2012 Hongarije

 

Folders gehaald bij de ANWB en het eerste onoverkomelijke probleem was er: de reizen zagen er prachtig uit, maar duurden allemaal veel te lang. Vanaf zo’n 6 weken.
Volgende idee: zoek op internet naar kampeerreizen en daar was gauw gevonden dat er ook enkele andere aanbieders waren met hier en daar een korter durende reis waar zelfs Toby mee mocht. Natuurlijk mits enz. enz.
We kozen voor een reis van Acsi. Die ging uit van 2 weken op dezelfde camping met van daar uit georganiseerde excursies met af en toe nog een dinertje erbij. Met een paar dagen heen- en terugreis waren daarmee de 3 weken vakantie wel ‘vol te krijgen’.

En zo vertrekken we op donderdag 24 mei om half twaalf richting Hongarije. Wat later dan gebruikelijk en dan gepland, maar als je niet eerder kunt beginnen met pakken dan woensdag, dan zij dat zo. We hebben sowieso tijd zat om ter bestemder plekke te komen. Het weer is vandaag alweer prima: de hele dag zon en tussen de 25 en 30 graden. Net zo als gisteren.
’s Avonds rond 6 uur arriveren we op de eerste camping: ‘Kalte Quelle’ in Würzburg-Heidingsfeld aan de Main. Met de best-deal-card all-in voor 17,- euro. Vreemd eigenlijk dat we van Acsi geen korting-card bij de reisbescheiden hebben gekregen.
De grote vraag onderweg: wat hebben we allemaal vergeten, want de caravan is zo erg leeg?
De camping is prima en we kunnen de auto aangekoppeld laten staan. De accuboor om de poten uit te draaien is heel fijn, werkt als een tierelier.
De Main die langs de camping stroomt lijkt een heel kleine rivier, maar er komen wel heel dikke boten door. Het restaurantje op de camping is niet open dus wordt het zelf maar wat kokkerellen.

Aan het weer kun je niet zien dat het vrijdag de 25e is. Dat is precies hetzelfde als gisteren. Het eerste stuk van de route ook: de  Duitse autobanen. Via Nürnberg, Regensburg, in Passau de grens over en de binnenwegen op richting Linz. Natuurlijk weten we het beter dan de navigatie met de stem van Janssen en dus crossen we nogal wat over heel kleine weggetjes, totdat we uiteindelijk ’s avonds, toch met hulp van Janssen, een camping vinden in een voorstadje van Steyr, “die Forelle”. In eigendom van en geëxploiteerd door de visclub. Prima verzorgd en op vertoon van de Acsi-ID-card zelfs 5% korting. Geen restaurant en dus zelf maar de voorraadkast ingedoken.

Het weer is eentonig 🙂 op zaterdag tijdens de rit over Amstetten, Ybbs, Melk en St. Pölten richting Sopron in Hongarije.
Onderweg hebben we het Stift van Melk nog bekeken.

foto 855-859
Prachtig en ook heel mooi gerestaureerd. We hebben niet binnen gekeken want daarvoor hebben we ons de tijd niet genomen. Bovendien mag Toby niet mee naar binnen.

foto 861a Pauze
De grens tussen Oostenrijk en Hongarije is hetzelfde als in Kaldenkerken: niemand te zien, aan beide kanten niet. In Hongarije veel lange en rechte, helemaal niet vlakke wegen en toch wel afwisseling: soms is het als bij ons en dan weer heuvelachtig. Wat opvalt zijn de ontzettend grote velden met divers gewas. Die zijn bij ons toch wel wat kleiner is onze indruk. Hier en daar een enkele boerderij en soms meerdere bij elkaar.

foto 870

Daarna vinden we in Bükfürdo de prima camping “Romantik” en nu mét geopend restaurant. Net zoals op de eerste 2 campings er plaats in overvloed: honderden m2’s voor onszelf. Er staat een heel leuke caravan, maar daarvoor even de foto kijken.

foto 866

Het zwembad hebben we niet geprobeerd, het restaurant wel. Prima eten voor een wel heel erg acceptabele prijs: ongeveer 50-60% van onze prijzen. Later horen we van Agnes, onze reisleidster, dat het gemiddelde inkomen in Hongarije 600 euro is. Dan is buitenshuis eten nog steeds duur voor de Hongaren.

Bükfürdo is een van de vele thermaalbad-plaatsen in Hongarije. Verder is er dan ook helemaal niets te zien of te doen, met uitzondering van een folklore-avond in het plaatselijke cultuurpaleis c.q. dorpshuis. De mevrouw aan de receptie spreekt Duits, blijkt later ook Duitse te zijn en dat is wel prettig. Van het Hongaars is niets te begrijpen: geen enkele herkenbaarheid in de woorden.

Zondag 27 mei, Pinksteren, moet beginnen zoals het hoort: spek met eieren. Maar, helaas, geen spek: vergeten! Dan maar behelpen met roerei.
Alweer prima weer.

Een rustige dag voor de boeg. Volgens de route-planner 156 km tot aan de camping aan het Balatonmeer. Daar arriveren we rond 1400 uur en we zoeken ons een leuke plek uit, pal aan het grasstrand. Heel behulpzame Duitse buren die helpen de caravan goed op de plek te krijgen. Zelfs als zij zeggen dat je beter met de rug naar het water kunt staan en niet met de luifel. Tegen de avond de luifel er aan gezet, per slot staan we hier de komende 2 weken. We bekijken morgen wel of we er de zij- en voorwanden er ook bij zetten.
Het lijkt ons toch wel gemakkelijk om ook wat Hongaars geld te hebben, dus rijden we nog even naar Siófok om wat te pinnen. Leuke plaats is de eerste indruk. Lekker ijsje ook.

foto 883

28 mei ’s Maandags is de voorspelling alweer prima, de zon schijnt lekker. Op het (gras-)strand zitten, beetje rondkijken, lekker lezen enz. enz. Tot er tegen de middag een donkere wolk op kwam zetten en voor we het goed en wel in de gaten hadden, vloog de luifel omhoog. De stangen vallen er onderuit en we houden de langs de caravan hangende luifel maar vast. Het onweerde nu echt!
Misschien was de raad van de buurman om andersom te gaan staan toch niet verkeerd.
Met kunst- en vliegwerk overleven wij en de luifel de storm. De wind gaat liggen en dus de luifel weer opgezet en nu dan ook maar de zij- en voorwanden erin. Dan kan de wind er niet meer onder. Goed vastgezet met de grondpennen en scheerlijnen en ‘wie doet je nog wat?’.

Thea heeft zich nu gemeld bij onze reisbegeleidster Agnes en ik ben pootje baden. Met het bonnetje van Acsi voor de welkomstconsumpties gaan we naar het restaurant en dus alweer ‘wie doet je nog wat?’.
Tsja, de wind dus. Toen die weer kwam opzetten, niet zó hard meer weliswaar, hadden we er geen vertrouwen meer in. Dus, snel de koffie opgedronken en naar de caravan terug. Alle pennen er uit, voor- en zijwanden en stangen er uit, de buurman erbij en de caravan omgedraaid en met de rug naar het water gezet, luifel en zijwanden opgezet en vastgepend en lachen toen het enige tijd later wéér flink waaide. Maar toen zaten wij rustig in het restaurant te eten met het 10%-kortingsbonnetje van Acsi erbij. (foto 908 rekening) We zijn eigenlijk ook een beetje Hollander hé? Probleem was alleen dat we te weinig geld hadden om te betalen, maar gelukkig wel heel aardige tafelgenoten. Die lenen ons 10.000 forint met de opmerking ‘we zien ze wel een keer terug.’
We hadden namelijk nog weinig gepind (eerst zien hoe alles werkt en wat het kost) èn we hadden de eerste nacht op de camping die buiten de geboekte reis viel, al betaald.

foto 896

Dinsdag 29 mei 2012

Na alle vermoeienissen van gisteren en de dagen ervoor worden we pas om 10 uur wakker. De zon staat hoog aan de hemel. Even broodjes halen en opschieten want we moeten om half een in het restaurant zijn voor de eerste briefing. Agnes, onze Hongaarse reisleidster die heel erg prima Nederlands spreekt, geeft een uitleg van het programma terwijl wij van koffie en pannenkoekjes genieten.
Op het einde kwam de vraag wie er tot captain benoemd wilde worden. Natuurlijk meldde er zich niemand….., behalve blijkbaar wij. Stond op het gezicht geschreven waarschijnlijk. 
De fooien verzamelen voor alle uitstapjes (4000 HuF per stel) en uitdelen waarnodig namens de groep. De groep bij elkaar houden, nergens wat laten liggen enz. enz. Daar waren we dus mooi klaar mee. Gelijk al goede wensen en dankjewel gekregen van een aantal aanwezigen die er blijkbaar ervaring mee hadden en zich dus niet gemeld hadden. Dat belooft wat.
Het voordeel is dat iedereen je gelijk kent want we worden gedurende de middag al door verscheidene mensen aangesproken die kennelijk in onze groep zitten.
Nu horen we van Agnes dat je bij het thermaalbad (een kleine 100 m van de camping-ingang) ook kunt pinnen. Dus dat maar even gedaan en vervolgens onze schuld afgelost bij Arie en Toos die in de andere groep blijken te zitten en een paar boodschapjes gehaald.
Onze echt heel aardige Duitse, Bayerische, buren hebben een hele mooie camper en twee kinderen. Die wisten al dat we woensdag de hele dag weg zouden zijn en zij boden gelijk aan om op Toby te passen. Maar dat vertrouwden we toch niet helemaal. Wel de buren, maar niet Toby. Je weet het maar nooit met hem.
Uiteindelijk hebben we maar besloten om hun de sleutel van de caravan te geven. Ingeval hij zich zou melden.

Woensdag 30 mei 2012.

De eerste excursie begint om 8.30 uur. Het is al behoorlijk warm.
Tussenstop bij een oude klooster-ruïne uit de 10-11e eeuw. Enkele gebouwen zijn opgeknapt en er is koffie. Ze hadden ons waarschijnlijk al gisteren verwacht want zo lang stond de koffie al warm denken we. Zelfs een stuk of 6 potjes melk doen de koffie niet noemenswaardig verkleuren. Nou ja, blijf je wakker bij zullen we maar zeggen.
In de oude onderkerk krijgen we nog een kort concert van 2 leraressen van de plaatselijke muziekschool. Piano/keyboard en klarinet/saxofoon. Voornamelijk barokmuziek en erg goed!

foto 917

foto 909

Vandaar vertrekken we naar Pècs (spreek uit Peedsch). Hele mooie oude stad met veel oude gebouwen waaronder de enige van de Turken overgebleven moskee.

foto 934

foto

941-948-965

Tussen de middag wat gegeten op eigen gelegenheid en op weg naar huis een diner in een restaurant zo’n 50 km voor Siófok: soep, cordon blue en strudel. Prima en lekker!
Als we rond 9 uur weer terug zijn blijkt dat de buren Toby 3 keer uitgelaten hebben en hem ook nog de meeste tijd buiten hebben laten liggen. Dus alles prima gegaan.

Dan hebben we een vrije dag op donderdag 31 mei met zon en 31 graden. Lekker luieren dus.

Als je in het meer wilt zwemmen moet je eerst een paar honderd meter lopen tot het diep genoeg is. Erg kindvriendelijk.

foto 893

Op de camping kun je een kanon afschieten. Het seizoen begint hier half juni en duurt tot eind augustus. Volgens de buren (met Hongaarse opa van moederskant van de man) is het dan stampvol hier. Maar dat zullen we niet meemaken want dan zijn we al weg.

Tijdens de ritten in de bus vertelt Agnes van alles over Hongarije. Dat het sinds een paar jaar onder de democratische regering beter gaat en dat de socialisten (lees communisten) daarvoor alles kapot gemaakt hebben: alle bezittingen van de staat verkocht en particulier initiatief de kop ingedrukt. Dat zullen we nog heel vaak tussen de regels en ook rechtuit horen.
De koers van de HuF=forint schommelde tussen 292 en 298. Zoveel krijg je er dus voor 1 euro.
Gemiddelde inkomen is 600 euro. Een heel klein appartement huren kan vanaf 250 euro, kopen vanaf ’n ton.
Hypotheekrente gemiddeld 11%, andere leningsrente tot 25%! BTW 27% en dat moet vlg. Brussel naar 30% om de financiën gezonder te krijgen.

Op vrijdag 1 juni begint de dag om 9 uur met instappen in de bus naar Budapest. Vandaag gaan we naar Buda, volgende week vrijdag naar Pest. Een zonnetje, wat wolkjes en een aangename temperatuur. Later op de dag wordt het veel warmer.

De buren willen persé weer op Toby passen. ’s Avonds horen we van hun dat hij er vandaag niet zoveel zin had. Toen ze hem de eerste keer wilden uitlaten gromde hij wat, maar ging uiteindelijk toch mee.
Onderweg hebben we een tussenstop voor koffie en later een stop in Szentendre (Sintendris ofwel Sint Andreas). Dat is een leuk dorp waar veel kunstenaars werken. Op eigen gelegenheid rondlopen. Gepland en besteld is een lunch, maar die klojo is ons vergeten. Dus de limonade afgerekend en zonder gulash-soep vertrokken.
Daar hebben we een heel leuk vestje gekocht voor Fee voor ong. 15 euro, dat later in Budapest zo’n 35 euro bleek te kosten. Ook leuk: de wereldberoemde marsepein-winkel en -museum incl. de nodige inkopen.

foto 985

foto 986 even proeven?

Buda, vooral de burchtwijk is heel mooi. Het stadsgedeelte ligt op heuvels (links), terwijl Pest op het vlakke deel ligt. Daartussen stroomt de Donau.

foto 30

foto 996-11-13-21-22-25-34-35-38-59

Om 5 uur vertrekken we naar het restaurant: een oude bierkelder waar ze helemaal ingesteld zijn op het tegelijk bedienen van veel mensen. Het eten is niet verkeerd en de muziek van een violist, een gitarist en 2 accordeonisten erbij is best leuk.

foto 65-75 toegift: uitzicht op het Balatonmeer

Op zaterdagmorgen 2 juni is het bewolkt en fris, s’middags is de zon er weer. Vandaag zijn we met de auto naar Shèkèsfehèrvàr  gereden. Volgens de buren (die intussen aan het inpakken zijn) zou daar nog een ouderwetse boerenmarkt zijn. Toen we in de stad aankwamen merkten we al heel snel dat die markt niet te vinden zou zijn; daarvoor is de stad toch te groot.

foto 83

Er is wel een oude binnenstad met mooie gebouwen, de St. Stephan-kathedraal en de kerk van St.John Nepumuki met een sacristie vol donker houtsnijwerk.

foto 91-96-103-108

Volgens ons boek is er ook een kasteel “Bory Vàr” (Vàr betekent kasteel) dat genoemd is naar de ontwerper en bouwer, professor en kunstenaar-beeldhouwerJenö Bory. De routeplanner brengt ons er zonder problemen naar toe.

Het trappenhuis.

foto 117-145-158

Gebouwd gedurende zo’n 40 jaar vanaf de twintiger jaren is het een wel héél merkwaardig gebouw. Uniek!

Onderweg een hamburger gescoord bij McDonalds. Die is ook hier overal te vinden.
Als we terug zijn op de camping schijnt de zon weer en is het weer lekker warm.
Voordat de buren vertrokken wilden we ze nog en fles wijn geven, maar die wilden ze absoluut niet hebben. Volgens hen smaakt de wijn thuis nietmeer en dat komt omdat de drukverschillen van het vervoer over de bergen de wijn bederven. Dus houden we hem maar zelf en proberen thuis uit of dat waar is.

De Hongaarse taal is nergens mee te vergelijken en heeft dan ook geen raakvlakken met onze germaanse taal. Er zitten geen aanknopingspunten in en zonder de veel te spaarzame vertalingen kun je er dan ook niets van maken.
Jona pod = goedendag, küssenem = dankjewel, ètterem = restaurant, wies laat = tot ziens. Nou zou dat laatste nog enigszins kunnen kloppen, maar helaas, het is de hier gebruikte afkorting van een heel lang woord en nog verkeerd geschreven ook. Daar zijn de Hongaren ook erg goed in: heeeeeeeeeele lange woorden maken. Onuitspreekbaar en dus ook heel vaak ingekort in de spreektaal.

’s Avonds is er een grill-party georganiseerd in het restaurant. Daar kon je op intekenen en dat hebben we ook gedaan. Gulash-soep (spreek uit goejasch), gegrild vlees en worstjes, frites, sla, sausje, toetje en 2 drankjes voor 3500 HuF pp. Dat is niet veel: € 12 pp. Te bedenken dat 2 drankjes is 2 keer een flink glas bier of 2 grote bellen wijn of wat je verder wilde hebben. De koffie kost in heel Hongarije ongeveer 300 forint en de capucino 380.
Geen spectaculaire party, maar wel gezellig met ook nog eens live-muziek erbij.

Op zondag 3 juni stappen we om half negen in de bus voor de tocht naar de puszta. Onderweg stoppen we voor koffie, goed geregeld, doen ze bij ieder uitstapje.
Aangekomen op de plaats van bestemming de Biszó, worden we ontvangen met een borrel (abrikozen-patinkà ) en langòs (heel dunne koek) met zure room waarin nogal wat knoflook en wat zwarte peper verwerkt zat. Zowel de borrel als de koek heel erg lekker. Muziekje van een violist en een cembalist op de achtergrond.
De groepsfoto gemaakt en toen kwamen de koetsen waar zo’n 20 mensen op konden voor een korte rit door de puszta, bestuurd door koetsiers in klederdracht. Die bleken later ook de berijders van de paarden in de show. Heel leuk, die jongens kunnen er wat van.

Een wel heel erg gewillige ezel

foto 184-185-190-207-225-229

Terug in de koetsen en naar een 19e eeuws boerderijtje gekeken. Ontvangst met een glas zachte rode wijn.
Na terugkeer bij het startpunt stond de warme lunch klaar met de bijbehorende wijn, incl. de musici. Prima verzorgd allemaal.
Voor het vertrek de groepsfoto gekocht voor 1100 HuF. Voor Hongaarse begrippen best veel, voor nederlandse valt dat mee.

Vandaag is het zeker 27-28 graden geweest, maar wel met af en toe een lekker windje.
Op de terugweg is Agnes nog gestopt bij de Clevers van Hongarije. Heel lekker ijsje en we hadden het nog niet eens allemaal toen de volgende bus al stopte. Ruim bekend waarschijnlijk.

Maandag 4 juni is het 31 graden. We zijn naar Siòfok gereden.
Een stad met een heel modern en helemaal opgeknapt centrum waar de watertoren als waarmerk midden in de stad staat. Die zou pas aan het begin van het seizoen opengaan: dan kun je naar boven met een glazen lift langs de zijkant van de toren. Heel erg mooi in elkaar gezet.
Siòfok is de hoofdstad van de toeristische zuidkant van het Balatonmeer. Natuurlijk zijn er meer plaatsen waar je terecht kunt, maar dit is wel de grootste. Vanuit het centrum kun je naar de best wel flinke haven lopen en dan zijn er aan een kant van de straat grote villa’s en idem hotels en aan de andere kant alleen maar eettentjes.

Langs het spoor, de trein komt ook bij de camping langs, ligt een heel lange, toch een beetje verborgen straat met alleen maar kleine winkeltjes, gericht op de toerist.

samen onder de parasol

foto 252-262-266

Natuurlijk doen wij mee en kopen een paar echte Hongaarse goulash-soeppakketten om thuis uit te delen en 1 voor onszelf. Daarbij een “dronken” fles wijn, maar die moet je echt zien.

Dan is het tijd om te luieren en dat doen we dan ook.
“Thuis” koken doen we niet meer, behalve de eerste dagen toen we nog eigen spullen bij ons hadden. Veel te veel werk, veel te warm en het restaurant kost geen drol. Voor een tientje heb je echt gegeten en gedronken.

Dinsdag 5 juni 2012

Vannacht en bij het wakker worden ook nog, heeft het veel gewaaid met een beetje regen. Een beetje frisser vandaag, zo’n 21 graden, maar dat is alleen maar prima omdat we naar de Herend porselein-fabrieken gaan.
Uitstappen uit de bus en instappen in de koffiekamer van Herend. Weer prima geregeld.
We krijgen een demo van het porselein maken en beschilderen. Heel interessant want nu weet je waarom het allemaal zo ontzettend duur is. Weggelegd voor koningen en ander duur volk. De prijzen lopen hier echt in de miljoenen forint (1 miljoen is ongeveer 3400 euro) en je moet rekenen op een prijs van 4 tot 6 miljoen minstens voor een servies. De juffrouw achter de balie kreeg bijna een beroerte toen ik een porseleinen namaak-codex (uit de da Vinci code van Dan Brown) oppakte van 4,2 miljoen forint. Thea trouwens ook. Het was wel een ontzettend mooi ding.
Gelukkig hadden de winkeltjes er omheen ook iets goedkopere spullen in de aanbieding en werd een bonbon-schaaltje voor mam gekocht.

zo maak je een roosje

foto 289-296-298-303-306

Na het bezoek weer iedereen in de bus en naar het schiereiland Tihany (spreek uit Tihanj, want de y spreek je in het Hongaars NOOIT uit, volgens Agnes). Dit steekt vanaf de noordkust zo’n 5 km ver het meer in. Leuke plek waar we naar boven gelopen zijn naar het kerkje van waaruit te heel mooie vergezichten hebt naar beide zijden van het Balatonmeer.

de pepertjes hangen te drogen

foto 321-322-326/751

Natuurlijk ook hier de gewone winkeltjes en eet- en drinktentjes. Alles is al open, maar het valt op dat het nergens druk is. Het seizoen begint hier pas op z’n vroegst 15 juni. Omdat we tijd zat hebben, zitten we op ’n gegeven moment met een aantal anderen op ’n terrasje en drinken 2 grote bellen wijn voor 560 forint. Minder dan 2 euro dus. Kunnen ze bij ons toch eens over gaan nadenken: waarom daar een half glas vol voor 2-3 euro?

Enfin, zitten we weer allemaal in de bus richting veer…. niet allemaal dus, de oudste 2 mensen worden gemist. Dan zijn er 2 mensen uit de bus die de route nalopen of die twee ergens zijn, maar komen onverrichterzake terug. Het veer van half vijf halen we dus niet meer. Ineens stopt er een auto en de vermisten stappen uit. Gelukkig toch terecht gekomen.
Bij het veer is inderdaad dat van half vijf weg, maar Agnes komt met de mededeling dat er om 5 uur een extra vaart gemaakt wordt omdat er zoveel staan te wachten.
Nu had het de hele dag al flink gewaaid, maar op de camping aangekomen waait het ècht hard, beangstigend hard. Nog maar eens alles nagekeken of niks kapot was of te los zat en de stangen en touwen nog eens aangespannen en afwachten. De wind werd pas tegen de morgen rond 4 uur minder en toen we opstonden was het windstil.
Maar zo’n harde wind en zo lang durend hebben we nog nooit meegemaakt en dat hoeft ook niet meer.

foto 349

En dan is het woensdag 6 juni, zoals gezegd windstil, lekker zonnetje en het werd 24 graden.
Mooi weertje om een tocht rond het Balatonmeer te maken. Dat moeten rond de 200 km zijn en dus goed te doen voor 1 dag. Met wat km’s landinwaarts werden het er dik 250, maar zeker weten we dat niet.

foto 361

In Keszthely (Keschtelj dus) hebben we het ontzettend grote neobarokke kasteel met mooie tuinen rondom van de familie Festetics uit 1754 bekeken. Maar Toby mag natuurlijk niet naar binnen dus hebben wij het ook bij de buitenkant gehouden. Na een kopje koffie zijn we doorgereden naar Tapolca waar volgens de Capitool reisgids “een bijzondere natuur met basaltkegels” te bezichtigen waren. Nou zeg, allereerst is dat allemaal bijna niet te vinden want het staat nergens aangegeven, de autochtonen begrijpen echt niet waarover je het hebt en dan is er ook nog bijna niets van te zien. Brief schijven naar de uitgever van de reisgids: weglaten uit de volgende editie!

  foto 393-401
Dan maar verder gereden en staan we voor de keuze via het veer terug of verder doorrijden. We kiezen voor het laatste. Het zal waarschijnlijk in tijd niet veel uitmaken. Want, we moeten om 7 uur op de camping zijn voor het Hongaarse diner. Dat halen we dus gemakkelijk en dan is het ook heel gezellig. We halen als captains de fooi op voor Agnes die er vandaag niet bij kan zijn wegens andere verplichtingen in Budapest. Toch alles bij elkaar 130-135 euro. Verdiend!

Donderdag de 7e juni is een helemaal vrij geplande dag. De afwisseling tussen activiteit en vrije tijd is goed. Er moeten niet méér activiteiten georganiseerd worden en eigenlijk ook niet minder. Dat is bij velen wel de heersende mening.
Dus, op naar het thermaalbad. Maar, dikke pech. Wegens een stroomstoring gesloten en er is geen zicht op hoe lang het gaat duren. Achteraf bleek het bad 2 dagen dicht te zijn geweest. Gisteravond hadden we op de camping ook al verschillende keren stroomuitval.
Dan maar gewoon de hele dag lekker luieren met een zonnetje en rond de 29 graden en uitrusten voor morgen, dan wordt het dik 30 graden!

Vrijdagmorgen 8 juni op de aangename tijd van 9 uur vertrekt de bus en natuurlijk stoppen we onderweg voor de koffie. Nu bij een meer dat dichter bij Budapest ligt, veel kleiner en veel minder toeristisch. Meer gebruikt door de Budapestenaren.
De eerste stop in Budapest is in het deel Buda nog: bij de Citadel en het bevrijdingsmonument met schitterende uitzichten over de stad.

foto 424-428

Vervolgens terug de bus in en naar het doel van vandaag: het stadsdeel Pest. Daar worden we losgelaten vlakbij de grote winkelstraat die eindigt bij de markthal onder aan de Elisabeth-brug. Om zo en zo laat terug zijn, waarna we naar het plein van de helden rijden. Daar vlakbij een prachtig kasteel, opgebouwd in alle bouwstijlen die in Hongarije voorkomen. We lopen langs het meertje waarop afgelopen jaar het WK schaatsen is gehouden en bezoeken ook nog de St.Stefans-basiliek. Dan gaat het naar het parlementsgebouw waarvoor Agnes gediplomeerd gids is. Veel veiligheidsmaatregelen en bewakers maar die staan nergens in de weg om dit schitterende gebouw binnenin te bekijken, inclusief de zittingszaal van het “lagerhuis”.

de ‘snoep’-winkel

het parlementsgebouw achterzijde

zittingzaal van het parlement

foto 445-451-467-477-489-495-500-512

Algemene indruk: we zouden in deze stad nog een paar dagen terug moeten komen om er een klein beetje meer van te zien. Prachtig is het!
Toby is de hele dag alleen geweest in de caravan en komt al kwispelend aan de deur als we terugkomen. Alles goed gegaan. Waarom bleek pas veel later: als wij dachten dat hij in z’n mand ligt te pitten, vergeet het. Hij heeft zich lekker in een hoekje op het bed genesteld onder het motto: “ik ben hier baas en wie doet me wat”.

Van het heel warme weer van gisteren is nog genoeg overgebleven: op zaterdag 9 juni is het 31 graden!
Toch de moed bijeen geraapt en naar de markt van Sàrvàr gegaan. Daar komen we verschillende mensen van onze groep tegen waarvan enkelen per fiets. Het is toch zo’n 12 km hoorden we.

foto 538

Wat een zootje is dat zeg! Op een hobbelige wei, waar met een krijtstrepenmachine van de naastgelegen voetbalclub keurig netjes de vakken afgetekend waren voor de verschillende handelaren waaronder veel zigeuners. Sommigen hinderlijk opdringerig, maar dat is eigenlijk ook wel weer “het hoort erbij”. We hebben er niets gekocht, zelfs niet een van de aandoenlijke puppy’s.

Terug naar Siòfok waar we de Lidl zoeken omdat onze nieuwe kennissen uit Nederweert daar zo’n leuk ding voor het kleinkind gekocht hadden enz. enz. Vervolgens doorgereden naar waar volgens Agnes een leuk dorpje midden in de heuvels en de bossen lag. Dat klopte ook wel, maar we hadden niet aan het einde van het dorp door moeten rijden het zandpad op. Heel mooie natuur, maar toen we uiteindelijk na een heel dik uur het einde van het pad gevonden hadden en door konden rijden…. zaten we op een weg in aanleg waarvan pas een klein stuk geasfalteerd was en de rest nog erger stofte dan een zandstorm in de Sahara. Véél later waren we daarvan af en was de achterkant van de auto geel en de achterruit helemaal ondoorzichtig. De duitse buren op de camping snapten niet waar wij dan wel gezeten konden hebben. Wij eigenlijk ook niet……

foto 542-548

We waren niet veel te vroeg terug voor de koffie met gebak op de camping. Tegelijk een feestje voor de verjaardag van de oudste deelnemer (werd 82! maar kon beter dan menigeen mee over èn hij gaf een rondje weg om goed te maken dat hij en echtgenote 2 keer te laat bij de bus waren. (“Dat gebeurt anders noooooit!”) en het aanbieden van de opgehaalde forinten aan Agnes.

Tsja en dan ben je captain en hoort er een speech bij, vond men.

Oké. Beste Agnes, je bent de beste gids die een toerist, deze groep, zich wensen kan…. en, eigenlijk moeten we blij zijn dat het einde nadert want als je ons nog een week op sleeptouw neemt, willen de meesten van ons in Hongarije gaan wonen…

foto 560

Nou ja, kortom, wij waren heel blij met Agnes. Niet alleen weet ze veel, spreekt het Nederlands goed en goed verstaanbaar maar je merkt aan alles dat ze het voor iedereen leuk wil maken en steeds weer wil bijleren voor de volgende keren.
Om 6 uur begon de voetbalwedstrijd Nederland-Denemarken (verloren met 0-1) waar het grootste gedeelte van de groep naar zat te kijken. Konden wij tenminste rustig eten op het terras met een ander stel dat ook niet wilde kijken. Prima gegeten incl. bier voor een tientje.

Natuurlijk regende het vannacht want zondagmorgen 10 juni staat het afbreken van de voortent op het programma. Gelukkig ziet moeder natuur haar vergissing snel in en schijnt het zonnetje alweer zodat de boel droog naar binnen kan. 
Nu hebben we nog de kans, dus alsnog naar het thermaalbad. Lekker!

’s Middags om half vijf worden we op het terras verwacht voor de koffie en dan vertrekken we voor het afscheidsdiner naar de wijnkelder.
Het grootste in gebruik zijnde wijnvat van de wereld van 1014 hectoliter zijnde 101.400 liter (gemaakt van 18 ton eikenhout) en een prima ontvangst met een lekker glaasje wijn waren de opmaat voor de overstap naar de andere wijnkelder waar het diner zou zijn met zo veel wijn drinken als je wilde.
Een heel vrolijke avond met lekker eten en leuk entertainment. Een zeer waardige afsluiting van de Acsi-reis.

de gids

zo groot is dat vat

kunstjes doen

foto 577-583-590-603-605

’s Maandagsmorgens 11 juni worden we zonder hoofdpijn wakker en pakken we de laatste restjes in en hangen de caravan weer achter de auto. Voordat we vertrekken komt er een mede-reiziger van onze groep met een fles witte wijn aanzetten als persoonlijk bedankje voor het captain zijn. Erg leuk!

Om 9.45 gaat het richting Budapest, Szentendre, Visegràd met een prachtig oude kasteelruïne van koning Bela IV van Hongarije. Schitterende uitzichten over de Donau.

het parlementsgebouw in volle glorie

aanzitten aan het diner

foto 620-625-630-649

 

foto 672

Vervolgens via Esztergom waar we de ontzaglijk grote, prachtige basiliek met de schedel van de heilige Stefan bekijken. De route gaat vervolgens constant langs de Donau richting Györ en Sopron. Tot op een gegeven moment de auto meldt “storing aan de vering”. Dat kun je dus heel goed merken. Het bonkt en stoot heel erg, toegestane maximum-snelheid is 10 km/uur. Het regent intussen pijpenstelen. We besluiten om dezelfde camping (Romantik in Bükfürdö) als op de heenweg op te zoeken want daar is een restaurant bij en een mevrouw aan de receptie die goed Duits spreekt. Om half negen arriveren we daar en morgen zien we wel verder.

foto 704-688

Op dinsdagmorgen 12 juni hebben we die mevrouw gevraagd om een Citroen-garage in de buurt te zoeken. Liefst niet ver weg want de auto staat weer op de sokken.

Ze vindt er uiteindelijk een in Szombathely (zij spreekt het uit als Sjombatai) en maakt voor ons een afspraak na zo goed en kwaad als het ging uitgelegd te hebben wat er aan de auto mankeerde. Toen we weer wilden wegrijden pompte de auto zich weer op en hebben de 31 km zonder problemen afgelegd. En dan wordt het lastig uitleggen. Gelukkig werkt er iemand die toch redelijk Duits kan, maar het is lastig om te vertellen wat er loos is. Caravan afgekoppeld, auto op de brug voor het mechanische stuk, computer aangesloten voor het digitale stuk: conclusie is dat er niets gevonden is. Gelukkig valt de rekening mee: 4800 forint. We stappen in en rijden weg. Nog geen 100 meter verder staat de auto weer plat. Terug, caravan er weer af en zoeken. Uiteindelijk vinden ze dat de rechter-achterbalg lek is, iedereen blij, nu kan er tenminste wat aan gedaan worden.
Dus, onderdelen bestellen en overnachten op het achterterrein van de garage. Kosten worden geschat op 95.000 forint na aftrek van de al betaalde 4800. Heel benieuwd wat dat in Nederland zou kosten. Waarschijnlijk is de reparatie morgenvroeg rond 11 uur klaar en kunnen we gaan rijden.

Intussen heeft de jongeman ons naar het 2 km verder gelegen winkelcentrum gebracht want we hadden nog niet ontbeten, geen snee brood meer in huis. Daar hebben we wat gegeten en wat boodschappen gedaan. We moesten we eerst nog een beetje pinnen want we hadden geen forinten meer.

’s Middags Geerlings gebeld want nu is het wel duidelijk dat het donderdagavond wordt en Thea dus niet op donderdag kan komen werken. Verder iedereen een sms of mail gestuurd (via het netwerk van de garage!).

foto 705

Eerste mededeling op woensdagmorgen 13 juni (koud en regen, na ons vertrek uit Siòfok is het weer niet veel soeps) na een nacht goed slapen: de onderdelen komen vandaag niet, dat wordt morgen. Verhaal erbij van het centraal magazijn in Oostenrijk waar we toch niet zo veel van snappen, dus, niets aan te doen.

De jongeman die onze contactpersoon is zit er duidelijk mee. Hij wil er alles aan doen om de pijn te verlichten, maar kan natuurlijk ook niets. Dan komt hij met het aanbod dat hij een C3 beschikbaar heeft en de tip om naar Sàrvàr te gaan. Dat is zo mooi opgeknapt. Later blijkt dat wij in de regen door de stad gelopen hebben en hij het plaatselijke thermaalbad bedoelde.

We rijden eerst naar het centrum van Szombathely. Zoals in veel Hongaarse plaatsen weten we intussen, is er heel veel gerestaureerd en opgeknapt.

foto 722

De grootste barokke kerk van Hongarije ligt hier, maar is niet open. We kunnen wel naar binnen kijken. Vervolgens zoeken naar de opgravingen en andere zaken die vlg. de Capitool reisgids hier moeten liggen, maar die hebben ze intussen ergens anders naar verplaatst. Of wij hebben ze niet gevonden. Adresvermeldingen in de gids zou wel handig zijn: iedere routeplanner vind dat dan.

Dan rijden we naar Sàrvàr. De plaats op zich is Hongaars: sommige stukken opgeknapt, andere (nog) verwaarloosd. Er ligt een groot kasteel zo’n beetje aan het einde van de winkelstraat. Het museum daarin hebben we niet bekeken.

foto 725

Op de terugweg maar eten gekocht want we kunnen niet later dan 1800 uur onze camping op: dan gaat de poort dicht. Alles bij elkaar is het ook zo erg niet want intussen schijnt de zon alweer lekker warm en er is nog genoeg te lezen en te puzzelen. En “je kunt beter bij de garage staan als bij het ziekenhuis” zegt Thea. En dat is ook zo.

Donderdag 14 juni: de dag van de waarheid. Komen de onderdelen of komen ze niet? De dag begint goed met een stralend zonnetje.

Rond kwart over negen komt Robert aanlopen en aan zijn pas kun je al zien dat de mededeling positief is. Bovendien heeft hij onze autosleutel in de hand en wat moet hij daarmee als hij niet onze auto de garage in wil rijden? En ja hoor: hij heeft gebeld met de transporteur. Over een kwartier arriveren de onderdelen en ze beginnen alvast met demonteren.
Onze rust keert eigenlijk pas terug als om we 11 uur gestart zijn en al enkele kilometers gereden hebben. De routeplanner ingesteld op “thuis” en rijden maar. Dik 1150 km voor de boeg. Gedeeltelijk via de heenweg-route en grotendeels langs de Donau. Heel mooi.

foto 736

Pech met de auto alweer vergeten, maar dat komt wel terug als straks van de bankrekening zo’n 100.000 pietermannen afgeschreven worden. Nou ja, forinten dan.

Vlak voor de grens bij Passau vinden we een prachtige camping aan de Donau. De laatste van deze vakantie. Kost 29 euro (wauw) en we eten in het restaurant voor het bijna viervoudige van het eten in Hongarije. Wel heel erg lekker!

foto 743

Prachtig weer geweest vandaag met zo’n 25 graden en heel veel zon. Volgens de voorspelling die op de balie ligt wordt het weer de komende dagen (na een aantal heel slechte van zo’n 15 graden max) steeds beter en warmer. Morgen 760 km voor de boeg.

De laatste dag verloopt de reis gelukkig zonder verdere problemen. We staan na het vertrek om 9 uur en 760 km later ’s avonds om 8 uur bij Joost voor de deur voor de frites-avondsmulpartij.

foto 751

De allerlaatste opmerking: omdat de Oude Venloseweg gerenoveerd wordt èn de wandel-vierdaagse-finale er net is, moeten we bijna de route-planner inzetten om de weg naar huis terug te vinden.

Samenvatting: een heel erg prima vakantie, fantastisch!

PS Op 5 november was de terugkomdag. Herinneringen ophalen en vooral ‘wat doen we volgend jaar?’

foto 119