voor morgen. Vanavond gaan we een film draaien. De tweede tijdens deze weken.

Km-stand: 75278

2015-1 Portugal-Zuid P1030328 Benavilla

2015-1 Portugal-Zuid P1030332 Alter do Chāo

2015-1 Portugal-Zuid P1030350 Flor da Rosa

2015-1 Portugal-Zuid P1030358 Castelo de Vide

Foto’s 328, 332, 350, 358

Zondag 12 april 2015, dag 17

Weer: prima, korte broek – t-shirt, hele dag volop zon. Graadje of dik 20 met een lekker fris windje.

Route:

Castelo de Vide, Marvāo, Portagem, Portalegre, Estremoz, Evoramonte.

Check: de fietsen zitten met allerlei hulpmiddelen nog steeds vast: alle vertrouwen dat het goed gaat tot thuis. De keukenkraan doet het nog steeds niet en het plastic voor de koplamp zit ook nog goed vast.

We vertrekken van onze prachtige plek en na een heleboel gerammel en geschud over de uitgewassen paadjes stoppen we bovenaan de weg bij de officiële camperplek: water bijvullen en aflaten en toilet legen.
Dan gaat het achtereenvolgens naar een paar mooie plaatsen waar we nogal wat foto’s maken. De wegen die we rijden zijn leeg, zoals zo vaak al. Nu is het weliswaar zondag, maar dan nog. Bij het bekende dorp Marvāo kunnen we kiezen uit honderden lege parkeerplaatsen, en dat bovenop de berg, pal voor de poort van het dorp.

Boven bij het kasteel treffen we een Nederlands stel (uit Budel) die zo te zien al een paar maanden langer als wij in Portugal zijn. Ze waren dan ook op weg naar huis….

Tegen de tijd dat we verder willen gaan, spotten we een klein restaurant. Dat spaart het koken vanavond en voor 21 euro (voor 2!) soep, hoofdgerecht, toetje en drinken kun je dat toch niet laten? Meer dan genoeg en nog lekker ook bij een fantastisch uitzicht. Overal in het dorp trouwens.
’s Avonds staan we op een camperplek bij Evoramonte samen met een Frans gezin.
We hebben de route opnieuw aangepast, misschien gaat het nu goed. 

Km-stand: 75410

2015-1 Portugal-Zuid P1030397 Castelo de Vide

2015-1 Portugal-Zuid P1030429 Marvāo

2015-1 Portugal-Zuid P1030438 Estremoz

2015-1 Portugal-Zuid P1030445 Evoramonte

Foto’s: 397, 429, 438, 445

Maandag 13 april 2015, dag 18

Weer: prima, korte broek – t-shirt, hele dag volop zon. Graadje of dik 20 met een lekker fris windje.

Route: Evoramonte, Évora – IP2 – Vidigueira, via Cuba naar Ferreira do Alentejo, Ervidel, Barragem do Roxo.

Eerste stop na een stille nacht is Évora. We maken natuurlijk weer de nodige foto’s. Op het centrale plein is openbare wifi beschikbaar. Daarvan maken we gelijk gebruik om te facetimen met Tessa en de kinderen. Leuk die ook weer eens gezien te hebben.
Jammer dat je dan de laptop niet bij je hebt, dan had de blog ook even bijgewerkt kunnen worden.

In de bovenstad scoren we ergens een kop koffie: 1x Cafe c/ Leite en 1x doplo Cafe. We vervolgen onze weg via de IP2 en blijven hopen op een parkeerplaats ergens om een boterhammetje te kunnen smeren. Maar het is toch dik 2 uur als het zover is.

Al we de stad uit rijden doen we nog wat boodschappen bij de InterMarché en gooien gelijk de tank vol. Maar dat laatste is niet mogelijk…. bij het tankstation moet je bij de kassa eerst betalen voordat je kunt tanken. Je moet dus inschatten hoeveel er in gaat. Dat lukt nooit, dus blijf je aan de voorzichtige kant. Zelfs de belofte om de creditcard daar neer te leggen voor we gaan tanken help niet: eerst afrekenen. Het is niet duidelijk geworden wat er gebeurd als je te hoog inschat: als je 50 euro betaald en er gaat maar voor 40 in??

Het landschap blijft verbazen en boeien: ineens zit je in een flauw heuvelachtig gebied met ontzettend grote grasvlakten met enkele bomen erop. Aan de andere kant van de weg grote gebieden die omgeploegd zijn of waar zelfs het eerste graan al op staat. Dan weer rij je door een kurkeikengebied met en zonder grote zwerfstenen. Groot is te lezen als van vrachtwagen tot kleine flat.

Bij Vidigueira nemen we een afkorting naar Ferreira. Nog nooit hebben we meegemaakt dat we zo lang naar het einde van een weg verlangd hebben. Maar ook nog nooit hebben we zo lang een zo’n slechte weg moeten rijden. Hoe is het mogelijk om een weg van asfalt zo slecht te maken?
Hoe dan ook, net na 4 uur landen we op weer een mooie plek bij de stuwdam (barragem), onze overnachtingsplaats. Er staat al een Duitser en een Belg, maar die laatste bleek gewoon een Nederlander die net over de grens bij Maaseik woont. Zij zijn nu 2 maanden onderweg en willen ongeveer op dezelfde tijd thuis komen als wij. Gezellig met elkaar zitten kletsen.

Heel erg is het bericht dat Opa Piet vanmiddag is overleden. We wisten dat het slecht ging,  Tessa en Hanna belden gisteravond, en ook wisten we dat het vandaag waarschijnlijk zou aflopen. Ondanks dat Opa Piet er zelf vrede mee had en rustig van iedereen afscheid heeft kunnen nemen gisteren, hebben we toch even gehuild hier. Het was zo’n ontzettend aardige man.

Vanavond ook maar even met mam gebeld.

Km-stand: 75553

2015-1 Portugal-Zuid P1030458 Évora

2015-1 Portugal-Zuid P1030487 Barragem do Roxo – Aljustrel

Foto’s: 458, 487

Dinsdag 14 april 2015, dag 19

Weer: Het is nu elf uur en er zijn vannacht een paar druppels gevallen. De zon schijnt nog niet.

Route: Barragem do Roxo, Beja, IP2 naar Vidugueira terug, Moura, Serpa, Mina de Sāo Domingos.

Gisteravond hebben we de route nog maar eens doorgenomen. Tijd zat om alles te doen wat we willen, maar toch komt het einde in zicht. Dus is er noodzaak om een beetje op te letten: volgende week donderdagmorgen moeten we de grens over zijn naar Spanje en wordt het 3 dagen rijden naar huis.

Toen we vanmorgen opstonden waren de (wilde) honden die gisteravond rond de camperplek liepen niet meer te zien. ’t Was een troep van 5 stuks, allemaal geel/grijs en in de grootte van duitse herder tot ierse wolfshond. Later voegde zich er nog een zwarte bij, maar net als in de mensenwereld werd die niet geaccepteerd en flink te pakken genomen door een van de troep. Die zwarte zagen we vanmorgen nog wel, hinkend. Erg zielig allemaal. ’n Hond heeft in Portugal ook niet de status zoals bij ons. Er zijn wel hondenbezitters, zelfs zo’n die de hond aan de lijn hebben, maar de meeste honden lopen hier in de dorpen gewoon los rond. Zelfs in de stad kom je ze tegen: heel schrikachtig en ze lopen met een boog om Toby heen.

De stad Beja valt tegen, zelfs nog niet eens een foto gemaakt. Maar, wat ze wel hadden was een McDonalds! Met WiFi dus! Blog bijwerken! Probleem was alleen dat hij nog niet open was, maar gelukkig wel de WiFi aan had staan (inlog bigmac wachtwoord bigmac). Nu stond er een jongen voor de deur te drentelen, zo te zien vaste klant, die wist te vertellen dat ze om 11 uur open gingen. Het grootste gedeelte van de blog stond er toen al in, maar na 2 dubbele espresso’s (à € 1,-) was de klus helemaal geklaard.

De weg naar Moura gaat kiiiiiiiiiilometers strak rechtdoor tussen gigantische olijvenplantages door. Net als bij ons tegenwoordig bija allemaal laagstam, maar ook van de bekende knoestige bomen zie boomgaarden. Olijfbomen groot, klein, breed, smal, jong, oud, in de rij, in het veld zover als je kunt kijken. Wat we niet zien, zoals meestal, zijn andere auto’s.

We komen in Moura (mooie stad) en maken daarna een omweg naar het grootste stuwmeer (250 km2, 85 km lang) van Portugal. Indrukwekkend.

In Serpa beklimmen we de kasteelruïne die net als heel veel monumenten opgeknapt is met Europees geld.

En dan denk je dat je het gisteren gehad hebt met die slechte weg. Helaas, vandaag wachten 34 km onderweg naar de stilgelegde kopermijnen van Mina de Sāo Domingos. Prachtige kleuren in de dagbouwmijnwanden met waarschuwingsbord dat er vervuild water in zit. Ze hadden beter vergiftigd water kunnen zeggen want de regel in de natuur is hoe mooier de kleur hoe giftiger het spul. We komen er via een minder dan camperbreed weggetje, maar gelukkig staan de wielen binnen de carrosserie, anders was het niet gelukt.

De camperplaats staat overvol, zodat we uitwijken naar een groot terrein vlakbij. Daar staan we met z’n drieën, ieder honderden m2’s er beschikking.

Km-stand: 75742
Paragem = (bus)halte
Baragem = stuwdam

2015-1 Portugal-Zuid P1030537 Serpa

2015-1 Portugal-Zuid P1030550 Mina de Sāo Domingos – Mértola

Foto’s: 537, 550

Woensdag 15 april 2015, dag 20

Weer: Regen, afgewisseld met plensbuien, rond de middag droog en onderweg nog een enkel plensbuitje. Temperatuur haalt de 20 graden niet vandaag, maar het is prima zo.

Route: Mina de Sāo Domingos, Mértola, Castro Verde, Ourique, Garvāo, Cercal, Vila Nova de Milfontes, Praia de Almograve.

Intussen zijn we zover in het zuiden doorgedrongen, dat we alleen nog maar witte bouwwerken zien: de huizen, fabrieken, kantoren, bruggen, muren langs de wegen en de tuinen, kortom àlles is wit geschilderd. Zonnebril verplicht, behalve als het regent…

Over de slechte wegen zeggen we niets meer: het grootste gedeelte vandaag was prima.

In Mértola doen we een vermoeiende klim naar het kasteel, waartegenaan een kerk ligt die vroeger moskee was en ooit een keer “gechristianiseerd” is.

In het stadje valt weer eens op dat er heel veel kleine winkeltjes zijn, waar de te verkopen spullen, zo lijkt het, al jaren niet van de plaats geweest zijn. Geldt ook voor Lissabon! Wat te denken bijvoorbeeld van een etalage gevuld met heel veel verschillende flessen afwasmiddel? Wat ze allemaal gemeen hebben: vooral niet te veel licht aan binnen, liefst helemaal geen.

Onderweg komen we langs honderden ooievaarsnesten: bovenop stroompalen en in de bomen tot zelfs een waar we met de camperbovenkant niet meer dan een meter vanaf waren toen we er langs reden. Er moeten toch wel èrg veel baby’s zijn in Portugal. Maar wat ook kan: er zijn heel veel werkeloze ooievaars, je ziet er namelijk heel veel gewoon op het nest zitten.

Verder is er buiten de afwisseling in het landschap niet zo veel te vertellen vandaag.

We staan nu op een heel groot verhard terrein direct aan zee, aan het begin waarvan een groot bord van ’n vierkante meter aangeeft dat je hier niet mag overnachten. Nu wil het toeval, dat naast dit terrein een al lang geleden gesloten restaurant ligt en daarnaast staat een busje van de “Freiwillige Feuerwehr” en op die bus zit een nederlandse nummerplaat. De vrouw waarvan het ding is, woont hier met een Portugees “in het paradijs”. Zij verzekert ons dat overnachten geen probleem is. Het is hooguit ’s zomers drukker, maar laatst heeft hier iemand ook een week gestaan dus…

We maken een wandeling langs het strand en Toby rent zich de poten onder de kont uit. Eindelijk weer eens lekker uit je dak gaan moet hij gedacht hebben.

Pas tegen het donker aan schuift er nog een camper bij: ook Nederlanders.

2015-1 Portugal-Zuid P1030568 Mértola

2015-1 Portugal-Zuid P1030636 Praia de Almograve

Foto’s: 568,636

Km-stand: vergeten

Donderdag 16 april 2015, dag 21

Weer: beter kan niet

Route: Praia de Almograve, Cavaleiro, Zambujeira, Odeceixe.

Vandaag hebben we ons zo’n 40 km naar het zuiden verplaatst. Om 12 uur vanmiddag vonden we het genoeg en zijn we op een mooie camperplek gaan staan: hoog boven op de rotsen, samen met nog een tiental anderen. In de loop van de dag vertrekken er en komen er nieuwe bij. Luieren, lezen en niks.

Portugal is voor ons het land van de geuren aan het worden: de eucalyptusbomen, heel geurige bloemen aan diverse planten en nu hebben we in de duinen een plant gezien, lijkt op azalea, met hoogglanzende blaadjes die bij nadere beschouwing ontzettend harsachtig plakken en een heel lekkere, zoete, wierookachtige geur verspreiden.

Cactussen vind je hier overal in het wild in vele soorten, sommige al in bloei. Ook agaven die bloeien en dat doen ze maar eens in de 8-9 jaar, maar dan ook met een bloem van enkele meters hoog en een stengel van meer dan 10 cm doorsnede.
Niet duidelijk is waarvoor er hele plantages met pijnbomen zijn. Het nut daarvan ontgaat ons nog, later maar eens opzoeken. Zijn het wel pijnbomen? Naaldbomen met een paddestoelachtige vorm?

Net voordat het donker wordt stop er langs ons een gesloten VW-LT35 vanuit een onbekend land: nummerplaat niet te traceren en ook geen landschildje erop. Voorin zit een meisje achter het stuur, daarnaast een jongen en nog een meisje. Dan gaat de schuifdeur open en komen er nog een stuk of zes meisjes en jongens uit. Ze zien er allemaal uit als hippies uit de Himalaya. Ze verbazen zich over waar ze zijn en roepen “magnificent”. Afijn, ze hebben denken we nog een leuke avond waarbij een van de meisjes demonstreert hoe je met een halve gitaarles en wat ritmegevoel, toch net kunt doen alsof je muziek maakt. Ze had wel een leuke stem. Als wij vrijdagsmorgens vertrekken zijn ze nog niet terug van hun slaapplek ergens in de duinen, vermoeden we. Agge maar leut hebt…..

Vrijdag 17 april 2015, dag 22

Weer: vanmorgen beetje wolkjes, verder veel zon en vooral héél veel wind. 

Route: Odeceixe, Aljezur, Carrapateira, Vila do Bospo, Cabo de So Vicente, Sagres, Lagos.

Soms heel dicht langs de prachtige kust met heel verschillende rotsformaties, soms wat verder het binnenland in, trekken we naar het zuiden. Het land achter de duinen is veelal vlak en verlaten. Door een heel groot gebied loopt ook geen enkele weg. Via een aantal kilometers Putterweg net voordat die weer dringend vlak getrokken moet worden komen we uit bij Praia da Bordeira-Carrapateira. Een van de zeldzame plekken waar je met de camper op ongeveer strandhoogte kunt staan. Een klein stukje lopen en je staat in zee. Het is er dan ook behoorlijk druk. De duinen rondom zijn zo hoog dat ze een bezienswaardigheid op zich vormen.

Een klein stukje verder komen we bij het meest zuid-westelijke puntje van Europa: dichter bij Amerika kun je in Europa niet komen. Daar staat ook, naast een heleboel andere kraampjes de kraam met de “Letzte Bratwurst vor Amerika”. Daar moeten we natuurlijk gebruik van maken: je krijgt er een certificaat van echtheid bij!

Vanaf dit punt is het volgens onze navigator 2518 km naar huis, maar dan moet je wel de tolwegen nemen.

Weer een paar kilometers verder staan we op de gigantische parkeerplaats bij het Mira Fortaleza bij de plaats Sagres. Een soort eivormig aanhangsel aan het land dat op het smalste punt afgezet is met een heus fort. Aan de zeezijde staat er bijna niets, maar je kunt de landtong helemaal rondlopen. Dat doen we ook, maar het waait zo hard dat we blij zijn als we weer in de camper kunnen. Ondanks die harde wind staan er mensen van bovenaf die kliffen te vissen. Met een hengel op het randje staan en 60 meter loodrecht omlaag kijken. Daar moeten al eens doden bij gevallen zijn, kan niet anders.

We komen uiteindelijk terecht op een camperplek bij het stadion van Lagos met een wel heel ander uitzicht dan gisteren! Vanuit de camper zien we het logo van McDonalds….

Daarna hebben we nog via FaceTime contact met Mam en Cor en Thomas en Monique. Morgen “even” Lagos in? 1,5 km voetreis enkel.

Km-stand: 76058

2015-1 Portugal-Zuid P1030700 Farol do Cabo de Sāo Vicente

2015-1 Portugal-Zuid P1030713 Forto de Belixe

2015-1 Portugal-Zuid P1030724 Mira Fortaleza – Sagres

2015-1 Portugal-Zuid P1030727 Mira Fortaleza – Sagres

Foto’s: 700, 713, 727

PS: enkele dagen bijgewerkt want we hebben redelijke wifi in de camper: 6-7-8 april

Zaterdag 18 april 2015, dag 23

Weer: 28 graden, voelt uit de wind aan als 35, in de wind als 23,5. ’s Avonds op de berg in de mist gevoelsmatig nèt boven nul.

Route: Lagos, Caseis, Monchique, Miradoura da Fóia.

Even terug naar de pijnbomen: de pijnboompitten! Daar gaar het om, maar daar denk je niet zo gauw aan als je die grote bomen ziet en aan die kleine pitjes denkt.

We worden wakker met volop zon en een lekker fris windje. Te voet naar Lagos en daar kunnen we eindelijk wat voor de Fee en Liv en (?) kopen. De stad zelf stelt niet zo veel voor (koffie op een terrasje), dus na de lunch reizen we verder. Allereerst naar de Ponta da Piadade, het stukje kust dat op alle folders van de Algarve staat. En inderdaad, prachtig om te zien hoe de zee de kust langzaam uitspoelt en de meest bizarre rotsformaties achterlaat. Dat leverde een heleboel foto’s op! Op de kop van de landtong staat een bureau van de maritieme politie. Je moet dus gebruik maken van de door mensen uitgelopen zandpaadjes. Maar dan kom je ook ergens en ogen te kort.

We vervolgen de route naar Monchique, weer een stukje het binnenland in. Daar parkeren we met enige moeite de camper en lopen naar het centrum. Dat wil zeggen, we komen een hoek om en zien op de kop van een vrij klein plein een garage of zoiets liggen. Aan weerszijden een terras en dat was het dan. 

Enfin, door naar Miradouro de Fóia, onze geplande overnachtingsplaats. Voordat we daar aankomen kijken we nog even bij een prehistorische opgraving vanuit de derde eeuw vChr.

Dan blijken het nog een heleboel km’s te zijn voordat we boven op de berg aankomen: 902 m hoog en de hoogste top van dit berggebied. Je kijkt zomaar bovenop Lagos dat hemelsbreed toch zo’n 25 km weg moet liggen met daarachter de Atlantisch Oceaan. Er waait hier een heel harde en heel koude wind, zodat we na een bezoekje aan een paar artisanale winkeltjes snel de warmte van de camper opzoeken. Menu van vanavond: gebakken kleine aardappelstukjes, een moot zalm en groene asperges erbij. Toetje: aardbeien met suiker.

Als we het eten op hebben wordt het al vlug wat donkerder en even later leggen de wolken zich over de berg. De gebouwen die zo’n 50 meter verder staan, zien we niet meer. De camper is constant in beweging door de wind. Benieuwd hoe het er morgen uitziet hier.

Wat ook in Lagos weer opviel: veel bouwwerken zijn stilgelegd en zo te zien al heel lang. Ook afbraak is er regelmatig: blokken flats als de Knoepert zijn al volledig kaal en moeten alleen nog platgelegd worden. Daartegenover staat dat op andere plaatsen prachtige nieuwe (woon)gebouwen staan. Ook de particuliere bouw gaat op sommige plekken heel goed: veel dure design-woningen. Qua kleurgebruik ben je al een durfal als je in de witte verf een paar kleurdruppeltjes doet: van beige naar rose via lichtgeel en lichtblauw. Een heel enkele keer zie je, alleen in de stad, een echte kleur, maar dat moet dan wel geel zijn.

Km-stand: 76130

2015-1 Portugal-Zuid P1030766 Farol da Ponta da Piedade

2015-1 Portugal-Zuid P1030787 Farol da Ponta da Piedade

2015-1 Portugal-Zuid P1030793 Farol da Ponta da Piedade

2015-1 Portugal-Zuid P1030815 Miradouro de Fóia

Foto’s: 766, 787, 793, 815

Zondag 19 april 2015, dag 24

Weer: Héél koud om te beginnen, maar al snel weer tegen de 30 graden met gelukkig een lekker fris windje.

Route:

Van Miradoura da Fóia maar vraag niet hoe…., Lagoa, Porches, Albufeira, Sāo Bartolomeu de Messines, Alte.

Vannacht heeft het even wat minder gewaaid en stond de camper stil, vanmorgen waaide het weer flink en het zicht is nog steeds nihil als we wakker worden. Maar een klein uurtje later schijnt de zon en is het alsof er nooit mist of bewolking geweest is. We dalen de berg weer af en zien zowel in het zuiden als in het westen de zee liggen, beide op ongeveer 25 km afstand. Vreemde gewaarwording.

Nu is het in Portugal zo, dat er soms een wegwijzer staat die verwijst naar de stad of dorp waar je naartoe wil. Prima geregeld, ware het niet dat op de eerstvolgende wegsplitsing of eindeweg situatie er gèèn wegwijzer staat. Waarschijnlijk controleert niemand ooit nog de routes. Dan moet je dus raden waar naartoe en omdat dat geen doen is, roepen we de hulp in van onze Janssen de navigator. Dat doet die over het algemeen prima, behalve wanneer die wegwijzers ontbreken. Net alsof hij dan denkt dat hij dan zijn eigen gang kan gaan. En dan denkt hij dat niet alleen, hij doet dat dan ook. Gevolg is dat we zeer regelmatig over camperbrede weggetjes rijden waar we zowel links als rechts, maar zeker ook boven moeten kijken of we er door kunnen. Zo ook nu, kilometers dwars door gigantische sinaasappelplantages. Dan zal niemand er vreemd van opkijken dat we ergens stoppen en een aantal exemplaren “valfruit” meenemen. Nee, niet zelf plukken, dan moet je ze langs de weg maar kopen voor € 2,- per 5 kg.

Tussen de vorige regel en deze heb ik er een opgegeten: ondanks dat er een “slechte plek” aan zat smaakt die zoals een navel-sinaasappel behoort te smaken: erg lekker!

We zetten de camper op een groot terrein waar nog zo’n 20 andere staan, vragen aan een Nederlander hoe het hier allemaal werkt en lopen de stad in. Zo doe je iedere dag ook je werk aan de conditie: je loopt altijd naar boven: de kerk en/of de burcht liggen altijd hoog. Een leuk winkeltje annex barretje verleidt tot een espresso ( 2 voor 1 euro) en de aankoop van een fles sinaasappellikeur. Terug in de camper bakken we eerst lekker spek met eieren en gaan dan even onder de douche. Bij de volgende stop kunnen we alles vullen en lossen is de planning. Een stuk of wat km’s verder staat ineens onverwacht een bord naast de weg met de bekende camper er op. We draaien een immens grote betonnen plaat op met bij iedere plek een stopcontact en geen camper te zien. Bij de verzorgingsplaats blijkt ook wel waarom: laden en lossen kost je bij elkaar wel een tientje, de kosten voor het staan daar zullen dus wel navenant zijn. Maar, in de verste verte niemand te zien en omdat wachten op de volgende plek altijd een risico is, regelen we hier het water en de WC. Met veel dank.

In Porches vallen de “potteries” tegen en zijn we snel weer weg richting Albufeira. Dan ineens: de eerste file van deze vakantie. Waarschijnlijk een ongeluk want de ambulance scheurt op enig moment de file voorbij. Daarom niet getreurd, rechtsaf naar het centrum van Albufeira. Zoals in het womo-boek staat: als je wil zien hoe een leuk vissersdorp veranderd is sinds de komst van de toerist… Je moet het gezien hebben, maar je wil hier niet zijn.

Uiteindelijk komen we weer op onze route terecht en landen in Alte. Bij de picknickplaats (redelijk druk) bij de Fontes (fontein/bron) parkeren we de camper en lopen we het dorp in om wat te gaan eten. Blijkt dat geen hond, zèlfs Toby niet, een restaurant in mag. Dus terrasje want het is om 7 uur ’s avonds (8 uur in Velden) nog steeds prima weer. Voor iets meer dan 20 euro incl drinken en espresso na, zijn we weer klaar. Bij terugkomst: geen picknicker meer te zien.

Nog even terug naar Janssen. Je kunt hem wel vertellen dat je vrachtwagen bent, dan krijg je waarschijnlijk ook andere routes voorgeschoteld, maar dat is minder leuk. Daarbij komt dat de camper ook volgens de wet gewoon een personenauto is. Wat je dan wel meemaakt in die personenauto is, dat je soms ontzettend steile straatjes moet rijden waar je denkt dat trekt ‘ie nóóit of zo’n smalle straatjes dat je aan beide zijden van de spiegels nog een kleine 10 cm hebt, zoals vandaag hier in Alte. Dan gaat wel eens door de gedachten hoe de Bombeiros Voluntares dat moeten doen. Die vrijwillige brandweer is in iedere plaats in Portugal prominent aanwezig. Zij doen ook de ambulances.

Km-stand: 76253

2015-1 Portugal-Zuid P1030846 Silves

2015-1 Portugal-Zuid P1030857 Alte

Foto’s: 846, 857

Maandag 20 april 2015, dag 25

Weer: Volgens weeronline vandaag in Faro 21 graden, volgens ons (en wij waren erbij) toch wel 25. Zon en een enkel wolkje.

Route: Alte, Salir, Loulé, Almancil, Faro.

In Salir was niet eigenlijk niets te zien, dus door naar Loulé. We rijden midden het centrum in en er gelijk weer uit, je kunt daar echt nergens de camper kwijt. Aan de rand daarvan stoppen we even om op de kaart te kijken en dan komt er een vriendelijke mevrouw die vraagt of we iets aan het zoeken zijn. Vervolgens begint ze heel enthousiast over Loulé, dat het zo’n leuke stad is en ooohh, I love it! Ze wijst ons een stukje verder het parkeerdek van een grote supermarkt recht tegenover, jawel hoor de mekdrek. Dus, laptop mee en voor 1,75 een dubbele espresso en een café con leite ´n ons blog bijgewerkt. Dankjewel Mac!

Loulé blijkt inderdaad wel een aardig plaatsje en we lopen het voetgangersgebied door tot en met de overdekte mercato. Daar was intussen (het was half een) de grootste drukte al geweest.

We zetten koers naar Almancil voor de mooie kerk volgens het boekje ondanks dat er bij staat dat die ’s maandags gesloten is. Als we ons dan 2 keer verrijden geven we de moed op voor die gesloten kerk, trekken verder en stoppen toch maar even bij de Aldi. Daar hebben ze “gewoon” brood en niet zoiets met van die keiharde dikke korsten eraan. Wat ze ook bleken te hebben: koffiepads en koffiemelk. Net op tijd… Een bakje met duitse frikadellen gaat ook mee (smaakten prima vanavond).

In Faro zoeken we het Largo de Sāo Francisco: een gigantische gratis parkeerplaats die dan ook helemaal vol bleek te staan. Het Largo ligt dicht bij de haven en tegen het oude centrum aan. Helemaal aan het eind, maar wel met zicht op zee, staan een paar campers. Wij er dus bij en dan staan we ’s avonds netjes in het gelid met nog een stuk of 8 anderen.

In Faro maken we nog wat foto’s, maar het is zoals in het boekje staat: de meeste toeristen gaan gelijk richting strand. De binnenstad is best wel vergane glorie, veel leegstand. De kathedraal is wel heel erg mooi.

De plek waar we overnachten is het tegengestelde van gisteren: daar alleen en nu heel druk, daar geen verkeer en hier veel auto’s, trein die langskomt, aan de route van de stadsbus en laag overkomende landende vliegtuigen. Zo heeft iedere plek wel wat, altijd apart, altijd een verrassing.

Km-stand: 76324

2015-1 Portugal-Zuid P1030861 Loulé

2015-1 Portugal-Zuid P1030882 Faro

2015-1 Portugal-Zuid P1030914 Faro

Foto’s: 861, 882, 914

Dinsdag 21 april 2015, dag 26

Weer: De voorspelling van weeronline gaf gisteren aan dat het de tweede helft van de week minder zou worden met neerslag. Maar vandaag nog niet dus: prima, 25 (?) graden, zon en een wolkje af en toe.

Route: Faro, Estói, Tavira

De grootste verrassing van afgelopen nacht, het was er ontzettend stil: geen bussen, geen treinen, geen vliegtuigen en de Faro-ers sliepen ook. Om 6.22 uur kwam het eerste vliegtuig, maar het tweede ? of de eerste trein ?

We hadden ons voorgenomen nog een niks-dag te hebben voor we de reis naar huis beginnen. Die dag is vandaag, maar eerst rijden we naar Estói voor het paleis van de graaf dat intussen ook een poussada is. We lopen wat door het dorp, vinden wel de mooie kerk maar niet het paleis en rijden weg. Volgende stop: de romeinse opgravingen van Milreu. Dat bekijken we en rijden weg naar Tavira, onze laatste stop in Portugal. Een paar honderd meter verder staat een wegwijzer naar het paleis en dus zien we dat toch nog. Van buiten, want van binnen is het een”luxury” hotel nu. Ook goed.

Om half twee komen we op de camperplek in Tavira, die vrijwel zeker vroeger een camping geweest is en eigenlijk is het dat nog wel. In juli en augustus gereserveerd voor medewerkers van de Portugese politie, de rest van het jaar sta je hier voor € 9,90 incl. alles, alleen het zwembad (!) is nog niet betriebsbereit. Als je langer dan 30 dagen blijft krijg je zelfs 15% korting. Dat geloof je toch allemaal niet…
Er komt een Franse mevrouw op ons af die ons zag zoeken waar te gaan staan en ons met handen en voeten duidelijk maakte niet onderaan te blijven, want daar staat na een regenbui 20-30 cm water.
We hebben een prima plekje op het gigantische terrein, toevallig in de buurt van een echtpaar uit Lent. Zij zaten nog redelijk aan het begin van hun 2 maanden-reis.

We hebben de bevestiging van de fietsen nog maar eens goed nagekeken, want morgen rond de middag is het toch echt afgelopen met het gelanterfant hier. Morgenvroeg eerst nog de koplamp van de camper opnieuw afplakken, nu met de bodem van een fles. Dan de blog bijwerken c.q. publiceren en dan gaan we beginnen aan ongeveer 2300 km naar huis.
Tot die tijd zal er waarschijnlijk niets meer aan de blog bijgevoegd worden, maar er komt straks nog wel een keer in hoe we de reisdagen doorgekomen zijn en wanneer we thuis gearriveerd zijn. Of de planning van zaterdag a.s vóór donker gehaald is.

Km-stand: 76375

2015-1 Portugal-Zuid P1030943 Estói

2015-1 Portugal-Zuid P1030946 Tavira camperplek

Foto’s: 943, 946

Woensdag 22 april 2015, dag 27

Weer: Zoals de afgelopen weken iedere dag: korte broek en t-shirt of  -hemd. Afgelopen nacht een buitje maar vanmorgen niets meer van te zien.

Route: Tavira, Spanje, Sevilla, Mérida en Cacéres

Zo, after a good night sleep en de koplamp bijwerken, zijn we er klaar voor. Zometeen nog een kopje koffie en dan go. Dan zal het tussen 11 en 12 uur zijn.

De weersvoorspelling van weeronline voor Portugal: Depressies boven de Atlantische Oceaan veroorzaken geregeld wisselvallig weer boven Portugal. Een dag met zon en weinig wind wordt moeiteloos afgewisseld met buien en bewolking. De temperaturen lijken in de loop van de week wat te kunnen stijgen als de wind meer de zuidhoek opzoekt.
Maar ja, we zijn hier zometeen toch weg dus het weer in Nederland:
Volgens de laatste verwachtingen waait vrijdag een zuidenwindje. Hiermee wordt vrij zachte lucht aangevoerd en het is tijdens de Koningsspelen dus zeker niet koud. Rond 10.00 uur ligt de temperatuur al op een graad of 13 en ’s middags wordt het 16-21 graden. De hoogste maxima zijn voor het (zuid)oosten van het land, de laagste voor de Wadden.
En daar doen we het voor!

Om 12.33 verlaten we Portugal en om 13.33 komen we Spanje binnen. Dat ligt niet aan ons, maar aan de tijdzones: in Portugal is west-europese tijd, in Spanje en bij ons midden-europese tijd. En dat scheelt gewoon een uur.

Op aanraden van de Lentse buren nemen we niet de route uit het wmo-boek, maar een autobaan die vanaf Sevilla bijna kaarsrecht naar het noorden gaat. En ze hadden gelijk. Je kunt bijna aan het begin de cruise-control erop zetten en aan het eind eraf halen. Volledig 4-baans zonder rotondes, dorpen, afslagen en ook bijna geen verkeer.

We zien onderweg hele grote gebieden met druivenranken en/of olijfbomen. Alles ligt er perfect bij. Het grootste gedeelte van de rit is door heuvelachtig gebied, maar dan ineens zit je weer midden in de bergen. Voor de camperplek in Cacéres moeten we van de baan of en komen in een enorme mierenhoop terecht. Geweldig contrast met de rest van de dag. Het is een van de weinige camperplekken in dit deel van Spanje in een best grote stad en dus bomvol. De officiële plek is volledig bezet incl. het trottoir ernaast, op de busparkeerplaats staan er een stuk of 6 illegaal, onderlangs het gebouw ook nog eens zo’n 6 en waar wij staan op de gewone parkeerplaats ook nog eens 4.

We zetten de route uit voor de rest van de reis naar huis, dik 1900 km.

Om 23 uur barst het vuurwerk los, reden onbekend. Nationale feestdag morgen? Toby weet niet waar hij het zoeken moet. Ook zonder dat was het behoorlijk rumoerig, maar ’s nachts verder heel stil.

Km-stand: 76808

Donderdag 23 april 2015, dag 28

Weer: alweer prima.

Route: Cacéres, Salamanca, Valladolid, Burgos, Logroño, Pamplona, Roncesvalles (vlak voor de Franse grens)

We zijn op een heel redelijke tijd weg en vrij snel op de autobaan A66 naar het noorden. Het is net zo rustig als gisteren. Je zou bijna in Huelva de cruise-control kunnen aanzetten en net achter Pamplona kunnen uitzetten. Een ideale weg van zuid naar noord (of andersom) door Spanje, zeker omdat we maar 3 dagen gepland hebben om de afstand te overbruggen.
Desondanks toch een heel mooie route. 600 km voor de Franse grens zien we alweer sneeuw op de bergen liggen.

Vanavond staan we op een camperplek, met 3 anderen, in Roncesvalles, het buurdorp van Bruguete waar we op de heenreis gestaan hebben, alleen was het toen al de derde avond.

Roncesvalles is een etappeplaats voor de wandelaars die de route naar Santigo lopen. Het is niet meer dan een klooster, een kerkje en 2 hotel/restaurants. We lopen eerst naar het klooster, maar daar is niet veel aan te zien. Dan maar terug naar het eerste restaurant. Daar staat een brief op de bar, de kachel brandt er wel, dat je kunt reserveren voor het pelgrimseten à raison van 10 euro pp. Dat doen we dus en svp wel gelijk betalen. Nu is het al 20 voor, dus na een kop koffie is het tijd om aan te schuiven. We worden geplaatst aan een tafel met 8 andere mensen. De buren van de camperplek, ook Nederlanders, zitten naast ons. Verder aan tafel: een meisje uit Slovenië dat een ander meisje uit Brazilië dat in Engeland woonde op het vliegveld had leren kennen en ze toen hadden besloten om niet alleen, maar samen te gaan wandelen. Verder een jong stel oorspronkelijk uit Iran (zij Islamitisch: nee geen varkensvlees svp), maar nu woonachtig in Australië die op familiebezoek waren geweest in Iran en nog wat vrienden waren gaan opzoeken in Avignon en toen besloten hadden een dag of 4-5 te gaan wandelen. Dan onze Nederlandse camperburen die intussen al vanaf 1 november onderweg waren, nou ja eigenlijk eerder maar toen hadden ze terug moeten komen omdat hun huis verkocht was en nu dus eigenlijk nergens woonden en erover dachten om in Arcen (of all places) op het bungalowpark te gaan wonen, want ze waren toch nooit thuis…

Kortom, het eten was lekker (pasta als voorgerecht, frites met gebakken vis en sla, en rijstenogwat als toetje incl. een paar flessen wijn) en erg gezellig. Ook de wijn was helemaal op.

Van de anderhalf uur aan tafel zou je een boek kunnen schrijven over wat iedereen gedaan had, deed of wilde gaan doen of meegemaakt had.

Km-stand: 77509

Vrijdag 24 april 2015, dag 29

Weer: alweer prima: ’s morgens hooguit een graadje of vijf, ’s avonds nog lekker warm, rond de 20

Route: Roncesvalles, Franse grens, D933 – St.Jean Pied de Port, Orthez, Mont de Marson, Marmande, Bergerac, N21 – tot bijna Perigueux, A89 (tol-autobaan) tot boven Clermont-Ferrand bij de aansluiting op de A71, dan naar Aigueperse (camperplek)

Als we ’s morgens wakker worden is het brbrbrbr-koud. We zitten nogal hoog in de bergen van de Pyreneeën. We hebben gisteravond de route naar huis bepaald, maar de voorruit moet nog ontdaan worden van de honderdduizenden insectenlijken. Maar, kwart over negen zijn we onderweg na de buren nog gedag gezegd te hebben. 

Als je rondom je heen kijkt gisteren en vandaag zie je dat de lente zeer gevarieerd op gang komt. In Spanje stond al alles in bloei, hier zijn de bomen nog kaal. Een stuk verder zie je een groene waas verschijnen, terwijl hier in de buurt van de camperplek de kersenbomen staan te bloeien die we 4 weken geleden al in bloei zagen staan aan de zuidkant van de Pyreneeën. 

We hadden gisteren al gezegd om onderweg te bekijken hoe het opschoot en dan eventueel aan te passen. Dat blijkt, willen op een redelijke tijd thuis zijn, ook hard nodig. Tegen alle principes in rijden we een heel stuk op de A89. Dan is het toch nog dik acht uur als we de camperplek opdraaien. Frankrijk en ook Spanje zijn gewoon heel erg grote landen. we hebben vandaag zo’n 600 km gereden en zijn nu pas op de hoogte van Genève. Wordt dus nog een hele klus morgen.

We staan nu in Aigueperse, een plaats in the middle of nowhere, dus wat schetst onze verbazing dat er al een stuk of acht campers stonden en er nog een paar na ons bij komen.

Het is hier wel heeeeel erg stil.

Km-stand: 78130

Zaterdag 25 april 2015, dag 30

Weer: regen! Alsof iemand bedroeft is dat we naar huis gaan. En dat blijft zo tot een eind in de middag: beetje regen, iets droger, beetje regen enz.

Route: Aigueperse, D2009 ri Moulins, N79 – Digoin, N80 Chalon sur Saone, A6 – Beaune, Dijon, A31 – Nancy, Metz, Luxembourg, A6 – Arlon, A4 – Bastogne, A26 Luik, enz.

Km-stand einde: 79013, totaal 7153 km gereden

Zoals we gisteren al zeiden, als je op de kaart kijkt , dan zie je dat onze overnachtingsplek hemelsbreed nog een stukje onder de hoogte van Genève ligt. Dat wordt dus nogal een eindje rijden vandaag, maar het is te doen, mits we over de autobaan gaan en niet te veel oponthoud hebben.
Rond Luxemburg komen we nog in een file terecht die een dik half uur kost, maar uiteindelijk zijn we rond half negen bij mam. Verder is er over vandaag niets mee te vertellen.

Behalve dan misschien dat we in Luxemburg even van de autobaan af gaan om te tanken. Maar goed ook, want het enige station dat je tegen komt langs de autobaan waren we al voorbij gereden. Als we bij mam uitstappen en de sleutels willen pakken om af te sluiten….. blijkt dat die, inclusief de tankdop, nog bij het tankstation in Luxemburg liggen.
Gelukkig bewaren we altijd alle bonnetjes en op deze bon staat een telefoonnummer dat we zondagmorgen gebeld hebben. Na wat gedoe met frans en duits is afgesproken dat zij de handel opsturen. Hopelijk gaat dat allemaal goed komen.

Km-stand einde: 79013, totaal 7153 km gereden

Zo, dat was dan het einde van de tweede reis naar Portugal. Wij zijn geen toeristen volgens het boekje: waar het druk is komen we niet en waar we wel komen zien we geen andere toeristen. Misschien dat we daarom ook kunnen zeggen dat het meest toeristische gebied van Portugal, de Algarve, voor ons het minste was, met uitzondering van het wondermooie kustgedeelte bij Ponte da Piedade. De foto’s daarvan staan dan ook op alle folders.

We hebben Portugal van noord naar zuid en van oost naar west gezien. Conclusie: een prachtig land met veel gevoel voor de bezoekers. Wij vonden het noordelijke gedeelte met o.a. Porto het mooiste. Lissabon heb je in 1 dag gezien en alles daaronder is zeker de moeite waard en heel afwisselend qua landschap. Maar voor iedereen geldt: ga er naar toe en haal je eigen indrukken.

Volgend jaar? Inderdaad, dat is nog een ?

DE FINALE.

We hebben weer van alles geleerd deze reis.

Wacht niet op

• een nog goedkoper tankstation, meestal komt dat niet of te laat.
• een nog mooier plekje langs de weg om koffie te drinken. Idem.
• ’n rustdag. Blijf gewoon ergens staan als het mooi is.
• het uitkomen van ’n planning, lukt toch nooit. Maar als je plant, dan heel ruim
• het allerlaatste moment om de thuisreis te beginnen. De heenreis is vakantie, de thuisreis ook. We hoorden van de Lentse mensen dat ze al eens in Heerlen waren blijven staan omdat ze gewoon nog tijd zat hadden.
• Probeer niet alles te zien, op een gegeven moment ben je als het ware verzadigd. Alternatief is natuurlijk gewoon langer onderweg zijn.

En zo zijn er wellicht nog meer dingen, maar die vullen we dan later wel aan. Voor iedereen die de moeite heeft gedaan om deze blog te volgen: bedankt voor je geduld en tot de volgende keer.

PS. Dat met die tankdop is pas een week later goed gekomen. Na diverse telefoontjes gebeurde er nog steeds niets en heeft een goede vriend die toevallig toch naar Luxemburg moest, de sleutels en dop opgehaald.